Ντιέγκο Μαραντόνα: Το χέρι του Θεού!!! (video+photos)
Ντιέγκο Μαραντόνα: Στις 22 Ιουνίου 1986 ο Μαραντόνα έγραψε ιστορία. Πριν σημειώσει την γκολάρα με την Αγγλία για το 2-0, έβαλε ένα άλλο με το χέρι. Το χέρι του… Θεού!
Ο Ντιέγκο Μαραντόνα δεν χρειαζόταν να βάλει το μαγικό του αριστερό πόδι για να προκαλέσει αίσθηση και να τρελάνει τον κόσμο.
Και με το χέρι έκανε τη δουλειά του. Ακόμα κι εκεί είχε μία καλαισθησία. Καμία τσαπατσουλιά. Μαγεία και στην… αλητεία.
Στις 22 Ιουνίου 1986 αυτός ο απίθανος ποδοσφαιριστής, τον οποίο όσοι είδαν τηλεοπτικά ή κι από εξέδρες γηπέδων πρέπει να νιώθουν τυχεροί, κόντρα στην Αγγλία κόντεψε να οδηγήσει σε νέο πόλεμο, που λέει ο λόγος. Ήταν μία μάχη για τα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Μεξικό.
Στο στάδιο Αζτέκα, μπροστά σε 114.580 θεατές, με πλήρη ηλιοφάνεια και ώρα έναρξης 12:00 το μεσημέρι. Το πρώτο ημίχρονο δεν είχε συγκινήσεις κι έληξε 0-0
Στο 51’, όμως, γράφτηκε ιστορία. Από λανθασμένο γύρισμα του ποδοσφαιριστή της Αγγλίας Στιβ Χοτζ, ο Μαραντόνα έτρεξε προς την μπάλα, η οποία κατευθυνόταν ψηλοκρεμαστά προς την μικρή περιοχή. Ο τερματοφύλακας της Αγγλίας Πίτερ Σίλτον βγήκε, πήδηξε να πιάσει το άλμα κι εκεί εμφανίστηκε ο… Θεός.
Ο βραχύσωμος Μαραντόνα έκανε το άλμα, αλλά δεν μπορούσε φυσικά να φτάσει τη μπάλα. Έβαλε το αριστερό του χέρι, μαγικό, όπως και το αριστερό του πόδι και αυτό ήταν. Γκολ και σέντρα!!! Ελάχιστοι εκείνη την ώρα κατάλαβαν πως μπήκε το γκολ. Ούτε καν όλοι οι Άγγλοι. Διαμαρτυρήθηκαν, αλλά γίνεται να τα βάλεις με τον… Θεό; Ο Τυνήσιος διαιτητής Αλί Μπιν Νάσερ δεν είδε παράβαση κι έγινε το 1-0.
«Ελάτε, αλλιώς…»
Ο Μαραντόνα είπε για το γκολ αργότερα: «Περίμενα τους συμπαίκτες μου να με αγκαλιάσουν, αλλά κανείς δεν ήρθε... Τους είπα: Ελάτε να με αγκαλιάσετε, αλλιώς ο διαιτητής δεν θα το μετρήσει».
«Με το κεφάλι και το χέρι του Θεού»!
Τι δήλωσε, όμως, μετά το ματς ο αθεόφοβος; «un poco con la cabeza de Maradona y otro poco con la mano de Dios». Δηλαδή το γκολ μπήκε, «λίγο με το κεφάλι του Μαραντόνα και λίγο με το χέρι του Θεού». Το παραδέχθηκε φυσικά δημόσια, αλλά αργά. Το 2005…