Πόσες φορές έχεις ονειρευτεί να οργανώνεις το πέταλο των Baras Bravas;

Αν υποτίθεται ότι ασχολείσαι με το γήπεδο και δεν έχεις ονειρευτεί- έστω μια φορά στη ζωή σου- πως βρίσκεσαι μέσα σε κάποιο από τα καυτά νοτιοαμερικανικά πέταλα, να ξερνάς τα λαρύγγια σου κάτω από τα περίφημα πανιά των Barras Bravas, τότε μάλλον ανήκεις στους “απέναντι”, φάση κεντρική κερκίδα χαλαρά, με άραγμα, πατατάκι, αναψυκτικό, και έγερση από το πλαστικό κάθισμα μόνο όταν το κοράκι σφυρίζει την λήξη. Όχι πως είναι κακό, ok, αλλά όπως και να το κάνουμε, η ιστορία που ακολουθεί μάλλον δεν θα σε συγκινήσει.

Μεσημέρι Κυριακής στο Μπουένος Άιρες. Σε λίγες ώρες η Lanus παίζει στην έδρα της. Δεν έχει σημασία με ποιόν. Σημασία έχει πως παίζει η ομάδα. Αυτό φτάνει. Η περιοχή που βρίσκεται το γήπεδο, όπως και όλες οι νότιες συνοικίες του Μπουένος, είναι γεμάτη φαβέλες και φυσικά, άκρως επικίνδυνη. Όταν ξεκινάς για τον αγώνα, πρέπει να έχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα. Και όταν τελειώνει το ματς, πρέπει να φεύγεις σφαίρα μαζί με τον πολύ κόσμο. Διαφορετικά, κινδυνεύεις να φας σοβαρό πέσιμο, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Και δεν τα λέω εγώ. Ο Θάνος Ανεστόπουλος τα λέει, που έχει ζήσει τα hardcore ντέρμπι της Αργεντινής από πρώτο χέρι και όχι με πατατάκια σε σουίτες- που λέγαμε και νωρίτερα.

40άρης και κάτι ψιλά, DJ στο επάγγελμα, φανατικός ποδοσφαιρόφιλος, οπαδός των βυσσινί της Λάρισας και περιπλανώμενος με όλη τη σημασία της λέξης, έφαγε το φλας και ταξίδεψε στη Νότιο Αμερική για 70 μέρες και νύχτες. Αργεντινή, Ουρουγουάη, Βολιβία, Περού, Εκουαδόρ, Βραζιλία, Κολομβία και πάει λέγοντας. Σοβαρό ταξίδι δηλαδή, όχι παίξε γέλασε. Με κάτι εμπειρίες να! Γήπεδα, μπαρ, χόστελ, γνωριμίες, γυναίκες, γέλια, φιλίες, τρεχάματα, Μάτσου Πίτσου και τα συναφή. Με λίγα λόγια, ιστορίες ζωής που γεμίζουν βιβλίο! Όπως αυτό που έγραψε.

Διαβάστε περισσότερα στο Ratpack.gr