Κορονοϊός: Τι είναι το «Σχέδιο Μάρσαλ» που σχεδιάζει η FIFA για το ποδόσφαιρο

Τις τελευταίες ημέρες, ένα ειδικό ταμείο έκτακτης ανάγκης αναφέρθηκε σε άρθρο των New York Times. «Επιβεβαιώνουμε ότι η FIFA εργάζεται για τη δυνατότητα παροχής βοήθειας στην ποδοσφαιρική κοινότητα σε όλο τον κόσμο, αφού έχει κάνει μια συνολική αξιολόγηση των οικονομικών επιπτώσεων που θα έχει αυτή η πανδημία στο ποδόσφαιρο», υπογραμμίζει από την πλευρά της η παγκόσμια ποδοσφαιρική συνομοσπονδία που φέρεται να ετοιμάζει πακέτο στήριξης περίπου 2,5 δισ. ευρώ έπειτα από σχετική πρόταση της Ευρωπαϊκής Ένωση Συλλόγων (ECA).

«Η ποδοσφαιρική κοινότητα σε όλο τον κόσμο αντιμετωπίζει, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, σοβαρά οικονομικά προβλήματα λόγω της επιδημίας του κορονοϊού», ανέφερε εκπρόσωπος της FIFA στο ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων ANSA. «Αυτό απειλεί να διαταράξει και να υπονομεύσει την ικανότητα των ενώσεων που συνδέονται με τη FIFA και άλλων ποδοσφαιρικών οργανώσεων, όπως τα πρωταθλήματα και τα σωματεία, να αναπτύξουν, να χρηματοδοτήσουν και να διαχειριστούν ποδοσφαιρικές δραστηριότητες σε όλα τα επίπεδα του παιχνιδιού, συμπεριλαμβανομένων των επαγγελματιών, των ερασιτεχνών, των νέων και της βάσης», επισήμανε ο αξιωματούχος.

Και πρόσθεσε: «Αναμένεται ότι σε πολλά μέρη του κόσμου ένας σημαντικός αριθμός ανθρώπων που συμμετέχουν στο ποδόσφαιρο, συμπεριλαμβανομένων των παικτών, Ανδρών και Γυναικών, θα παραμείνει σε εξαιρετικά δύσκολες οικονομικές συνθήκες», κι αυτή είναι μια από τις παραμέτρους στην οποία επίσης δίνεται προσοχή στη Γενεύη. Για να καταλήξει ο εκπρόσωπος της FIFA: «Η FIFA βρίσκεται σε μια σταθερή οικονομική κατάσταση και είναι καθήκον μας να κάνουμε ό, τι καλύτερο μπορούμε για να βοηθήσουμε σε περιόδους ανάγκης. Ως εκ τούτου, επιβεβαιώνουμε ότι η FIFA εργάζεται για τις δυνατότητες παροχής βοήθειας στην ποδοσφαιρική κοινότητα σε όλο τον κόσμο, αφού έχει κάνει μια συνολική αξιολόγηση των οικονομικών επιπτώσεων που θα έχει αυτή η πανδημία στο ποδόσφαιρο. Η ακριβής μορφή και οι λεπτομέρειες αυτής της βοήθειας εξετάζονται επί του παρόντος και συζητούνται σε διαβούλευση με τις ενώσεις-μέλη, τις συνομοσπονδίες και άλλους ενδιαφερόμενους, έχοντας κατά νου ότι η απόφαση πρέπει να συμφωνηθεί και να ανακοινωθεί στο εγγύς μέλλον».

Η αναφορά του Μαυρωτά

Επί του θέματος υπήρξε και επίσημη τοποθέτηση από τον ΓΓΑ, Γ.Μαυρωτά που μέσω του twitter υποστήριξε: «Δυστυχώς & ο αθλητισμός θα "γονατίσει" απ'τον κορονοϊό, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα. Και δεν μιλάω για την κορυφή της πυραμίδας, αλλά για τη βάση. Τα σωματεία θα χρειαστούν στήριξη για να ξανασταθούν στα πόδια τους ώστε ν' αθλούνται τα παιδιά. Ένα σχέδιο Μάρσαλ & για τον αθλητισμό».

Τι είναι το «Σχέδιο Μάρσαλ»

Σύμφωνα με την wikipedia: Με τον όρο σχέδιο Μάρσαλ εννοείται η οικονομική ενίσχυση κρατών της ευρωπαϊκής ηπείρου, αποκύημα της εξωτερικής πολιτικής των Η.Π.Α. μετά τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και της αντίληψης ότι η επικράτηση του κομμουνισμού θα αποτελούσε κίνδυνο για τα συμφέροντα και των Ηνωμένων Πολιτειών.

«Το κύριο χαρακτηριστικό της αμερικανικής πολιτικής απέναντι στην Σοβιετική Ένωση θα πρέπει να είναι μία υπομονετική αλλά σταθερή και άγρυπνη ανάσχεση (containment) των επεκτατικών τάσεων της» είχε πει ο Αμερικανός διπλωμάτης Τζορτζ Κίναν.

Με τα λόγια αυτά δόθηκε το στίγμα της αμερικανικής πολιτικής που ακολουθήθηκε τα επόμενα χρόνια. Στις 12 Μαρτίου του 1947 ο πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν, αγορεύοντας στο Κογκρέσο, δεσμεύθηκε ότι η χώρα του θα παρείχε γενναία οικονομική ενίσχυση στα κράτη που θα επιθυμούσαν και θα «αντιστέκονταν σε απόπειρες καθυπόταξης από οπλισμένες μειοψηφίες ή από ξένες πιέσεις».

Οι θέσεις, αυτές, της αμερικανικής εξουσίας εκδηλώθηκαν στην Ευρώπη δια μέσου του Σχεδίου Μάρσαλ. Επρόκειτο για οικονομική βοήθεια που χορηγήθηκε σε χώρες της Ευρώπης. Αποσκοπούσε αφενός στην τόνωση των οικονομιών τους, (που με σημαντικά δάνεια χρηματοδότησαν έτσι τις κατεστραμμένες από τον πόλεμο αγορές τους) και αφετέρου, εξυπηρετούσε άμεσα την αμερικανική εξωτερική πολιτική, που επιθυμούσε να αποφευχθεί ο κίνδυνος να περιέλθουν οι χώρες αυτές, εξαιτίας ανέχειας, στη σφαίρα επιρροής της Σοβιετικής Ένωσης. Η χορηγία της βοήθειας αυτής δεν έγινε με διμερείς διαδικασίες, αλλά με όρους που τέθηκαν από την Ουάσιγκτον. Αυτοί περιλάμβαναν την καταστολή των κομμουνιστικών απειλών και την έμμεση περιστολή της ανεξαρτησίας των δικαιούχων κρατών, μιας και με όπλο το μπλοκάρισμα των πιστώσεων η αμερικανική ηγεσία μπορούσε να πιέσει τις κυβερνήσεις σε περίπτωση που αρνούνταν να ανταποκριθούν στις επιθυμίες της. Τον Ιούλιο του 1947 ιδρύθηκε η «Επιτροπή για την Ευρωπαϊκή Οικονομική Συνεργασία» (OEEC), που αποσκοπούσε στη διαχείριση του Σχεδίου Μάρσαλ, ενώ το 1949 ακολούθησε η ίδρυση από τους Σοβιετικούς του «Συμβουλίου Αμοιβαίας Οικονομικής Βοήθειας (COMECON).

Πρώτοι παραλήπτες της βοήθειας που παρείχε το σχέδιο Μάρσαλ, ήταν οι χώρες που κατά τη γνώμη της Αμερικανικής ηγεσίας κινδύνευαν άμεσα από την εξάπλωση του κομμουνισμού, δηλαδή της Ελλάδας και της Τουρκίας. Ήδη την ίδια περίοδο, δηλαδή αμέσως μετά το τέλος του πολέμου, στην Ελλάδα, κομμουνιστές αντάρτες είχαν έρθει σε ένοπλη αντιπαράθεση ενάντια στην φιλομοναρχική κυβέρνηση η οποία υποστηριζόταν από τους Βρετανούς που διατηρούσαν σημαντικές στρατιωτικές δυνάμεις στην χώρα. Στις 21 Φεβρουαρίου του 1947, όμως, η βρετανική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα διέκοπτε κάθε βοήθεια στην Ελλάδα, αδυνατώντας να επωμιστεί το βάρος4. Η αμερικανική κυβέρνηση αντέδρασε άμεσα, θεωρώντας ότι αν η Ελλάδα έπεφτε στα χέρια των κομμουνιστών, τότε όλη η Μέση Ανατολή και ένα μέρος της Βόρειας Αφρικής θα υπάγονταν στον έλεγχο της Μόσχας. Oι Αμερικανοί αντικατέστησαν τους Βρετανούς και η παρέμβασή τους αυτή κατέληξε στην επικράτηση της μοναρχικής κυβέρνησης τον Αύγουστο του 19495.

Με τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο έχουμε την απαρχή ενός αμερικανικού παρεμβατισμού που με πρόσχημα τον κομμουνιστικό κίνδυνο «πρόσφερε» την πλήρη συμπαράσταση, οικονομική και στρατιωτική, σε οποιαδήποτε χώρα κινδύνευε να συμπεριληφθεί στη σφαίρα επιρροής της Σοβιετικής Ένωσης6. Ο παρεμβατισμός αυτός καθόρισε την αμερικανική εξωτερική πολιτική για τα επόμενα είκοσι χρόνια, ενώ παράλληλα αποτέλεσε και τον ακρογωνιαίο λίθο του Βορειοατλαντικού Συμφώνου (North Atlantic Treaty Organization ή NATO), που ιδρύθηκε στις 4 Απριλίου του 1949.7

Ο όρος «Σχέδιο Μάρσαλ» εδραιώθηκε ως μεταφορική έννοια, οποιουδήποτε μεγάλης κλίμακας κρατικού προγράμματος, που έχει ως στόχο να λύσει ένα κοινωνικό πρόβλημα. Χρησιμοποιείται κυρίως από τους Αμερικανούς φιλελεύθερους όταν ζητούν ομοσπονδιακή οικονομική κάλυψη για να διορθωθεί κάποια «αποτυχία« στον ιδιωτικό τομέα.