Πόσους Ντέμηδες χρειαζόμαστε για να σωθούμε;

Όταν εκείνος ανέβαινε στα σύρματα της Σκεπαστής ή τις φορές που στεκόταν με ανοιγμένα τα χέρια στη γραμμή του άουτ αναπαριστώντας τον Δικέφαλο, εγώ έσκυβα το κεφάλι για να μην τον βλέπω να πανηγυρίζει. Εκείνος, από την μεριά του, αναγκαζόταν να χαμηλώσει το βλέμμα του όταν εγώ χοροπηδούσα στην κερκίδα για το γκολ της ομάδας μου. Ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τον Ντέμη Νικολαΐδη.

Παρ' όλα αυτά τον εκτιμώ όσο δεν πάει και δυσκολεύομαι να θυμηθώ κάποιον άλλο ποδοσφαιράνθρωπο που να έχει διατηρήσει τόσο άψογα τη συνέπεια λόγου κι έργων για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Από τα χρόνια του ως ποδοσφαιριστής, μέχρι την μετέπειτα πορεία του ως παράγοντας και ως ραδιοφωνικός σχολιαστής, η χροιά της φωνής του ανέκαθεν μου έβγαζε μια ντομπρίλα που δύσκολα συναντάς στον μαγικό κόσμο όλων εκείνων που βγάζουν το ψωμί τους τρώνε το ψωμί των άλλων ασχολούμενοι με τα του ελληνικού ποδοσφαίρου.

άστε περισσότερα στο Ratpack.gr