Άκουσε την καρδιά του και τον πρόδωσε!
Ο Γιάννης Παθιακάκης δεν ακολούθησε τις ιατρικές συμβουλές που τον προέτρεπαν να εγκαταλείψει το ποδόσφαιρο κι άφησε την τελευταία του πνοή, στο γήπεδο των Άνω Λιοσίων
Ήταν 8 Φεβρουαρίου του 2002 όταν ο έμπειρος τεχνικός στη προπόνηση του Ακράτητου έβαλε στοίχημα με τον τερματοφύλακα Γκιντάρας Στάουτσε κάνοντάς του σουτ έξω από την περιοχή. Ο Παθιακάκης κέρδισε, αλλά ο Λιθουανός πορτιέρο ζήτησε ρεβάνς. Την ώρα που προετοιμάζονταν όμως ξαφνικά έπεσε κάτω. Όλοι πήγαν προς το μέρος του για να τον βοηθήσουν. Δυστυχώς όμως και πριν φτάσει το ασθενοφόρο, είχε καταλήξει και στο νοσοκομείο διαπιστώθηκε απλά ο θάνατός του. Τραγική ειρωνεία; Τέσσερα χρόνια νωρίτερα είχε πάθει ξανά έμφραγμα στο ίδιο γήπεδο και είχε υποβληθεί σε διπλό μπαϊπάς, αλλά παρά τις συστάσεις των γιατρών να αποφύγει τις συγκινήσεις, ο ίδιος επέλεξε να συνεχίσει να ζει το άθλημα που αγαπούσε!
Κύπελλο με τον Πανιώνιο
Ο Γιάννης Παθιακάκης γεννήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 1953 στη Νέα Ιωνία. Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα στον Aπόλλωνα Αθηνών, όπου έπαιξε από το 1971 μέχρι το 1977. Επόμενος σταθμός του ήταν για μια χρονιά στον ΠΑΟΚ και τρίτος σταθμός στην καριέρα του ήταν ο Πανιώνιος. Το 1978-79 με 12 γκολ και το 1979-80 με 7 γκολ ήταν ο καλύτερος σκόρερ το συλλόγου.
Παράλληλα υπήρξε ένας εκ των πρωταγωνιστών στην πορεία του συλλόγου της Νέας Σμύρνης ως την κατάκτηση του τροπαίου. Σκόραρε και στα δύο ματς κατά του Άρη στον προημιτελικό και επί του Ολυμπιακού στον ημιτελικό. Στον τελικό πέτυχε το δεύτερο από τα τρία γκολ της ομάδας του στο 3-1 επί της ΑΕΚ. Επίσης, την επόμενη σεζόν πέτυχε ένα γκολ στην ιστορική νίκη με 4-0 επί της ολλανδικής Τβέντε για τον α΄ γύρο στο Κύπελλο Κυπελλούχων. Στην καριέρα του σαν ποδοσφαιριστής θα ακολουθήσουν δύο επιστροφές στον Απόλλωνα (1981-83, 1985-86), ένα πέρασμα από τον Εθνικό (1983-85), μια στάση στην Κόρινθο (1985-86) και το φινάλε στον ΑΟ Μελισσίων (1986-87).
Στρατηγός στην «ελαφρά ταξιαρχία»
Ως προπονητής ξεκίνησε από τον ΑΟ Μελισσίων. Το 1994 κάθισε στον πάγκο του Aπόλλωνα και συνέδεσε το όνομά του με την πιο πετυχημένη περίοδο στην ιστορία του συλλόγου. Ο Παθιακάκης δημιούργησε ένα… κράμα με νέους και έμπειρους παίκτες και στην πρώτη του σεζόν (1994-95) οδήγησε την «ελαφρά ταξιαρχία» στην 4η θέση του πρωταθλήματος και στην έξοδο στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Την επόμενη χρονιά έφθασε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος, όπου ηττήθηκε από την ΑΕΚ.
Στη συνέχεια μετακόμισε στον Aθηναϊκό και ακολούθως από εκεί στον Ακράτητο, τον οποίο ανέβασε από τη Δ΄ Εθνική στη Β΄ Εθνική. Τον Ιανουάριο του 2000 δούλεψε στην ΑΕΚ, με την οποία κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδος και την επόμενη σεζόν την οδήγησε στους «16» του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ αποκλείοντας την Μπάγερ Λεβερκούζεν. Τον Φεβρουάριο του 2002 προσλήφθηκε ξανά στον Aκράτητο αλλά η θητεία του ήταν σύντομη…
Το στοίχημα που δεν κέρδισε…
Η επιστροφή του στους πάγκους το 2002, μετά από ένα διάλλειμα λόγω προβλημάτων υγείας, για λογαριασμό του Ακράτητου, θα αποβεί μοιραία αφού ο Γιάννης Παθιακάκης θα «σβήσει» στα 49 του, μετά από μια προπόνηση στο γήπεδο των Άνω Λιοσίων και ένα στοίχημα που είχε βάλει με τον τερματοφύλακα Γκιντάρας Στάουτσε στα σουτάκια. Ο Γιάννης Παθιακάκης τον κέρδισε την πρώτη φορά, αλλά ο Λιθουανός ζήτησε ρεβάνς. Την ώρα όμως που προετοιμάζονταν έπεσε κάτω. Ο θάνατος του ήταν ακαριαίος από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.
Το έργο του έγινε «φάρος» για τις επόμενες γενιές
Οι άνθρωποι του Ακράτητου, αναγνωρίζοντας την τεράστια προσφορά του στο ελληνικό ποδόσφαιρο αλλά και στην ομάδα τους, ως ελάχιστο φόρο τιμής έδωσαν το όνομά του στο γήπεδο των Άνω Λιοσίων. Ένας αξιοπρεπής άνθρωπος, ένας κύριος, ένας μεγάλος προπονητής σφράγισε με το θάνατό του το σωματείο, το οποίο από τις αλάνες των τοπικών κατηγοριών της ΕΠΣ Αθηνών ανέβηκε ως τη Β΄ Εθνική.
