Συγκλονίζει γυναίκα αδικοχαμένου ποδοσφαιριστή της Σαπεκοένσε
«Το όνομά μου είναι Σούσι Περέιρα και είμαι η γυναίκα του Γουίλιαν Τιέγκο, που έχασε τη ζωή του στη συντριβή της Κολομβίας και να σας πω πώς η ζωή μου μετά την Δευτέρα 28 Νοεμβρίου».
Ετσι ξεκίνησε η γυναίκα του αδικοχαμένου ποδοσφαιριστή της Σαπεκοένσε, Τιέγκο, το γράμμα που ζήτησε η ισπανική εφημερίδα "Marca", από εκείνη και τις άλλες συζύγους των νεκρών παικτών της βραζιλιάνικης ομάδας, να γράψουν.
«Είναι σα να ζω ένα εφιάλτη. Έχω την αίσθηση ότι είναι συνεχώς ταξιδεύει και θα ανοίξει την πόρτα ερχόμενος από ένα άλλο ταξίδι, ένα άλλο παιχνίδι! Αλλά δεν θα έρθει, αυτή τη φορά ο Τιέγκο δεν θα γυρίσει πίσω! Πέρασα τις χειρότερες μέρες της ζωής μου, με αυτή την τρομερή αίσθηση της απώλειας, τόσο φρικτή και απερίγραπτη . Είναι ένας εφιάλτης χωρίς τέλος για εκείνο τον μοιραίο και απαίσιο Νοέμβριο! Ό,τι μου συμβαίνει κάθε μέρα μου θυμίζει τον Τιέγκο. Τις διακοπές μας, τα απραγματοποίητα μελλοντικά μας σχέδια που κοπήκανε. Η κόρη μου Νίνα ζητάει όλη την ώρα τον πατέρα του με πολλή λαχτάρα.
Και έχω τότε της λέω μία ιστορία που μιλάει για τον πατέρα του, πως πήγε να παίξει έναν αγώνα που γίνεται στον ουρανό με τους φίλους του και ότι θα πρέπει να αντικατοπτρίζεται μέσα μας σε κάθε αστέρι που είναι στον ουρανό, απ 'όπου εκείνος μας παρακολουθεί κάθε δευτερόλεπτο, κάθε λεπτό. Ο Θεός είμαι σίγουρος ότι κρατάει τον σύζυγός μου στα χέρια του. Θα πρέπει να είμαι πολύ δυνατή για να μεγαλώσει η Νίνα, που είναι μόλις 4 ετών και δεν ήταν σε θέση να χαρεί πολύ του πατέρα του.
Είμαι σίγουρη ότι μια μέρα θα συναντηθούμε, γιατί έχουμε αγαπήσει ο ένας τον άλλον δυνατά. Ολες οι μέρες μου έχουν αλλάξει ριζικά μετά από το θάνατο του συζύγου μου Τιέγκο. Με την απουσία του δεν έχω πλέον δίπλα μου τον σύντροφό μου , που μου έδωσε άπειρη αγάπη, στοργή, που ήταν υπεύθυνος για τη συνεχή φροντίδα για τις δύο γυναίκες που αγάπησε. Εφυγε από τις ζωές μας χωρίς εξήγηση. Ο Τιέγκο ήταν ένας θαυμάσιος άνθρωπος, ένας υποδειγματικός πατέρας, ένας τίμιος, σωστός σύζυγος, που πάντα ήθελε το καλό για όλους. Η κόρη μου ζητάει κάθε μέρα να επιστρέψει πίσω. Και τι μπορώ να πω; Μόνο ο χρόνος θα δείξει πώς θα είναι η ζωή μας.
Τώρα υπάρχουν μόνο όμορφες αναμνήσεις από τα δέκα χρόνια που ζήσαμε μαζί. Μόνο ο Θεός θα μας στηρίξει, όταν αισθανόμαστε μεγάλο πόνο και μεγάλη αβεβαιότητα για το τι θα είναι η ζωή μας από τώρα. Είναι δύσκολο να πάω για ύπνο χωρίς αυτόν, με τον οποίο ήμουνα κάθε μέρα μαζί. Μαζί κάναμε τα πάντα. Παίρναμε πρωινό μαζί, πηγαίναμε μαζί τη Νίνα στο σταθμό. Τώρα προσπαθώ να ζήσω όλη την ημέρα με την σκέψη στη Νίνα. Νιώθω πολύ περήφανη που ο σύζυγός μου ήταν ένα παράδειγμα πολεμιστή, ειλικρινής, γονέας, υποδειγματικός σύζυγος. Θα είναι πάντα ο ξεχωριστός άνθρωπος για όλη μου τη ζωή».
