«Έφυγε» ο θρυλικός Ντέιβ Μακάι (video+photos)

Ο  γεννημένος  το 1934 σκληροτράχηλος  κεντρικός αμυντικός άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 80 ετών ενώ τα τελευταία χρόνια υπέφερε  τόσο από τη νόσο του Αλτσχάιμερ  όσο και του Πάρκινσον.
Συνέδεσε το όνομά του με το πάθος και τον υπερβολικό αν και πάντα εντός αθλητικών ορίων δυναμισμό στο παιχνίδι  και θεωρείται εκ των κορυφαίων εκπροσώπων του ποδοσφαίρου  στο Μεγάλο Νησί  σε μια εποχή του  το δημοφιλέστερο των σπορ στην πατρίδα του  ήταν κύρια για... σκληρούς άντρες.

Μάλιστα ο  μοναδικός Τζορτζ Μπεστ τον είχε χαρακτηρίσει «τον πιο σκληρό και γενναίο αντίπαλο» που είχε αντιμετωπίσει, ενώ ο επίσης αλησμόνητος Μπραιαν Κλαφ είχε δηλώσει πως ο ήταν ο σπουδαιότερος παίκτης που φόρεσε τη φανέλα της Τότεναμ.

Μάλιστα, η εικόνα του να έχει  αρπάξει από τη φανέλα τον Μπίλι Μπρέμνερ σε παιχνίδι κόντρα  στη Λιντς,  κοσμούσε  επί χρόνια το «Γουάιτ Χαρτ Λέιν».
Ξεκίνησε την καριέρα του από τη Χαρτς, της οποίας έγινε αρχηγός τη σεζόν 1957 – 1958, κατακτώντας και το πρωτάθλημα Σκοτίας. Μάλιστα, εκείνη η ομάδα έκανε ρεκόρ στη Βρετανία  πετυχαίνοντας 132 γκολ  και δεχόμενη μόλις 29.

Ηγέτης της θρυλικής Τότεναμ του νταμπλ το 1961
Μετακόμισε στην Αγγλία, το Λονδίνο  και την Τότεναμ το 1959 έναντι 32.000 λιρών, με τον  θρυλικό της τεχνικό Μπιλ Νίκολσον να κάνει λόγο για την πιο επιτυχημένη του μεταγραφή στην προπονητική του καριέρα κάτι που αποδείχθκε περίτρανα με την συμβολή του στην πλέον μαγική σεζόν στην ιστορία του συλλόγου της βρετανικής πρωτεύουσας δύο χρόνια αργότερα.

Μεγάλη μορφή της Ντέρμπι τόσο ως κάπτεν όσο και ως προπονητής
Εννιά χρόνια αργότερα ήταν η σειρά του επίσης μύθου Κλαφ να τον εντάξει  έναντι μόλις 5.000 στερλινών στο έμψυχο υλικό της Ντέρμπι και ο Μακάι  το ανταπέδωσε αρχικά  συμβάλλοντας στην άνοδο της ομάδας στην πρώτη κατηγορία  την ίδια σεζόν   αλλά αποχώρησε λίγο πριν η ομάδα των «κριαριών» φθάσει στην κατάκτηση του   παρθενικού της πρωταθλήματος  το 1972.
Έκλεισε την λαμπρή του καριέρα  την χρονιά εκείνη ως παίκτης –προπονητής της Σουίντον, και από εκεί  το 1972 μεταπήδησε στη Νότιγχαμ Φόρεστ  πριν το 1975 διαδεχθεί τον  δάσκαλο Κλαφ στην τεχνική ηγεσία της Ντέρμπι, την οποία και οδήγησε στο  2ο και τελευταίο της  πρωτάθλημα της σεζόν 1974-1975.

Εργάστηκε επίσης στις Γουόλσολ, Ντονκάστερ, Μπέρμιγχαμ και ολοκλήρωσε την παρουσία του στους πάγκους με θητεία σε ομάδες της Αιγύπτου και του Κατάρ πριν βγει στη σύνταξη το 1995.

Το 1969 είχε ανακηρυχτεί μαζί με τον Τόνι Μπουκ  της Μάντσεστερ Σίτι κορυφαίος παίκτης στην Αγγλία.