ΕΠΟ: Η επιστολή παραίτησης του Σαρρή

Αναλυτική η αποστολή:

Αγαπητοί συνάδελφοι

Το τελευταίο χρονικό διάστημα χρόνος αρκετά πυκνός σε εξελίξεις, σκέφτηκα πολύ τα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Τα σκέφτηκα με την ευθύνη του ανθρώπου που, καθαρά και δημοκρατικά, εκλέχθηκε στη θέση του προέδρου της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας στην εκλογική διαδικασία του Οκτωβρίου του 2012 αλλά και με την περίσκεψη της ήρεμης και χωρίς επηρεασμούς σκέψης.

Δεν κρύβω πως τα πρώτα συμπεράσματα, στα οποία είχα καταλήξει, δεν ήταν απολύτως απογοητευτικά και-το κυριότερο-απαγορευτικά για να συνεχίσω τα καθήκοντα του προέδρου, ακόμη και σε ένα περιβάλλον δηλητηριασμένο, ως το μεδούλι σχεδόν, από την ακραία υποκρισία που παράγει το παραμύθι της «κάθαρσης».

Η απόλυτη διάψευση όμως ήρθε με τον θεαματικότερο τρόπο τις τελευταίες μέρες και με αφορμή τις απίστευτες εξελίξεις που σημειώθηκαν, μέσα από μια οργανωμένη πολιτική παρέμβαση, στο μέτωπο της επιχορήγησης των ερασιτεχνικών σωματείων.

Μια απλή, συνηθισμένη, καθημερινή διαδικασία εκταμίευσης ενός ποσού προς την ΕΠΟ  και από εκεί προς τις Ενώσεις-Μέλη της, ώστε να φτάσουν σε ένα μόνο αριθμό-και όχι σε όλα τα ερασιτεχνικά σωματεία μερικά ψίχουλα δήθεν κρατικής επιχορήγησης, μετατράπηκε, οργανωμένα, σχεδιασμένα και καθοδηγημένα, σε μια μετωπική σύγκρουση της πολιτικής ηγεσίας του αθλητισμού με την Ομοσπονδία.

Ζήσαμε όλοι την απόλυτη παράνοια των ημερών με τις φορολογικές ενημερότητες, τις δύο ΔΟ.Υ. να διαγκωνίζονται δημόσια, αλλά και την θεαματική απόδειξη της μοναδικής  αλήθειας που η ΕΠΟ από την αρχή υποστήριζε. Ότι είναι απολύτως εντάξει φορολογικά, έχει στα χέρια της και έχει καταθέσει καθαρή φορολογική ενημερότητα.

Δυστυχώς, το προβλήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου έχουν συμπυκνωθεί όλα, από καταβολής του αθλήματος στη χώρα, σε ένα και μοναδικό πρόσωπο. Στον πρόεδρο της ΕΠΟ.

Η παρουσία του στη συγκεκριμένη θέση είναι η αποκλειστική αιτία από την οποία προκαλούνται τα πάντα. Κάθε απόπειρα, λοιπόν, να οδηγηθεί στην έξοδο περίπου «καθαγιάζεται», ακόμη και να πρέπει για το σκοπό αυτό να συγκρούονται δημοσίως δύο εφορίες, ο υφυπουργός, η ΥΔΑ του Υπουργείου Πολιτισμού και το βαθύ κράτος της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού.

Η εξέλιξη αυτή αποτέλεσε τη σταγόνα που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει.

Ήταν η ενέργεια που δρομολόγησε αναπότρεπτες εξελίξεις.

Δύο και πλέον χρόνια από την εκλογική συνέλευση του 2012 υπέμεινα τα πάντα: « Καταγγελίες», αναφορές, δηλώσεις, στημένα δημοσιεύματα, εκπομπές εγκάθετων, παρελάσεις μπροστά από τα μικρόφωνο κάθε φαντάσματος που κάποτε ευδοκίμησε στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ακραίες εκδηλώσεις υποκρισίας από άτομα ταραγμένης ψυχοσύνθεσης λόγω ιδιαιτεροτήτων σε πολύ προσωπικές επιλογές, επιθέσεις εναντίον ανθρώπων της ΕΠΟ και στελεχών της Κεντρικής Επιτροπής Διαιτησίας συνέθεσαν ένα περιβάλλον βαριά άρρωστο.

Η αγάπη μου για το άθλημα και μια έντονη διάθεση προσφοράς με κρατούσαν ακόμη ενεργό και θάμπωναν την κρίση μου για τη βασική αιτία όλων όσων συνέβαιναν. Είχα την προσδοκία πως πρόκειται για συγκρούσεις συμφερόντων στον στενό ποδοσφαιρικό ορίζοντα.

Πλέον εκτιμώ πως πρόκειται για ένα βαθύτατα πολιτικό πρόβλημα που έχει αφετηρία εκτός ποδοσφαίρου και γεννιέται από την διαχρονική επιθυμία κάποιων αφανών κύκλων να πάρουν εκδίκηση γιο όσα συνέβησαν το 2006.

Γύρω τους στοιχήθηκαν οι ηγέτες των ηττημένων των εκλογών του 2012 που ποτέ δεν παραδέχθηκαν την ήττα τους σε μια διαδικασία καθαρή και δημοκρατική, αφεντικά (τυπικά και ουσιαστικά) ομάδων που ζητούσαν ένα μερίδιο σε μια πίττα που οι ίδιοι και μόνο φαντάζονται ότι υπάρχει ή ελέγχεται από την ΕΠΟ και τον Πρόεδρό της, περιπλανώμενοι άφραγκοι ιδιοκτήτες ποδοσφαιρικών ... «ανωνύμων εταιρειών» !!!, πικραμένοι σε προσωπικό επίπεδο παράγοντες που τους ξέβρασαν οι εξελίξεις και ένας συρφετός ατόμων που κάπου, κάποτε είχαν συγκυριακά μια θέση στο ελληνικά ποδόσφαιρο Και ψάχνουν τρόπο να καθίσουν στα πόδια, έστω, ενός, δήθεν, τραπεζίου με όραμα ένα κοκαλάκι από την εξουσία.

Είμαι πια σαν έτοιμος από καιρό να παραδεχθώ πως τα κατάφεραν.

Δεν επιθυμώ πλέον με κανένα τρόπο και για κανένα λόγο να παραμείνω στη θέση του Προέδρου της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας.

Οι λόγοι:

Δεν επιθυμώ πλέον με κανένα τρόπο και για κανένα λόγο να αποτελώ καθημερινό «κίνδυνο» για τους συνεργάτες μου, τους φίλους μου, την οικογένειά μου, τους δικούς μου ανθρώπους.

Δεν επιθυμώ πλέον με κανένα τρόπο και για κανένα λόγο να με απειλούν τηλεφωνικά, να καταγγέλλω στην αστυνομία επιθέσεις σε βάρος ανθρώπων της ΕΠΟ και να εισπράττω αιδήμονα σιωπή, να δημοσιοποιώ τις προτάσεις για την ουσιαστική αναβάθμιση του αθλήματος και να προσκρούω σε τοίχο, να μετέχω με όλη την καλή διάθεση σε επιτροπές για τον θεσμικό εκσυγχρονισμό του αθλήματος και να εισπράττω σχέδια της εποχής και της νοοτροπίας του κρατικού ολοκληρωτισμού.

Δεν επιθυμώ πλέον για κανένα λόγο να βρίσκομαι απέναντι σε ένα εσμό αχαλίνωτης υποκρισίας από «αρχαγγέλους της κάθαρσης» που ευαγγελίζονται το «καθαρό» ποδόσφαιρο και την ίδια ώρα εξαφανίζονται παρέα με το όραμα όταν το σφύριγμα είναι υπέρ τους. Τότε αποτελεί απλώς ένα… ανθρώπινο λάθος!!!

Δεν επιθυμώ να γίνομαι εμπόδιο για να εισπράξουν τα ερασιτεχνικά σωματεία της χώρας ένα βοήθημα ελεημοσύνης από την Πολιτεία κάθε τέσσερα ή πέντε χρόνια ή να προτείνεται στην ΕΠΟ από την Πολιτεία η κατασκευή προπονητικού κέντρου των Εθνικών Ομάδων στο Σχιστό και μόλις η Ομοσπονδία θέτει τα ουσιαστικά ζητήματα των ζητημάτων αυτά να εξαφανίζονται από το τραπέζι.

Δεν επιθυμώ, τέλος, να γίνομαι, με αφορμή την κατάθεση της παράνοιας του καθένα, υποκείμενο ελέγχου επειδή υπερασπίστηκα τις δομές και τις λειτουργίες της Ομοσπονδίας  αναβάθμισα τα οικονομικά της δεδομένα.

Είμαι περήφανος για όλα όσα πετύχαμε μαζί.

Για την αλλαγή του καταστατικού μας που αναβαθμίζει τη δημοκρατική νομιμοποίηση των οργάνων της Ομοσπονδίας από ένα σώμα Γενικής Συνέλευσης περισσότερο αντιπροσωπευτικό και αυξάνει ακόμη περισσότερο την ήδη αυξημένη συμμετοχή των Ενώσεων στις λειτουργίες και τις Επιτροπές της Ομοσπονδίας.

Για την υπογραφή του Μνημονίου κατανόησης μεταξύ των δύο επαγγελματικών Λιγκών και του ΠΣΑΠ, ώστε να μην καταρρεύσει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο.

Για την απόφασή να διακοπεί η Κάρτα Υγείας και να απεμπλακεί η Ομοσπονδία από μια λεόντειο σύμβαση από την οποία δεν είχε κανένα όφελος.

Για την οριστική επίλυση της εκκρεμότητας που άφησε ο παλιός «σωτήρας» της ΕΠΟ με τα Αθλητικά Κέντρα των ΕΠΣ που κόστισε στην ΕΠΟ περί τα τρία και πλέον εκατομμύρια ευρώ.

Για την πρόκριση της Εθνικής Ομάδας στο Μουντιάλ του 2014. την πρόκριση στους «16» της διοργάνωσης και την αντίστοιχη της Εθνικής Νέων στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Τουρκίας.

Για τον εκσυγχρονισμό της διοικητικής δομής και λειτουργίας της Ομοσπονδίας.

Για την επίτευξη συνεχών θετικών αποτελεσμάτων στην οικονομική διαχείριση.

Για την αναβάθμιση των πρωταθλημάτων ειδικώς στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο με την νέα Γ’ Εθνική κατηγορία, που αντικατέστησε την παλιά Δ’ Εθνική αλλά και τη νέα αριθμητική συγκρότηση των δύο επαγγελματικών κατηγοριών.

Για τις εξαιρετικά σύγχρονες προτάσεις τόσο στην αντιμετώπιση των ζητημάτων στοιχηματισμού όσο και στα υπόλοιπα ζητήματα θεσμικής λειτουργίας του αθλήματος όπως αυτές κατατέθηκαν στις επαφές για το νέο αθλητικό νόμο.

Για την υπογραφή όλων των νέων χορηγικών και τηλεοπτικών συμβάσεων σε μια περίοδο έντονης υποχώρησης του οικονομικού κλίματος στη χώρα

Για την απόλυτα πετυχημένη υπεράσπιση της αυτονομίας και ανεξαρτησίας του αθλήματος απέναντι στις οργανωμένες απόπειρες αυτές να καταλυθούν ώστε να εξυπηρετηθούν εξωποδοσφαιρικά συμφέροντα.

Για την βελτιωμένη οργάνωση και απόδοση της διαιτησίας, η οποία με την έλευση του κ. Χιού Ντάλλας πρέπει να βοηθηθεί ακόμη περισσότερο ώστε ταχύτατα να περάσει σε ακόμη υψηλοτέρο επίπεδο.

Οι επιτυχίες μας αυτές πρέπει να είναι οδηγός για το μέλλον για όλους εσάς και κυρίως για όποιον με διαδεχθεί στην καρέκλα του Προέδρου.

Ποτέ δεν είχα την άποψη πως η καρέκλα δημιουργεί συνείδηση. Αυτή ή την έχεις από πριν ή δεν πρόκειται ποτέ να την αποκτήσεις επενδύοντας σε μια συγκυριακή έκφραση εξουσίας ειδικά σε ένα χώρο που χαρακτηρίζεται από μεγάλη ρευστότητα.

Βεβαίως αναλαμβάνω όλες τις ευθύνες και για τα λάθη που έγιναν.

Για όλα τα λάθη όλης αυτής της διετίας.

Για κανένα δεν επιθυμώ να καταλογιστεί σε άλλον έστω το παραμικρό μερίδιο.

Ακόμη και για το γεγονός της πρόσληψης του κ. Ρανιέρι, για την οποία κανένας Έλληνας δεν είχε την παραμικρή αντίρρηση και κατόπιν, εκ του αποτελέσματος όλες οι ευθύνες είναι δικές μου.

Μόνο που αν εγώ αποφάσιζα και πάλι για το νέο προπονητή την ίδια επιλογή με τα ίδια χαρακτηριστικά θα έκανα.

Διατηρώ μια ελάχιστη ελπίδα με την πράξη μου αυτή να συμβάλλω στο να αλλάξει η ατζέντα και το ποδόσφαιρο να αποφασίσει επιτέλους να μιλήσει επί της ουσίας των θεμάτων που το απασχολούν και τα κρατούν δέσμιο νοοτροπιών περασμένων δεκαετιών.

Προσδοκώ το ελληνικό ποδόσφαιρο να αντιληφθεί, επιτέλους, πως το πρόβλημά του είναι πολιτικό και πρέπει να το αντιμετωπίσει με το βλέμμα στο μέλλον σε όλα τα επίπεδα. Οι δρόμοι που πρέπει να διαβεί είναι γνωστοί.

Είναι οι δρόμοι της αυτονομίας και της ανεξαρτησίας.

Τους έχουν διαβεί όλες οι ομάδες στις ανεπτυγμένες ποδοσφαιρικά χώρες και δεν χρειάζεται να ανακαλυφθεί κανένας νέος.

Αγαπητοί συνάδελφοι

Αποχωρώντας από τη θέση του Προέδρου σας παρακαλώ να διατηρήσετε, ως κόρη οφθαλμού, την ενότητά σας και την δεδομένη διάθεσή σας να στηρίξετε την ΕΠΟ, το ελληνικό ποδόσφαιρο, τις Ενώσεις, την αξιοκρατία, την ισονομία και την αντικειμενική διάσταση των επιλογών και των αποφάσεων.

Εκλέχτηκα στη θέση του προέδρου πλουσιότερος. Αποχωρώ φτωχότερος, αλλά σοφότερος για ανθρώπους. συμπεριφορές και νοοτροπίες.

Βεβαίως δεν αποχωρώ από το ποδόσφαιρο. Θα παραμείνω στο χώρο και θα συνεχίσω να εργάζομαι για όλα εκείνα που πιστεύω και με καθορίζουν χρόνια τώρα.

Ελπίζω πως πολύ σύντομα οι εξελίξεις θα διαμορφώσουν ένα ευρύτερο τοπίο που θα είναι διαφορετικό και θα μπορεί κάθε φωνή προόδου να λειτουργήσει με πραγματικό όραμα την ανάπτυξη του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Σας εύχομαι υγεία, καλές γιορτές και επιτυχίες για το καλό του αθλήματος και της Ομοσπονδίας.