Εθνική Ελλάδας: Από τον θρίαμβο, στον όλεθρο μέσα σε ένα χρόνο! (videos+photos)

Ήταν 19 Νοεμβρίου 2013 όταν η «γαλανόλευκη» με το 1-1 στο Βουκουρέστι έπαιρνε μεγάλη πρόκριση για το Μουντιάλ της Βραζιλίας. Ήταν ακόμα η Εθνική που όλοι περίμεναν να δώσει χαρά στον κόσμο και είχε τον τρόπο να το καταφέρει. Υπήρχαν αρκετοί που… δεν άντεχαν το «αντιποδόσφαιρο και το τσούκου-τσούκου μπολ» του Σάντος και των ποδοσφαιριστών του, όλοι όμως είχαν να λένε για την καρδιά και τα «καρύδια» αυτής της ομάδας που κατάφερε να περάσει στο Μουντιάλ και να φτάσει ως τις 16 καλύτερες ομάδες του κόσμου με την ίδια επιτυχημένη συνταγή.

Πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος (παρά κάτι… ώρες) από τη στιγμή που η μπάλα έφυγε από το πόδι του αρχηγού Γιώργου Καραγκούνη και πήγε σε αυτά του Κώστα Μήτρογλου για να μπει το πιο χρυσό γκολ που πέτυχε ποδοσφαιριστής της Εθνικής την τελευταία διετία! Ήταν το γκολ που «κλείδωσε» την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2014, για την Ελλάδα των ποδοσφαιρικών… θαυμάτων! Ήταν ένα γκολ που έδωσε νόημα στο καλοκαίρι των Ελλήνων ποδοσφαιρόφιλων αλλά και συνέχεια στο πλάνο όλων όσων δούλευαν μαζί με τον Φερνάντο Σάντος για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Πάνω από όλα, όμως, ήταν ένα γκολ-δικαίωση για τις προσπάθειες όλων των διεθνών και μια χρυσή ευκαιρία για την καριέρα τους, καθώς πολλοί από αυτούς θα έπαιζαν για πρώτη φορά σε Παγκόσμιο Κύπελλο.

Τα πρώτα λάθη…

Μπορεί όλα να έδειχναν ευνοϊκά και η χαρά να… ξεχείλιζε στο αεροπλάνο της επιστροφής από το Βουκουρέστι, όμως, τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα. Το πρόβλημα στις σχέσεις προπονητή και προέδρου της ομοσπονδίας ήταν υπαρκτό. Ο Φερνάντο Σάντος είχε «κρυώσει» με τον Γιώργο Σαρρή, ο τελευταίος κατάλαβε το λάθος του αλλά ήταν πολύ αργά για να το μαζέψει, ειδικότερα όταν γινόταν προσπάθεια να αποδομηθεί η ομάδα του Πορτογάλου – εκ των έσω – και να μειωθεί η συνολική του προσφορά στο ποδόσφαιρο της χώρας. Γιατί δεν ήταν μόνο η δουλειά του Σάντος στην Εθνική, αλλά και όλο το πρόγραμμα ανάπτυξης του ποδοσφαίρου και των ακαδημιών που είχε εκπονήσει και προσπαθούσε να «τρέξει» ανά την επικράτεια με τη βοήθεια των Βόκολου και Φύσσα.

Ένα από τα μεγάλα λάθη, ήταν πως το «σπάσιμο» του γυαλιού μεταξύ ΕΠΟ και Σάντος, επισημοποιήθηκε κι ανακοινώθηκε πριν καν αρχίσει η προετοιμασία της Εθνικής για το Μουντιάλ. Από αυτό το σημείο κι έπειτα, η δουλειά του Πορτογάλου έγινε πολύ δύσκολη στα αποδυτήρια της Εθνικής. Ο Σάντος είδε την ομοσπονδία να αφήνει τη «γαλανόλευκη» έρμαιο στις συλλογικές αντιπαραθέσεις παικτών και προσπαθούσε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, αλλά και να μην κινδυνεύσει να θεωρηθεί μεροληπτικός λόγω του παρελθόντος του σε συλλόγους στη χώρα μας. Ο πρώην ομοσπονδιακός τεχνικός τα κατάφερε σε μεγάλο βαθμό και μπόρεσε να παρουσιάσει ένα αξιοπρεπέστατο σύνολο που έφτασε στους «16» του Μουντιάλ.

Το πλήρωμα του χρόνου!

Μια ακόμα βασική αιτία, η οποία έχει συμβάλει στο να μετατραπεί σε ομάδα άχρωμη, άοσμη και χωρίς χαρακτήρα η Εθνική, είναι και η απόσυρση ποδοσφαιριστών της γενιάς που γαλουχήθηκε με μεγάλες επιτυχίες και με το οικογενειακό κλίμα που είχε πάντα αυτή η ομάδα. Μετά το τέλος του Μουντιάλ το μεγαλύτερο πλήγμα που δέχθηκε σε αγωνιστικό επίπεδο ήταν η απόσυρση του Γιώργου Καραγκούνη από τη «γαλανόλευκη». Η απουσία του αρχηγού από τα αποδυτήρια ήταν αναπόφευκτη λόγω ηλικίας πλέον, κάτι που ισχύει σε μεγάλο βαθμό και για τον Κώστα Κατσουράνη.

Οι τελευταίοι της «γενιάς του 2004» δεν υπάρχουν πια ούτε στην καθημερινότητα των προπονήσεων, που διεξάγονται ανά μεγάλα διαστήματα και είναι δύσκολο να ομογενοποιηθεί ένα σύνολο, ούτε και στα αποδυτήρια για να κρατήσουν ισορροπίες, να δώσουν κατεύθυνση και να σώσουν την κατάσταση όταν τα πράγματα ξεφεύγουν. Έσπασε, λοιπόν, απότομα, ο συνδετικός κρίκος της «μαγιάς» των πετυχημένων με αυτούς που έρχονται. Παράλληλα, ποδοσφαιριστές που θα μπορούσαν να παίξουν αυτόν τον ρόλο έχασαν τον «μέντορά» τους στην Εθνική με τη φυγή του Σάντος. Σαλπιγγίδης, Σαμαράς, Παπασταθόπουλος κι αρκετοί ακόμα, είναι τρανά παραδείγματα επηρεασμού από την αποχώρηση του Πορτογάλου προπονητή που λειτουργούσε και συνεκτικά στους ιστούς της ομάδας.

Το «ξήλωμα» και οι τρελές επιλογές

Πέρα από τα αγωνιστικά, ωστόσο, πάντα μεγάλο ρόλο παίζουν και τα διοικητικά ζητήματα σε μια ομάδα. Ο λαός δεν θεωρείται άδικα… σοφός. Όταν είπε πως «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι», εννοούσε πως το πρόβλημα πάντα ξεκινά από ψηλά και αυτός που ηγείται πρέπει να έχει την ικανότητα να βρει τη λύση. Ο Γιώργος Σαρρής, έκανε σωρεία λαθών, δεν άφησε… τίποτα όρθιο μετά τη φυγή του Σάντος που έβαζε φραγμούς και φρένο σε τρελές επιλογές όπως αυτές που έγιναν τελικά, και φέρει τεράστια ευθύνη για το κατάντημα που παρακολουθούμε πλέον…

Η αποδόμηση που έγινε σε όλα τα κλιμάκια των Εθνικών ομάδων, δεν είχε προηγούμενο. Τέτοιο… πογκρόμ είχε χρόνια να γίνει στα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα. Έτσι, είχαμε την παγκόσμια... πρωτοτυπία να μην υπάρχει ούτε ένας σοβαρός ποδοσφαιράνθρωπος σε καίρια επιτελική θέση της ΕΠΟ, ούτε ένας «εκπρόσωπος» από το επιτυχημένο παρελθόν της ομάδας που να περνά αυτά που πρέπει στη νέα γενιά! Ευτυχώς, γλίτωσε ο Κώστας Τσάνας και υπήρξε ένας άνθρωπος να βγει μπροστά στα δύσκολα και που επέστρεψε ο Γιώργος Καραγκούνης. Κι αυτός, δεδομένα το έκανε λόγω της αγάπης του για την Εθνική, όμως δεν μπορεί να περάσει τα ίδια μηνύματα από τον πάγκο με κοστούμι, όπως τα περνούσε από το γήπεδο με το περιβραχιόνιο στο μπράτσο, από τη μια μέρα στην άλλη! Έτσι, οι επιλογές του κ. Σαρρή με πρώτη και καλύτερη την πρόσληψη του Ρανιέρι για την οποία… κόμπαζε ενόσω η Εθνική ακόμα έδινε «μάχες» στη Βραζιλία (σ.σ. δεν ξεχνάμε τη δήλωση πως του τηλεφώνησε για συγχαρητήρια ο Ιταλός μετά το ματς με την Ακτή!), έφεραν την ομάδα στο πιο άσχημο σημείο της σύγχρονης ιστορίας της.

Οι ευθύνες των ποδοσφαιριστών

Σε όλο αυτό το… τρελό πράγμα που ζει τους τελευταίους μήνες η Εθνική, ωστόσο, έχουν ευθύνες και οι ποδοσφαιριστές. Οι Σαρρής και Ρανιέρι μπορεί να είναι οι καίριοι υπαίτιοι, όμως, οι παίκτες θα μπορούσαν να έχουν πάρει την κατάσταση στα χέρια τους. Όντας ποδοσφαιριστής του επιπέδου των Ελλήνων διεθνών, δεν χρειάζεται να έχεις προπονητή για να νικήσεις τα Νησιά Φερόε – με όλο το σεβασμό στη συμπαθή ομάδα – ούτε χρειάζεται να σε «μπολιάσει» κάποιος με νοοτροπία μεγάλης ομάδας για να «καθαρίσεις» πρόκριση σε έναν από τους πιο εύκολους ομίλους των τελευταίων ετών!

Όταν βρίσκεσαι, από του πουθενά μάλιστα για κάποιους, στην Εθνική οφείλεις να το σέβεσαι και να δίνεις τα πάντα. Να προσπαθείς ως το φινάλε γιατί εκπροσωπείς εκατομμύρια ανθρώπων και μια ολόκληρη χώρα και το ποδόσφαιρο που «εξάγει». Δεν μπορείς να στηρίζεσαι ούτε στις δημόσιες σχέσεις των ατζέντηδων, ούτε στη χαλαρότητα του κάθε Ρανιέρι και στην… αδιαφορία της ΕΠΟ για τα προβλήματα, έτσι ώστε να αποποιείσαι των ευθυνών. Οι ευθύνες των παικτών θα ήταν λιγότερες αν τουλάχιστον είχαν δείξει καλύτερο πρόσωπο στο γήπεδο, παρά τις αποτυχίες!

Ο… κοσμοπολίτης κ. Ρανιέρι!

Κι ερχόμαστε στον άνθρωπο που, πιθανότατα εν αγνοία του, έγινε το εκτελεστικό όργανο της απόλυτης κατρακύλας της Εθνικής Ελλάδας. Ο Κλαούντιο Ρανιέρι ήρθε κι ανέλαβε την 13η ομάδα στην Παγκόσμια Κατάταξη της FIFA, με σκοπό να την πάει ένα βήμα παραπέρα και να δώσει συνέχεια στις επιτυχίες της. Το παχυλό του συμβόλαιο, σε δύσκολους καιρούς για την κοινωνία αλλά και τον αθλητισμό, σχολιάστηκε αλλά το θέμα δεν πήρε κι ιδιαίτερες διαστάσεις. Το «βαρύ» βιογραφικό του και η… ευαισθησία της ΕΠΟ σε όσους έκαναν κριτική, απέκρυπταν τους «ψιθύρους» και τις αμφιβολίες για το κατά πόσο θα μπορούσε ο Ρανιέρι να κάνει κάτι καλό στον «γαλανόλευκο» πάγκο. Οι… υπέρμαχοι έλεγαν πως θα παίξει ελκυστικό ποδόσφαιρο, φέρνοντας παράλληλα κι αποτελέσματα, αλλά αυτό που έβλεπαν όλοι και λίγοι είπαν, είναι πως κάτι τέτοιο θα πήγαινε κόντρα στην φύση αυτής της ομάδας.

Άλλωστε, όπως είχε πει κι ο Σάντος αλλά είπε κι ο ίδιος ο Ρανιέρι, δεν έχουμε την πολυτέλεια να παράγουμε… Ρονάλντο και Μέσι στη χώρα μας. Η άμυνά μας ήταν αυτή που μας έδινε επιτυχίες, σε αυτή έπρεπε να βασιστούμε. Σε αυτή και στα καλά αποδυτήρια που είχε πάντα η Εθνική. Ο Ιταλός με τις επιλογές του και με το «ξήλωμα» από πλευράς ΕΠΟ στο τεχνικό τιμ, το οποίο τον βρήκε σύμφωνο αφού έφερε δικούς του ανθρώπους, συναίνεσε στην καταστροφή. Ο Ρανιέρι καλώντας 38 παίκτες σε ελάχιστο χρονικό διάστημα έσπασε όλα τα… ρεκόρ σύγχυσης και απέδειξε πως δεν είχε ιδέα του τι κλήθηκε να κάνει. Αυτό που τον έφερε εδώ, προφανώς ήταν τα χρήματα. Βάσει αποτελέσματος αλλά και άρνησής του να παραιτηθεί, δεν μπορεί να πει κανείς το αντίθετο. Το μόνο, αν μπορεί να θεωρηθεί τέτοιο, ήταν πως κάλεσε νέα παιδιά στην Ανδρών (Καρέλης, Μαυρίας, Μπακάκης, Μάνταλος, Κολοβός, Τασουλής, Ντίνας κλπ.), αλλά αυτό γινόταν κι επί Σάντος. Αργά, με σύστημα και προοδευτικά. Όχι άρπα – κόλα και για να «βουλώσουν» στόματα κατ’ εντολή της ομοσπονδίας. Συνεπώς, οι ευθύνες που βαραίνουν και τον Ιταλό είναι… τεράστιες!

Το ποσοστό της… τύχης

Πέρα από τις δεδομένες και τεράστιες ευθύνες του Γιώργου Σαρρή, της ΕΠΟ, των παικτών και του Κλαούντιο Ρανιέρι υπάρχει κι ένας ακόμα σημαντικός παράγοντας. Αυτός της εύνοιας της τύχης που θαρρείς και… χάθηκε ξαφνικά από τον ελληνικό ορίζοντα, όταν ο Φάνης Γκέκας έστησε τη μπάλα για το μοιραίο πέναλτι στο ματς με την Κόστα Ρίκα. Από τη στιγμή που η μπάλα σταμάτησε στο δοκάρι και έπειτα, όλα πάνε… κατά διαόλου για την Εθνική ομάδα που έφτασε από καμάρι των Ελλήνων να αποτελεί αντικείμενο χλεύης, αφορμή για γκρίνια και πρώτη ευκαιρία για… χαβαλέ στα social media!

Ίσως να αποτελεί και ένα είδος τιμωρίας για τις αυθαιρεσίες και τις αβλεψίες των υπευθύνων της ΕΠΟ, με προεξάρχοντα τον πρόεδρό της, όλο αυτό που συμβαίνει στην Εθνική. Είτε χάνει ευκαιρίες σε παιχνίδια, είτε χάνει σημαντικούς παίκτες λόγω τραυματισμών, είτε βλέπει τα πράγματα να μην τις βγαίνουν. Πάντως, υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν είναι ίδια σε σχέση με ένα χρόνο νωρίτερα όταν η «γαλανόλευκη» ήταν… στο ζενίθ! Πολλοί από τους ποδοσφαιριστές που οδήγησαν την ομάδα στο Μουντιάλ δεν είναι στις επιλογές για την Εθνική, κυρίως λόγω ντεφορμαρίσματος – όπως ο Μήτρογλου, ο Νίνης, ο Σαμαράς, ο Φορτούνης – είτε λόγω τραυματισμών όπως οι Σαλπιγγίδης, Χολέμπας, Παπασταθόπουλος κ.ά. το τελευταίο διάστημα. Ακόμα κι αυτά, όταν έχουν συμβεί όλα τα… τραγελαφικά που περιγράφονται παραπάνω, κοστίζουν!

Τώρα… τρέχουμε

Αφού λοιπόν, είδαμε, τι… καταφέραμε μέσα σε ένα χρόνο, ας δούμε τι μπορεί να γίνει από εδώ και πέρα! Η Ελλάδα πλέον καλείται να… τρέξει και να προλάβει, όχι μόνο το τρένο της πρόκρισης στα τελικά του Εuro 2016 αλλά και της διάσωσης του πρεστίζ της και της εξασφάλισης μιας πιο ευοίωνης συνέχειας σε κάθε λογής κληρώσεις. Στον έναν χρόνο που «σκανάραμε» παραπάνω, η Εθνική κατάφερε να χάσει έξι θέσεις στην Παγκόσμια Κατάταξη της FIFA, κάτι που μελλοντικά θα τις κοστίσει ακριβά αν δεν διαφοροποιηθεί.

Ακόμα και η ήττα από τη Σερβία στο φιλικό, «πονάει» στο FIFA Ranking. Η Ελλάδα στις 19 Νοεμβρίου 2013 ήταν στη 12η θέση της συγκεκριμένης λίστας και σήμερα 19 Νοεμβρίου 2014, είναι στη 18η και… κανείς δεν ξέρει αν θα βρεθεί πιο κάτω. Αν δεν μπει ένα τέρμα στην κατρακύλα, τότε θα έρθουν και δυσκολότερες κληρώσεις στη συνέχεια. Κι αν τώρα, δεν μπορούμε ως Εθνική να βάλουμε «από κάτω» Βόρειο Ιρλανδία και Νησιά Φερόε, φανταστείτε τι θα γίνει με αντιπάλους από τις τοπ θέσεις της συγκεκριμένης λίστας. Κι αυτό γιατί, όσο δύσκολα χτίστηκαν και κατακτήθηκαν πράγματα μέσα στο γήπεδο και με ποδοσφαιρική λογική σε διάστημα δέκα ετών, καταστράφηκαν και ποδοπατήθηκαν μέσα σε 365 ημέρες ακριβώς!

Το γκολ του Μήτρογλου, ένα χρόνο πριν, στο Βουκουρέστι...

Το γκολ της... ταπείνωσης από τα Νησιά Φερόε