Έφταιγε ο… Κατσουράνης
Ο αρχισυντάκτης του Onsports, Χρήστος Γιαννούλης, γράφει για τη νέα αποτυχία της Εθνικής και το τί πραγματικά έφταιγε στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα στην προ Ρανιέρι εποχή…
Να λοιπόν, που έφτασε η Εθνική στο σημείο να μην υπάρχει κανένα «εύκολο», ή έστω θεωρητικά εύκολο, παιχνίδι για αυτήν. Αν κάτι είχε εξασφαλίσει αυτή η ομάδα – ακόμα και πριν την καθιέρωση της στο Top 20 αυτού του πλανήτη (στο Top 16 με βάση την επίδοση στο περασμένο Μουντιάλ) και τις μεγάλες επιτυχίες – ήταν να καθαρίζει παιχνίδια με αντιπάλους όπως η Βόρειος Ιρλανδία. Τι έχει στραβώσει, τελικά, και η Εθνική δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι και ο Ρανιέρι να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά για να βοηθήσει και να βοηθηθεί;
Έφταιγε μήπως ο Κατσουράνης; Που έπεσαν να τον φάνε άπαντες, μετά το ματς με την Ακτή Ελεφαντοστού; Έφταιγε ο Καραγκούνης, τον οποίο κακήν κακώς φώναξαν από την ΕΠΟ μπας και σωθεί το πράγμα; Έφταιγε ο Γκέκας; Έφταιγε ο Φερνάντο Σάντος στον οποίο η ομοσπονδία φέρθηκε απαράδεκτα; Έφταιγαν οι συνεργάτες του Πορτογάλου που «ξηλώθηκαν» εν μία νυκτί, όπως και οι προπονητές στα τμήματα υποδομών με τα γνωστά (το 10-0 από την Ελβετία είναι το τελευταίο που ξεχείλισε το ποτήρι) αποτελέσματα; Μάλλον όχι…
Αυτό που φαίνεται να φταίει, είναι η ηγεσία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Κακά τα ψέματα. Το ποδόσφαιρό μας έχει διάφορα «καρκινώματα» που όσο δεν αποκόβονται από το «σώμα» του, θα διαβρώνουν και τα υγιή του κύτταρα. Έτσι δρα κι αυτή η παλιαρρώστεια. «Τρώει» τα υγιή κομμάτια του οργανισμού, μέχρι να τον αποτελειώσει. Το ποδόσφαιρό μας, είναι… ζωντανό ακόμα αλλά οδεύει με μαθηματική ακρίβεια στον θάνατο. Γιατί το υγιές κύτταρό του, το πλέον υγιές μάλιστα, ήταν η Εθνική ομάδα. Άπειρες φορές στον μικρόκοσμο του ελληνικού πρωταθλήματος υπήρχαν διαμάχες που έφτασαν στην πόρτα του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος. Όμως, υπήρχαν άνθρωποι, προπονητές, στελέχη και παίκτες, που έκλειναν την πόρτα, άφηναν τα πάντα απέξω και πάλευαν για έναν και μοναδικό σκοπό. Να υπηρετήσουν όσο καλύτερα μπορούν την ομάδα που εκπροσωπεί 11 εκατομμύρια Έλληνες πολίτες, ανθρώπους που περνούν ζόρικα την τελευταία τετραετία και περίμεναν να χαρούν λίγο από την «καψούρα» τους με τη μπάλα. Η Εθνική είχε προσφέρει τέτοιες χαρές, δίνοντας την ευκαιρία να χαμογελάσει ο κόσμος, επειδή είχε την νοοτροπία της – σοβαρής και άτεγκτης μπροστά σε κάθε τι – οικογένειας.
Τα αποτελέσματα αυτής της νοοτροπίας, είναι γνωστά σε όλους σας. Τα αποτελέσματα του νέου εγχειρήματος, όμως, έχουν αρχίσει να προκαλούν όχι απλά ανησυχία αλλά και έντονο προβληματισμό. Και το κακό είναι πως δεν θα προκληθεί απλά στενοχώρια στον Έλληνα φίλαθλο. Όλοι ξέρουμε πως ο Έλληνας φίλαθλος πάνω από όλα είναι οπαδός. Να μην γελιόμαστε. Όσο δρα η ΕΠΟ και το «νέο» περιβάλλον της Εθνικής με την «μετά-Μουντιάλ» νοοτροπία, το «φάγωμα» των παλιών-κακών εποχών έρχεται για την Εθνική. Δεν θα αργήσει η ώρα που θα ακουστούν «μουρμούρες» για το γιατί παίζουν περισσότεροι παίκτες από την τάδε ομάδα ή γιατί δεν κλήθηκαν παίκτες από την δείνα ομάδα…
Κι αυτό θα είναι ότι χειρότερο, γιατί θα γκρεμιστεί επί της ουσίας ένα οικοδόμημα που έχει διάρκεια ζωής περισσότερη των 13 ετών. Θα χαλάσει μια προσπάθεια που άρχισε από την εποχή του Ρεχάγκελ κι έκανε ακόμα μεγαλύτερα βήματα προόδου στην εποχή Σάντος. Πόσοι άραγε γνωρίζουν την επιρροή που είχε ο Πορτογάλος στο πως έπαιζαν όλα τα κλιμάκια των Εθνικών ομάδων. Στην εισήγησή του για το δίκτυο της ανάπτυξης του ελληνικού ποδοσφαίρου και τις προσπάθειες των συνεργατών του για αυτό; Σίγουρα όχι αυτοί που επέμεναν πως καλεί στην ομάδα τον Κατσουράνη, και τον κάθε Κατσουράνη, γιατί είναι «τσιράκια» του και «χαϊδεμένοι» του ποδοσφαιριστές…
Ας συνεχίσουμε, λοιπόν, να εμπιστευόμαστε τις τύχες της Εθνικής ομάδας σε έναν καταξιωμένο προπονητή, ο οποίος είναι φυσικό να ακούσει όλες τις εισηγήσεις των ανθρώπων που τον προσέλαβαν. Δεν έχει λόγο ο Ρανιέρι, που δεν γνωρίζει την πραγματικότητα και την νοοτροπία στην Ελλάδα, να μην εμπιστευθεί τον Γιώργο Σαρρή και τους συν αυτώ. Κάθε άλλο. Μόνο που με τους χειρισμούς τους σε πολλά θέματα, αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά, ο πρόεδρος της ΕΠΟ και οι συνεργάτες του εδώ κι αρκετό καιρό είναι… οφσάιντ.
Για να το πούμε με απλά λόγια και να μην το «τραβάμε» και πολύ. Δεν φταίει ο Ρανιέρι, φταίνε αυτοί που τον έφεραν. Όπως δεν έφταιγε και ο Τζαλακώστας στη Νέων, αλλά αυτοί που τον έφεραν. Ούτε οι ποδοσφαιριστές φταίνε, εκτός αν είναι προκλητικά αδιάφοροι, αν δεν «κάνουν» ή δεν μπορούν παραπάνω πράγματα… Άρα, αν δεν μπει ξανά μπροστά το ελληνικό φιλότιμο – από αυτό που διέθεταν οι παίκτες τύπου Κατσουράνη όσο και να τους θεωρούσαν «τσογλάνια» κάποιοι που δεν τους συμπαθούσαν – πρόκριση δεν πρόκειται να δούμε. Ίσως μας κάνει και καλό, αν φέρει περαιτέρω αλλαγές.
ΥΓ. Η αποδόμηση, πάντως, που έγινε σε όλα τα κλιμάκια των Εθνικών ομάδων, δεν έχει προηγούμενο. Τέτοιο… πογκρόμ είχε χρόνια να γίνει στα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα. Ευτυχώς που έχει γλιτώσει ο Τσάνας κι επέστρεψε κι ο «Κάρα»…
ΥΓ2 Αυτό που η ΕΠΟ «ζήτησε τις παραιτήσεις του κ. Τζαλακώστα και των συνεργατών του» και δεν είχαν τα… άντερα να παραιτηθούν μόνοι τους, με ξεπερνάει
ΥΓ3 Και άντε, να δεχθείς πως οι άνθρωποι δεν θέλουν να χάσουν τη δουλειά τους. Εσύ σαν επικεφαλής αυτής της ομοσπονδίας, δεν έπρεπε να σηκώσεις ένα τηλέφωνο και να τους πεις να μην μπουν καν στο αεροπλάνο της επιστροφής από το… ημίχρονο;
ΥΓ4 Ο Ρανιέρι μπορεί – και μακάρι – να μας αναγκάσει σε κωλοτούμπες. Το ευχόμαστε, άλλωστε, όσοι έχουμε πανηγυρίσει επιτυχίες της Εθνικής. Η διοίκηση της ΕΠΟ, πάλι, αποκλείεται…
ΥΓ5 Δημιουργήθηκε και group στο Facebook «Ναι Κατσουράνη με τα Νησιά Φερόε» και… δεν είναι δικό μου, για να σας προλάβω!
