Εθνική Ελλάδας: Τότε άναψε η σπίθα!

Πότε μπήκε το νερό στα αυλάκι; Ποιες ήταν οι καθοριστικές στιγμές για να φτάσουμε στο ΕΠΟΣ του 2004; Τι έλεγε ο Ότο Ρεχάγκελ στους παίκτες και ποιες ήταν οι αντιδράσεις στη μυθική πορεία στο EURO της Πορτογαλίας; Όλες οι απαντήσεις είναι εδώ και μάλιστα από έναν άνθρωπο που έζησε τα πάντα από τον πάγκο!

Ο Γιάννης Τοπαλίδης, στενός συνεργάτης του «Όθωνα» από το 2001 έως και το 2010 στην εθνική ομάδα, εξιστορεί στην «ΠΡΑΣΙΝΗ» πως η Ελλάδα σόκαρε όλη την Ευρώπη και έφτασε στο Έβερεστ της Ευρώπης. Χωρίς άλλη σάλτσα, μπαίνουμε στο πιο γλυκό νέκταρ που ήπιε ποτέ η χώρα στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

«Απέκτησε μέταλλο»!

«Από τα προκριματικά και κυρίως στην τελική φάση του EURO 2004 μπήκαν οι βάσεις για την εθνική ομάδα με την παρουσία του Ότο Ρεχάγκελ. Ήταν η σπίθα που άναψε και πλέον η Ελλάδα έχει σταθερή παρουσία και μέταλλο μια δεκαετία τώρα. Έχει winner mentality πλέον».

«Θα πάθετε ό,τι και το 1994»

«Το καθοριστικό ματς για μας εκείνη την περίοδο ήταν το διπλό με την Ισπανία και φυσικά η νίκη μας με την Ουκρανία που μας έστειλε στην τελική φάση. Ακούγαμε μαζί με τον Ότο Ρεχάγκελ, κι ενώ μόλις είχαμε προκριθεί πως "θα πάθετε ότι και το 1994". Εμείς αυτό δε το πιστεύαμε. Ξέραμε πως έχουμε καλή ομάδα και πηγαίναμε στην Πορτογαλία για να έχουμε αξιοπρεπή παρουσία.

Το πρώτο μπαμ!

«Στην πρεμιέρα είπαμε και στα αποδυτήρια να προσέξουμε στο ξεκίνημα και να μας βγει το παιχνίδι. Καταφέραμε να προηγηθήκαμε νωρίς με τον Καραγκούνη και ήταν σημαντικό για μας. Ελέγξαμε το ματς και σκοράραμε δεύτερη φορά. Ήταν πολύ σημαντικό που ξεκινήσαμε με νίκη».

«Μας βόλευε και η ισοπαλία»

«Στο δεύτερο ματς είχαμε αισιοδοξία και πίστη μέσα μας. Λέγαμε και μεταξύ μας πως και η ισοπαλία θα μας βόλευε. Όντως την πήραμε με το γκολ του Χαριστέα. Είχαμε βέβαια και τύχη σε αυτό το παιχνίδι καθώς οι Ισπανοί ήταν πολύ καλοί σε εκείνο το ματς».

«Μπήκαμε χαλαροί με Ρωσία»

«Με τη Ρωσία συνέβη το εξής. Παρατάχθηκε με πολλές αλλαγές και νέα πρόσωπα επειδή είχαν βγει εκτός πρόκρισης. Μας αιφνιδίασε αυτό. Μπήκαμε χαλαροί και το πληρώσαμε. Ευτυχώς ο Βρύζας σκόραρε και περάσαμε στην επόμενη φάση μ αυτό το γκολ».

«Ήρθε η ώρα τους να χάσουν»!

«Πρωταθλήτρια κόσμου το 1998, κάτοχος του EURO 2000. Η Γαλλία είχε δύο χρόνια να χάσει. Ο Ότο Ρεχάγκελ έλεγε στους παίκτες πως "ήρθε η ώρα τους να χάσουν". Στην στρατηγική μας είπαμε να περιορίσουμε όσο είναι δυνατόν τους Ανρί και Ζιντάν. Αυτοί έκαναν τη διαφορά για τους Γάλλους. Τα καταφέραμε καλά έως ένα σημείο και είχαμε τη τύχη να προηγηθούμε. Κάναμε πολύ καλή εμφάνιση. Μη σας πω, πως μας υποτίμησαν κιόλας. Μετά από αυτό το ματς, σφηνώθηκε στο μυαλό όλων πως μπορούμε να πάμε στον τελικό».

«Που πας δεν τελείωσε ακόμα το ματς»!

«Στο ματς με την Τσεχία είχαμε μπροστά το απόλυτο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Είχαμε παρακολουθήσει μαζί με τον Ρεχάγκελ το παιχνίδι Δανία-Τσεχία. Θα παίζαμε με το νικητή του ζευγαριού αυτού. Ξέραμε τι είχαμε να αντιμετωπίσουμε. Ξεχωρίσαμε 2-3 παίκτες στους οποίους έπρεπε να επικεντρωθούμε. Τους Ροσίτσκι, Κόλερ και Νέτβεντ. Είχαμε την τύχη να τραυματιστεί ο Νέτβεντ νωρίς. Κλειδί όμως για μας ήταν που επιλέξαμε να βάλουμε μαν του μαν τον Καψή στον Κόλερ. Ήταν σοφή επιλογή. Οι Τσέχοι ήταν πολύ επιθετικοί στο ξεκίνημα. Είχαμε τύχη. Όσο περνούσε ο χρόνος και αντέχαμε, σκεφτόμασταν την παράταση και το πως θα δώσουμε κάτι πιο δημιουργικό για να απειλήσουμε ενώ δε το περιμένουν. Ήμασταν ανάμεσα στον Τσιάρτα και τον Νικολαϊδη. Τελικά βάλαμε στον αγώνα τον Τσιάρτα επειδή μ’ ένα στημένο μπορούσε να κρίνει τον αγώνα. Όπως και έγινε!
Είχαμε καλούς παίκτες στο ψηλό παιχνίδι. Το χτύπημα ήταν τέλειο και σκοράραμε με το Δέλλα. Τι ακολούθησε; Όλοι μέσα στο γήπεδο εκτός από τον Ρεχάγκελ! "Κάτσε εδώ που πας! Δεν τελείωσε ακόμα!", μου είπε την ώρα που γινόταν πανικός! Δε δεχόταν να πανηγυρίσει πριν ακούσει το διαιτητή να σφυρίζει. Μετά βέβαια έγινε χαμός!

«Είστε ήδη νικητές του τουρνουά»!

«Περάσαμε στον τελικό και ήμασταν πανευτυχείς όλοι. Ο Ρεχάγκελ τόνιζε στους παίκτες πως "είμαστε ήδη νικητές του τουρνουά, οι άλλοι έχουν το άγχος". Τα έλεγε αυτά επειδή φτάσαμε στον τελικό χωρίς να μας υπολογίζει κανείς. Κι όντως έτσι ήταν. Το άγχος το είχαν οι Πορτογάλοι. Φαινόταν και στον αγωνιστικό χώρο. Ειδικά από την στιγμή που σκοράραμε, τότε έβλεπες φόβο στα μάτια τους».

«Ξέφρενο πανηγύρι»!

«Μόλις τελείωσε ο τελικός τι να πω... Ένα ξέφρενο πανηγύρι μέχρι και να φτάσουμε στο κέντρο της Αθήνας. Όλοι ένα κουβάρι, πανηγυρίζαμε. Πόσες πιθανότητες είχαμε άλλωστε να νικήσουμε δύο φορές τη διοργανώτρια; Πριν το παιχνίδι όλοι μας είχαμε την πίστη πως εδώ που φτάσαμε θα το πάρουμε. Όλοι μας το θέλαμε! Δε το περίμενε κανείς, ούτε εμείς, αλλά φτάνοντας στον τελικό μέσα μας το νιώθαμε. Και τότε που αναλάβαμε με τον Ρεχάγκελ τα κάναμε όλα μόνοι μας. Ούτε γυμναστές ούτε προπονητές τερματοφυλάκων είχαμε. Η κατάκτηση του EURO ήταν η σπίθα. Έφερε άνοδο στο ranking και την συνέχεια όλοι την ξέρουμε. Ήρθε η επιτυχία στα γήπεδα της Πολωνίας, η εξαιρετική παρουσία στη Βραζιλία…»