Δόξας στο Onsports: «Η Αργεντινή το Μουντιάλ» (photos+videos)

Μπορεί να έγινε γνωστός ως τραγουδιστής, αλλά αν είχε ακολουθήσει διαφορετικό «μονοπάτι» δεν αποκλείεται αυτές τις μέρες να τον βλέπαμε να παίζει στο Παγκόσμιο Κύπελλο FIFA 2014 της Βραζιλίας με την Εθνική Ελλάδας! Ωστόσο, την κρίσιμη στιγμή η απόφασή του ήταν να αφήσει το ποδόσφαιρο για να ασχοληθεί αποκλειστικά με το τραγούδι, στην ενηλικίωσή του, και με αυτόν τον τρόπο μπήκε για πάντα στον καλλιτεχνικό χώρο, αφήνοντας πίσω του τον αθλητικό.

Πάντως, παραμένει φανατικός με την μπάλα και όχι μόνο με αυτή του ποδοσφαίρου, αλλά και του μπάσκετ, κυρίως για την αγαπημένη του ομάδα, τον Ολυμπιακό. Επίσης, θα είναι από τους φιλάθλους που θα παρακολουθήσουν με μεγάλο ενδιαφέρον το Μουντιάλ, όπου ευελπιστεί ότι η «γαλανόλευκη» θα έχει μια καλή πορεία με πρωταγωνιστή τον Κώστα Μήτρογλου, ο οποίος είναι και η αδυναμία του. Μάλιστα, δεν κρύβει ότι εκτός από την Ελλάδα θα είναι με το μέρος και της Αργεντινής, καθώς αποτελεί όνειρό του να σηκώσει την κούπα η «Αλμπισελέστε», με έναν τελικό με τη διοργανώτρια Βραζιλία να είναι το ιδανικό σενάριο για εκείνον.

Στη φετινή του παρουσία του στο YFSF έχει μιμηθεί με τον καλύτερο τρόπο, έστω και σαν παρωδία κάποιες φορές, τους καλλιτέχνες που του έχουν τύχει για να ενσαρκώσει, αλλά το Onsports τού ζήτησε να μπει και στο ρόλο της νικήτριας της φετινής Γιουροβίζιον, Κοντσίτα και εκείνος απάντησε ότι θα τη μιμούταν… αξύριστος, βγάζοντας ακόμη μία ατάκα!

Κάνεις τον κόσμο να διασκεδάζει και να ξεχνάει για λίγο τα προβλήματά του. Από πού πηγάζει η ανάγκη σου να κάνεις τους άλλους να γελάνε;

«Δεν το νιώθω σαν ανάγκη. Προσπαθώ να είμαι ο εαυτός μου και όταν βρίσκομαι με άτομα που σέβομαι, τότε μου βγαίνει όλη η ελευθερία μου και ο αυθορμητισμός μου. Αν αυτό το αγαπάει ο κόσμος και διασκεδάζει, χαίρομαι ιδιαίτερα. Τα πιο ωραία μηνύματα που παίρνω είναι ακριβώς αυτά, ότι “μας κάνετε και γελάμε και ξεχνάμε τα προβλήματά μας. Τι θα κάνουμε μετά το σόου. Λίγο ακόμα,  θέλουμε να είστε εκεί και όλο το καλοκαίρι.”. Είναι ό, τι καλύτερο να ξέρεις ότι κάνεις κάτι που εσύ νιώθεις ελεύθερος, είσαι ο εαυτός σου και αρέσεις στον κόσμο».

Η αλήθεια είναι ότι αυτό δεν το λένε μόνο οι θαυμαστές σου, αλλά και όσοι συμμετέχουν στο σόου.

«Ναι, πραγματικά. Είναι μια καθημερινότητα εδώ και 3-4 μήνες που έχουμε συνηθίσει και εμείς οι ίδιοι. Είναι πάρα πολύ κουραστικό, αλλά περνάμε τόσο ωραία και έχουμε γεμίσει τόσο πολύ τις μέρες μας με το σόου που το να κάνουμε κάθε εβδομάδα κάτι διαφορετικό, μας ικανοποιεί σίγουρα. Όλοι έχουμε ανάγκη την ξεκούραση, αλλά είμαι σίγουρος ότι την επόμενη εβδομάδα μετά από το σόου, θα πούμε “ωπ, τώρα τι γίνεται; Γιατί δεν είμαστε στα Κάπα (τα στούντιο), γιατί δεν πάμε πρωί – πρωί για να ξεκινήσουμε τη μέρα μας όλοι μαζί;”. Θα μας λείψει πάρα πολύ σίγουρα».

Όταν ξεκίνησε το σόου όλοι περίμεναν κάποιους άλλους να ξεχωρίσουν. Ωστόσο, εσύ έχεις καταφέρει να «κλέψεις» την παράσταση και είσαι και στον τελικό διεκδικώντας την πρώτη θέση.

«Εγώ θεωρώ ότι αυτό που είχε το σόου και πέτυχε είναι η πολυχρωμία χαρακτήρων και η διαφορετική αντιμετώπιση από τον καθένα μας. Όλοι ήμασταν πάρα πολύ δυνατοί παίκτες, τόσο δυνατοί που δεν ήξερες ποιος θα βγει πρώτος σε κάθε live και ο καθένας είχε τη δική του προσέγγιση στις μιμήσεις του. Το αν κάποιος ξεχωρίζει ή όχι, εγώ δεν μπορώ να το καταλάβω, διότι όπως είπα και πριν, είμαι μέλος μιας παρέας που με κάνει να νιώθω πάρα πολύ άνετα, αφού με όλα τα παιδιά έχουμε έρθει πολύ κοντά. Για εμένα, είναι όλοι ξεχωριστά άτομα και είναι κάτι το οποίο το ζω, ότι έχουν και εκείνοι το μερίδιό τους που τα πράγματα έχουν κυλήσει έτσι, τόσο καλά».

Με κάθε χαρακτήρα που ενσαρκώνεις μετατρέπεις κάποιες φορές την εμφάνισή σου σε παρωδία και κάποιες στιγμές διακρίνεται και μια υπερβολή, την οποία σου έχουν επισημάνει οι κριτές, κάτι που όμως σε έχει κάνει ακόμη περισσότερο αγαπητό στον κόσμο. Γιατί έχεις επιλέξει να το κάνεις αυτό; Ποια είναι γνώμη σου;

«Ο καθένας έχει το δικό του χαρακτήρα και αν μη τι άλλο από τη συνολική μας εικόνα, από όλες τις ενσαρκώσεις μας στο σόου, ο καθένας καταλαβαίνει και το χαρακτήρα του καθενός. Εγώ είμαι ένας άνθρωπος που όλο αυτό το ζω έντονα. Δεν ξέρω κατά πόσον έχω μεθοδικότητα στη μίμησή μου και είμαι τετράγωνος στη λογική μου. Μου αρέσει να διασκεδάζω, όλη αυτή η μεταμόρφωση. Το ζούμε όλοι έντονα στα καμαρίνια, γελάμε και για ποιον λόγο αυτό να μην βγει και την ώρα που κάνουμε το live; Αυτή είναι η δική μου αντιμετώπιση.

Τώρα από εκεί και πέρα τα σχόλια και οι κριτικές από την επιτροπή, άλλες φορές είναι καλά, άλλες κακά. Όποια και αν είναι όμως, εμένα με έχουν βοηθήσει γιατί βλέπω ότι από όλη την πορεία μου στο σόου, υπήρξε μεγάλη καλυτέρευση. Είδα τα πράγματα διαφορετικά, γνώρισα και καλύτερα τον εαυτό μου και προσπάθησα πάρα πολύ για να κοιτάξω και άλλες πτυχές των ανθρώπων που ενσάρκωνα. Οπότε, όλο αυτό σίγουρα μού βγήκε σε καλό. Ακόμη και αν κάποιες φορές ήμουν υπερβολικός, παρορμητικός, ή ήμουν πιο ήπιος».

Με ποιον από τους κριτές έχεις συμφωνήσει περισσότερο με την κριτική του πάνω στις εμφανίσεις σου;

«Όλοι οι κριτές, ο καθένας έχει τη δική του σκοπιά και φίλτρο, με τα οποία βλέπουν τα πράγματα. Όλοι μου έχουν πει πολύ σωστά πράγματα, αλλά αυτός που μου έχει κάνει ιδιαίτερη εντύπωση και με έχει βοηθήσει η κριτική του, γιατί είναι και αυστηρός, είναι ο Αλέξανδρος Ρήγας. Ο τρόπος που βλέπει τα πράγματα είναι αρκετά σφαιρικός και αποστασιοποιημένος και εμένα αυτό με βοηθάει».

Η Μπέσυ Μάλφα σού είπε να ασχοληθείς και με την ηθοποιία. Το σκέφτεσαι σοβαρά; Γενικά, διακρίνεις μια προσπάθειά της να σε βοηθήσει να βρεις την καλλιτεχνική σου ταυτότητα;

«Ισχύει αυτό. Και με την Μπέσυ έχουμε έρθει πάρα πολύ κοντά και στην πορεία αυτό θα εξελιχθεί σε μια πολύ ωραία σχέση. Ήδη συζητάμε πάρα πολύ και θα ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για εμένα να μαθητεύσω και να μάθω πράγματα, τα οποία θα με βοηθήσουν. Γιατί θεωρώ ότι η τέχνη, είτε αφορά στη μουσική, είτε στην υποκριτική, είτε οπουδήποτε, είναι ένα πράγμα και καλό είναι οι γνώσεις να συντροφεύει η μία την άλλη, έτσι ώστε και εγώ να βοηθηθώ μουσικά, ανεξάρτητα από το αν έχω υποκριτικές ικανότητες, και να βοηθηθώ διαφορετικά».

Οπότε σκέφτεσαι να ακολουθήσεις και την ηθοποιία;

«Κοίταξε να δεις. Όπως είπα και πριν, ήταν ένα σόου, το οποίο με ξεκλείδωσε από πολλές απόψεις. Είμαι άνθρωπος που θέλω να ενεργώ ελεύθερα και δεν ξέρεις τι σου φέρνει το αύριο. Αύριο μπορεί να πάρω ένα ποδήλατο και να αρχίσω να ποδηλατώ και να μου αρέσει πάρα πολύ και να ασχοληθώ με την ποδηλασία. Θεωρώ ότι αυτό το σόου με απελευθέρωσε από πολλές απόψεις. Καταρχήν, με βοήθησε να δω τα πράγματα πιο καθαρά και να δω ότι υπάρχουν πάρα πολύ δρόμοι που μπορεί να ακολουθήσει κανείς».

Παρόλα αυτά, η Μπέσυ Μάλφα σού είπε να πας στο εξωτερικό. Το θυμάσαι;

«Είναι ακριβά τα εισιτήρια (γελάει)».

Γιατί το είπε αυτό;

«Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ η Ελλάδα και το εξωτερικό εξίσου, αλλά έχω κάποιους φίλους με τους οποίους συνεργάζομαι και δεν μπορώ έτσι ξαφνικά να πω ότι φεύγω για το εξωτερικό. Θέλω να δοκιμάσω την τύχη μου σε πράγματα που με περιμένουν και δεν το ξέρω ακόμα, εδώ. Αν έχω τη δύναμη να πάω στο εξωτερικό δεν θα είχα κανένα πρόβλημα. Υπάρχουν κάποιες πόλεις οι οποίες είναι πολύ ενδιαφέρουσες να ζήσει κανείς».

Όταν ξεκίνησες με τον τραγούδι «Έρωτας Κλέφτης» για την ομώνυμη σειρά, είχες βγάλει προς τα έξω ένα πιο συγκρατημένο προφίλ. Ωστόσο, στο YFSF βλέπουμε έναν διαφορετικό εαυτό από εσένα. Είναι στην πραγματικότητα αυτό που θέλεις να προβάλεις;

«Κοίτα, αν όλο αυτό ήταν ψεύτικο, δεν θα είχε και επιτυχία στον κόσμο. Αυτό το ξεγύμνωμα του χαρακτήρα μας το κοινό το αντιλαμβάνεται. Αν έβγαινε κάτι που δεν ήταν αληθινό δεν θα υπήρχε αυτή η αντιμετώπιση. Ο κόσμος καταλαβαίνει ότι έτσι είμαι και στην προσωπική μου ζωή και οι δικοί μου άνθρωποι το ξέρουν από κοντά αυτό. Βασικά δεν είμαι μόνο εγώ έτσι, είμαστε οικογενειακώς έτσι, λίγο σβούρες στο σπίτι και απλά βρήκα τα κατάλληλα άτομα για να εκφραστώ και να είμαι χαλαρός.

Σε αυτό συνέβαλαν και οι συμπαίκτες μου, τα άτομα της παραγωγής και ο ΑΝΤ1 και όταν το κλίμα είναι τόσο ζεστό και οικογενειακό, βγάζεις τον πραγματικό εαυτό σου. Όταν άρχισα τη δισκογραφία έβγαλα ένα τραγούδι, το οποίο με εξέφραζε πάρα πολύ και με εκφράζει ακόμα, και στιχουργικά και μουσικά. Θεωρώ ότι αυτό είναι περιουσία και με συντροφεύει για πάρα πολύ καιρό. Είναι ωραίο να υπάρχουν πολλές εκφάνσεις του εαυτού μας και να διαπιστώνουμε και την ήπια πλευρά μας, τη χαλαρή, που θέλει να επικοινωνήσει με λευκή σημαία και αυτές που είναι πιο φανταχτερές και πιο έντονες, πιο μυτερές».

Ποια μίμησή σου πιστεύεις ότι ήταν η πιο επιτυχημένη από την άποψη ότι έμοιαζες περισσότερο στον καλλιτέχνη και ποια απόλαυσες εσύ περισσότερο;

«Αυτή που απόλαυσα περισσότερο και με ξεκλείδωσε και περισσότερο στο παιχνίδι, κομβικό σημείο αυτή η ενσάρκωση, αφού από εκείνη τη στιγμή και μετά άρχισα να νιώθω πιο άνετα στο σόου και αντιμετώπιζα πιο χαλαρά τα πράγματα, ήταν η Ευσταθία. Όταν έκανα στο τρίτο live την Ευσταθία ένιωσα πολύ ωραία και μπήκα σε ένα διαφορετικό mood. Το γεγονός ότι αυτό έβγαζε γέλιο και ο κόσμος περνούσε όμορφα, εμένα αυτό είναι κάτι το οποίο μου αρκεί και με κάνει πολύ χαρούμενο».

Εκτός από το γέλιο που προκαλούσες με τις μιμήσεις σου, έμοιαζες και πάρα πολύ στους καλλιτέχνες που ενσάρκωνες. Σε ποιον πιστεύεις ότι έφτασες πιο κοντά από αυτή την άποψη;

«Ήμουν πολύ τυχερός γιατί αυτά που μου τύχαιναν με κάποιον τρόπο έβρισκα να τα καλύψω, να βρω κάποια στοιχεία για να τα φορέσω πάνω μου. Έχω ένα θέμα και με την υπερβολή, όπως είπαμε και πριν, που προσπαθούσα να καλυφθώ μέσα από ορισμένα στοιχεία, τα οποία δανειζόμουν από κάθε χαρακτήρα και τα έκανα συνεχώς. Κάπως έτσι κυλούσε η εβδομάδα και το live, όπου φαινόταν το αποτέλεσμα».

Μια και το YFSF είχε και βραδιά Γιουροβίζιον και ενσάρκωσες και τη Ρουσλάνα, αν σου έδιναν την Κοντσίτα, η οποία νίκησε φέτος, πώς θα την έκανες;

«Αξύριστος (γέλια)! Και με λίγο ζωγραφισμένο μούσι παραπάνω για να έχω καλό σχήμα (γέλια)».

Θα ήθελα να σε πάω στον αθλητισμό. Έκανες ποτέ κάποιο άθλημα, ήσουν αθλητής;

«Η μεγάλη μου αγάπη είναι το ποδόσφαιρο, αφού από πάρα πολύ μικρός έπαιζα σε ομάδα. Απλά κάποια στιγμή όταν μπήκα στην εφηβεία που άρχιζα να τραγουδάω, τα έκανα και τα δύο ταυτόχρονα και ήταν πολύ δύσκολο, αφού έπρεπε να επιλέξω. Οπότε, στα 17 μου σταμάτησα τελείως το ποδόσφαιρο. Δούλευα ήδη δύο χρόνια στη νύχτα και δεν άντεχα άλλο».

Σε ποια ομάδα έπαιζες;

«Στον Αθλητικό Όμιλο Μοσχάτου».

Σε ποιο πρωτάθλημα;

«Περιφερειακό, Δ’ Εθνική και Α’ Τοπικό».

Σε τι θέση αγωνιζόσουν;

«Δεξιός μπακ».

Οπότε ήσουν περισσότερο με αμυντικές διαθέσεις.

«Εντελώς με αμυντικές διαθέσεις, και στη ζωή μου με αμυντικές διαθέσεις. Πάντα».

Έβγαζες και σέντρες;

«Ναι. Επειδή ήμουν πάρα πολύ γρήγορος, ήμουν από τα μπακ που προωθούνται. Επίσης, είχα το εξής πάρα πολύ καλό: ήμουν πάρα πολύ εγωιστής, αλλά με την ωραία έννοια του εγωισμού και ο προπονητής μου με έβαζε πάνω στο δεκάρι της αντίπαλης ομάδας αν ήταν πολύ καλός παίκτης και απλά αυτός δεν έπαιρνε ποτέ την μπάλα. Και να την έπαιρνε μετά πονούσε παντού!»

Άρα τον ακολουθούσες;

«Μέχρι και την… τουαλέτα! Κανονικά. Και τον έκανα πολλές φορές να παίρνει κόκκινη κάρτα. Γιατί του τραβούσα το αυτί (γελάει)!»

Ποιο σημερινό δεξιό μπακ θαυμάζεις και σε ποιο θα μπορούσες να πεις ότι έμοιαζες;

«Ο Άλβες που παίζει στην Μπαρτσελόνα είναι πολύ καλός αμυντικός, αλλά μπορεί να βάλει και γκολ, σαν και αυτόν είναι ωραίοι παίκτες. Κάνουν και τη βρώμικη δουλειά, αλλά είναι και πολύ θετικοί στην ανάπτυξη της ομάδας τους. Από εκεί και πέρα, παίκτες όπως ο Μέσι και ο Ρονάλντο έχουν τη δική τους αξία, αλλά θα σου πω για αυτούς που είναι πίσω».

Ανέφερες έναν Βραζιλιάνο και συνήθως αυτοί δεν θεωρούνται και οι καλύτεροι αμυντικοί. Παρόλα αυτά ο Άλβες είναι από τους καλύτερους.

«Ναι, δεν είναι οι καλύτεροι αμυντικοί, αφού μαθαίνοντας ποδόσφαιρο στη Βραζιλία, η φιλοσοφία τους δεν είναι το πώς θα αμυνθούν, αλλά στο σύγχρονο ποδόσφαιρο πρέπει να τα αντέχεις όλα, πόσω μάλλον όταν παίζεις στην Μπαρτσελόνα που η σχολή είναι ολλανδική. Πρέπει να είσαι και καλός στην άμυνα, αυτός είναι σκυλί, αλλά είναι και πάρα πολύ καλός τεχνίτης».

Οι παίκτες για τους οποίους μίλησες θα συμμετέχουν στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας. Εσύ θα παρακολουθήσεις το Μουντιάλ;

«Εννοείται. Άλλωστε είμαι και βραδινός τύπος και η διαφορά της ώρας που θα έχει αγώνες το βράδυ και ξημερώματα, είναι κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ και θα το παρακολουθώ».

Ποια ομάδα θα υποστηρίζεις; Εκτός από την Ελλάδα που είναι προφανές ότι όλοι οι Έλληνες είναι υπέρ της.

«Για κάποιο λόγο πάντα ήθελα να το πάρει η Αργεντινή».

Αν γίνει αυτό μέσα στη Βραζιλία δεν θα υπάρχει καλύτερο πράγμα για τους Αργεντινούς. Και χειρότερο για τους Βραζιλιάνους.

«Προφανώς. Ένας τελικός μεταξύ των δύο αυτών ομάδων θα ήταν ό, τι καλύτερο. Θα ήταν λαμπερός και φοβερός τελικός αν τύχει αυτό».

Και με μεγάλη ίντριγκα γιατί όλοι γνωρίζουν την αντιπαλότητα που υπάρχει ανάμεσά τους.

«Βέβαια».

Για την Ελλάδα ποια είναι η άποψή σου; Οι περισσότεροι θεωρούν ότι είναι δύσκολος ο όμιλος (Κολομβία, Ιαπωνία και Ακτή Ελεφαντοστού).

«Είναι δύσκολος. Πάντα είναι δύσκολος και πάντα είναι μια πολύ δύσκολη διοργάνωση το Παγκόσμιο Κύπελλο. Φαντάσου ότι από τους ομίλους αποκλείονται ομάδες που είναι πολύ καλύτερες από τη δική μας και με μεγάλη ιστορία. Ωστόσο, θεωρώ ότι τα τελευταία χρόνια όλη αυτή η δουλειά και η νοοτροπία που αποκτήσαμε μέσα από τις νίκες και τις επιτυχίες μας σε συνδυασμό με κάποιους παίκτες που έχουν μπει στην ομάδα με ταλέντο και επιθετικής φύσεως, μπορεί με λίγο τύχη να μας κάτσει. Το ίδιο πράγμα έγινε και στο προηγούμενο Μουντιάλ».

Τότε είχαμε κάνει μια περίεργη ήττα από την Κορέα και τώρα έχουμε την Ιαπωνία, το στιλ ποδοσφαίρου της οποίας μοιάζει.

«Γενικότερα οι ομάδες που τρέχουν πάρα πολύ μάς δυσκολεύουν. Αυτές που γνωρίζουμε και λόγω των ευρωπαϊκών διοργανώσεων και ξέρουμε τον τρόπο παιχνιδιού τους, ακόμη και να είναι καλές, μπορούμε να τις αντιμετωπίσουμε. Η Κορέα που κάνει προπόνηση σαν αθλητές του στίβου είναι δύσκολο, κάποια στιγμή σκας».

Το καλό είναι ότι λείπει ο Φαλκάο από την Κολομβία αν και η Ακτή Ελεφαντοστού είναι δυνατή με Ντρογκμπά και Τουρέ.

«Εντάξει, όλες αυτές οι σχολές είναι γνωστά τα ονόματα που έχουν βγάλει και σε ποιες ομάδες παίζουν. Δεν παίζεις με τυχαίες ομάδες. Από εκεί και πέρα πιστεύω ότι αν μας κάτσει και είμαστε λίγο τυχεροί, με μια νίκη και μια ισοπαλία, δεν είναι και πάρα πολύ δύσκολος όμιλος. Δεν είναι ο δυσκολότερος όμιλος, είναι βατός».

Από τους ποδοσφαιριστές της Εθνικής ποιος παίκτης πιστεύεις ότι μπορεί να ξεχωρίσει;

«Εγώ θέλω να ξεχωρίσει ο Μήτρογλου γιατί του έχω μια αδυναμία (γελάει)».

Ξεκίνησε καλά στον Ολυμπιακό φέτος, αλλά δεν του βγήκε η μεταγραφή του στη Φούλαμ.

«Ίσως και να μην έπρεπε να πάει στη Φούλαμ».

Το δήλωσε αυτό, ότι ήταν η χειρότερη επιλογή της καριέρας του.

«Ναι, εντάξει. Όταν κάνεις μια επιλογή που σε πάει πίσω. Προφανώς το έκανε σαν ένα εφαλτήριο για να πάει σε μεγαλύτερη ομάδα της Πρέμιερ Λιγκ που σίγουρα του ταιριάζει πολύ και σαν σωματοδομή, αφού θα μπορούσε να παίξει καλή μπάλα εκεί. Αλλά πιστεύω ότι έχει χρόνια μπροστά του».

Οπότε είσαι και Ολυμπιακός, για να υποστηρίζεις τον Μήτρογλου.

«Ε, ναι. Πειραιώτης είμαι, τι να είμαι! (γελάει)»

Με ποιον τρόπο υποστηρίζεις την ομάδα σου;

«Είμαι από τους ανθρώπους που αγαπούν πολύ το ποδόσφαιρο. Με το που μπαίνω στο στάδιο και βλέπω αυτό το πράσινο το χορτάρι, μού αρκεί. Είτε η ομάδα πάει καλά, είτε όχι, εγώ δεν στενοχωριέμαι. Είμαι τόσο τακτικός που ακόμη και να μην πηγαίνω στο γήπεδο, αγοράζω πάντα το διαρκείας. Φαντάσου ότι ακόμη και φαντάρος στη Χίο που ήμουνα, το διαρκείας μου ήταν εκεί και με περίμενε. Έχω διαρκείας από τα 11-12, δεν έχω χάσει ποτέ χρονιά».

Είσαι μόνο ποδοσφαιρικός ή πανηγυρίζεις και για την μπασκετική ομάδα του Ολυμπιακού που έχει φέρει επιτυχίες και στην Ευρώπη;

«Πηγαίνω και μπάσκετ, αλλά όχι τόσο συχνά. Αγαπώ περισσότερο το ποδόσφαιρο. Ξέρω ότι το μπάσκετ είναι ένα άθλημα που έχει δώσει επίσης πολλές επιτυχίες στην Ελλάδα και ίσως μας ταιριάζει περισσότερο. Αποδεδειγμένα μας ταιριάζει περισσότερο, αφού βγάζουμε ταλέντα που πολύ εύκολα ξεχωρίζουν παγκοσμίως στο χώρο του μπάσκετ. Και μπορούν πολύ εύκολα να παίξουν στο ΝΒΑ. Δεν είναι τυχαίο που πολλοί Έλληνες έχουν παίξει εκεί. Μπορεί να είμαστε πιο μπασκετική χώρα, αλλά εγώ αγαπώ πιο πολύ το ποδόσφαιρο. Έχω κόλλημα με την μπάλα».

Από παίκτες και προπονητές του Ολυμπιακού με ποιον έχεις ταυτιστεί περισσότερο εκτός από τον Μήτρογλου, στον οποίο αναφέρθηκες νωρίτερα;

«Θυμάμαι πάρα πολύ καλά μια πολύ ωραία 4ετία-5ετία του Ολυμπιακού που ο Ολυμπιακός ήταν μακράν η κορυφαία ομάδα στην Ευρώπη, αλλά δεν είχαμε καταφέρει να πάρουμε το ευρωπαϊκό. Είχαμε πάει στο Τελ Αβίβ, σε απανωτούς τελικούς. Ήμασταν πάρα πολύ μικροί όταν είχε έρθει ο Πάσπαλι στον Ολυμπιακό και όταν πηγαίναμε στο γήπεδο με τον πατέρα μου, το παιχνίδι μας ήταν να μετράμε τους πόντους που έβαζε ο Πάσπαλι. Έβαζε 45-48, 38-40 και μετρούσαμε τους πόντους του. Ήταν ωραία εποχή με Πάσπαλι, Μπέρι και Τάρπλεϊ».

Σαν Ολυμπιακός, πώς βλέπεις τον Παναθηναϊκό; Συνηθίζεται στην Ελλάδα να υπάρχει μεγάλο μίσος και γίνονται και επεισόδια.

«Είναι μεγάλη βλακεία. Πρέπει να το ξεπεράσουμε. Ωστόσο, πρέπει να αλλάξουν άλλα πράγματα που είναι πιο σημαντικά από αυτό, που μας κάνουν πιο ανθρώπους, που να έχουμε περισσότερο σεβασμό για τον διπλανό μας, περισσότερη κριτική σκέψη και να είμαστε πολιτισμένοι άνθρωποι. Αν δεν λύσεις αυτά, δεν μπορείς να λύσεις αυτό. Ο τρόπος που μεγαλώνουμε από τους γονείς μας, ο τρόπος που διδασκόμαστε ορισμένα πράγματα στο σχολείο. Το ίδιο το σχολείο, η παιδεία μας.

Εγώ θεωρώ ότι το σχολείο, έτσι όπως είναι, δεν είναι καλό. Θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο και να βγάζει ανθρώπους που να έχουν μυαλό, δηλαδή να υπάρχει λόγος για τον οποίο πηγαίνεις σχολείο. Νομίζω ότι αν δεν αλλάξουν όλα αυτά, δεν πρόκειται να αλλάξει η φιλοσοφία μας σαν λαός και πολύ περισσότερο στον αθλητισμό. Εννοείται πως αυτό που τελικά παραμένει στον Έλληνα είναι να πλακώσει το διπλανό του. Είτε αυτό έχει να κάνει με μίσος Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού, είτε με μπλε - κόκκινο.

Τον Παναθηναϊκό, αλλά και την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ, τους βλέπω σαν άξιους και ιστορικούς αντιπάλους, όσον αφορά στη δική μας ιστορία, την εγχώρια. Γιατί αν τα βάλουμε με άλλες ομάδες στο εξωτερικό, είμαστε τίποτα, όλοι μαζί. Και οι άλλες ομάδες πρέπει να κάνουν βήματα, να φτιάξουν πολύ ωραία γήπεδα, να καλυτερεύσει η ποιότητα του αθλητισμού και του φέρεσθαι. Να πηγαίνουμε και σε άλλα γήπεδα, να βλέπουμε την μπάλα και εκτός έδρας, όπως παλιά. Όχι ότι πηγαίναμε με τις καλύτερες συνθήκες, πηγαίναμε με αστυνομικούς. Πιστεύω όμως, ότι ήρθε η στιγμή να σταματήσουν αυτά τα πράγματα. Είναι πολύ μεγάλη χαζομάρα να μην λειτουργείς πολιτισμένα».

Για να επιστρέψουμε στη δική σου καριέρα. Πώς πιστεύεις ότι μπορεί να σε βοηθήσει η δημοσιότητα που έχεις πάρει από το YFSF;

«Η δημοσιότητα αυτή με βοηθάει στο ότι ο κόσμος με γνωρίζει σαν άτομο πλέον, όχι μόνο από τη δουλειά μου στο μέλλον, αν αυτή αγαπηθεί, βλέπω ότι με αποδέχονται και σαν άτομο. Περπατάω στο δρόμο και ο κόσμος μού χαμογελάει και νιώθω να με αποδέχονται με πολύ θετική ματιά. Αυτό είναι ένα πολύ ωραίο έδαφος για να πατήσει κανείς και να δείξει τη δουλειά του, ποιος είναι, τι αγαπάει, πώς βλέπει τα πράγματα και να επικοινωνήσει αυτό που κάνει. Είτε αυτό έχει να κάνει με μουσική, με τραγούδι, με φωτογραφία που την αγαπώ πάρα πολύ, είτε με οτιδήποτε».

Μέχρι στιγμής σε έχουμε δει περισσότερο σε αργά «κομμάτια». Από εδώ και πέρα θα συνεχίσεις στο ίδιο στιλ ή θα κάνεις και κάτι άλλο;

«Ευτυχώς είμαι ένα άτομο που έχω συνεργάτες που σκέφτονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Δεν λειτουργούμε με συνταγές, γράφουμε πολλά τραγούδια και όποιο εκείνη τη στιγμή μας κάνει το κλικ, είτε είναι αργό, είτε γρήγορο, το βγάζουμε. Δεν μας νοιάζει να λειτουργούμε με συνταγές και δεν θέλουμε να μπούμε σε ένα καλούπι επειδή είτε η αποχή το απαιτεί είτε κάποιοι από εμάς.

Εμείς θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι με τους συνεργάτες μου και αυτή τη στιγμή δουλεύουμε μαζί με τον πολύ καλό μου φίλο και παραγωγό Κυριάκο Παπαδόπουλο. Η συμφωνία μας τη στιγμή που δώσαμε τα χέρια ήταν ότι πάμε να κάνουμε αυτό που νιώθουμε. Οπότε, καταλαβαίνεις ότι αυτό έχει ένα πολύ μεγάλο ρίσκο και δεν έχουμε την ανάγκη να πούμε ότι πάμε να κάνουμε αυτό και μετά το άλλο, τα πλάνα που γίνονται επειδή έτσι το απαιτεί η εποχή».

Είχες ποτέ πρόταση για Γιουροβίζιον;

«Όχι, ποτέ».

Παρόλα αυτά, πώς το βλέπεις αυτό το ενδεχόμενο;

«Θα μπορούσε να υπάρξει ένα πολύ ωραίο τραγούδι. Εμένα μου αρέσει και πολύ η έθνικ μουσική και βλέπω ότι στη Γιουροβίζιον η έθνικ μουσική περνάει. Γιατί όχι; Θα μπορούσε να είναι ένα πάρα πολύ καλό τραγούδι και να πω ναι».

Ωστόσο, στη Γιουροβίζιον έχουμε δει αρκετές φορές εκκεντρικές εμφανίσεις, όπως η φετινή. Εσύ αν πήγαινες θα δεχόσουν να κάνεις κάτι εκκεντρικό προκειμένου να τραβήξεις το ενδιαφέρον;

«Οτιδήποτε με κάνει να νιώθω καλά, θα το έκανα. Οτιδήποτε με βάζει μέσα σε ένα κουτάκι, δεν θα το έκανα. Μόνο πράγματα με τα οποία νιώθω εγώ καλά. Ένα τραγούδι που θα μου άρεσε με τους ανθρώπους που θέλω να συνεργαστώ, με τη δική μου φιλοσοφία. Και το αποτέλεσμα θεωρώ ότι θα ήταν καλό με τη δική μου αισθητική και φιλοσοφία. Διαγωνισμός είναι, μπορεί να βγεις τελευταίος, πρώτος, στη μέση».
 
Η φετινή νικήτρια δίχασε λίγο με την παρουσία της, αφού δεν είναι και ό, τι πιο συνηθισμένο να βλέπεις μια γυναίκα με μούσια.

«Εμένα δεν με αηδίασε καθόλου αυτή η εικόνα. Είναι κάτι που έχουμε δει πολλές φορές μπροστά μας. Και στο κέντρο της Αθήνας και στα νυχτερινά μαγαζιά. Γιατί να σε σοκάρει κάτι το οποίο είναι δίπλα σου; Εγώ είμαι υπέρ του να μην θέλεις να προκαλέσεις γενικώς με την εμφάνισή σου. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να προκαλείς τον άλλον και να θέλεις να δηλώσεις κάτι με αυτό που είσαι. Αυτό που είσαι αφορά εσένα. Από τη στιγμή που εσύ θα νιώσεις άνετα με αυτό που είσαι, προφανώς και οι υπόλοιποι γύρω σου θα νιώσουν άνετα. Όλα αυτά τα δήθεν πρότυπα τα θεωρώ λίγο περίεργα».

Δείτε βίντεο και φωτογραφίες με την παρουσία του Κώστα Δόξα στο YFSF του ΑΝΤ1 (Οι φωτογραφίες είναι από τη σελίδα του σόου στο facebook):