Καλογιαννίδης: «Θετικό το ταμείο για τον Παναρκαδικό»

Άπαντες στον Παναρκαδικό πίστεψαν πολύ στην παραμονή της ομάδας στη Γ’ Εθνική και κατάφεραν να πετύχουν τον στόχου τους όπως τόνισε μεταξύ άλλων ο Κώστας Καλογιαννίδης. Ο τεχνικός της ομάδας της Τρίπολης αναφέρθηκε στο κίνητρο των παικτών του, στις δυσκολίες της φετινής σεζόν αλλά και στο αν έχει πρόταση από άλλες ομάδες.

Αναλυτικά οι δηλώσεις του στον «Αρκαδία 93.8»:

Για την παραμονή του Παναρκαδικού: «Νομίζω ότι η επίσημη τοποθέτηση μας στο τέλος της χρονιάς, με τους Γιώργο Τζήλο και Θοδωρή Κόγκα έδωσε μια μικρή εξήγηση. Να επισημάνω ότι στον Παναρκαδικό δεν ήμουν μόνος μου. Υπήρχαν συμπαίκτες όπως ο Τζήλος και ο Θοδωρής Κόγκας. Ήταν μια συλλογική προσπάθεια μαζί με τα παιδιά, η οποία απέδωσε καρπούς, την οποία πιστέψαμε, την οποία πολεμήσαμε μέχρι τέλους. Συνήθως όταν πιστεύεις κάτι, θα δανειστώ κάτι από ένα συγγραφέα, την περίφημη φράση του Κοέλιο, ότι όταν πιστεύεις κάτι και το θες πάρα πολύ, τότε συνωμοτεί όλο το σύμπαν υπέρ να το πετύχεις. Δεν το πιστεύαμε μόνο, αλλά ξέραμε ότι θα το πετύχουμε κιόλας».

Για το αν το πίστευαν τα παιδιά: «Τα παιδιά είχαν πίστη στις δυνατότητές τους. Αυτό που ήταν ένας μεγάλος προβληματισμός γιατί κακά τα ψέματα όταν στην ουσία είσαι σε μια ομάδα αλλά απέχεις, λειτουργείς ως βοηθητικός, δεν είναι εύκολο να χειριστείς την αγωνιστική κατάσταση και να πεις ότι ναι θα μπω μέσα, ότι θα αποδώσεις το 100% και ότι θα βγάλεις τα κάστανα από την φωτιά. Εδώ έπρεπε πρώτα να δείξουμε στα παιδιά με τον Θοδωρή και τον Γιώργο, ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν σε συνθήκες κάτω από πίεση, ψυχολογική και αγωνιστική, παικτική, με ένα πιστόλι συνέχεια στον κρόταφο και σιγά-σιγά να το χτίσουμε στο μυαλό. Τα πάντα, ότι σκεφτόμασταν και οι τρεις μαζί, το καταθέταμε στα αποδυτήρια. Γνώριζαν όλοι μέσα στα αποδυτήρια, ποιο ήταν το πλάνο, ποιος ήταν ο τρόπος για να μπορέσουμε να αποκτήσουμε την βαθμολογική συγκομιδή. Βήμα-βήμα γεμίζαμε το σακουλάκι με τα φασολάκια μας και στο τέλος το ταμείο μας ήταν πολύ καλό».

Για το πώς βρήκαν το κίνητρο τα παιδιά: «Στο ποδόσφαιρο η δική μου πορεία ως αθλητής ήταν σημαντικό να βάζεις στόχους. Όταν πετύχαινα ένα στόχο, έβαζα ένα παραπάνω. Πολλές φορές δεν τα κατάφερνα. Αλλά το κυνήγι του στόχου με έκανε καλύτερο ως αθλητή και ως άνθρωπο. Όταν μπήκαμε μαζί με τον Γιώργο, στην διαδικασία και έπρεπε να μπούμε μπροστά, ήταν πιο εύκολο για εμάς να κατανοήσουμε τι είχε ο καθένας μέσα στο κεφάλι του. Να μπούμε μέσα στο μυαλό και να επεξεργαζόμαστε όλους τους προβληματισμούς που έχουν. Αυτόματα να δημιουργούμε εφικτούς στόχους. Το στοίχημα ήταν ο καθένας αυτόματα να φτάσει στον στόχο του. Βάλαμε προτεραιότητες και όταν ο παίκτης το έβλεπε, το κατανοούσε αυτόματα. Ο πρώτος στόχος ήταν να δημιουργήσουμε το καλό σύνολο.  Σε αυτό έπαιξε ρόλο, ότι είχαν παίξει και κάποιοι μαζί. Αφού δημιουργήσαμε μια στοιχειώδη ομοιογένεια, το ζήτημα ήταν στην συνέχεια να μαζέψουμε συνολικά βαθμούς για την ομάδα για να σώσουμε την κατηγορία. Πήραμε αυτοπεποίθηση και ψυχολογία, και λειτουργήσαμε ακόμα καλύτερα».

Για το ποιες ήταν οι πιο μεγάλες δυσκολίες: «Ήταν ένα σύνολο πραγμάτων. Το οικονομικό όλοι το αποδεχθήκαμε. Έπρεπε να διαχειριστούμε δυσκολίες. Η μεγαλύτερη δυσκολία ήταν ο αγωνιστικός ρυθμός. Πώς θα βγάλουμε το μεγαλύτερο κομμάτι με δυνατό ρυθμό. Ήθελε πολλή  προσπάθεια, σκληρή και μεθοδική. Όταν έχεις στην διάθεση σου, αυτόματα λιγοστεύουν οι επιλογές. Όλα τα παιδιά είναι σε πολύ καλή κατάσταση. Ο αγωνιστικός ρυθμός ήταν το κλειδί. Η ομάδα έκανε τεράστια βήματα, έπαιξε ρόλο το αγωνιστικό κομμάτι των παικτών. Βέβαια αυτό δεν είναι εύκολο. Υπήρχε πολύ καλό επίπεδο, αποδοχή και συγκέντρωση. Η ομάδα πήγε σε ένα ποσοστό 60-70% να καταφέρει το ακατόρθωτο, να παίξει μπάλα πολύ ψηλά. Να μπορεί να αποδίδει ποδόσφαιρο σύμφωνα με σύγχρονα καταστάσεις. Το κατάφερε σε πολύ μεγάλο βαθμό. Έχει τεράστια περιθώρια βελτίωσης. Ο Παναρκαδικός ήταν 6 μήνες, χωρίς αγωνιστικές υποχρεώσεις και μέσα σε 4-5 μήνες απέδωσε. Τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα με μια σωστή και μεθοδευμένη προετοιμασία. Η ομάδα δεν έχει ταβάνι. Με μερικές προσθήκες, μπορεί να καταφέρει αρκετά πράγματα. Την πιστεύω αρκετά».

Για το αύριο του Παναρκαδικού: «Δεν γνωρίζω λεπτομέρειες. Θέλω να πιστεύω ότι γίνονται κινήσεις. Δεν έχω ενημέρωση γιατί θεώρησα ότι από την στιγμή που προσφέραμε, θα πρέπει να αποστασιοποιηθούμε, ώστε όσοι είναι μέλη της διοίκησης να λειτουργήσουν υπέρ του συλλόγου. Δεν είναι δικό μου θέμα. Δεν γνωρίζω τι μπορεί να συμβεί. Εγώ εδώ είμαι. Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω και για ένα άρθρο που έλεγε ότι περιμένουμε τις εξελίξεις στον Παναρκαδικό. Εγώ τις περιμένω όπως ο καθένας που ζει στην πόλη. Μακάρι να πάει καλά η ομάδα και να βρει λύσεις και ανθρώπους, όπως και ο Αστέρας. Καλοπροαίρετα και ανθρώπινα. Πόσο μάλλον εγώ σαν άνθρωπος του ποδοσφαίρου. Δεν κάθομαι να ασχοληθώ με το τι μέλλει γενέσθαι. Σίγουρα κάποιοι μπορεί να με έχουν πλησιάσει κάποιοι άλλοι μπορεί και όχι».

Για το αν υπάρχει κάποια άλλη κρούση από άλλες ομάδες: «Οποιαδήποτε ενόχληση είναι από τους άμεσους συνεργάτες μου τον Γιώργο Τζήλο και τον Θοδωρή Κόγκα. Πουθενά αλλού δεν έχει ειπωθεί κάτι. Ούτε θέλω να γίνω γραφικός και να δημιουργώ καταστάσεις. Εγώ θέλω την ουσία και η ουσία είναι ότι δεν έχω κάτι. Όχι ότι περιμένω τις εξελίξεις στον Παναρκαδικό. Όλο αυτό το διάστημα σαν μέλος, έδωσα την μάχη μου και κουράστηκα. Έχω δικαίωμα να ηρεμήσω. Ως αθλητής κουράστηκα, πέρασα επώδυνες καταστάσεις με θέμα υγείας και ήθελα να σταματήσω νωρίτερα. Γεννήθηκα μέσα στο ποδόσφαιρο. Όταν αποφάσισα να σταματήσω το ποδόσφαιρο, με έκανε πολύ χαρούμενο. Μου αρέσει περισσότερο. Δεν μου λείπει αυτός ο καθ' αυτός αγωνιστικός χώρος και χαίρομαι που από το χορτάρι, έχω μεταφερθεί προς τον πάγκο».

Για το τι είναι πιο δύσκολο ανάμεσα σε παίκτη ή προπονητή: «Δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης. Και τα δύο έχουν το ίδιο βαθμό δυσκολίας. Το πρώτο είναι θέμα ηλικίας ως άτομο. Διότι αδυνατείς λόγω ηλικίας να ερμηνεύσεις κάποιες καταστάσεις. Πόσο μάλλον σε παιδιά με μικρή ηλικία αποκτούν πολλά πράγματα, ο κόσμος να είναι στα πόδια τους. Θέλει μεγάλη διαχείριση στο μυαλό. Να είσαι εργατικός, να δουλεύεις. Ένας προπονητής πρέπει να διαχειριστεί όλους τους χαρακτήρες και πρέπει να τα φέρει στα μέτρα του. Να πιστέψει κάθε παίκτης ότι το πρώτο πράγμα που θέλει ο προπονητής είναι να μην αδικήσει να μην γίνει σκόπιμα, διότι έτσι επιβάλλει η στιγμή. Και τα δύο κομμάτια έχουν τις ίδιες δυσκολίες, με διαφορετικές εναλλαγές. Στον πάγκο έχεις να διαχειριστείς χαρακτήρες, νοοτροπίες, ιδιαίτερα όταν δεν ασχολείσαι με επαγγελματίες ποδοσφαιριστές που υπάρχει μια άλλη ιδιαιτερότητα. Με παιδιά που είναι ερασιτέχνες θέλει μια μεγάλη διαφορετικότητα και μεγαλύτερη ηρεμία».

Για το αν έχει βρει αυτό που θέλει να κάνει: «Ναι θέλω να συνεχίσω. Μην ξεχνάτε ότι τώρα κάνω τα πρώτα προπονητικά μου βήματα. Μπήκα σε μια διαδικασία παλαιότερα με κάποιες ομάδες του τοπικού χώρου όπως είναι ο Άρης Τρίπολης και η ΑΕΚ Τρίπολης. Τα πρώτα μου βήματα ήταν εκεί. Τα επόμενα βήματα ήταν αυτά στον Παναρκαδικό που μου έδωσαν την ευκαιρία να ξεκαθαρίσω μέσα μου αν μπορώ ή δεν μπορώ, αν είμαι ή δεν είμαι καλός, τυχερός ή άτυχος. Θέλω να συνεχίσω είναι κάτι που με ενδιαφέρει. Από εκεί και πέρα είναι θέμα του κατά πόσο μπορούν να δημιουργηθούν οι συνθήκες για να κάνεις κάτι, όπως το έχεις εσύ στο μυαλό σου».