Κέζμαν στο Onsports: «Σου αρέσει ή όχι, ο Μουρίνιο κερδίζει...» (photos+videos)

Η πρώτη κίνηση του «special one» όταν ανέλαβε για πρώτη φορά την Τσέλσι το 2004 ήταν η απόκτηση από την Αϊντχόφεν του Σέρβου άσου, ο οποίος τότε θεωρούταν ως ένας από τους καλύτερους επιθετικούς στην Ευρώπη.

Μαζί κατέκτησαν το Λιγκ Καπ και το Πρωτάθλημα Αγγλίας το 2005 και ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής δεν κρύβει ότι αυτή ήταν η καλύτερη περίοδος της καριέρας του, μεταξύ άλλων και λόγω του Μουρίνιο. Παρόλα αυτά, με την ολοκλήρωση της σεζόν αποχώρησε και μας εξηγεί το γιατί.

Ο επόμενος σταθμός του ήταν η Ατλέτικο Μαδρίτης, όπου είχε άψογη συνεργασία με τον σημερινό φορ των «μπλε», Φερνάντο Τόρες, με τους δυο τους να είναι ακόμη φίλοι και τον Κέζμαν να παραδέχεται ότι είναι πολύ πιθανό ο Ισπανός να επιστρέψει σύντομα στους «ροχιμπλάνκος».

Γνωρίζοντας και τις δύο ομάδες καλά, ο 35χρονος βετεράνος που κάνει τα πρώτα του βήματα στην προπονητική, εκφράζει την άποψη στο Onsports ότι οι Λονδρέζοι θα προκριθούν στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ δικαιολογώντας τη γνώμη του με το πιο επιθετικό στιλ που παρουσιάζει Τσέλσι στο «Στάμφορντ Μπριτζ» συγκριτικά με τα εκτός έδρας παιχνίδια της.

Το όνομά του είχε ακουστεί πολλές φορές και για ελληνικούς συλλόγους, όπως ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός και η Καβάλα. Η αλήθεια είναι πως υπήρξε το ενδεχόμενο να έρθει στην Ελλάδα για να παίξει ποδόσφαιρο και παραδέχεται ότι στενοχωρήθηκε που αυτό δεν κατέστη δυνατό, αλλά ελπίζει ότι θα γίνει στο μέλλον, έστω και από κάποιο άλλο πόστο.

Έχει αγωνιστεί και σε Παγκόσμιο Κύπελλο, αυτό της Γερμανίας το 2006 με την εθνική Σερβίας όντας συμπαίκτης με τον Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, αλλά η ομάδα του δεν πήγε καλά παρόλο που είχε φιλοδοξίες, με τον ίδιο πάντως να δηλώνει χαρούμενος για αυτή την εμπειρία και να μιλάει για τα δικά του φαβορί για τη φετινή διοργάνωση στη Βραζιλία.

Αρχικά, θα ήθελα να ξεκινήσω με το τι κάνεις τώρα, 2 χρόνια μετά από την απόσυρσή σου.

«Ήμουν διευθυντής ποδοσφαίρου στη Βοϊβοντίνα μέχρι πριν από λίγο καιρό. Ωστόσο, αποχώρησα γιατί η κατάσταση στον σύλλογο ήταν πολύ δύσκολη και δεν βρέθηκε τρόπος για να καλυτερεύσει. Συνέχισα να δουλεύω με το πρακτορείο μου (μάνατζερ) και την ίδια στιγμή πήρα τα πτυχία μου στην προπονητική. Πλέον έχω στην κατοχή μου το Licence A και B και τώρα προσπαθώ για το Licence Pro. Μάλιστα, τους τελευταίους μήνες έχω αρχίσει να δουλεύω σαν βοηθός προπονητή στην ομάδα Κ-16 της Σερβίας. Οπότε έχω πολλή δουλειά, αλλά βασίζεται στο ποδόσφαιρο και τώρα είναι η ώρα για βελτίωση. Στα επόμενα δύο χρόνια θα δούμε τι θα συμβεί».

Νιώθεις νοσταλγικά για τα χρόνια που υπήρξες ποδοσφαιριστής;

«Όχι, καθόλου. Όταν ήρθε η ώρα που κουράστηκα με το ποδόσφαιρο, είπα στον εαυτό μου ότι πρέπει να αποσυρθώ. Πάντα ήμουν μεγάλος επαγγελματίας και κάποιος που ήθελε να δουλεύει πολύ. Την πρώτη φορά που ένιωσα ότι είναι δύσκολο να προπονούμαι, τότε αποφάσισα να σταματήσω. Είχα πολλά προβλήματα με το γόνατό μου έχοντας κάνει και δύο χειρουργεία και πήρα την απόφαση να μην συνεχίσω. Τώρα παίζω μπάλα μόνο με τους φίλους μου σε κλειστό γήπεδο. Κάνω πολλή γυμναστήριο και δε μου λείπει το ποδόσφαιρο».

Έχεις δηλώσει ότι το καλύτερο πράγμα που σου συνέβη ήταν όταν ήσουν στην Τσέλσι. Ήταν λόγω του Ζοσέ Μουρίνιο;

«Φυσικά. Και για τον Ζοσέ Μουρίνιο, αλλά και επειδή κατακτήσαμε την Πρέμιερ Λιγκ και το Λιγκ Καπ και παίξαμε στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτή η περίοδος ήταν απίστευτη. Μόλις είχε φτάσει ο Αμπράμοβιτς και ήταν ο πιο πλούσιος σύλλογος στον κόσμο. Το να αγωνιστώ για αυτή την ομάδα ήταν μεγάλη τιμή. Ήταν φανταστική εμπειρία να δουλεύω με τον Μουρίνιο και το επιτελείο του. Κέρδισα δύο τρόπαια και στο τέλος της σεζόν αποφάσισα να αποχωρήσω».

Ποιος ήταν ο λόγος για αυτό, τη στιγμή που όπως λες, περνούσες καλά; Ήταν δική σου απόφαση;

«Ναι, επειδή ήθελα να παίζω πολύ περισσότερο από ό, τι στην Τσέλσι. Ήταν δύσκολο να βρω χώρο διότι υπήρχε ο Ντρογκμπά, ο Γκούντγιονσεν, ο Μούτου, ο Ρόμπεν, ο Νταφ και πολύ άλλοι παίκτες. Εμένα μου άρεσε να αγωνίζομαι 90 λεπτά και είχα την ευκαιρία να πάω στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Ένας άλλος λόγος ήταν η ζωή. Δεν μου άρεσε καθόλου ο καιρός. Έβρεχε συνέχεια και το κλίμα ήταν πολύ καταθλιπτικό και δύσκολο για εμένα. Από τη στιγμή που μου δόθηκε η ευκαιρία να πάω στη Μαδρίτη της Ισπανίας θεώρησα ότι ήταν το καλύτερο για εμένα και την οικογένειά μου. Τα βάλαμε όλα κάτω και αποφάσισα να μετακινηθώ».

Η Τσέλσι φέτος απέκλεισε την Παρί Σεν Ζερμέν στα προημιτελικά και τώρα παίζει με την Ατλέτικο για την πρόκριση στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Σε αυτά τα ματς μεταξύ άλλοτε ομάδων σου, ποια από όλες υποστηρίζεις;

«Ήταν φανταστικά παιχνίδια. Όπως αυτό στο Λονδίνο με την Παρί, όπου η Τσέλσι χρειάστηκε να πετύχει γκολ στα τελευταία λεπτά για να προκριθεί. Η Παρί παίζει καλύτερα στην έδρα της και είχε και την απουσία του Ιμπραΐμοβιτς που της έλειψε πολύ. Τώρα με την Ατλέτικο Μαδρίτης το πρώτο ματς ήταν βαρετό, αφού η Τσέλσι έπαιξε αμυντικό ποδόσφαιρο. Υποστηρίζω και τους δύο συλλόγους. Έχω φίλους και στις δύο ομάδες, με τους οποίους είμαι σε επαφή ακόμα. Τους προέδρους και άλλους ανθρώπους. Είναι δύσκολο να επιλέξω. Ο καλύτερος να προκριθεί και θα έχει τη στήριξή μου».

Ποια είναι η γνώμη σου για αυτό που συνέβη στον πρώτο αγώνα και την κριτική την οποία δέχεται ο Ζοσέ Μουρίνιο για τον τρόπο που παρέταξε την Τσέλσι μέσα στον αγωνιστικό χώρο;

«Ήταν μία πολύ βαρετή αναμέτρηση. Ο Μουρίνιο κάνει τα πάντα για να κερδίσει ένα παιχνίδι, να πάρει τους τρεις βαθμούς και να περάσει. Έβαλε τους παίκτες του σε συγκεκριμένες θέσεις και τους ζήτησε να παίξουν αμυντικά. Για αυτούς είναι δύσκολο να το αποδεχθούν. Μπορεί να σου αρέσει ή να τον μισείς, αλλά πρέπει να τον σεβαστείς. Εμένα δεν μου αρέσει ο τρόπος παιχνιδιού του γιατί το ποδόσφαιρο είναι ένα ελκυστικό άθλημα και πρέπει να μπαίνουν όσο το δυνατόν περισσότερα τέρματα. Εκείνος όμως λειτουργεί διαφορετικά. Πάντως, κερδίζει τρόπαια, είναι ο καλύτερος στην εποχή του, και τον σέβομαι».

Ποια είναι η πρόβλεψή σου; Η Τσέλσι ή η Ατλέτικο θα είναι στον τελικό της Λισαβόνας;

«Νομίζω ότι η Τσέλσι παίζει πολύ διαφορετικά και τελείως άλλο ποδόσφαιρο στην έδρα της, στο Λονδίνο. Θυμάμαι ότι όταν είχαμε παίξει με την Μπαρτσελόνα στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ εκείνοι ήταν καλύτεροι από εμάς, αλλά αγωνιστήκαμε αμυντικά εκτός, και εντός έδρας επιτεθήκαμε και τους κερδίσαμε. Κάτι ανάλογο είχε γίνει και με την Αϊντχόφεν. Πιστεύω ότι η Τσέλσι έχει το προβάδισμα έναντι της Ατλέτικο για αυτόν τον λόγο. Έχοντας τη ρεβάνς στο Λονδίνο νομίζω ότι η Τσέλσι μπορεί να περάσει».

Πέρα από το Τσάμπιονς Λιγκ, Τσέλσι και Ατλέτικο «μάχονται» για τον τίτλο σε Πρέμιερ Λιγκ και Πριμέρα Ντεβιζιόν, αντίστοιχα. Γνωρίζοντας τα δεδομένα σε κάθε πρωτάθλημα, με την Ατλέτικο να είναι πιο κοντά στην κατάκτηση του τροπαίου στην Ισπανία από ό, τι η Τσέλσι στην Αγγλία, θεωρείς ότι μπορούν να σηκώσουν την κούπα;

«Η Ατλέτικο είναι πολύ κοντά ακόμη και αν το τελευταίο τους ματς είναι με την Μπαρτσελόνα. Είναι κρίσιμα τα επόμενα παιχνίδια και ακόμη περισσότερο αυτό. Είναι μεγάλο πράγμα για αυτούς, αφού ήταν στην αφάνεια για πολλά χρόνια και ο σύλλογος είχε απελπιστεί περιμένοντας το πρωτάθλημα. Είμαι χαρούμενος για αυτούς και ιδιαίτερα για τον Τσόλο Σιμεόνε. Παίζουν φανταστικά και η ομάδα πάει καλά. Ήμουν εκεί την περασμένη εβδομάδα και συνάντησα ανθρώπους. Είναι πολύ καλοί αυτή τη στιγμή.

Η Τσέλσι έχασε από την Σάντερλαντ στην έδρα της, κάτι που είναι απίστευτο. Νίκησε τη Λίβερπουλ και υπάρχουν δύο παιχνίδια ακόμα με δύο βαθμούς πίσω. Θα κριθεί ανάμεσα σε τρεις συλλόγους, την Τσέλσι, τη Λίβερπουλ και τη Μάντσεστερ Σίτι. Οπότε ας δούμε τι μπορεί να συμβεί γιατί στην Αγγλία όλα αλλάζουν πολύ γρήγορα. Πριν από δύο χρόνια η Σίτι πήρε πρωτάθλημα στο τελευταίο λεπτό. Όλα είναι πιθανά. Θα δούμε. Πάντως, η Τσέλσι τα πηγαίνει καλά φέτος και ο Μουρίνιο είναι φανταστικός».

Στην Ατλέτικο είχες συνεργασία στην επίθεση με τον Φερνάντο Τόρες, ο οποίος ως παίκτης της Τσέλσι πρέπει να αποκλείσει την ομάδα που τον ανέδειξε. Πώς πιστεύεις ότι μπορεί να νιώθει;

«Είναι ένας εξαιρετικός παίκτης και άνθρωπος. Είχαμε μια καλή σεζόν και έχουμε κρατήσει μια πολύ καλή σχέση, αφού είμαστε φίλοι ακόμη και σήμερα. Είχε δύσκολη περίοδο στην Τσέλσι, αλλά χρόνο με το χρόνο δείχνει την ποιότητά του. Είναι επαγγελματίας και στον πρώτο αγώνα στη Μαδρίτη προσπάθησε για το καλύτερο στον αγωνιστικό χώρο. Εκτός αυτού, είναι οπαδός της Ατλέτικο. Ήταν συναισθηματικό ματς για εκείνον μέσα στο Βιθέντε Καλντερόν. Αν του δοθεί η ευκαιρία να σκοράρει θα το κάνει, αλλά η Ατλέτικο είναι στην καρδιά του και αυτό θα ισχύει πάντα. Και ποιος ξέρει, ίσως τον δούμε να παίζει ξανά εκεί και μπορεί την επόμενη σεζόν».

Από τη στιγμή που υπάρχει Παγκόσμιο Κύπελλο σε μερικούς μήνες ποιες είναι οι αναμνήσεις σου από τη συμμετοχή σου με τη Σερβία το 2006;

«Ήταν μια δύσκολη διοργάνωση για εμάς. Είχαμε παίξει φανταστικά στα προκριματικά, αφού νικήσαμε την Ισπανία στον όμιλό μας. Ωστόσο, στο Μουντιάλ πολλά πράγματα δεν λειτούργησαν διότι είχαμε πολλούς τραυματισμούς και ήμασταν σε ένα δύσκολο γκρουπ, το λεγόμενο του θανάτου. Είχαμε την Αργεντινή, την Ακτή Ελεφαντοστού και την Ολλανδία. Οπότε, ήταν δύσκολο να παίζεις κόντρα σε τόσο μεγάλες ομάδες. Τα πράγματα δεν πήγαν καλά, δεν ξέρω ακριβώς γιατί. Ήταν απογοητευτικό που χάσαμε 6-0 από την Αργεντινή. Ήταν δύσκολο, υπήρχε πίεση, αλλά ήταν πολύ καλή εμπειρία, παρόλο που απογοητεύσαμε».

Στον αγώνα με την Αργεντινή είχες αποβληθεί και μετά από αυτό δεν κλήθηκες ξανά στην εθνική Σερβίας. Ήταν εξαιτίας αυτής της κόκκινης κάρτας;

«Όχι. Ήταν η κατάσταση του αγώνα λόγω των πολλών γκολ που δεχθήκαμε. Ήταν δύσκολο να βλέπεις την Αργεντινή να σε κερδίζει με τόσα γκολ. Οι σφυγμοί μου ανέβηκαν και έγινα πιο επιθετικός, για να δω την κόκκινη κάρτα. Μετά από αυτό δεν ξαναέπαιξα, αλλά δεν ήταν αυτός ο λόγος. Ήταν πολύ περισσότερα πράγματα. Βρήκα χρόνο να μείνω εκτός και να ηρεμήσω γιατί υπήρχε πολλή πίεση. Και αυτό βγήκε, γιατί ησύχασε το μυαλό μου».

Ποια είναι η γνώμη σου για το Μουντιάλ της Βραζιλίας; Ποιες ομάδες μπορούν να κάνουν ένα καλό τουρνουά;

«Η Βραζιλία που παίζει στην έδρα της, η Αργεντινή που είναι πάντα δυνατή, η Γερμανία, η Ιταλία, ίσως και η Ισπανία. Όλοι λένε ότι η Ισπανία είναι σε κρίση λόγω των παικτών της Μπαρτσελόνα, αλλά εγώ πιστεύω ότι θα είναι διαφορετικά. Θα δούμε καλό ποδόσφαιρο. Ελπίζω να το απολαύσουν όλοι. Άλλωστε, λαμβάνει χώρα σε μια ποδοσφαιρική χώρα. Οπότε η ατμόσφαιρα θα είναι ανάλογη».

Ποια είναι η σχέση σου με την Ελλάδα; Είχες ποτέ πρόταση από ελληνική ομάδα να παίξεις ποδόσφαιρο εδώ;

«Ναι υπήρχαν επαφές με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, αλλά ποτέ δεν έγινε. Είναι κρίμα γιατί είμαστε αδέρφια και μου αρέσει πολύ η Ελλάδα. Έρχομαι κάθε χρόνο διακοπές, στην Κρήτη και άλλα νησιά. Κάποιες φορές ήταν το οικονομικό, οι καταστάσεις, οι ομάδες δεν μπορούσαν να πληρώσουν, και δεν ήρθα στην Ελλάδα. Είναι λυπηρό, αλλά ελπίζω ότι θα έχω την ευκαιρία να το κάνω στο μέλλον σαν προπονητής ή για κάποια άλλη θέση.

Μιλήσαμε αρκετές φορές με ατζέντηδες, τους συλλόγους και εμένα, αλλά δεν έγινε. Ήταν 3-4 φορές αυτό. Είχα συζητήσει και με την Καβάλα επίσης, περίπου πέντε χρόνια πριν όταν η ομάδα πήγαινε καλά. Για οικονομικούς λόγους δεν κατέστη εφικτό, αλλά αυτή είναι η ζωή. Μόνο διαπραγματεύσεις και συζητήσεις υπήρχαν, όχι πρόταση».

Οι Σέρβοι που έχουν παίξει στην Ελλάδα, τι σου έχουν πει για τη χώρα και το ποδόσφαιρό μας;

«Είμαι φίλος με τον Τζόρτζεβιτς που έπαιξε στον Ολυμπιακό για πολλά χρόνια. Δουλεύουμε και μαζί, αφού είναι και εκείνος ατζέντης και προσπαθούμε να κάνουμε κάτι παρέα στο παρόν και το μέλλον. Πάντα μου έλεγε πολλά και καλά πράγματα για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Επίσης, ο Ντάρκο Κοβάτσεβιτς του Ολυμπιακού μού είπε και αυτός θετικά, αλλά και ο Μάρκο Πάντελιτς. Μου αρέσει η Ελλάδα, οι άνθρωποι, η ατμόσφαιρα, η ζωή και το φαγητό. Οπότε είναι κρίμα που δεν ήρθα να αγωνιστώ στην Ελλάδα. Στον ΠΑΟΚ υπάρχει ένας φίλος μου, ο Βούκιτς από την Παρτιζάν, ο οποίος είναι χαρούμενος εκεί. Νομίζω ότι η Ελλάδα είναι μια ποδοσφαιρική χώρα. Είναι ωραίο να παίζεις εκεί».

Η ομάδα στην οποία σταμάτησες το ποδόσφαιρο ήταν η Σάουθ Τσάινα από το Χονγκ Κονγκ. Πώς αποφάσισες να μεταγραφείς και να «κρεμάσεις» τα ποδοσφαιρικά σου παπούτσια σου στην Ασία;

«Πήγα για 5-6 μήνες όταν ολοκληρώθηκε το συμβόλαιό μου με την Αϊντχόφεν. Είχα μια πολύ καλή πρόταση. Την αποδέχθηκα γιατί για εμένα ήταν μια μεγάλη περιπέτεια. Το αφεντικό της ομάδας και η γυναίκα του ήταν πολύ ευγενικοί μαζί μου και γίναμε και φίλοι. Μετά, όταν μετακινήθηκα στην Μπάτε Μπόρισοφ στο Μινσκ, μού ζήτησαν από τη Σάουθ Τσάινα να επιστρέψω για να αποσυρθώ εκεί, κάτι που εκτίμησα. Είχαμε καλή συνεργασία, γίναμε φίλοι και αποφάσισα να το κάνω. Ήταν πολύ καλή ομάδα, είχα φανταστικές μέρες και αυτός ήταν ο λόγος».

Πριν από μερικούς μήνες είχες δηλώσει ότι το να είσαι γκέι είναι σαν να έχεις ασθένεια (Είχε εκφράσει αυτή την άποψη με αφορμή την παρουσία θρύλων του ποδοσφαίρου στο gay pride του Άμστερνταμ τον περασμένο Αύγουστο). Μετανιώνεις για αυτή σου τη δήλωση;

«Τα Μέσα το απέδωσαν διαφορετικά, δεν το είπα με αρνητική διάθεση. Το μέλλον είναι γύρω μας, αλλά αυτοί οι άνθρωποι δεν πρέπει να το προωθούν γιατί δεν είναι ο τρόπος ζωής των περισσότερων. Είμαι φανατικά εναντίον αυτού του είδους των εκδηλώσεων γιατί έτσι ο κόσμος μιλάει για την ομοφυλοφιλία σαν κάτι φυσιολογικό. Δεν έχω κάτι μαζί τους, αλλά δεν αποδέχομαι να το προωθούν, να κάνουν παρελάσεις, φεστιβάλ και τέτοια πράγματα. Αν είσαι αυτό, ζήσε τη ζωή σου μόνος σου όχι να το εκδηλώνεις μπροστά στα παιδιά μας. Αυτό εννοούσα και ο Τύπος το απέδωσε λίγο διαφορετικά. Δεν το είπα σαν ασθένεια, αλλά εξήγησα πώς το βλέπω».

Δείτε τα βίντεο και τις φωτογραφίες με την καριέρα του Ματέγια Κέζμαν: