Κραυγή αγωνίας της ΑΕΚ για την υπόθεση Ψωμιάδη

Μετά τη διακοπή της εκδίκασης της υπόθεσης την Τετάρτη, ο γνωστός νομικός έδωσε στη δημοσιότητα την ακόλουθη δήλωση, τονίζοντας πως ο ίδιος δεν θα σταματήσει τον αγώνα.

Αναλυτικά:  

«Όπως γνωρίζετε χειρίζομαι την υπόθεση της ΑΕΚ κατά της οικογένειας Ψωμιάδη και των συνεργών της από το 2004. Από τότε που, για ευνόητους δυστυχώς λόγους, ελάχιστοι τολμούσαν να την αναλάβουν. Από τότε που όποιο άλλο οργανωμένο δικηγορικό γραφείο ρωτήθηκε δεν ήθελε να αναλάβει το κόστος μιας τόσο μακρόχρονης προσπάθειας για την απόδοση δικαιοσύνης, τη διεκδίκηση και την επιστροφή στο ταμείο της εκατομμυρίων κλεμμένων.

Εννιά χρόνια μετά το θέαμα του τότε Υπουργού Οικονομικών κ. Γιώργου Αλογοσκούφη να αρνείται να παραχωρηθούν στο Δημόσιο στο πλαίσιο του άρθρου 44 οι απαιτήσεις της ΠΑΕ ΑΕΚ κατά Ψωμιάδη και λοιπών  συνεργών, γιατί «ήθελε να βγαίνει από το υπουργείο χωρίς να φοβάται», με τις δύο πρώτες από τις πολλές ποινικές δικογραφίες (καθώς έχουν πλέον ασκηθεί διώξεις έναντι όλων των μελών της οικογένειάς του) να είναι έτοιμη να δικαστεί μετά από πέντε χρόνια στην ανάκριση, μετά από οκτώ αναβολές, τρείς αποχές δικηγόρων και απεργίες δικαστών και γραμματέων, μετά από φυγοδικίες και μια περιπετειώδη και μπαγιατεμένη έκδοση του βασικού υπόλογου για μια σωρεία κακουργηματικών πράξεων, είδαμε  πριν είκοσι μέρες την κυβέρνηση να απορρίπτει μία τροπολογία-θεραπεία (βλ. συνημμένο) πέντε μη κυβερνητικών βουλευτών γιατί «δεν ήταν επαρκώς ενήμερη», γιατί «ήθελε να το κάνει η ίδια».

Περιμένω ακόμα, όπως αρμόδια χείλη είπαν, αυτή η κυβέρνηση να αποκαταστήσει τις συνέπειες της εγκληματικής προχειρότητας, αν όχι δόλιας σκοπιμότητας, σε βάρος όχι απλά μιας εταιρείας ή ενός ιστορικού αθλητικού συλλόγου, αλλά και σε βάρος του Δημοσίου. Περιμένω ακόμα αυτή η Βουλή να αντιμετωπίσει τις συνέπειες μιας τροπολογίας που πέρασε «νύχτα». Ελπίζω ο Υπουργός Οικονομικών και η Βουλή να το κάνουν, πριν μια ανώνυμη εταιρεία με πλήθος απαιτήσεων και υποχρεώσεων που δεν μπορούν να ισοσκελιστούν «στον αιώνα τον άπαντα» χωρίς τη δική μου επιτυχία διαγραφεί, επίσης νύχτα, «εντός τριμήνου».

Οι απαιτήσεις της ΑΕΚ από τον υπόδικο που δικάζεται σήμερα και αυτούς που αποδεδειγμένα κρατούν για λογαριασμό του σημαντικότατα περιουσιακά στοιχεία που έχουν εντοπιστεί είναι και υπαρκτές και βεβαιωμένες και ικανοποιήσιμες. Αναλυτικά στοιχεία για την εισπραξιμότητα αυτών των απαιτήσεων, τις οποίες το Δημόσιο έχει να επιλέξει εάν θα χαρίσει ή θα επιδιώξει να εισπράξει και μετά το τέλος της εκκαθάρισης, έχει λάβει η γαλλική ελεγκτική εταιρεία Mazars, ως έχουσα την εποπτεία της εκκαθάρισης της ΠΑΕ ΑΕΚ. Σημειώνω ότι πρόκειται για μια φρέσκια στην Ελλάδα ελεγκτική εταιρεία που έχει, παράλληλα, αναλάβει και καθήκοντα monitoring trustee σε μεγάλη συστημική τράπεζα. Προσθέτω ότι τα ίδια στοιχεία έχει λάβει και ο Εκκαθαριστής της ΠΑΕ ΑΕΚ. Τα στοιχεία αυτά, εφόσον η ΠΑΕ εκκαθαριστεί πριν την ολοκλήρωση του έργου που ανέλαβα, θα δημοσιευθούν στο σύνολό τους όπως, όπου και σε όποιους παραδόθηκαν.

Η υπόθεση της ΑΕΚ είναι ζήτημα Δικαιοσύνης. Απέναντι σε ένα στραβό, αργό, άδικο και αναποτελεσματικό σύστημα η Δικαιοσύνη μπορεί να αποδείξει ότι διαθέτει ικανούς και άξιους λειτουργούς που, με αίσθηση καθήκοντος, αντί να βολεύονται, να συναλλάσσονται ή να συμβιβάζονται, εξακολουθούν να δικάζουν κατ' επιστήμη και συνείδηση.

Εκκαθάριση μιας ποδοσφαιρικής ανώνυμης εταιρείας με διαδικασίες κλεισίματος περιπτέρου και τα φώτα όλων στραμμένα στο επόμενο ντέρμπι με τον Μανδραϊκό είναι ευθύνη, μεταξύ άλλων, του υπουργού Παιδείας κ. Κων/νου Αρβαιτόπουλου και ενός πολλαπλά ελεγκτέου παράγοντα. Που, όπως ο ίδιος αναφέρει, δεν μπορούσε να παραβλέψει το δάσος  απέναντι στο δέντρο. Δεν μπορούσε, δηλαδή, όπως ο ίδιος δήλωσε, να παραβλέψει το συμφέρον ενός ερασιτεχνικού σωματείου, μπροστά στο συμφέρον του Δημοσίου, την εφαρμογή των νόμων και την τιμωρία των υπαιτίων.

Η υπόθεση αυτή είναι κατ' εξοχήν πολιτική. Είναι υπόθεση πολιτών, αφού πέρα και πάνω από την όποια επαγγελματική ευσυνειδησία και το επαγγελματικό συμφέρον κάποιοι από εμάς θεωρούμε ότι κρινόμαστε όχι μόνο από το τί κάνουμε αλλά, εξίσου, από το τί δεν προσπαθούμε  να κάνουμε.

Άκουσα προχθές τον πρωθυπουργό κ.Αντώνη Σαμαρά, σε μια ομιλία του στη Στοά του Αττάλου με θέμα «Δημοκρατία υπό πίεση», να μιλά για τα άκρα, ως απειλή για τη δημοκρατία και την κοινωνία. Δεν βλέπω όμως κανένα να μιλά  για τη «Δημοκρατία υπό απειλή».  Δεν γίνεται τίποτα για τα άκρα και τους μπράβους του δρόμου που έχουν γίνει πρώτοι μάγκες στην πολιτική, την επιχειρηματική και την κοινωνική ζωή του τόπου. Είτε γιατί εμφανίζονται σαν υπερασπιστές τάχατες των αδυνάτων, είτε γιατί εισπράττουν την οργή από την προκλητική ατιμωρησία του υπόλογων μελών του πολιτικού συστήματος και των στυλοβατών του, είτε γιατί μέσα στην τόση απελπισία, το γκαγκστεριλίκι αντί να εξαγριώνει την κοινωνία εξακολουθεί να διασκεδάζει όσους δεν έχουν καταλάβει ότι είμαστε όλοι εν δυνάμει θύματά του.

Για όλους αυτούς τους λόγους, ανεξάρτητα από την έκταση που κάτι σημαντικό από τα παραπάνω ερευνηθεί, αναμεταδοθεί ή γραφτεί από τα ΜΜΕ, ανεξάρτητα από το εάν αυτοί που κατευθύνουν επαγγελματίες τραμπούκους καταφέρουν να επικεντρώσουν αλλού την προσοχή των πολλών δεν πρόκειται, ούτε να σταματήσω ούτε να υποχωρήσω.

Είμαι πολύ μικρός για μια τόσο μεγάλη ατιμία. Είμαι πολύ μεγάλος για να φύγω. Είμαι πολύ νέος για να παραιτηθώ από την ελπίδα. Πιστεύω, επίσης, ακράδαντα ότι δεν είμαι ο μόνος που σκέφτεται έτσι.

Χάρης Οικονομόπουλος».