Περαμαϊκός: Αποχώρηση «βόμβα» του Κουντούρη
Στα πρόθυρα της διάλυσης βρίσκεται ο Περαμαϊκός, καθώς ο πρόεδρος, Θεόδωρος Κουντούρης, ανακοίνωσε την αποχώρησή του.
Στη διορία μιας εβδομάδας που έδωσε για εκδήλωση ενδιαφέροντος για την ομάδα του Περάματος, δεν υπήρξε ανταπόκριση, καθώς στο ΔΣ της Τετάρτης δεν εμφανίστηκαν νέα πρόσωπα. Έτσι, ο ισχυρός άνδρας του Περαμαϊκού, ανακοίνωσε πως αποχωρεί περήφανος από την ομάδα, ρίχνοντας βέλη προς τη δημοτική αρχή και τους τοπικούς φορείς που δεν βοήθησαν.
Αναλυτικά η δήλωση του Κουντούρη:
«Δυστυχώς, η πόλη του Περάματος κλείνει η ίδια την πόρτα στο καμάρι της. Δήμος, φορείς, μεγαλοεπιχειρηματίες και όλοι όσοι δραστηριοποιούνται και κερδίζουν χρήμα και φήμη από αυτή την πόλη, έδειξαν και πάλι, το αληθινό τους πρόσωπο. Μιζέρια, και ιδιοτέλεια. Όπως αδιαφόρησαν όλο αυτό το διάστημα που ασχολήθηκα με τον Περαμαϊκό, έτσι έκαναν και τώρα που ή ομάδα έφτασε στην Γ’ Εθνική. Μια πόλη πειραματόζωο της κάθε πολυεθνικής που την καταπατά ασύστολα κι αδίστακτα, χωρίς να της ανταποδίδει τίποτα (εκτός κι αν έχει «επιλεκτική» ανταπόδοση σε πρόσωπα και φορείς κι εμείς δεν το γνωρίζουμε…).
Όσο για τους «περαμαϊκούς» τα έχουμε ξαναπεί: Κριτική στο καφενείο και λόγια, λόγια.. Τώρα θα εμφανιστούν πάλι όλοι αυτοί σαν σωτήρες του Περαμαϊκού και θα με καθυβρίζουν κιόλας. Εκείνοι που όχι μόνο έμειναν μακριά από την ομάδα δυο χρόνια (και μάλλον καλά έκαναν...), αλλά της έκαναν και πισώπλατα πόλεμο. Πρόεδροι «γιαλαντζί» με ίδια οφέλη και σκοπούς που τους αρέσει να βλέπουν τον Περαμαϊκό να βολοδέρνει στα τοπικά αρκεί να κάνουν τα δικά τους…
Με αυτές τις συνθήκες λοιπόν, αδυνατώ να παρατείνω την θητεία της διοίκησης μου και αποσύρομαι. Την ευθύνη για το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται πλέον η ομάδα την έχει πρωταρχικά ο Δήμος και εν συνεχεία όλοι όσοι προανέφερα. Το κρίμα στο λαιμό τους… Εγώ έκανα ότι μπορούσα και θα με κρίνει η ιστορία. Αποχωρώ περήφανος και με καθαρή τη συνείδηση. Εύχομαι στην ομάδα να φτάσει όσο ψηλότερα μπορεί γιατί αυτό της αξίζει και μόνο. Ευχαριστώ τον άμεσο συνεργάτη μου Παναγιώτη Λιακούτση που αποτέλεσε το «μυαλό» του συλλόγου, τους λίγους συνεργάτες που με ακολούθησαν ως το τέλος, τους προπονητές και τους ποδοσφαιριστές για όσα πέτυχαν. Το ταξίδι ήταν όμορφο και θα το θυμάμαι σε όλη μου τη ζωή...».
