«Αιδώς κύριοι, αιδώς»

Αναλυτικά η επιστολή:

«Ηταν καλοκαίρι του 2008 όταν αποφάσισα ν’ αναλάβω την τύχη της Ομάδας της πόλης μου, του ΑΣΤΕΡΑ, με την απόφαση να βοηθήσω να συνεχίσει να υπάρχει η ιστορική ομάδα της. Ανάλωσα δυόμισι χρόνια δίνοντας όλες μου τις δυνάμεις, προκειμένου να φθάσει η ομάδα ψηλά, αγνοώντας τους ‘μάντεις κακών’ και τους ‘μίζερα’ σκεπτόμενους αλλά και όσους ανέμεναν την αποτυχία και την πτώση  της ομάδας και κατ’ επέκταση και την δική μου.

Ακολούθησα απαράβατα τους κανόνες της υψηλής ποδοσφαιρικής παιδείας, αποδεικνύοντας ότι επιβιώνουν οι ομάδες χωρίς προσβάσεις και με καθαρά μέσα. Απόθεσα με αγάπη τους κόπους της εργασίας του συντρόφου μου και τα δικά μου οικονομικά αποθέματα για να φθάσει η ομάδα ψηλότερα από εκεί που αυτή βρισκόταν και κατά κοινή ομολογία το επιτύχαμε με το παραπάνω.

Εκανα κι ένα βήμα περισσότερο για να βοηθήσω τον ΑΣΤΕΡΑ, αφού εγκατέλειψα την πολιτική μου πορεία στον δήμο Αμαλιάδας. Κι’ αυτό γιατί ποτέ δεν ήθελα να επιβεβαιώσω όσους θεωρούσαν σκαλοπάτι μου την Ομάδα για την πολιτική μου εξέλιξη. Ξεκίνησε η χρονιά στην Δ’ Εθνική με  τους καλύτερους οιωνούς, μέσα από  διαρκείς νίκες και ατμόσφαιρα οικογενειακή, στην μεγάλη ομάδα του ΑΣΤΕΡΑ(παρά του ότι παίζαμε σε γειτονικά γήπεδα, αφού είχε κλείσει το δικό μας).

Εως ότου ένα απρόβλεπτο γεγονός ανέτρεψε τα πάντα. Η ‘ψυχή του Αστέρα, ‘ο πρόεδρος της καρδιάς των παιχτών’ όπως τον αποκαλούσαν οι παίκτες, ο Δημήτρης Γκουβίτσας, ξαφνικά αρρώστησε. Εκεί τελείωσε το όνειρο και η προσφορά μας στην Ομάδα. Από τον Οκτώβριο είμαστε μακριά από την Ομάδα, αγωνιζόμενοι να ξεπεράσουμε τα σημαντικά προβλήματα υγείας του συζύγου μου και τα οποία με ανάγκασαν να υποβάλλω την παραίτησή μου από την Ομάδα τον Δεκέμβριο του 2010.

Από εκεί και έπειτα ανακλήθηκαν στην μνήμη μου τα λόγια του φίλου και πρώην Προέδρου του Αστέρα του Χρήστου Τραγουστή, όταν μου έλεγε, μην περιμένεις αναγνώριση αντίθετα θα ακούσεις και ύβρεις… Η απάντησή μου τότε στον φίλο και οικονομικό συμπαραστάτη της Ομάδας, ήταν ότι δεν περιμένω κανενός είδους αναγνώριση, το κάνω για
να σωθεί η ιστορική ομάδα της πόλης μου, αλλά δεν φαντάζομαι ότι θα ακούσω ύβρεις... Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ πόσο προφητικά ήταν τα λόγια του τότε...

Τέλος Δεκέμβρη παρέδωσα πρακτικό παράδοσης – παραλαβής, όπου κατέγραψα τα ελάχιστα έως μηδενικά που είχα παραλάβει και τα πάντα όσα παρέδωσα στο νέο συμβούλιο, ανάμεσα σ’ αυτά ένα τεράστιο απόθεμα σε ποδοσφαιρικό υλικό μεγάλης αξίας το οποίο στο σύνολό του κάλυψα εγώ με τον σύζυγό μου, επιπλέον των ποσών που τοποθετούσαμε για την Ομάδα.

Ζήτησα όλες τις επιταγές που είχα δώσει σε παίχτες, ως εγγυητικές και αμοιβές, αφού είχαν δοθεί με την ιδιότητά μου ως προέδρου και αφορούσαν το δεύτερο ήμισυ της ποδοσφαιρικής χρονιάς που διανύουμε. Περίμενα ως ελάχιστη ένδειξη κατανόησης των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζαμε να φρόντιζαν να διασφαλιστεί η ηρεμία μας, με την επιστροφή όσων νομίμως ζητούσα, μου ανήκουν και παρανόμως κρατά το νέο συμβούλιο.

Προσπάθησα επανειλημμένως να επικοινωνήσω με τον νέο Πρόεδρο του ΑΣΤΕΡΑ, αλλά κατέστη αδύνατον αφού ή ήταν απασχολημένος ή δεν απαντούσε. Μετέφερα την αγωνία μου για τις επιταγές και την απαίτησή μου να επικοινωνήσουν μαζί μου προκειμένου να διασφαλίσω την επιστροφή τους, αφού δεν είχα πλέον εγώ υποχρέωση να καλύψω αλλά και δεν μπορούσα λόγω των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζουμε. Ηρθε όμως το αποκορύφωμα όλων, την Τρίτη 22/2, όταν επιταγή απ’ αυτές που είχα ζητήσει να μου επιστραφούν, εμφανίστηκε σε τράπεζα προς είσπραξη, αγνοώντας την δική μου δυνατότητα κάλυψής της.

Μέσα από την μακρόχρονη ασχολία μου με τα κοινά κράτησα απαράβατα μια σταθερή στάση ζωής: εργάστηκα με ανιδιοτέλεια, χωρίς απώτερους στόχους και με γνώμονα το δίκαιο, αντιμετώπισα δε πάντα τους ανθρώπους πρόσωπο με πρόσωπο, ξεκαθαρίζοντας κάθε σκοτεινό σημείο που μπορούσε να προκύψει. Πιστεύω ότι σε όποιον τομέα και αν ασχολήθηκα έβαλα το δικό μου “λιθαράκι” για να προχωρήσει ακόμη περισσότερο, ενώ ποτέ δεν εγκατέλειψα από δική μου επιθυμία αλλά μέσα από αξεπέραστα εμπόδια.

Ακριβώς γι αυτό  το λόγο, αρνούμαι να δεχτώ, υπόνοιες και υπεκφυγές, δεν θεωρώ δε ότι είναι ίδιο των πολιτισμένων και υγιώς σκεπτόμενων ανθρώπων, παρόμοιες στάσεις και συμπεριφορές. Το μόνο που έρχεται αυθόρμητα στα χείλη μου και προκειμένου ν’ αποφύγω  να παρεκτραπώ, είναι ‘αιδώς κύριοι, αιδώς...’ ως εδώ !

Σταυρούλα Παπαδάτου Γκουβίτσα
Πρώην Πρόεδρος του Α.Ο. ΑΣΤΕΡΑΣ ΑΜΑΛΙΑΔΑΣ».