Αποχωρεί από τον Πάμισο ο Πετρουλάκης

Σε μια μακροσκελή επιστολή εξηγεί τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτή την απόφαση, ο Πετρουλάκης ανακοινώνει την παραίτησή του από την διοίκηση του Πάμισου.

Αναλυτικά η επιστολή του Πετρουλάκη:

«Ποδόσφαιρο. Άθλημα λαοπρόβλητο και δημοφιλές. Γεμάτο χαρές, πίκρες, αγωνία. Ένα άθλημα που ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του Έλληνα και τον κάνει με πάθος να θέλει να το υπηρετεί. Εκατομμύρια αυτοί που τα σαββατοκύριακα κυρίως τρέχουν πίσω από την στρογγυλή θεά. Κάποιοι εξ αυτών χωρίς να αποτελώ κι εγώ εξαίρεση, βρισκόμαστε και στην πόλη της Μεσσήνης.  

Από τα μαθητικά κιόλας χρόνια το μικρόβιο του ποδοσφαίρου και η αγάπη για τον Πάμισο, με έκαναν να υπηρετώ αυτόν το σύλλογο, αρχικώς με την ιδιότητα του φιλάθλου και σταδιακά καταλήγοντας να έχω την τιμή να ηγούμαι της ιστορικής ομάδας του Παμίσου Μεσσήνης, από τη θέση του προέδρου. Όλα αυτά τα έτη έζησα χαρές, λύπες, θριάμβους, αποτυχίες. Πάντα όμως στεκόμουν εκεί υπηρετώντας πιστά τις ιδέες μου. Δυστυχώς όμως το τελευταίο χρονικό διάστημα είναι αρκετά αυτά τα οποία με ενοχλούν. Κι επειδή ουδέποτε φοβήθηκα να εκφράσω ελεύθερα τη γνώμη μου, νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ με το φίλαθλο κόσμο κυρίως της Μεσσήνης κάποια θέματα που προσωπικά με έχουν κουράσει. Και με έχουν κουράσει κυρίως ψυχικά και όχι σωματικά ή οικονομικά.

Κουράστηκα με την αδιαφορία των πολλών. Εκείνων που δεν συμμετέχουν σε τίποτα γύρω τους, είτε αυτό είναι αθλητισμός, ή πολιτισμός ή κοινωνική δραστηριότητα.

Κουράστηκα με την στάση των δήθεν πλουσίων της πόλης, αυτών δηλαδή που η πόλη συντηρεί και τους αυξάνει καθημερινά το νούμερο των τραπεζικών τους λογαριασμών και αυτοί (ευτυχώς όχι όλοι) «ανταποδίδοντας», κόβουν βόλτες πάνω κάτω στην πλατεία μέχρι να βρουν κάποιον να τους κεράσει και τον καφέ

Κουράστηκα με την κακοπροαίρετη και στείρα κριτική των άσχετων. Αυτών που έχουν άποψη επί παντός επιστητού, αυτών που οι περισσότεροι έχοντας παίξει πιθανόν λίγα λεπτά στη «Δόξα Άνω Ραχούλας» γνωρίζουν τα πάντα για το άθλημα.

Κουράστηκα με όλα τα λαμόγια που κάθε αρχή της χρονιάς σπεύδουν να στηρίξουν την ομάδα για λίγα λεπτά δημοσιότητας και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις, εξαφανίζονται μην τυχόν και ξοδέψουν τα πολύτιμα ευρώ τους.

Κουράστηκα να βλέπω αντιδημάρχους και υποψήφιους βουλευτές (ευτυχώς όχι όλους) να μαζεύονται στο γήπεδο και στην πλατεία παραμονές εκλογών και μόνο τότε.

Κουράστηκα να βλέπω κόσμο να μας χλευάζει και να μας ειρωνεύεται στην προσπάθεια μας να μαζέψουμε κάθε εβδομάδα λίγα ευρώ πουλώντας σαν ζητιάνοι εισιτήρια, για να καλύψουμε τα βασικά έξοδα λειτουργίας της ομάδας.

Κουράστηκα με όλους αυτούς που πιστεύουν ότι η ομάδα είναι δική μου και όχι δική ΜΑΣ.

Μια ομάδα που ας μην ξεχνάμε ότι εκτός του αντρικού τμήματος καλλιεργεί τον αθλητισμό και το ευ αγωνίζεσθε σε δεκάδες μικρά παιδιά αυτής της περιοχής.

Θεωρώ λοιπόν ότι υπό αυτές τις συνθήκες και αν δεν αλλάξει κάτι είναι δύσκολο για μένα να παραμείνω στη θέση του Προέδρου. Δηλώνω σήμερα κιόλας την παραίτησή μου, σε μια χρονική στιγμή που οι στόχοι της ομάδας έχουν επιτευχθεί, κόντρα στις προβλέψεις και τις αντιξοότητες της εποχής.

Ωστόσο θα ήμουν αχάριστος αν δεν αναγνώριζα και κάποια θετικά στοιχεία που οφείλω δημόσια να επισημάνω και να ευχαριστήσω, όπως τη στήριξη του απλού φτωχού κόσμου της Μεσσήνης και πολλών εκ των μικρών επιχειρήσεων της περιοχής που τις περισσότερες φορές χωρίς δισταγμό μας δίνουν από το υστέρημα τους μια μικρή οικονομική βοήθεια για να μπορούμε στοιχειωδώς να συντηρούμαστε. Επίσης θα ήθελα και δημόσια να ευχαριστήσω τον Δήμαρχο Μεσσήνης κ. Στάθη Αναστασόπουλο καθώς και τους αρμόδιους Αντιδημάρχους κ.κ. Αθανασόπουλο, Φύκιρη και Ρούτση, που εμπράκτως (κατασκευή βοηθητικού γηπέδου) βρίσκονται δίπλα στην ομάδα. Καθώς και τους στενούς μου συνεργάτες που όλο αυτό το διάστημα μαζί τραβάμε το Γολγοθά μας.

Τον Νίκο Δρακόπουλο και τον Τάκη Φιλόπουλο, τους βετεράνους αυτούς ποδοσφαιριστές που όλα αυτά τα χρόνια βρίσκονται στο πεζοδρόμιο μαχόμενοι για τον Πάμισο. Τον Γιώργο Γεωργούλια που καθημερινά βρίσκεται στο γήπεδο και δίπλα στους ποδοσφαιριστές. Τον Γιώργο Βλαχάκη, ένα βετεράνο ποδοσφαιριστή και οικονομικό αιμοδότη αυτής της ομάδας. Τον Παναγιώτη Τσέρτο για την γραμματειακή υποστήριξη της ομάδας. Τον Θάνο Καράμπελα, έναν ικανότατο δικηγόρο που με τις γνώσεις του στηρίζει την προσπάθεια μας. Τον Νίκο Γεωργακλή, ένα νέο παιδί με σωστή φιλοσοφία για το χώρο.

Επίσης τους Θανάση Καρίγιαννη, Ανδρέα Βίγλα και Δέσποινα Βογιατζή, Γιώργο Ντούλη, Κώστα Πούπουζα για την άψογη δουλειά του στα τμήματα υποδομών, Ηλία Αποστολόπουλο, την ψυχή αυτής της ομάδας καθώς και όλους τους ποδοσφαιριστές , ποδοσφαιριστές διαμάντια της φετινής ομάδας. Και φυσικά τον πρωτεργάτη αυτής της ομάδας, τον Γιώργο Αργυρόπουλο, έναν άριστο, καταξιωμένο και εκ των κορυφαίων προπονητών του νομού μας. Και ας μην ξεχνάμε και τον απλό φίλαθλο που κάθε Κυριακή στηρίζει και δίνει τη δική του μάχη στην κερκίδα του δημοτικού γηπέδου.

Γνωρίζοντας και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ο φίλος Γιώργος Ράλλης και ο επίσης καλός φίλος Βαγγέλης Σταθόπουλος, αγωνίζονται για να κρατήσουν ζωντανά τα Σωματεία τους, θα τους συμβούλευα και αυτούς αλλά και κάθε παράγοντα, αν δεν βρουν υποστηρικτές στον δύσκολο αγώνα τους με ένα ρητό. «Του φευγάτου και του λακητού η μάνα δεν έκλαψε ποτέ.

Τελειώνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω τον ίδιο τον Πάμισο, για την εμπειρία ζωής που μου χάρισε και να ευχηθώ πολύ σύντομα να καλλιεργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες ώστε να ενωθούν πάλι οι δρόμοι μας».