Ατρόμητος, ένα όμορφο ταξίδι...

Η πρώτη απόπειρα για το «ολοκληρωμένο ταξίδι» ξεκίνησε ουσιαστικά πέρσι. Απλώς, λίγο πριν φτάσει στον προορισμό του, ο Ατρόμητος αναγκάστηκε να γυρίσει στην αρχή. Σαν να έχασε την πίστα και να έπρεπε να την ξαναπαίξει ξεκινώντας από το μηδέν. Οπως όμως συμβαίνει συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, όταν χάνεις την πίστα λίγο πριν πάρεις το κανονάκι, πεισμώνεις, βάζεις τα δυνατά σου και το παλεύεις για να πανηγυρίσεις στο τέλος εσύ και όχι ο «κακός» του παιχνιδιού, έχοντας ως όπλο τις εμπειρίες που συνέλεξες και τη γνώση ότι «όλα γίνονται».

Το φετινό ταξίδι ξεκίνησε με μια θεωρητικά εύκολη αποστολή. Ο Ατρόμητος, βέβαια, φάνηκε να μην πήρε στα σοβαρά το προπέρσινο-παρολίγον- μάθημα από τον Βισαλτιακό και στα πρώτα στάδια της αναμέτρησης της Επανομής με την τοπική Αναγέννηση, τα βρήκε σκούρα. Ο Καραγκούνης έδιωξε το άγχος μετατρέποντας το εις βάρος 1-0, σε 2-1 και ο Μπρίτο έβαλε τις καρδιές στις θέσεις τους με το 3-1. Η Αναγέννηση μείωσε σε 3-2, αλλα τελικά δεν... αναγεννήθηκε.

Η επόμενη αποστολή είναι σαφώς πιο δύσκολη. Στο πρώτο ματς του β' γύρου, οι Περιστεριώτες επικρατούν του ΟΦΗ και ακολουθούν δύο ματς με τον Αρη, αμφότερα στο Περιστέρι. Αυτό του Κυπέλλου που προηγείται δίνει την ευκαιρία πρόκρισης στους «8», ενώ αυτό του πρωταθλήματος που έπεται, τη δυνατότητα ο Ατρόμητος να ξεφύγει από τους «κίτρινους» στη μάχη της πεντάδας.

Ο Γιώργος Δώνης μπερδεύει λίγο την ενδεκάδα για να μην χαθούν οι ισορροπίες, αλλά οι παίκτες του κάνουν καλά τη δουλειά τους. Εστω και με αρκετή δυσκολία. Ο Αρης προηγείται αμέσως μετά το πρώτο σφύριγμα για την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου, ο Φυτανίδης όμως ισοφαρίζει με κεφαλιά στο 79' και πανηγυρίζει για πρώτη φορά τέρμα του με τη φανέλα του Ατρομήτου. Λίγο πριν φτάσουμε στα χασομέρια και πάνω που όλοι θεώρούν ότι θα ακολουθήσει παράταση, ο Μήτρογλου πετυχαίνει ένα από τα γνωστά, πλέον, αριστοτεχνικά του γκολ και δίνει το εισιτήριο στους «κυανόλευκους». Τρεις μέρες μετά, ο αγώνας πρωταθλήματος λήγει ισόπαλος (0-0/ προς απογοήτευση όλων στις τάξεις των Περιστεριωτών. Οπως όμως αποδεικνύεται, καλύτερα που η νίκη ήρθε στο πρώτο χρονικά παιχνίδι...

Φτάνουμε στα τέλη του Γενάρη και το πράγμα πλέον έχει σοβαρέψει για τα καλά, καθώς βρισκόμαστε στους ημιτελικούς. Κάθε ματς με τον ΠΑΟΚ είναι εξ ορισμού δύσκολο, πόσω μάλλον όταν διεξάγεται στην Τούμπα. Ο Γιώργος Δώνης παίρνει μια φαινομενικά περίεργη απόφαση και αφήνει εκτός ενδεκάδας Μήτρογλου και Τάτο. Κανείς δεν έχει μάθει μέχρι σήμερα αν θεώρησε ως προτεραιότητα την αναμέτρηση πρωταθλήματος που ακολουθούσε με τον Αστέρα ή αν είχε σκοπό να τους ρίξει στη μάχη όταν ο αντίπαλος θα κουραζόταν και επρόκειτο για κίνηση τακτικής.

Το παιχνίδι, πάντως, δεν πηγαίνει καλά. Παρότι δεν κινδυνεύουν ιδιαίτερα, οι Περιστεριώτες βρίσκονται πίσω στο σκορ, έπειτα από εκτέλεση πέναλτι του Λίνο. Ο Ατρόμητος του β' ημιχρόνου είναι κατά πολύ ανώτερος από αυτόν του πρώτου και αρχίζει να ελέγχει τον ρυθμό, ενώ η εικόνα του βελτιώνεται ακόμα περισσότερο όταν μπαίνουν στο ματς οι Τάτος και Μήτρογλου. Η μπάλα κυκλοφορεί διαρκώς γύρω από την περιοχή του Γλύκου, ενίοτε και μέσα σε αυτή, αλλά το γκολ δεν έρχεται. Κι εδώ είναι που μπαίνει στη μέση ο παράγοντας τύχη που πάντα πρέπει να έχεις για να συνεχίσεις την... πίστα. Σε μια από τις τελευταίες φάσεις του ματς, ο Φυτανίδης επιχειρεί βαθιά σέντρα από αριστερά. Η μπάλα παίρνει περίεργη τροχιά, ο Γλύκος κάνει λάθος υπολογισμό και να σου το 1-1.

Η παράταση ξεκινά και η ψυχολογία είναι πλέον με το μέρος των παικτών του Δώνη. Στο πρώτο κιόλας της λεπτό, ο Μήτρογλου βγάζει τρομερή ασίστ με τακουνάκι στον Μπρίτο, που ήταν η τρίτη και τελευταία αλλαγή του 42χρονου τεχνικού. Ο Βραζιλιάνος έχει οπλίσει και πυροβολεί. Λίγες ώρες αργότερα, στα επινίκια της άφιξης παραδέχεται ότι όντως, έκανε την Τούμπα άνω κάτω ο Εντουάρντο, όπως τραγουδούν οι εκστασιασμένοι φίλοι του Ατρομήτου.   

Ημιτελικά για δεύτερη συνεχή σεζόν, με αντίπαλο πιο προσιτό από τις ομάδες της Θεσσαλονίκης. Αλλά συγχρόνως και κακό δαίμονα... Ο Δώνης κάνει αλλαγές στο ματς με τον Λεβαδειακό που προηγείται του πρώτου ημιτελικού, αλλά ο Ατρόμητος δεν βγάζει καθόλου φρεσκάδα στο γήπεδο, δεν εκμεταλλεύεται σε καμία στιγμή το πλεονέκτημα της έδρας και μάλλον μένει ευχαριστημένος με το 0-0 κόντρα στον ανώτερο Αστέρα. Ο επαναληπτικός της Τρίπολης είναι δύσκολος. Οι Αρκάδες είναι ίσως η πιο φορμαρισμένη ομάδα στον δεύτερο γύρο, πάντα δυσκολεύουν τους Περιστεριώτες, ενώ υπάρχει και το επιπλέον κίνητρο ότι δεν έχουν αγωνιστεί σε τελικό.

Πόσο πιο ιδανικά να ξεκινήσει το ματς; Κόκκινη ο Μπαρτολίνι στο 6' και γκολ ο Τάτος στο 15'. Κι όμως... Ακολουθεί ολοκληρωτικό μπλακ άουτ. Η γρήγορο ισοφάριση δίνει φτερά στους γηπεδούχους και δημιουργεί φοβερό άγχος στους φιλοξενούμενους. Ενας αγνώριστος Ατρόμητος που δεν μπορεί να κυκλοφορήσει τη μπάλα, να την κρατήσει στα πόδια του και να βγει μπροστά για να εκμεταλλευτεί το αριθμητικό πλεονέκτημα, δέχεται ηχηρό χαστούκι και μάλιστα σε κομβικό σημείο. Το 2-1 με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου σηκώνει το γήπεδο στο πόδι και οι οιωνοί δεν μοιάζουν θετικοί.

Στον πάγκο, ωστόσο, δεν επικρατεί πανικός. Εχοντας ως οδηγό τον περσινό επαναληπτικό με τον Ολυμπιακό Βόλου στο Πανθεσσαλικό όπου είχε κάνει φοβερό κοουτσάρισμα, ο Δώνης ρίχνει στη μάχη τα όπλα του, φωνάζει συνεχώς ζητώντας ηρεμία και τα δεδομένα σιγά σιγά αλλάζουν. Χρειάζεται, βέβαια, πάλι η τύχη, γιατί άλλα δέκα ματς να διεξαχθούν, ο Πουλίδο δεν θα επιχειρήσει ποτέ ξανά να γυρίσει τη μπάλα στον Μπαντή γνωρίζοντας ότι καιροφυλακτεί ο Μήτρογλου. Ο οποίος βέβαια, δεν χαρίζει κάστανα. Στα «κυανόλευκα» αποδυτήρια στήνεται για δεύτερη σερί σεζόν πάρτι. Ξανά σε ξένο έδαφος, αλλά αυτή τη φορά πιο μαζεμένο. Ισως γιατί έχει προηγηθεί η περσινή επιτυχία, η οποία μπορεί να μειώνει την αδρεναλίνη και την επιθυμία για ξέσπασμα, αλλά έχει προσφέρει σε βάθος χρόνου πολύ περισσότερα.

Ο Ατρόμητος φτάνει ξανά στο τέλος της πίστας. Τώρα, ο «κακός» είναι ακόμα πιο τρομακτικός από πέρσι. Ποιος, όμως, αλήθεια έχει να «χάσει» σε ένα τέτοιο παιχνίδι; Σίγουρα όχι το αουτσάιντερ. Σε είκοσι μέρες, θα επιχειρηθεί η ολοκλήρωση του ταξιδιού. Για είκοσι μέρες, στα αποδυτήρια θα «μυρίζει» τελικός και στα μυαλά παικτών, τεχνικής ηγεσίας, διοίκησης και οπαδών θα στριφογυρνούν φανταστικές εικόνες. Το ταξίδι ήταν όμορφο. Μπορεί να γίνει και ονειρικό. Αυτό που λένε όμως στο Περιστέρι και το εννοούν είναι το σημαντικότερο. «Αυτή τη φορά, να το ευχαριστηθούμε...»