«Καλή πορεία ως το τέλος»

Δίνοντας μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο evrytaniasport.blogspot.com, ο 54χρονος προπονητής ανέλυσε τους στόχους της ομάδας των Απεράντιων, αλλά και για την επεισοδιακή αποχώρησή του από τον πάγκο του Αίολου.

Ο Πασσάς έκανε τα πρώτα του βήματα στην προπονητική στον Αίολο, ασχολήθηκε με την διαιτησία και συνεργάστηκε τα τελευταία χρόνια με την Μυρίκη, την Κρέντη, την ΑΕΚ, τον Αίολο (2η θητεία) και τον Απεραντιακό για 2η φορά. Την σεζόν 2004-2005 βρίσκονταν στον πάγκο

Αναλυτικά η συνέντευξη του νέου τεχνικού του Απεραντιακού:

Κύριε Πασσά, πριν από δύο μέρες αναλάβατε την τεχνική ηγεσία του Απεραντιακού. Πώς καταλήξατε και ήρθατε σε συμφωνία με την ομάδα;

«Πρώτα θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την τιμή που μου κάνετε και με φιλοξενείτε σε αυτόν τον νέο δημοσιογραφικό χώρο, το Evrytania Sport. Του εύχομαι να έχει μεγάλη απήχηση, όχι μόνο στο τοπικό κοινό, αλλά και έξω από την Ευρυτανία. Συμφωνήσαμε ξαφνικά, όπως ξέρετε εγώ ήμουν στον Αίολο. Έφυγα και κάποια στιγμή είπα ότι δεν θα ασχοληθώ ξανά. Έφυγα πικραμένος από αυτή την ομάδα, για τον τρόπο που ήρθαν τα πράγματα. Όταν ασχολείσαι με την προπονητική είσαι έτοιμος για όλα, αλλά να υπάρχουν και κάποιες λογικές. Με τον Απεραντιακό όλα έγιναν μέσα σε 3-4 μέρες, επικοινώνησε αρχικά κάποιος παράγοντας μαζί μου και με παρακάλεσε και μου είπε, εάν μπορείς να μας βοηθήσεις σε αυτή την δύσκολη καμπή. Δεν ξέρω για ποιον λόγο έλυσαν την συνεργασία με τον κύριο Παναγιώτου. Όταν έχεις την τρέλα με το ποδόσφαιρο, ξεχνάς τι έχεις πει πριν. Καθίσαμε και συζητήσαμε, μου είπαν τι σκέφτονται για τα επόμενα παιχνίδια και ξαφνικά ήρθε η συμφωνία».

Ποιες είναι οι πρώτες σας εντυπώσεις από την νέα σας ομάδα; Έχετε γνωριστεί με τους παίκτες;

«Να πω ότι έχω γνωριστεί, θα πω ψέματα. Μια πρώτη εντύπωση όμως την έχω πάρει. Υπάρχουν καλοί ποδοσφαιριστές και είναι παράδοξο και δεν δικαιολογείται, που η ομάδα βρίσκεται σε αυτή την θέση. Δεν μπορεί ποδοσφαιριστές Γ’ και Β’ Εθνικής και άλλοι Δ’ Εθνικής, οι οποίοι είναι σε πολύ καλό επίπεδο να είναι κατώτεροι από τους ποδοσφαιριστές κάποιων ομάδων του τοπικού. Δεν δικαιολογείται αυτό. Θα κοιτάξουμε να δούμε στα επόμενα παιχνίδια, τι μπορεί να διορθωθεί. Θα έχει φύγει και το άγχος και θα είναι διαφορετικά».

Η ομάδα 9 αγωνιστικές πριν το τέλος βρίσκεται στο -9 από την γραμμή. Πιστεύετε ότι υπάρχουν ελπίδες για κάποιο θαύμα και για παραμονή στην κατηγορία;

«Είναι δύσκολα, εάν σκεφτείτε ότι στα προηγούμενα 17 παιχνίδια η ομάδα μάζεψε 12 βαθμούς , στα 9 παιχνίδια πρέπει να κερδίσει τα 7. Θα είναι πολύ δύσκολο για να το πετύχουμε. Εντάξει δεν σταματάς, προχωράς μπροστά. Πρώτο και κύριο να μην προδώσεις τον εαυτό σου, να δείξεις μια καλή πορεία. Όταν μια ομάδα σέβεται τον εαυτό της, τότε δεν διαλύεται. Θα το προσπαθήσουμε αυτό μέχρι το τέλος».

Την Κυριακή στο ντεμπούτο σας στον πάγκο αντιμετωπίζετε τον πρωτοπόρο Οικονόμο Τσαριτσάνης. Τι μπορεί να διεκδικήσει η ομάδα σε αυτό το παιχνίδι;

«Η ομάδα θα προσπαθήσει να διεκδικήσει ότι καλύτερο. Δεν θα πέσει αμαχητί. Ο πρωτοπόρος είναι πρωτοπόρος, παίζει με τον αέρα του πρωτοπόρου και εμείς θα παίξουμε σαν να βλέπουμε μια ομάδα δυνατότερη φαινομενικά από μας, αλλά ίση. Δεν θα πάμε να καθίσουμε να χάσουμε. Δεν έχουμε να χάσουμε, ούτε να κερδίσουμε, θα τα παίξουμε όλα και ότι μας βγει. Από ότι είδα τα παιδιά είναι αποφασισμένα για αυτό. Είναι και θέμα τιμής, κερδίζεις τον πρωτοπόρο και αποδεικνύεις ότι και κάποια αποτελέσματα, που έφερες ήταν άτυχα».

Έχετε μιλήσει με τον προκάτοχο σας, τον κύριο Παναγιώτου;

«Μίλησα την Πέμπτη, χαιρετηθήκαμε. Αυτός έφευγε, εγώ πήγαινα».

Έχετε δουλέψει ξανά στην κατηγορία με την Μυρίκη στο παρελθόν. Τι διαφορές εντοπίζετε από εκείνη την χρονιά με τώρα;

«Δεν μπορείς να συγκρίνεις εκείνη την χρονιά. Τότε με την Μυρίκη στηριχτήκαμε σε ντόπιους ποδοσφαιριστές. Πάντα η δική μου επιθυμία είναι στην Δ’ Εθνική οι παίκτες να είναι ντόπιοι, γιατί αυτοί θα παίξουν και για την φανέλα. Θα δώσουν κάτι παραπάνω. Ξεκινήσαμε τότε με ενθουσιασμό και στην μέση της χρονιάς μείναμε. Όσο ήμασταν όλοι μαζί πηγαίναμε καλά. Οι ομάδες τότε ήταν δύσκολες και ιστορικές. Ήταν η Αναγέννηση Καρδίτσας, η οποία τότε ανέβηκε και είναι μέχρι τώρα στην Β’ Εθνική, ήταν τα Τρίκαλα, ο Απόλλων Λάρισας όπου ανέβηκε και αυτός τότε, η Δήμητρα Τρικάλων, η οποία ήταν φιλόδοξη, ο Ηρακλής Χάλκης, οποίος είχε στην κατηγορία 15 χρόνια περίπου. Ήταν στο περιφερειακό και είχαμε παίξει αντίπαλοι στο Κύπελλο Ερασιτεχνών, όταν έπαιζα μπάλα και τον βρήκα πιο μετά σαν προπονητής. Εμείς όσοι είχαμε μείνει, παίξαμε και κρατήσαμε την ομάδα σε ένα επίπεδο. Έστω αυτοί οι 11-12, που είχαν μείνει, την φτάσαμε μέχρι το τέλος με αξιοπρέπεια. Ήταν η πρώτη χρονιά, που έπαιζαν πιτσιρικάδες, δυο άτομα κάτω από 20 ετών. Τότε κάποιοι σχολίαζαν και λέγανε: Εμείς, εάν ήμασταν σε αυτή την κατηγορία αυτή την χρονιά μπορεί να παίρναμε και πρωτάθλημα. Η ιστορία μετά δεν τους επιβεβαίωσε. Οι σημερινές ομάδες χτίζονται σε πιο γερά θεμέλια. Δουλεύουν καλύτερα, παίρνουν αναγνωρισμένους ποδοσφαιριστές. Δεν μπορούμε να συγκρίνουμε αυτές τις δυο χρονιές».

Ήσασταν φέτος στην ομάδα του Αίολου. Για ποιον λόγο τελικά απομακρυνθήκατε από την τεχνική ηγεσία της ομάδας; Έχουν ακουστεί πάρα πολλά σενάρια.

«Στον Αίολο πήγα πέρυσι με τις καλύτερες φιλοδοξίες. Αφ ενός ήταν μια ομάδα, που ξεκίνησα σε επίσημους αγώνες. Πολλοί δεν θα το ξέρουν αυτό, είναι ακριβώς τα ίδια χρόνια σε επίσημα παιχνίδια, όσα χρόνια είναι και η κόρη μου. Το δεύτερο επίσημο παιχνίδι το έδωσε, όταν γεννήθηκε η κόρη μου. Έμεινα στον Αίολο αρκετά χρόνια, μέχρι τότε που έγινε η ένωση, από το 1985-86, μέχρι το 1990. Από εκεί και πέρα χωρίσανε οι δρόμοι μας. Πήρα την ομάδα τότε από Γ’ τοπικό Φθιωτιδοφωκίδος και Ευρυτανίας και την έφτασα στην Α’ Κατηγορία μέσα σε 4 χρόνια. Βγήκαν και ποδοσφαιριστές, που μετά πήγαν στον ΑΠΟΚ. Ένας από αυτούς είναι και ο Γιώργος ο Κρασιάς, ο οποίος συνεχίζει ακόμα. Είναι από τους ποδοσφαιριστές ,που αξίζουν, τόσα χρόνια δίνει ότι καλύτερο από τον εαυτό του. Δεν μου δόθηκε από τότε ξανά η ευκαιρία να συνεργαστώ με τον Αίολο. Πέρυσι μου δόθηκε η ευκαιρία και πήγα ξανά στον Αίολο. Θέλω επίσης να πω για κάποια συνέντευξη, που είδα του νυν προπονητή, ο οποίος ήταν ποδοσφαιριστής για χρόνια σε αυτή την ομάδα και δήλωσε ότι ο Αίολος εκείνη την χρονιά, πέρυσι για παράδειγμα άρχισαν να φεύγουν ποδοσφαιριστές. Ποιοι ποδοσφαιριστές; Δεν υπήρχαν ποδοσφαιριστές. Ο Αίολος πέρυσι, όταν πήγα εγώ, αριθμούσε 3-4 ποδοσφαιριστές. Δεν θέλω να αναφέρω ποιοι ήταν, αλλά με μια προσπάθεια μαζέψαμε πολλούς ποδοσφαιριστές. Τώρα γιατί δεν μας βγήκε το αποτέλεσμα είναι άλλο θέμα. Μέχρι τα μισά της χρονιάς η πορεία του ήταν πάρα πολύ καλή. Ήμασταν 2οι ή 3οι αν θυμάμαι καλά, με την καλύτερη άμυνα και την καλύτερη επίθεση και το καλύτερο ποδόσφαιρο. Έφυγαν κάποιοι ποδοσφαιριστές, όπως ήταν ο Νούλας, ο Χουσιάδας. Όλη η ομάδα είχε στηθεί πάνω στον Χουσιάδα, κακώς βέβαια. Βλέποντας μια ομάδα σε 11 παιχνίδια έχει βάλει γύρω στα 30 γκολ και στα υπόλοιπα 8-9 παιχνίδια έχει βάλει 6, εκεί δείχνει γιατί βρέθηκε πίσω. Δεν μπορείς να έχεις μια απόσταση 12 βαθμών από τον 3ο και από το 4ο και να μένεις εσύ εκτός 4αδας. Αυτά ήταν τα παράδοξα. Φέτος όμως φύγανε κάποιοι ποδοσφαιριστές, κάποιοι άλλοι ήταν με υποσχετική και επιστρέψανε στις ομάδες τους και δημιουργήθηκε πάλι το ίδιο πρόβλημα. Χρειάζονταν ξανά να βρεθούνε παίκτες. Κανένας δεν έμπαινε μπροστά. Πάλι εγώ βρέθηκα μπροστά. Έφερα κάποιους παίκτες, δεν θέλω όμως να τους κατονομάσω. Κάποιοι κατηγορήθηκαν ότι έπαιζαν, επειδή ήμουν εγώ, αλλά συνεχίζουν ακόμη. Φτάνουμε στον λόγο που έφυγα, μετά τον αγώνα στην Ποταμιά, γιατί κάποιοι δεν τα ξέρουν, είπα ότι φεύγω από τον Αίολο. Θα μου πεις γιατί το είπες αυτό; 3η αγωνιστική ήταν, τι είχες να χάσεις; Δεν άρμοζε η συμπεριφορά κάποιων, ποδοσφαιρική συμπεριφορά, που δεν ήταν η ορθή. Όταν έχεις 40 χρόνια στο ποδόσφαιρο, από 14 χρονών, που ξεκίνησα κάποια πράγματα, τα βλέπεις. Δεν γίνεται να κερδίζεις μια ομάδα και να τους παίζεις και ξαφνικά σε 2-3 λεπτά να τρως 3 γκολ. Ή εγώ έφταιγα ή κάποιοι άλλοι. Άρα έπρεπε να φύγω εγώ, για να συνεχίσει η ομάδα. Το συμβούλιο μου είπε να συνεχίσω. Διαδίδονταν όμως και ακούστηκε από ποδοσφαιριστές ότι περίμεναν, πότε θα κάνω την «στραβή», για να φύγω και να με διώξουν. Κάποιο κομμάτι του συμβουλίου ήθελε να με διώξει. Έγινε πάλι το ίδιο μετά τον αγώνα με τον Άγιο Προκόπιο, τους είπα ότι εγώ φεύγω. Με παρακάλεσαν και παρέμεινα. Με τα Άγραφα μετά, σε ένα παιχνίδι που κρίθηκε πάλι σε κάποια λάθη, εκεί είχε ξεχειλίσει πλέον το ποτήρι. Είχαν τον προπονητή τους έτοιμο, οπότε και έφυγα. Νοιώθω πίκρα, όχι γιατί έφυγα, αλλά για τον τρόπο που έφυγα. Εκείνο με πείραξε πολύ και από άτομα που δεν περίμενα».

Είστε τόσα χρόνια στα γήπεδα, όλο λέτε ότι θα σταματήσετε. Τι είναι αυτό που σας κάνει να μένετε στα γήπεδα;

«Είχα πει ότι δεν ασχοληθώ ξανά. Όποιος έχει το μικρόβιο δεν μπορεί να το βγάλει εύκολα. Είναι ένας αλκοολισμός. Η πρόταση από τον Απεραντιακό μου ήρθε πάνω που πήγα να ξεχάσω τα γήπεδα. Τελικά ο πειρασμός είναι πειρασμός. Κάποια στιγμή είχα σκοπό να φύγω τελείως, εφ όσον είχα περάσει από όλα τα στάδια. Έπαιξα μπάλα στον ΑΠΟΚ από 14 χρονών. Ήμουνα στον Αίολο, έφυγα από τον Αίολο. Έγινα διαιτητής στην συνέχεια, έφτασα μέχρι Δ’ Εθνική. Ασχολήθηκα μετά μια χρονιά στην Ένωση και εκεί είπα σταματάω από όλα. Ύστερα από 4 χρόνια βρέθηκε η Μυρίκη και με ξανάβαλε πάλι στο λούκι».

Κλείνοντας θέλετε να προσθέσετε κάτι άλλο;

«Θα ήθελα να πω στους φιλάθλους να έρχονται στο γήπεδο. Αυτό είναι το μεγάλο παράπονο μου. Πηγαίνεις στο γήπεδο και βλέπεις πάντα τους ίδιους και τους ίδιους. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, που ήταν μια ζωή στο ποδόσφαιρο και τώρα δεν τους βλέπεις στο γήπεδο λες και δεν ασχοληθήκαν ποτέ με το άθλημα. Το να διαθέσουν δυο ώρες, κάθε Κυριακή και να πάνε να δούνε στην Δ’ Εθνική αυτή την ομάδα και να την στηρίξουν δεν είναι άσχημο. Του χρόνου θα είναι ο ΑΠΟΚ, την επόμενη χρονιά δεν ξέρω ποιος θα είναι. Είναι δύσκολες οι μέρες, 10 ευρώ τα σκέφτεται ο άλλος, αλλά δυο φορές τον μήνα θα έρθει, δεν είναι κάθε μέρα. Οπότε μπορεί να τα διαθέσει. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω την διοίκηση του Αίολου, η οποία αν και η επιθυμία μου ήταν να φύγω με στήριξε τόσα παιχνίδια, αλλά να ευχαριστήσω και αυτούς που δεν με στήριξαν. Να καθίσουν να το σκεφτούν κάποια στιγμή και να μην λένε ότι πρέπει να αλλάξει η ψυχολογία των ποδοσφαιριστών, γιατί αν δουν η ψυχολογία των ποδοσφαιριστών που έμειναν είναι σε χειρότερη κατάσταση. Θέλω να ευχαριστήσω τους ποδοσφαιριστές και αυτούς που με στήριξαν και αυτούς που δεν με στήριξαν».

ΕΥΡΥΤΑΝΙΑ: Παναγιώτης Κολλημένος