«Η ιστορία του Ενκε, άλλαξε τα δεδομένα»
Την άποψη ότι η αυτοκτονία του Ρόμπερτ Ενκε άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι αθλητές που πάσχουν από κατάθλιψη εξέφρασε ο συγγραφές του βιβλίου που εξιστορεί τη ζωή του Γερμανού γκολκίπερ, Ροναλντ Ρενγκ.
Αποτελεί πραγματικά τραγική ειρωνία το γεγονός ότι μία μέρα μετά την απώλεια του Γκάρι Σπιντ που όπως ο Ενκε, αποφάσισε να τερματίσει τη ζωή του, το βιβλίο του Ρενγκ «A life too short» που περιγράφει τη ζωή του Γερμανού τερματοφύλακα κατέκτησε τον τίτλο «William Hill Sports Book of the Year».
Στο περιθώριο της βράβευσής του στο Λονδίνο, ο συγγραφέας και στενός φίλος του Ενκε, μίλησε για τα προβλήματα κατάθλιψης και άλλων ψυχικών ασθενειών που αντιμετωπίζουν οι αθλητές και εξήγησε ότι αυτό που συνέβη στον Ενκε, άλλαξε τον τρόπο με τον οποίον ο ποδοσφαιρικός κόσμος διαχειρίζεται τους πάσχοντες
«Η πρώτη ομάδα στην οποία αγωνίστηκε ο Ρόμπερτ ήταν η Γκλάντμπαχ στα μέσα της δεκαετίας του '90. Ψάχνοντας πληροφορίες για να γράψω αυτό το βιβλίο, ανακάλυψα ότι στη Γκλάντμπαχ εκείνης της εποχής, υπήρξαν πέντε ποδοσφαιριστές που υπέφεραν από κατάθλιψη ή άλλες ψυχικές ασθένειες, αλλά κανείς εξ αυτών δεν δημοσιοποίησε το πρόβλημά του.
Τα πράγματα δείχνουν να αλλάζουν στη Γερμανία μετά το δυσάρεστο περιστατικό και την απώλεια του Ενκε. Οι ποδοσφαιριστές αισθάνονται πιο ελεύθεροι να μιλήσουν ανοικτά όταν αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους προβλήματα. Ενας βετεράνος ποδοσφαιριστής μού έλεγε πρόσφατα ότι παλιότερα οι ομάδες επικαλούνταν τραυματισμούς όταν κάποιος παίκτης τους δεν ήταν σε θέση να αγωνιστεί, γιατί η εικόνα του αθλητή δεν μπορεί να παραπέμπει σε κάποιον αδύναμο χαρακτήρα, αλλά σε στιβαρό άνθρωπο του οποίου οι αδυναμίες είναι προτιμότερο να κρύβονται», τόνισε αρχικά ο Ρόναλντ Ρενγκ και συνέχισε:
«Πριν τον θάνατο του Ενκε, ο μόνος αθλητής που είχε παραδεχθεί δημόσια ότι είχε πρόβλημα κατάθλιψης ήταν ο Σεμπάστιαν Ντάισλερ. Μετά το θλιβερό συμβάν, το δίκτυο των αθλητικών ψυχολόγων είναι πολύ καλύτερο και οργανωμένο. Ο Ρόμπερτ ήθελε να γράψουμε αυτό το βιβλίο μαζί γιατί αποτελούσε ανακούφιση γι αυτόν το γεγονός ότι κάποια μέρα θα μπορούσε να μιλήσει για την κατάθλιψη. Συχνά έγραφε στο ημερολόγιό του το πόσο ήθελε να βροντοφωνάξει δημόσια ότι είχε πρόβλημα. Δεν μπορούσε όμως γιατί ο πρώτος τερματοφύλακας της Εθνικής Γερμανίας δεν 'επιτρέπεται' να πάσχει από κατάθλιψη. Δεν θέλω να κάνω κανένα σχόλιο για τον θάνατο του Γκάρι Σπιντ πολύ απλά γιατί δεν γνωρίζω πολλά για την περίπτωσή του. Τον θυμάμαι ως έναν εξαιρετικό ποδοσφαιριστή που μαζί με τον Ντίντι Χάμαν έκαναν φοβερή δουλειά στη Νιούκασλ»
