Σιγά μην απολογηθώ που έγινα Παναθηναϊκός λόγω Σαραβάκου και Αργεντινή λόγω Μέσι!
Μόνο όσοι γεννήθηκαν στο Μπουένος Άιρες και το Ροζάριο έχουν δικαίωμα να υποστηρίζουν την Αργεντινή; Σιγά μην απολογηθώ που εξαιτίας της «ποδοσφαιρικής ιδιοφυΐας», που λέγεται Λιονέλ Μέσι έγινα αρχικά Μπαρτσελόνα και στη συνέχεια Αργεντινή.
9.000.000 Έλληνες -κρατάω μια «κάβα» ενός εκατομμυρίου για κάποιους που δεν ασχολούνται και τους haters του «Μύθου»- λέει υποστηρίζουν την Αργεντινή του Λιονέλ Μέσι. Και πολλοί έσπευσαν να αναρωτηθούν αν έχουμε γεννηθεί στο Μπουένος Άιρες. Λες και για να λατρεύεις και να υποστηρίζεις κάποιον πρέπει να παίζατε «σφαλιάρες» μικροί ή να πηγαίνατε μαζί «φαντάροι»!
Προσωπικά έγινα Παναθηναϊκός από τον Δημήτρη Σαραβάκο, που η αφίσα του κοσμούσε το γραφείο της μεγάλης μου αδερφής, και Μπαρτσελόνα και Αργεντινή από τον Λιονέλ Μέσι. Δε θα απολογηθώ σε κανέναν που τον λατρεύω και που υποστηρίζω την «αμπισελέστε» αν και γεννήθηκα στην Αθήνα, ο μπαμπάς μου κατάγεται από ένα χωριό έξω από τη Ζαχάρω και η μαμά μου επίσης από την Αθήνα.
Ναι, λοιπόν ενώ ο μπαμπάς μου είναι Ιταλία και συμπαθεί πολύ τη Κροατία ενώ απεχθάνεται το μη ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, εγώ έγινα φαν της Αργεντινής και υποστηρίζω και την Ισπανία και πάλι λόγω Μέσι γιατί λάτρεψα την Primera Division, εξαιτίας του και θα εξηγήσω αμέσως τι εννοώ με αυτό.
Γεννήθηκα το 1984, οπότε από το Μουντιάλ του 1990 θυμάμαι λίγα πράγματα. Να βγάζουμε την τηλεόραση έξω στην αυλή στο εξοχικό στο Λαγονήσι και οι πέντε ξαδέρφες -ναι όλα κορίτσια ήμασταν- να βλέπουμε μπάλα μαζί με τον μπαμπά μου, τον Θοδωρή και τον θείο μου τον Δημήτρη.
Θυμάμαι τα μαλλιά του Ρουντ Γκούλιτ, τον Σαλβατόρε Σκιλάτσι, κυρίως επειδή τον έλεγε περίεργα ο μπαμπάς μου, που αποθέωνε επίσης τον Γκοϊκοετσέα. Το κλάμα του Μαραντόνα δε το έχω σαν μνήμη αλλά μάλλον το συνδύασα μετά με το αγαπημένο μου Μουντιάλ. Θυμάμαι τον μπαμπά μου να πανηγυρίζει τα γκολ της Ιταλίας και να κράζει στο τέλος τους… γερμαναράδες (δεν υιοθετώ). Προσωπικά λάτρευα πάντα τα πέναλτι καθώς τότε δεν υποστήριζα κάποια ομάδα δεν φοβόμουν κιόλας μη πάθω καρδιά, οπότε η χαρά μου όλη όταν ένα ματς πήγαινε στα πέναλτι!
Σαν το κορίτσι του μπαμπά μου πανηγύριζα μαζί του τις νίκες της Ιταλίας και κάτι άλλο δε θυμάμαι από το συγκεκριμένο Παγκόσμιο Κύπελλο. Τα κενά καλύφθηκαν μετέπειτα από την ιστορία και οι αναμνήσεις συμπληρώθηκαν από όσα διάβαζα.
Η σπίθα λοιπόν για το ποδόσφαιρο είχε «ανάψει» μέσα μου όταν ήμουν 6 ετών. Όμως αργότερα κατάλαβα γιατί κλαίνε όσοι χάνουν αλλά και όσοι κερδίζουν; Γιατί ένας λαός μπορεί να βγει στους δρόμους για να πανηγυρίσει μια… ποδοσφαιρική νίκη; Μα καλά πως κάνετε έτσι; Μπάλα είναι.
Έλα όμως που δεν είναι μόνο μπάλα, αλλά αυτό ή το πιστεύεις είτε όχι. Και εγώ δεν θα προσπαθήσω καν να αλλάξω την άποψη κανενός.
Επιστρέφοντας λοιπόν στον GOAT.
Από την αρχή μου άρεσε η ιστορία του «bajito» που ήρθε από το Ροζάριο για να πετύχει τα όνειρά του. Που το ταλέντο του, το πείσμα του και η θέληση για μια καλύτερη ζωή, τον οδήγησε στην Μπαρτσελόνα. Έκανε τρία χρόνια ενέσεις ανάπτυξης, κόστος που κάλυψε η ομάδα του και της το... ανταπόδωσε με πληθώρα γκολ και ρεκόρ. Ο Λιονέλ Μέσι συνδέθηκε όσο λίγοι ξένοι αθλητές με την ιστορία της Μπάρτσα γιατί απλά το άξιζε και εκεί πρέπει να επιστρέψει αν με ρωτάτε για να κλείσει την καριέρα του!
Lionel Andrés Messi Cuccittini SOS CAMPEÓN DEL MUNDO ?? pic.twitter.com/5n8yijIo3e
— FC Barcelona (@FCBarcelona_es) December 18, 2022
Ίσως το γεγονός ότι μάθαινα ισπανικά και διάβαζα το κάτι παραπάνω για την ιστορία της Λατινικής Αμερικής, με έκανε να μπω σε μια άλλη κουλτούρα, γιατί εκεί το ποδόσφαιρο είναι τρόπος ζωής! Ίσως ζώντας καθημερινά τον Μύθο του Λιονέλ Μέσι να γιγαντώνεται σε ατομικό, συλλογικό και εθνικό επίπεδο και παρακολουθώντας την πορεία του που είχε αρκετά σκαμπανεβάσματα αλλά πάντα ήταν ανοδική και παραμυθένια θα έλεγα.
Εμείς λοιπόν τα παιδιά που γεννηθήκαμε εκείνη την εποχή -και αρκετές γενιές έκτοτε- έχουμε κάθε δικαίωμα να είμαστε Αργεντινή, να λατρεύουμε τον Λιονέλ Μέσι, χωρίς να τον συγκρίνουμε με τον Μαραντόνα γιατί δε θυμόμαστε και πολλά από εκείνον. Έχουμε δικαίωμα να μιλάμε για την ποδοσφαιρική… έχθρα Μέσι-Ρονάλντο.
Έχουμε κάθε δικαίωμα να μας αρέσει να μιλάμε για το ποδόσφαιρο που μας «σύστησε» ο μικρόσωμος «Μάγος», από το Ροζάριο της Αργεντινής που σύντομα έγινε Βασιλιάς!
Έχουμε κάθε δικαίωμα να αισθανόμαστε τυχεροί που τον ζήσαμε, τον είδαμε να γίνεται ο GREATEST OF ALL TIME.
#Qatar2022
— Selección Argentina ?? (@Argentina) December 18, 2022
Quedate con quien te mire así ?? pic.twitter.com/vI2VKIioHG
Ο Λιονέλ Μέσι είναι απλά ο κορυφαίος έχοντας κατακτήσει στα 35 του χρόνια Παγκόσμιο Κύπελλο, Κόπα Αμέρικα, 7 Χρυσές Μπάλες, 4 Champions League, 10 πρωταθλήματα στη La Liga, 7 Copa del Rey, 7 Super Cup Ισπανίας, 3 Super Cup, 3 Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων και ένα Ligue 1.
Είμαστε ευλογημένοι που ζούμε στην εποχή του μεγαλύτερου ποδοσφαιρικού αστέρα του πλανήτη. Ο Μέσι σε αυτό το Μουντιάλ «έσπασε» όλα τα ρεκόρ, καθώς έγινε ο παίκτης με τις περισσότερες συμμετοχής σε Παγκόσμια Κύπελλα, φτάνοντας τις 26!
Έχοντας παίξει σε 173 παιχνίδια με την «αμπισελέστε» έχει σημειώσει 98 γκολ και έχει δώσει 55 ασίστ. Ενώ παράλληλα έχει δώσει τις περισσότερες ασίστ με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του και έχει σημειώσει και τα περισσότερα χατ τρικ, 8 παρακαλώ!
Σε αυτό το Μουντιάλ του Κατάρ κατέκτησε για 2η φορά την «Χρυσή Μπάλα» και έγινε ο μοναδικός αθλητής που έχει πετύχει αυτό. Μόνο στο Κατάρ αναδείχθηκε 5 φορές Man of the match και έγινε ο πολυνίκης του συγκεκριμένου ατομικού βραβείου με 9 τρόπαια.
Ε, τι άλλο να κάνει δηλαδή για να είναι ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ; Σπαθιά να καταπιεί;
#Qatar2022
— Selección Argentina ?? (@Argentina) December 18, 2022
Gritemos #TodosJuntos...
????¡¡¡SOMOS CAMPEONES DEL MUNDO!!!???? pic.twitter.com/KoYnhTmeQC
Στην τελική είμαστε Αργεντινή γιατί έτσι μας αρέσει!
Υποστηρίζουμε την ποδοσφαιρική ιδιοφυΐα που ακούει στο όνομα Λιονέλ Μέσι, γιατί έτσι θέλουμε και δε θα απολογηθούμε σε κανέναν!
ΥΓ. Πείτε με προσωπολάτρισσα δε με απασχολεί καν. Έμαθα μπαλίτσα από τον «άρχοντα» Λιονέλ Μέσι και απλά αισθάνομαι ευγνώμων που έζησα στην εποχή που έκανε τα «μαγικά» του στα γήπεδα και είχα την τύχη να παρακολουθήσω την παραμυθένια του καριέρα του σε real time.
Ευχαριστούμε για όλα G.O.A.T, Λίο Μέσι!