Μουντιάλ 2022: Κερδίσει-χάσει ο Μέσι έβαλε τη «σφραγίδα» του στο last dance μιας παρέας

Αργεντινή ή Γαλλία. Θα ξέρουμε το απόγευμα της Κυριακής. Ο καθένας μπορεί να έχει την προτίμησή του. Μπορεί να κάνει τις προβλέψεις του. Αναλύσεις ποδοσφαιρικές, για συστήματα, τακτικές, διαχείριση. Σε ένα τέτοιο ραντεβού που το ζούμε κάθε τέσσερα χρόνια, πραγματικά μας κουράζει ακόμη και να σκεφτούμε το 4-4-2 ή το 3-5-2 ή το 4-3-3.

Καθαρά υποκειμενική η άποψη, όμως η καρδιά, η ψυχή, λέει Αργεντινή. Λίγο παραπάνω απ’ το κανονικό. Επειδή είναι αυτή η γλυκόπικρη γεύση. Της πορείας και της αναγνώρισης που άξιζε να έχει στη διοργάνωση αυτό το θαύμα που ονομάζεται Λιονέλ Μέσι. Παίκτης που σαν τώρα θυμόμαστε το παιχνίδι Παναθηναϊκός-Μπαρτσελόνα τη σεζόν 2005-06. Όταν γινόταν χαμός με τον Ροναλντίνιο και περνούσε απαρατήρητος αυτός ο κοντούλης, ντροπαλούλης που απλά οι Ισπανοί έλεγαν πως θα αφήσει εποχή.

Από τότε μέχρι σήμερα πέρασαν κοντά 20 χρόνια. Εκείνος ο μικρός δεν άφησε εποχή. Έγινε η εποχή. Υπέγραψε το διάστημα αυτό ποδοσφαιρικά. Και τώρα θα τον δούμε στον τελευταίο του Μουντιαλικό χωρό. Πέρα απ’ το γεγονός πως… γερνάμε, σε όλη τη διάρκεια του τελικού μόνο μια φράση θα είχε νόημα. Εκείνη που έγραφε το πανό στο τελευταίο ματς του Φραγκίσκου Αλβέρτη. Παραφρασμένα θα πούμε πως το ιδανικό θα ήταν, το σφύριγμα να μην ηχήσει, ο αρχηγός να μη σταματήσει.

Ναι, σταματά απ’ την Αργεντινή όχι απ’ την Παρί. Μη γελιόμαστε, δεν είναι το ίδιο. Η Αργεντινή πάντα ήταν το πεπρωμένο του. Θετικά ή αρνητικά. Εκεί αμφισβητήθηκε. Εκεί έπρεπε να κάνει πράγματα που έκανε ο «Θεός» Μαραντόνα. Για να του πουν όλοι πως αξίζει. Η ποδοσφαιρική του μαγεία δεν αμφισβητήθηκε ποτέ. Ως ηγέτης αμφισβητήθηκε, ως δύναμη ψυχής, το αν έχει πάθος.

Ήρθε το Κατάρ 2022 να δώσει απαντήσεις σε όλους. Με την «Σκαλονέτα» που ήρθε να «δέσει» ιδανικά γύρω του. Για να γίνει η φωνή που ήθελε να βγάλει και λες και ντρεπόταν τόσα χρόνια με τη φανέλα της «αλπισελέστε».

Μιλάμε για ένα σύνολο που αν βγάλεις τον Μέσι, σκέφτεσαι πως δύσκολα θα μπορούσε να φτάσει πέρα απ’ τους «16». Μιλάμε για ένα σύνολο με το οποίο ο Εμπαπέ, ο Νεϊμάρ, ο Κριστιάνο, σκεφτείτε όποιο τεράστιο όνομα θέλετε, δε θα κατάφερναν να κάνουν την ίδια δουλειά. Ήταν ακριβώς αυτό που έψαχνε ο Λιονέλ.

Ένα γκρουπ που έγινε «δικό» του. Ψυχικά κυρίως. Άνθρωποι ορκισμένοι να «πεθάνουν» στο χορτάρι μαζί του. Για την φανέλα, την πατρίδα, αλλά και γι’ αυτόν. Σε καμία άλλη Εθνική ομάδα με παίκτη-σημείο αναφοράς, δεν μπορεί να το βρει κανείς το συγκεκριμένο στοιχείο. Ο Ντε Πολ με κακή σεζόν στην κακή Ατλέτικο. Ο Λαουτάρο στην πεσμένη Ίντερ. Ο Οταμέντι στην Μπενφίκα. Ο Ρομέρο όχι στα καλύτερά του με την Τότεναμ. Ο Λέο Παρέδες σε κακή κατάσταση στην Παρί. Παιδιά απ’ τη Σεβίλλη που παλεύει για σωτηρία μέχρι τώρα. Ο Ντι Μαρία στη Γιουβέντους μία παίζει δύο δεν παίζει λόγω τραυματισμών. Ο Μαρτίνες στην Άστον Βίλα. Αυτό είναι το ρόστερ της Αργεντινής.

Κι όμως, οι παίκτες αυτοί έγιναν «σωματοφύλακες» του Μέσι. Έγιναν η «ασπίδα» του. Χιουμοριστικά υπάρχουν βιντεάκια που δείχνουν φίλαθλο να πιάνει το χέρι του 35χρονου και ο Ντε Πολ να μπαίνει ανάμεσα σαν κανονικός σωματοφύλακας. Αντίπαλοι λένε κάτι πάνω στη φάση στον Μέσι και ξαφνικά δέκα άτομα μπαίνουν μπροστά έτοιμα να… δαγκώσουν λαρύγγια.

Ακριβώς η ομάδα που έψαχνε ο Μέσι. Τη βρήκε αργά. Σε μια περίοδο που και ο ίδιος ωρίμασε. Την αγκάλιασε. Για όσους δεν ξέρουν, εν μέσω πανδημίας έφευγε για να πάει από την Γαλλία στην Αργεντινή να αγωνιστεί. Με ιδιωτική πτήση, κάνοντας στάσεις σε πόλεις που παίζουν συμπαίκτες του για να τους πάρει μαζί. Την ίδια ώρα στο Παρίσι φώναζαν πως δίνει σημασία μόνο στην Εθνική. Κάτι που ίσχυε.

Έτσι δημιουργήθηκε αυτό το σύνολο. Με το ταλέντο του ενός να ξεχωρίζει. Οι υπόλοιποι παίκτες με συγκεκριμένο ταβάνι. Αλλά ορκισμένοι γύρω απ’ τον Μέσι, για να «πεθάνουν» για πάρτη του αν χρειαστεί στο γήπεδο. Νεότερα παιδιά όπως ο Χουλιάν Άλβαρες και ο Έντσο Φερνάντες, παίζουν πλάι στον τύπο που θαύμαζαν ως παιδιά.

Αυτή η Αργεντινή, αυτός ο Μέσι, είναι μια όμορφη ιστορία. Είτε την συμπαθεί κάποιος, είτε δεν τη συμπαθεί για δικούς του λόγους. Εκπλήρωσαν το όνειρό τους. Στον τελευταίο τους χορό. Γιατί η «Σκαλονέτα» με προπονητή τον Σκαλόνι και συνεργάτες τον Αϊμάρ και τον Σάμιουελ, λήγει μετά τον τελικό. Θα πρέπει μετά να βρει νέα δεδομένα για να προχωρήσει. Είτε ως Παγκόσμια Πρωταθλήτρια, είτε απλά ως φιναλίστ.

Μια πανέμορφη ιστορία, ένα ποδοσφαιρικό όνειρο. Ρομαντισμός κάπου ανάμεσα σε πολλά εκατομμύρια συμβολαίων. «Τρέλα», πάθος, που δε συναντάς εύκολα. Ακόμη κι αν το ταλέντο είναι προνόμιο του ενός, ειδικά στο βαθμό που το έχει.

Χάσει-κερδίσει η Αργεντινή, ο Μέσι με την ομάδα του έχουν πετύχει. Αυτό το Μουντιάλ ήδη περνά στην ιστορία, ως η διοργάνωση του Λιονέλ. Αν η Γαλλία νικήσει, θα θυμόμαστε τα δάκρυα που ίσως δούμε στον 35χρονο. Θα θυμόμαστε την αποθέωση που θα γνωρίσει. Αν νικήσει, δε χρειάζεται ανάλυση το τι θα θυμόμαστε.

Κι αυτό είναι το δίκαιο. Αργά το απόγευμα της Κυριακής, είτε θα ζήσουμε 1986 είτε 1990. Όπως τότε με τον Ντιέγκο. Τη μία πανηγύριζε με την πετσέτα στα αποδυτήρια τραγουδώντας «Vamos, vamos, Argentina», την άλλη έκλαιγε σαν παιδί. Κάπου εκεί κοντά το σήκωνε ο Ματέους, ο Μπρέμε, η Γερμανία. Ουδείς ασχολήθηκε με τους νικητές.

Το μεγαλείο του «Θεού» της μπάλας που «εμψυχώνει από τον ουρανό τον Λιονέλ» όπως λέει και το τραγούδι των Αργεντινών, ο Μέσι το αγγίζει σε αυτόν τον τελικό. Όπως ακριβώς του αξίζει. Όπως ακριβώς θα έπρεπε.

Συγγνώμη απ’ τη Γαλλία, είναι άδικο να το λέμε για μια ομάδα που αξίζει χειροκρότημα. Αν σκεφτεί κανείς πως λείπει ο Κιμπεμπέ, ο Καντέ, ο Πογκμπά που πάντα στην Εθνική είναι αλλιώς, ο Μπενζεμά, σοκάρει το επίπεδο της ποιότητας αυτού του ρόστερ. Σοκάρει το γεγονός πως ο Εμπαπέ είναι 23 και οι περισσότεροι «τρικολόρ» έχουν μπροστά τους 3-4 Παγκόσμια Κύπελλα ακόμη.

Ποδοσφαιρικά αν το δούμε «ψυχρά», η Γαλλία μοιάζει καλύτερη ομάδα. Η διαφορά είναι τα πέραν του ποδοσφαίρου που αναλύσαμε. Ακόμη κι αν νικήσουν οι Γάλλοι, κάτι που μόνο έκπληξη δε θα είναι, η ανατριχίλα θα αφορά τους ηττημένους. Το last dance μιας παρέας με την πανέμορφη γαλάζια και λευκή φανέλα. Που αν της προσθέσεις και το μαύρο «10» στην πλάτη, σε κάνει να δακρύζεις.