Κατάρ 2022: Οι προπονητές με… διαρκείας σε Μουντιάλ – Ο Παρέιρα, ο Μιλουτίνοβιτς και οι άλλοι

Αρκετοί είναι οι προπονητές που έχουν ξεχωρίσει στα 21 Παγκόσμια Κύπελλα που έχουν διοργανωθεί μέχρι τώρα, για την κατάκτηση του τίτλου, αλλά και τις συμμετοχές τους σε μια τελική φάση. Υπάρχουν κάποιοι τεχνικοί που αποδείχτηκαν μάστερ στο να οδηγείς μια ομάδα σε τελική φάση κι εκεί να κάνει αίσθηση.

Ο Κάρλος Αλμπέρτο Παρέιρα είναι ο προπονητής με τις περισσότερες παρουσίες από κάθε άλλον σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ο Βραζιλιάνος τεχνικός έχει βρεθεί σε έξι διαφορετικές διοργανώσεις, σε δύο με τη Βραζιλία, με την οποία το 1994 έφτασε στην κατάκτηση του τροπαίου. Το 2006 έφτασε με τη «σελεσάο» έως τα προημιτελικά.

Τις υπόλοιπες τέσσερις φορές, ο Παρέιρα συμμετείχε στο Μουντιάλ με ομάδες μικρότερης δυναμικότητας. Συγκεκριμένα, πήρε με το Κουβέιτ το 1982, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα το 1990, τη Σαουδική Αραβία το 1998 και τη Νότιο Αφρική το 2010) Σε καμία από τις παραπάνω περιπτώσεις οι ομάδες του δεν πέρασαν τη φάση των ομίλων.

Ο Μπόρα Μιλουτίνοβιτς διεκδικεί το δικό του ρεκόρ στα Μουντιάλ, καθώς έχει βρεθεί σε πέντε σερί Μουντιάλ με πέντε διαφορετικές εθνικές ομάδες. Αλλά απέκτησε το παρατσούκλι «θαυματοποιός», γιατί κατάφερε να κάνει αίσθηση με τις πορείες των ομάδων του, που δεν ήταν οι παραδοσιακές δυνάμεις του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.

Ο Σέρβος τεχνικός κατάφερε να προκριθεί στην επόμενη φάση με το Μεξικό το 1986, την Κόστα Ρίκα το 1990, τις ΗΠΑ το 1994, τη Νιγηρία το 1998, ενώ δεν τα κατάφερε μόνο το 2002 με την Κίνα.

Ο Όσκαρ Ταμπάρες έχει συνδυάσει την καριέρα του με την εθνική της Ουρουγουάης, με την οποία έχει βρεθεί ως προπονητής σε τέσσερα Παγκόσμια Κύπελλα. Ο «καθηγητής» έκανε εκπληκτική πορεία με τη «σελέστε» στο Μουντιάλ του 1990, φτάνοντας μέχρι τη φάση των «16». Ο Ταμπάρες επέστρεψε μετά από χρόνια στον πάγκο της εθνικής και φρόντισε να αφήσει το στίγμα της στις διοργανώσεις. Το 2010 η Ουρουγουάη έφτασε στην τέταρτη θέση, το 2014 στη φάση των «16» και το 2018 στα προημιτελικά.

Ο Ανρί Μισέλ αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση προπονητή, που πήγε σε τέσσερα Μουντιάλ με διαφορετικές ομάδες. Η πρώτη του συμμετοχή ήταν και η κορυφαία στην καριέρα του και ήρθε με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της Γαλλίας. Με την ομάδα του Μισέλ Πλατινί, πήρε την τρίτη θέση του Μουντιάλ, το 1986. Από ‘κει και πέρα, ο Ανρί Μισέλ βρέθηκε τρεις ακόμη φορές σε τελική φάση, όλες με κάποια ομάδα της Αφρικής. Το 1994 με το Καμερούν, το 1998 με το Μαρόκο και το 2006 με την Ακτή Ελαφαντοστού, αλλά καμία φορά δεν μπόρεσε να προκριθεί από τη φάση των ομίλων.

Ο Ζεπ Χέρμπεργκερ έχει γράψει τη δική του ιστορία στα Μουντιάλ, όχι μόνο με τις τέσσερις συμμετοχές του ως προπονητής της Γερμανίας, αλλά επειδή ήταν εκείνος που οδήγησε τη Δυτική Γερμανία στο «θαύμα της Βέρνης» το 1954. Σε εκείνο το Παγκόσμιο Κύπελλο ακλόνητο φαβορί ήταν η σπουδαία Ουγγαρία του Πούσκας, όμως η ομάδα του Χέρμπεργκερ έκανε την έκπληξη στον τελικό και κατέκτησε το τρόπαιο. Ο ίδιος ήταν στον πάγκο των «πάντσερ» το 1938, αλλά και το 1958 τερμάτισε που στην τέταρτη θέση, όπως και το 1962 έφτασε μέχρι τα προημιτελικά.

Ο Χέλμουτ Σον διαδέχτηκε τον Χέρμπεργκερ στο τιμόνι της Γερμανίας, και είναι κάτοχος ενός ιδιαίτερου ρεκόρ. Είναι ο προπονητής με τα περισσότερα παιχνίδια σε Μουντιάλ (25) και τις περισσότερες νίκες (16). Κι αυτό γιατί βρισκόταν στο τιμόνι της σπουδαίας Δυτικής Γερμανίας τις δεκαετίες του ’60 και του ’70, συμμετέχοντας σε τέσσερις σερί διοργανώσεις του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Οι πορείες των «πάντσερ» υπό τις οδηγίες του Σον ήταν εξαιρετικές, καθώς το 1966 έφτασαν μέχρι τον τελικό, χάνοντας από την Αγγλία. Το 1970 τερμάτισαν στην τρίτη θέση και το 1974 κατέκτησαν το τρόπαιο. Μόνο στη διοργάνωση του 1978 η Δυτ. Γερμανία δεν είχε ανάλογη πορεία, καθώς αποχαιρέτισαν από τη δεύτερη φάση των ομίλων.

Ο Λάγιος Μπαρότι προσπάθησε να οδηγήσει την Ουγγαρία στις επιτυχίες, καθοδηγώντας την σε τέσσερις διοργανώσεις, αλλά δεν κατάφερε να τη φέρει στην κορυφή. Την οδήγησε σε τρία σερί Παγκόσμια Κύπελλα (1958, 1962, 1966), όμως ποτέ δεν έφτασε πιο μακριά από τα προημιτελικά. Ο Μπαρότι επέστρεψε στο τιμόνι της Ουγγαρίας και πάλι για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978) όμως και πάλι δεν έφτασε σε κάτι αξιοσημείωτο.