Βραζιλία ημέρα 3η: Όπου Αρακαζού και… παράδεισος

Πριν από λίγους μήνες, όταν και έγινε γνωστό πως η Ελλάδα θα κάνει το βασικό της στάδιο της προετοιμασίας της στο Αρακαζού, κανείς δεν γνώριζε την πόλη. Το ενδεχόμενο κάποιος από εμάς να επισκεπτόταν τη συγκεκριμένη περιοχή ή να την ήξερε ήταν μηδαμινό.

Η ανακάλυψή της, μαγεύει καθώς δεν θυμίζει σε τίποτα κάτι κοντινό στην Ελλάδα. Στην παραλία της πόλης μπορεί κάποιος να βρει τα πάντα. Από πίστα για σκέιτμπορντ έως γήπεδα μπάσκετ και τένις.

Κατά τα άλλα υπάρχει ένας εντυπωσιακός υδροβιότοπος με ένα νησί στη μέση που εντυπωσιάζει. Στο πάρκο πάνω από τη θάλασσα υπάρχουν χώροι για να μπορέσει κάποιος να κάνει τη γυμναστική του.

Από εκεί και πέρα, αυτές τις μέρες αν είσαι Έλληνας στο Αρακαζού, είσαι και Θεός! Όλοι μόλις καταλαβαίνουν παρουσία Έλληνα, κάνουν τα πάντα για να βοηθήσουν και να δείξουν πόσο φιλόξενος λαός είναι αυτός της Βραζιλίας.

Η παρουσία μας εδώ, μπορεί να χαρακτηριστεί και… παραδεισένια. Εκτός της αρκετής δουλείας που υπάρχει λόγω της σπουδαιότητας της διοργάνωσης, στον ελεύθερο χρόνο, ανακαλύπτονται διάφορες εκπλήξεις.

Σε ένα απλό μαγαζί, γίναμε μάρτυρες πρότασης γάμου ενός Βραζιλιάνου (ευτυχώς έγινε δεκτή, γιατί σε διαφορετικό ενδεχόμενο ο τύπος θα είχε εκτεθεί ανεπανόρθωτα), την ώρα που όλοι οι Βραζιλιάνοι πλησιάζουν τους Έλληνες προσπαθώντας να τους εντυπωσιάσουν.

Μέχρι και πριν από την παρουσία της Ελλάδας εδώ, κανείς δεν γνώριζε για την πόλη η οποία ήταν… φυλακισμένη στην καθημερινή ρουτίνα και πλέον ζει τα δικά της λεπτά δημοσιότητας.

Η ανακάλυψη της ημέρας, ήταν το παραδοσιακό ποτό της χώρας, Καϊπιρίνια, μαζί με παγωτό. Για λόγους του ρεπορτάζ… αναγκαστήκαμε να δοκιμάσουμε και το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό…