Το Μουντιάλ και η Κολομβία με τη ματιά του Χουάν Ραμόν Βερόν (video+photos)

Μπορεί να είναι αισίως στην 8η δεκαετία της ζωής του (γιόρτασε τα 70α του γενέθλια στις 17 του περασμένου Μάρτη) αλλά εξακολουθεί να ζει και να αναπνέει μέσα από το ποδόσφαιρο. Ο λόγος για μία μορφή του αργεντίνικου και λατινοαμερικανικού ποδοσφαίρου λίαν αγαπητή και στη χώρα μας με επιτυχημένη καριέρα με τη φανέλα του Παναθηναϊκού στις αρχές της δεκαετίας του 70. Ο Χουάν Ραμόν Βερόν μίλησε σε συνέντευξη του(που πάρθηκε στο σπίτι του στην Βίλα Ελίσα μία τοποθεσία 15 χιλιόμετρα έξω από την πόλη Λα Πλάτα) στον κολομβιανό ραδιοφωνικό σταθμό Caracol για το λατρεμένο του σπορ, την κορυφαία του γιορτή που αρχίζει σε λιγότερο από τρεις εβδομάδες στη Βραζιλία και την εκ των αντιπάλων της Ελλάδας στον 3ο όμιλο της διοργάνωσης.

Αξίζει να ανατρέξουμε στα πιο ενδιαφέροντα σημεία της.

«Πόσο ασχολείστε με το ποδόσφαιρο σήμερα»;

«Διαρκώς αφού από τότε που επέστρεψα από τη Γουατεμάλα το 2000 ξαναγύρισα στην Εστουντιάντες κι εδώ και 14 χρόνια εργάζομαι ως συντονιστής στο σωματείο και γνωρίζω το τι συμβαίνει τόσο στο επαγγελματικό τμήμα όσο και τα παιδικά».

«Τα συναισθήματα σας για τους «φοιτητές;».

«Δεν έχουν πάψει ποτέ να είναι απλά μία λατρεία. Μεγάλωσα σ’ αυτό το σωματείο στο οποίο έχω περάσει τα 50 από τα 70 χρόνια της ωής μου. Οι νυν διοικούντες ήταν παίκτες μου πρέπειθ να ξέρερε. Από την περιοχή μας τέσσερις παίκτες είναι στο σωματείο που δίνει μεγάλη βαρύτητα στα νέα παιδιά».
Ήσασταν μία μεγάλη μορφή για την Εστουντιάντες , πρωταθλητής Λατινικής Αμερικής και θριαμβευτής στο Διηπειρωτικό Κύπελλο και πετύχατε σπουδαία γκολ.
«Είμαι τυχερός που πέτυχα γκολ γιατί έτσι σε θυμούνται περισσότερο αλλά είχαμε τότε σπουδαία ομάδα. Ξέραμε ότι αν κερδίζουμε θα κερδίζαμε χρήματα αλλά ειλικρινά δεν μας ενδιέφερε και τόσο αυτό παρά μόνο να παίζουμε και να νικάμε. Κάναμε σπουδαίες σεζόν και ίσως μπορούσαμε να πετύχουμε περισσότερα αλλά ήμασταν ένα μικρό γκρουπ παικτών και ήταν δύσκολο τότε να παίζεις σε πρωτάθλημα και διεθνείς διοργανώσεις ταυτόχρονα».

«Είστε μεταξύ αυτών που πιστεύουν ότι το ποδόσφαιρο …ήταν μόνο κάποτε στο παρελθόν;».

«Νομίζω ότι όλη η Ιστορία του ποδοσφαίρου έχει καλές και κακές περιόδους. Κάποτε το ποδόσφαιρο παιζόταν μ’ άλλο τρόπο τώρα πλέον είναι πιο δυναμικό, δουλεύουν αλλιώτικα, υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι και οι τραυματισμοί είναι πιο σοβαροί αλλά οι ποδοσφαιριστές που κτυπάνε και μένουν 6-7 έξω στο παρελθόν δεν θα μπορούσαν να ξαναπαίξουν μπάλα».

«Ποια είναι η γνώμη σας για το ποδόσφαιρο στην Κολομβία;».

«Το παρακολουθώ στενά, μ’ ενδιαφέρει γενικά το ποδόσφαιρο αλλά και εκείνο της Κολομβίας. Θυμάμαι πολύ καλά όταν πήγα εκεί να παίξω μαζί με τους Ζουμπέλντια και Μπιλάρντο. Ήταν μία επανάσταση τότε και η πειθαρχεία ήταν για το καλό των παικτών που καταλάβαιναν ότι θα έκαναν καλή ζωή αν έκαναν τα πράγματα σωστά».

Πόσο γνωρίζεται τη δουλειά του Χοσέ Πέκερμαν στην Κολομβία;».

Τα είχε πάει εξαιρετικά στις μικρές ομάδες κι συνεχίζω να βλέπω την πρόοδο του. Χαίρομαι πολύ που πήγε να εργαστεί στην Κολομβία επειδή είναι ένα πολύ καλό άτομο, πολύ γνωστό στο κοινό μας εδώ στην πατρίδα μου».
«Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα του Πέκερμαν που μπορούν να οδηγήσουν σε επιτυχία την Κολομβία στο Μουντιάλ;».
«Είναι ένας πολύ σοβαρός προπονητής, πολύ εργατικός και απλός. Εξαρτάται από τους παίκτες του κξαι υπερασπίζεται τους παίκτες του ώστε να αισθάνονται άνετα και να στηρίζουν με τη σειρά τους εκείνον τη δουλειά του και τους συνεργάτες του.

«Τι πιστεύετε πως έμαθε ο Πέκερμαν από την εμπειρία του στη Γερμανία το 2006;».

«Πάντα μαθαίνεις από τους θριάμβους και τις ήττες και η συμμετοχή στο Μουντιάλ δεν είναι μικρή υπόθεση. Σίγουρα έχει βγάλε τα συμπεράσματα του για το τι πρέπει να κάνει και τι δεν πρέπει να επαναλάβει. Από αυτή την άποψη είναι πολύ προετοιμασμένος».

«Πιστεύετε ότι ο Φαλκάο θα κάνει καλό Μουντιάλ μετά από έναν τόσο σοβαρό τραυματισμό;».

«Σώμα και πνεύμα πηγαίνουν μαζί και το πρώτο ανταποκρίνεται στο δεύτερο. Αν τελικά αγωνιστεί στο Μουντιάλ αυτό θα σημαίνει πως είναι καλά επειδή δεν νομίζω ότι θα πάρουν κάποιο ρίσκο με τη συμμετοχή του και έτσι είμαι βέβαιος ότι θα κάνει σπουδαίο τουρνουά επειδή είναι μεγάλος παίκτης».

«Ποιος είναι ο κορυφαίος επιθετικός σήμερα;».

«Υπάρχουν πάρα πολλοί αυτήν εποχή. Ο Μέσι ήταν ασταμάτητος αλλά εφέτος υποχώρησε. Ο κριστιάνο Ρονάλντο είναι ένας απίστευτος παίκτης. Είδα τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ και τον απόλαυσα επειδή ο Ντι Μαρία είναι ένας επιθετικός με τρομερή ταχύτητα και ισορροπία. Υπάρχουν επίσης Γερμανοί, Ιταλοί και πολλοί άλλοι ακόμα που αξίζει κανείς να δει».

«Ποια θα είναι η παγκόσμια πρωταθλήτρια ; Η Αργεντινή;».

«Δύσκολο να γίνει κανείς πρωταθλητής κόσμου. Κατ’ αρχάς πρέπει να είναι συγκεντρωμένοι για να περάσουμε στην επόμενη φάση της διοργάνωσης. Και μπορώ να το πώς θα νικήσει η Αργεντινή επειδή είμαι Αργεντινός αλλά όλα μπορούν να συμβούν. Δεν είμαι τυφλός θα είναι δύσκολο για όλες τις ομάδες».

Ένα βιογραφικό μεγαλείο

Ο Χουάν Ραμόν Βερόν ή «La Brujita» θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές στην ιστορία της Εστουδιάντες με την οποία σε τρεις δόσεις (1962-72, 1975 και 1980-81) έκανε σπουδαίο όνομα και πέραν των εθνικών συνόρων κερδίζοντας ένα πρωτάθλημα Αργεντινής, τρία Κόπα Λιμπερταδόρες και ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο ενώ συμμετείχε σε 2 ακόμα τελικούς Διηπειρωτικού Κυπέλλου και σε έναν του Κόπα Λιμπερταδόρες.

Ήταν διάσημος για τις ικανότητες και την τεχνική του, χειριζόταν τη μπάλα με δεξιοτεχνία και σκόραρε με ιδιαίτερη ευκολία, πετυχαίνοντας εντυπωσιακά γκολ. Για το λόγο αυτό πήρε το παρωνύμιο «Μάγισσα» (La Bruja), το οποίο κληρονόμησε και ο ακόμα πιο γνωστός (μετά το πέρασμα του από την Ευρώπη και τις Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Τσέλι, Σαμπντόρια, Πάρμα , Λάτσιο και Ίντερ γιος του Χουάν Σεμπάστιαν Βερόν που είναι και αυτός ξεκίνησε και έκλεισε μόλις πριν από λίγες ημέρες την λαμπρή του καριέρα στην Εστουντιάντες και τον αποκαλούν Μικρή Μάγισσα (La Brujita).

Το 1967 ο Χουάν Βερόν αναδείχθηκε πρωταθλητής Αργεντινής με τους «φοιτητές» και ένα χρόνο αργότερα κατέκτησε το Κόπα Λιμπερταδόρες το οποίο υπήρξε το πρώτο στην ιστορία του συλλόγου. Μάλιστα ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής της επιτυχίας εκείνης καθώς σημείωσε 9 γκολ στη διοργάνωση τα τρία εκ των οποίων στην τριπλή αναμέτρηση με τη βραζιλιάνικη Παλμέιρας στον τελικό για το τρόπαιο. Ακολούθησαν οι αναμετρήσεις του Διηπειρωτικού Κυπέλλου με αντίπαλο τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ όπου στη δεύτερη πράξη για το τρόπαιο στο Ολντ Τράφορντ άνοιξε το σκορ και το τελικό 1-1 συνέβαλε καταλυτικά στο να να αναδειχθεί Πρωταθλήτρια Κόσμου η ομάδα της Λα Πλάτα.

Την επόμενη χρονιά η Εστουδιάντες με το Βερόν στη σύνθεση της αναδείχθηκε για δεύτερη φορά Πρωταθλήτρια Νοτίου Αμερικής όμως στη μάχη για το τρόπαιο του Διηπειρωτικού Κυπέλλου ηττήθηκε από τη Μίλαν. Το ίδιο συνέβη και το 1970 οπότε και η Εστουδιάντες συμμετείχε ως κάτοχος του Κυπέλλου Λιμπερταδόρες και με την κατάκτηση του τροπαίου έγινε η πρώτη ομάδα με τρεις συνεχόμενες κατακτήσεις του σημαντικότερου τροπαίου της Λατινικής Αμερικής επιτυχία που καταρρίφθηκε στη συνέχεια μόνο από την Ιντεπετιέντε. Το 1970 αγωνίστηκε επίσης για 3η συνεχόμενη φορά σε Διηπειρωτικό Κύπελλο αλλά ηττήθηκε ξανά αυτή τη φορά από την Φέγενορντ. Το 1971 συμμετείχε για 4η συνεχόμενη φορά στον τελικό του Κόπα Λιμπερταδόρες όμως ηττήθηκε από τη Νασιονάλ Μοντεβιδέο η οποία στη συνέχεια αντιμετώπισε τον Παναθηναϊκό για το Διηπειρωτικό Κύπελλο του 1971 και πανηγύρισε για 2η φορά το εν λόγω τρόπαιο.

Η μάγισσα που έγινε …τραγούδι στη «Λεωφόρο»

Στις 28 Ιουνίου 1972 αποκτήθηκε από τον Παναθηναϊκό ο οποίος παράλληλα με την απόκτηση του Αρακέν Ντεμέλο στόχευε σε μια ευρωπαϊκή διάκριση μετά την κορυφαία επιτυχία του που τον έφερε στο τελικό του «Γουέμπλεϊ». Στις 13 Σεπτεμβρίου 1972 σημείωσε το πρώτο του επίσημο γκολ με τον «τριφύλι» στον αγώνα για το κύπελλο Πρωταθλητριών εναντίον της Λέφσκι Σόφιας ανοίγοντας το σκορ. Σκόραρε και πάλι στον επαναληπτικό όμως ο αγώνας επαναλήφθηκε. Στις 19 Σεπτεμβρίου 1972, την πρώτη αγωνιστική του πρωταθλήματος, σημείωσε το πρώτο του γκολ στο πρωτάθλημα Ελλάδας στη νίκη με 6-3 επί του Ολυμπιακού Βόλου. Μαζί με τους Αντωνιάδη και Ντεμέλο συνέθεσαν μια τρομερή επιθετική τριάδα και ο Παναθηναϊκός ήταν πρώτος στη βαθμολογία ως την 21η πρώτη αγωνιστική. Όμως ακολούθησαν 3 μηδενισμοί και τιμωρίες βασικών παικτών του Παναθηναϊκού με συνέπεια παρά τα 14 γκολ σε 29 συμμετοχές του Βερόν, ο Παναθηναϊκός να μην κατακτήσει τον τίτλο. Επίσης παρά την παρουσία του Φέρεντς Πούσκας στον πάγκο ο ανταγωνισμός του Βερόν με το Δομάζο δεν μπόρεσε να ελεγχθεί.

Την επόμενη χρονιά του στον Παναθηναϊκό σημείωσε 9 γκολ σε 28 αγώνες και 1 για το Κύπελλο Ελλάδας αλλά παρά το εντυπωσιακό ξεκίνημά του ο Παναθηναϊκός περιορίστηκε στη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος. Αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους σε αξία ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν στον Παναθηναϊκό αλλά και στο ελληνικό πρωτάθλημα.τα δύο χρόνια που έμεινε στην Ελλάδα, σε 57 ματς σκόραρε 23 γκολ, χωρίς να κερδίσει κάποιο τίτλο. Οι παλαιότεροι θυμούνται ακόμα το τραγούδι των οπαδών των «πρασίνων» : « Ο Βερόν , ο Βερόν είναι πράγμα φοβερόν».

Επιστροφή στη Νότια Αμερική

Το 1975, έχοντας κάνει πολύ καλές εμφανίσεις στον ΠΑΟ, επέστρεψε στην Εστουδιάντες. Το 1976 μεταγράφηκε στην κολομβιανή Τζούνιορ ντε Μπαρανκουίλα με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα Κολομβίας το 1977. Στη συνέχεια πήγε στην Cúcuta Deportivo. Το 1980 επέστρεψε και πάλι στην Εστουδιάντες, όπου έκλεισε μετά από ένα χρόνο την καριέρα του.

Την φανέλα της εθνικής ομάδας της Αργεντινής φόρεσε μόλις τέσσερις φορές χωρίς να πετύχει γκολ.

Έκανε επιτυχημένη καριέρα ως προπονητής στην Κεντρική Αμερική και πλέον εργάζεται ως σύμβουλος στη μεγάλη ποδοσφαιρική αγάπη της ζωής του. Εξακολουθεί σε κάθε ευκαιρία να παίζει ποδόσφαιρο και μάλιστα την ημέρα που έγινε η ανωτέρω συνέντευξη λίγη ώρα πριν είχε πετύχει δύο γκολ σε ένα ματς μίνι-ποδοσφαίρου.