Οδηγός επιβίωσης για εσένα που θα δεις τελικό ΤΣΟΥ-ΛΟΥ με τον πατέρα σου
Τα θέλεις και τα παθαίνεις.
Θα μοιραστώ μαζί σας ένα προσωπικό βίωμα. Όχι πώς ενδιαφέρει κανέναν, αλλά το πάθημά μου μπορεί να γίνει μάθημα για όλους εσάς που στοχεύετε σήμερα να δείτε τον τελικό του ΤΣΟΥ-ΛΟΥ με τους μπαμπάδες σας. Δεν λέω, καλός ο μπαμπάς, πλησιάζει και η γιορτή του, να του κάνετε όοοολοι δώρο, αλλά αν θέλετε να δείτε μπαλίτσα μαζί του, αν δηλαδή σας το ζήτησε και δεν θέλετε να του χαλάσετε χατίρι (γιατί να το ζητήσατε εσείς, το λες και μαζοχιστικό), θα πρέπει να πάτε διαβασμένοι και να είστε πολύ, πάρα πολύ προσεκτικοί.
Πριν από 10 μέρες, λοιπόν, είχε τον τελικό του Europa League. Ναι, εκείνη τη σούπα, εκείνη τη βαριεστημάρα, ανάμεσα στις δύο πάλαι ποτέ δόξες του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και τον Άγιαξ. Ένα παιχνίδι που ήταν λες και έπαιζε ο πατέρας μου με τον παππού μου στα νιάτα τους. Που το 1-0 μπήκε με στραβοκλωτσιά, η μία έπαιξε λες και έκανε αγγαρεία, η άλλη ήταν σαν την ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον που γερνούσε μικραίνοντας και προσπαθούσε να μας δείξει ότι μπορεί να μπουσουλήσει ξανά και εν πάση περιπτώσει αυτό που είδαμε δεν μας άρεσε καθόλου. Μα ακόμη λιγότερο άρεσε στους μπαμπάδες μας.
Δεν ξέρω για τους δικούς σας, αλλά στον δικό μου και στον πατέρα ενός φίλου μου που βρίσκονταν ανάμεσά μας, όχι απλά δεν άρεσε, αλλά ήταν και ο λόγος για να ανοίξουν το βιβλίο της ιστορίας και να μας περάσουν ένα ξεσκόνισμα.
Διαβάστε περισσότερα στο Ratpack.gr
