Ο Καπετάνιος ήταν λεβεντιά

Ήταν μια δύσκολη περίοδος για το αμερικανικό πυρηνοκίνητο υποβρύχιο «USS Bremerton» - και ειδικά για τον Διοικητή του, τον Τράβις Ζέτελ. Η γνωστή κλεισούρα, ασκήσεις 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα, μια μικρή διαρροή ραδιενέργειας, ποδαρίλα, φαγητό που μύριζε σκορβούτο από μακριά, ιδρωμένοι ημίγυμνοι ναύτες που περιφέρονταν στο υποβρύχιο.

«Φτάσαμε στο φεγγάρι, κατεβήκαμε στα βάθη των ωκεανών, δαμάσαμε την πυρηνική ενέργεια, αλλά ο αναθεματισμένος κλιματισμός λειτουργεί όποτε γουστάρει», μουρμούρισε ο Καπετάνιος μέσα από τα δόντια του, όταν ένας ναύτης με 12 δάχτυλα και 4 αυτιά του έφερε το δίσκο με το φαγητό για να δοκιμάσει, όπως προβλέπεται. «Παλεύεις τόσες μέρες να φτιάξεις τη διαρροή στον αντιδραστήρα παιδί μου, ε;», ρώτησε με σχεδόν πατρικό τόνο φωνής το ναύτη. «Ναι Καπετάνιε. Πέντε μέρες εκεί κοιμάμαι και ξυπνάω. Πού το καταλάβατε;», απάντησε εκείνος. «Να μωρέ, άκουσα που σε φωνάζουν “Τσερνομπίλ”. Πήγαινε τώρα. Ευχαριστώ». Πέταξε το δίσκο με το φαγητό στα σκουπίδια, σηκώθηκε όρθιος και βημάτισε νευρικά στη μικρή, αποπνικτική του καμπίνα. «Ως εδώ! Θα τρελαθώ Θεέ μου, δεν μπορώ άλλο». Κοίταξε το ημερολόγιο που είχε μπροστά του. Σε 2 μέρες τo υποβρύχιο θα έπιανε στο λιμάνι Σούμπιτς, στο αρχιπέλαγος των Φιλιππίνων, σε μια προγραμματισμένη στάση για ανεφοδιασμό. Άνοιξε τον υπολογιστή του, κοίταξε με ένοχο βλέμμα τη φωτογραφία στην επιφάνεια εργασίας που έδειχνε τη γυναίκα του και τα δυο παιδιά, φίλησε τα δάχτυλά του και τους άγγιξε στην οθόνη. «Συγνώμη αγάπες μου γι’ αυτό που θα κάνω, αλλά δεν γίνεται αλλιώς».

Διαβάστε περισσότερα στο Ratpack.gr