Σημαδεμένος εκ γενετής (photos&videos)

Όταν σε έχει σημαδέψει κυριολεκτικά και μεταφορικά η ζωή, μερικές πληγές από γροθιές πυγμάχων δεν μπορούν να σε τρομάξουν ιδιαίτερα. Αν μη τι άλλο ο Αϊμάλ Φαϊζί έχει την ψυχολογία του σημαδεμένου μαχητή από την ημέρα που “γεννήθηκε” ξανά, όταν στα 13 του οι Ταλιμπάν σκότωσαν τον πατέρα του επειδή αρνήθηκε να τους παραχωρήσει τη γη του -γη στην οποία φύτρωναν λαχανικά και φρούτα, γη που ανήκε στην οικογένεια του Φαϊζί για αιώνες.

Όταν ο Αϊμάλ ανέλαβε να διαχειριστεί τα χωράφια της οικογένειάς του οι Ταλιμπάν επέστρεψαν. Τον χτύπησαν στο πρόσωπο με τα όπλα τους και στα πόδια του με μπαστούνια του χόκεϊ. Τον τραυμάτισαν σωματικά και ψυχολογικά. “Τελικά η μητέρα μου πούλησε ένα κομμάτι από τη γη μας και με έστειλε μακριά”, λέει ο Αϊμάλ. “Δεν είχε άλλη επιλογή”.

Αναζητώντας την Ιθάκη του

Τις πρώτες μέρες στην Αγγλία δεν είχε καταλάβει που βρισκόταν. Πίστευε ότι οι αστυνομικοί που του έκαναν ερωτήσεις ήταν Τούρκοι ή Ισπανοί. Μόνο όταν τελικά ένας μεταφραστής βοήθησε στη συνεννόηση κατάλαβε πως βρισκόταν στο Μάντσεστερ. Από εκεί κατέληκε στο Λόουερ Ντάργουεν, ένα χωριό κοντά στο Μπλάκμπερν. “Κλειδώθηκα στο σπίτι για μερικές μέρες. Στη συνέχεια αναζήτησα ένα γυμναστήριο για μποξ”, αναφέρει. Άλλωστε τα ρινγκ είναι ο χώρος στον οποίο σώζονται εκατομμύρια ψυχές ανθρώπων καθημερινά, αποτελούν τις... εναλλακτικές εκκλησίες αυτού του πλανήτη.

“Πέρασε 2,5 ώρες αναζητώντας το γυμναστήριο. Δεν γνώριζε την περιοχή, ούτε που ήταν το γυμναστήριο και δεν γνώριζε αγγλικά”, λέει ο Μπάρι Χίγκινσον, ο προπονητής που έβαλε τον Αϊμάλ στον χώρο της πυγμαχίας. Η μόνη φράση που γνώριζε στα αγγλικά ο Φαϊζί ήταν “Εγώ πολεμάω εσένα”.

“Οπουδήποτε αλλού οι άνθρωποι θα τον κορόιδευαν, όμως τα παιδιά τον συμπάθησαν αμέσως γιατί ήταν σωστός χαρακτήρας. Όποτε δεν ήταν στο σχολείο, βρισκόταν στο γυμναστήριο, παρακολουθούσε όσα κάναμε, άκουγε τα πάντα. Έγινε γνωστός ως ο... ποντικός του γυμναστηρίου”, θυμάται ο Χίγκινσον.

Οι άνθρωποι του γυμναστηρίου του έμαθαν αγγλικά, τον γνώριζαν με την βρετανική κουλτούρα και τον βοηθούσαν στα μαθήματά του για το σχολείο. Έπειτα από 2-3 επισκέψεις, γνώριζε ότι ήταν εκεί που έπρεπε. Ταίριαζε απόλυτα στο περιβάλλον.

Όταν ο Χίγκινσον είδε τον Φαϊζί να εξασκείται σε γροθιές για πρώτη φορά, υποπτεύθηκε ότι ο πιτσιρικάς είχε κάτι ξεχωριστό. “Μπορούσες να καταλάβεις ότι δεν είχε εξασκηθεί ποτέ στην πυγμαχία αλλά ο τρόπος που χτυπούσε τον σάκο -μπαμ, μπαμ, μπαμ- ήξερα ότι είχε κάτι ξεχωριστό”, αναφέρει ο προπονητής του.

Εκτόξευση και απότομη προσγείωση

Πλέον ο Φαϊζί είναι γνωστός ως “AJ” και πριν από τέσσερις μήνες μπήκε για πρώτη φορά σε ρινγκ για αγώνα ερασιτεχνικού επιπέδου. Πολύ σύντομα μετρούσε 12 νίκες, οι περισσότερες με νοκ-άουτ. Έγινε άπταιστος χρήστης της Αγγλικής και μάζεψε πολλά πτυχία. Το πρόβλημα προέκυψε όταν σε ηλικία 18 ετών οι άνθρωποι που είχαν αναλάβει τη φροντίδα του τον παραγκώνισαν. “Ένα απόγευμα έλαβα ένα τηλέφωνο. Ήταν ο AJ. Μπαζ, μου είπε, κάθουμε σε έναν τοίχο με όλα μου τα πράγματα. Μπορείς να έρθεις να με πάρεις σε παρακαλώ; Μίλησα με τη σύζυγό μου και πλέον μένει μαζί μας εδώ και 3,5 χρόνια”, αποκαλύπτει ο Χίγκινσον.

Αφιερωμένο στη Μεγάλη Βρετανία

Υπό τις οδηγίες του Χίγκινσον ο Φαϊζί έγινε επαγγελματίας πυγμάχος το 2013 και έχει κερδίσει πέντε από τους επτά αγώνες του. Χθες, 20/6/2015, αφιέρωσε τον αγώνα του και τη νίκη του απέναντι στον Σλοβάκο Λούμπος Πριχάντνικ στη Μεγάλη Βρετανία. Ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας Προσφύγων ο Αφγανός πυγχμάχος ευχαρίστησε τη χώρα που του έδωσε άσυλο και πιθανότατα έσωσε τη ζωή του.

“Αυτή η χώρα ήταν άψογη μαζί μου, από την πρώτη ημέρα που πάτησα το πόδι μου εδώ. Γνωρίζω πως υπάρχουν άνθρωποι στη Μεγάλη Βρετανία που λένε ότι η χώρα είναι γεμάτη και ότι οι μετανάστες κάνουν χειρότερα τα πράγματα. Και γνωρίζω ότι κάποιοι άνθρωποι έρχονται εδώ απλά για να βγάλουν χρήματα χωρίς να δουλέψουν. Υπάρχουν όμως άλλοι άνθρωποι που δεν μπορούν να ζήσουν στην πατρίδα τους και έρχονται εδώ για να δουλέψουν σκληρά, να πληρώσουν φόρους, όπως οι άνθρωποι που γεννιούνται εδώ, ώστε να ζήσουν”, λέει ο Φαϊζί, εκφράζοντας μια διαφορετική κατάσταση από αυτή που ακούμε συνήθως όταν συζητάμε για τους μετανάστες.

Το φθινόπωρο ο Αϊμάλ ελπίζει να παλέψει με έπαθλο έναν junior παγκόσμιο τίτλο και ο Χίγκινσον πιστεύει ότι ίσως έχει ανακαλύψει έναν ξεχωριστό πυγμάχο, ξεκαθαρίζοντας ότι ο Φαϊζί έχει ότι χρειάζεται για να γίνει παγκόσμιος Πρωταθλητής.

Στη ζωή πάντως, έχει ήδη τον παγκόσμιο τίτλο.