Παραολυμπιακοί - Πολυχρονίδης: «Πίστεψε στον εαυτό σου!»

Της Κατερίνας Ηλιάκη

Πριν από λίγες μέρες, στις 7 Σεπτεμβρίου, ο Γρηγόρης Πολυχρονίδης έζησε μία μεγάλη στιγμή και είδε τις προσπάθειές του και τις επιτυχίες του να αναγνωρίζονται. Για δεύτερη φορά, είχε την τιμή να είναι ο σημαιοφόρος της Ελληνικής αποστολής στους Παραολυμπιακούς Αγώνες που διεξάγονται στο Ρίο και να σηκώσει υπερήφανα την Ελληνική σημαία μπροστά σε 40.000 θεατές, στην εντυπωσιακή τελετή έναρξης στο Μαρακανά.

Η διαδρομή του ξεκίνησε το 2001, όταν έμαθε από τον φυσιοθεραπευτή του για το μπότσια, ένα άθλημα αποκλειστικά για άτομα με αναπηρία. Πρόκειται για μία διασκευασμένη μορφή του ιταλικού μπότσε και έχει σχεδιαστεί ώστε να παίζεται από άτομα με εγκεφαλική παράλυση ή άλλη κινητική αναπηρία που χρησιμοποιούν αναπηρικό αμαξίδιο.

Από τότε αφοσιώθηκε σε αυτό και σε σύντομο χρονικό διάστημα ξεκίνησε να αγωνίζεται με τα χρώματα της εθνικής μας ομάδας. Με καθημερινές πολύωρες προπονήσεις, προσπάθεια και επιμονή κατάφερε να διακριθεί και να κατακτήσει αμέτρητα μετάλλια.

Πιο συγκεκριμένα, στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012, σε συνεργασία με τους συμπαίκτες του Νίκο Πανανό και Μαρία Ελένη Κορδαλή χάρισαν ένα χρυσό μετάλλιο στην Ελλάδα ενώ ο ίδιος λίγα χρόνια νωρίτερα, το 2008 στο Πεκίνο κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο στο ατομικό μπότσια.

Ο 35χρονος ολυμπιονίκης δεν σταμάτησε εκεί. Συνεχίζει να αγωνίζεται και να θέτει νέους στόχους. Φέτος, δέκα χρόνια μετά την πρώτη του επιτυχία στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα που διεξήχθη στο Ρίο της Βραζιλίας, ο Γρηγόρης Πολυχρονίδης ευελπιστεί σε μία ακόμη «χρυσή» κατάκτηση. Με αυτήν την αφορμή μιλήσαμε μαζί του, λίγες μέρες μετά την τελετή έναρξης.

Πώς ένιωσες τη στιγμή της τελετής έναρξης;
Η στιγμή ήταν μοναδική! Ήμουν ο σημαιοφόρος της ομάδας της πατρίδας μου στο πιο γνωστό γήπεδο του κόσμου, το Μαρακανά. Ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία για εμένα και θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη μου.

Ξεκίνησες να παίζεις μπότσια το 2001. Τι έχει αλλάξει από τότε;
Τα πάντα. Το επίπεδο του παιχνιδιού έχει δυσκολέψει αφάνταστα και πλέον δεν μπορείς να υποτιμήσεις κανέναν αντίπαλο. Η δυσκολία αυτή με αναγκάζει κάθε χρόνο να γίνομαι ολοένα και καλύτερος. Εάν σταματήσω να βελτιώνομαι δεν θα είμαι ανταγωνιστικός.

Τι σημαίνουν για σένα οι μεγάλες αθλητικές διακρίσεις σου; Πώς νιώθεις όταν κατακτάς τα μετάλλια;
Η κατάκτηση ενός μεταλλίου και ιδιαίτερα του χρυσού είναι ο απόλυτος στόχος και η απόλυτη ικανοποίηση για όλες τις προσπάθειες και θυσίες. Το συναίσθημα του να σηκώνεται η σημαία της χώρας σου και να ακούγεται ο εθνικός ύμνος δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια. Η λέξη περηφάνια είναι ίσως η πιο κοντινή, αλλά και τόσο λίγη μπροστά στα πραγματικά συναισθήματα που νιώθω εκείνη τη στιγμή.

Σε ποιο βαθμό οι αθλητές με αναπηρία έχουν τη στήριξη του Κράτους; Υπάρχει η κατάλληλη υποδομή, προγραμματισμός και αθλητικά προγράμματα;
Νομίζω γενικότερα ότι ο αθλητισμός στην Ελλάδα βασίζεται στην οικογένεια του κάθε αθλητή. Αυτό μεγιστοποιείται στους αθλητές με αναπηρία λόγω των εμποδίων που προκαλεί η αναπηρία τους.

Τι θα συμβούλευες τα παιδιά που βρίσκονται σε αναπηρικό αμαξίδιο;
Η συμβουλή μου σε όλα τα παιδιά είναι να πιστέψουν στον εαυτό τους, στις δυνατότητές τους, να βρουν αυτό που αγαπάνε και να προσπαθήσουν να γίνουν καλοί σε αυτό. Έτσι, πιστεύω πως θα γίνουν καλύτεροι άνθρωποι και παραγωγικά μέλη της κοινωνίας.

Συνοπτικά οι διακρίσεις του σε Παραολυμπιακούς Αγώνες
1η θέση ζευγάρια BC3 2012 (Λονδίνο), 2η θέση ατομικό BC3 2008 (Πεκίνο), 5η θέση ατομικό BC3 2012 (Λονδίνο), 6η θέση ατομικό BC3 2004 (Αθήνα), 7η θέση ζευγάρια BC3 2008 (Πεκίνο)

Οι μεγαλύτερες διακρίσεις του από το 2013 έως το 2016
1η θέση παγκόσμιο ανοιχτό πρωτάθλημα 2015 (ατομικό BC3), 2η θέση παγκόσμιο ανοιχτό πρωτάθλημα 2015 (ζευγάρια BC3), 1η θέση ηπειρωτική κύπελλο 2015 (ζευγάρια BC3), 2η θέση πανευρωπαϊκό 2013 (ζευγάρια BC3 & ατομικό BC3), 2η θέση παγκόσμιο ανοιχτό πρωτάθλημα 2014 (ατομικό BC3), 3η θέση ευρωπαϊκό πρωτάθλημα 2015 (ζευγάρια BC3), 4η θέση παγκόσμιο 2014 (ζευγάρια ΒC3).