Η αλλοίωση της πραγματικότητας στην Euroleague και ο ξεκάθαρος στόχος της

Ο καθένας έχει μια γνώμη, την εκφράζει, τη στηρίζει. Άλλες σοβαρές, άλλες τρελές, άλλες φοβικές. Δεκτές και σεβαστές όλες. Υπάρχουν όμως κάποια πράγματα που δεν είναι υποκειμενικές απόψεις. Είναι γεγονότα, δεδομένα και πεπραγμένα. Για να διαφωνήσει κανείς, πρέπει να έχει το δικό του συμφέρον ή να αποσκοπεί σε κάτι.

Ο Παναθηναϊκός Aktor, είτε αρέσουν σε κάποιον οι κινήσεις του είτε όχι, δεν μπορεί παρά να παραδεχτεί πως επέστρεψε με δυναμική. Ένα μέγεθος που κάνει… κρότο στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και απ’ τη στιγμή που ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος βάζει ξανά λεφτά με το… φτυάρι, ενώ έχουμε και κάτι πρωτόγνωρο για Παναθηναϊκά δρώμενα όπως η εξασφάλιση του ΟΑΚΑ για μισό αιώνα, τότε πάμε σε άλλο επίπεδο. Ένα γήπεδο που ομορφαίνει, εκσυγχρονίζεται, προσφέροντας με σταθερά βήματα εμπειρία σε μέρα αγώνα που κανείς Έλληνας, ίσως και ευρωπαίος, δεν έχει ζήσει μέχρι τώρα.

Για να πάρει το ΟΑΚΑ την τελική του μορφή, θέλει χρόνο. Για να φτάσει ο Παναθηναϊκός Aktor αγωνιστικά στο σημείο που θέλει με τις μεταγραφές που έκανε και τον ερχομό ενός σπουδαίου κόουτς, θέλει χρόνο και υπομονή. Έχει όμως δημιουργηθεί ήδη ένας ενθουσιασμός, μια δυναμική, που λειτουργούν ως… οδοστρωτήρας. Η Ευρώπη συζητά για τον Παναθηναϊκό, υπολογίζει το «τριφύλλι», φοβάται αυτό που έρχεται σε κάθε επίπεδο. Κάποιοι με την καλή έννοια κάποιοι με την κακή, γιατί αντιλαμβάνονται πως οι «πράσινοι» αλλάζουν την ιστορία της Euroleague με τις φιλοδοξίες και τις δυνατότητές τους.

Τί μπορεί να σταματήσει αυτή τη δυναμική κι αυτή την πορεία του Παναθηναϊκού; Μια ήττα; Όχι. Ένας τραυματισμός; Ούτε. Ο ενθουσιασμός του κόσμου έρχεται να «κάτσει» πάνω στο λογικό συμπέρασμα πως δεν γίνεται μέσα σε 1-2 μήνες να είσαι ομάδα που θα ισοπεδώνει τα πάντα στο πέρασμά της, μέχρι την κατάκτηση της Euroleague. Θέλει δουλειά, υπομονή και μέσα σε αυτή τη διαδικασία θα έρθουν και… στραπάτσα.

Αρκεί αυτά να έρθουν με δική σου ευθύνη. Επειδή ο Παναθηναϊκός Aktor παρουσιάστηκε κακός, έχασε τα σουτ, έκανε λάθη, δεν διαχειρίστηκε σωστά τα παιχνίδια του. Αντίληψη μπασκετική στους Παναθηναϊκούς, υπάρχει και με το παραπάνω. Γι’ αυτό και όσο περνά ο καιρός στη σεζόν, ολοένα και περισσότερο στέκονται στο πλευρό της ομάδας και της συνολικής τεράστιας προσπάθειας που γίνεται απ’ την ΚΑΕ.

Το… δηλητήριο που ανέκαθεν αποτελούσε νούμερο 1 κίνδυνο του Παναθηναϊκού συνολικά, είναι η εσωστρέφεια. Η δημιουργία ενός κλίματος που θα βάλει τους πάντες σε διαδικασία σύγχυσης, αμφιβολίας για το αν βαδίζουν σωστά τα πράγματα ή αν έγιναν λάθη. Ο κόσμος διχάζεται απ’ αυτό το… δηλητήριο και στο τέλος προκαλείται ζημιά που κανείς αντίπαλος δεν μπορεί να προκαλέσει.

Εκεί λοιπόν έρχεται ο τομέας διαιτησία. Απ’ τον Παναθηναϊκό Aktor που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο 6-6 ρεκόρ, διαπιστώνει κανείς πως οι τέσσερις ήττες είναι τρεις στην παράταση και η μία στο τέλος του ματς (Εφές). Απ’ αυτά τα αποτελέσματα, τα τρία έχουν έρθει με… σφραγίδα διαιτητική.

Ένα σωστό σφύριγμα κόντρα στη Μακάμπι, κόντρα στην Παρτιζάν, κόντρα στην Εφές, θα έβαζε τις νίκες στην… τσέπη του Παναθηναϊκού. Ξαναλέμε, όχι να μη «σφάξουν» το «τριφύλλι» όπως συνέβη. Απλά να το… έσφαζαν λιγότερο. Δηλαδή μία φάση. Ας πούμε το επιθετικό που δόθηκε στον Λεσόρ με τη Μακάμπι. Το επιθετικό στο eurostep που κατέληξε σε καλάθι απ’ τον Ναν στο Βελιγράδι. Το επιθετικό του Λάρκιν στον Γκραντ που δε σφυρίχτηκε ποτέ στο 1 λεπτό πριν το τέλος στην Κωνσταντινούπολη.

Συμπέρασμα: Με τον Παναθηναϊκό Aktor να έχει αδικηθεί ελάχιστα λιγότερο, οι «πράσινοι» αυτή τη στιγμή θα ήταν ήδη σε διαδικασία «μάχης» με την Μπαρτσελόνα για τη 2η θέση. Όντας ένα σύνολο που θέλει δρόμο ακόμη για να φτάσει στο αγωνιστικό του ταβάνι, έχοντας δύο σημαντικές απουσίες σε μια σεζόν που όλη έχει κυλήσει με σοβαρά αγωνιστικά προβλήματα λόγω τραυματισμών απ’ την πρώτη μέρα.

Δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει την ύπαρξη αλλοίωσης. Όχι απλά ενός αγώνα, όχι απλά ενός αποτελέσματος, αλλά της ίδιας της βαθμολογίας. Η συγκεκριμένη αλλοίωση που έχουν προκαλέσει οι διαιτητές της Euroleague, δε θα αλλάξει είτε στο τέλος ο Παναθηναϊκός Aktor μείνει εκτός 8άδας, είτε κατακτήσει τη διοργάνωση.

Το γιατί συμβαίνει η συγκεκριμένη αλλοίωση, μας μοιάζει προφανές. Αν και δε θα χρειαζόταν ανάλυση ένα φαινόμενο που βιώνει το «τριφύλλι» και είναι ξεκάθαρο εδώ και δεκαετίες. Παναθηναϊκός με δυναμική, δυνατότητες και απίστευτη φιλοδοξία, είναι κάτι που δεν μπορούν να διαχειριστούν πολλοί. Δε συζητάμε για να το αντιμετωπίσουν κιόλας. Όσοι αισθάνονται ή και είναι «μεγάλοι», βλέπουν την… απειλή να έρχεται με σπασμένα φρένα. Όσοι μέσω νεοπλουτισμού έχουν αισθανθεί μεγάλοι, αντιλαμβάνονται πως δεν έχουν την παραμικρή τύχη.

Κατά συνέπεια, βλέπουν αυτή τη διαδικασία ως την εύκολη λύση για να επιβραδύνουν τους «πράσινους». Ή έτσι νομίζουν τέλος πάντων. Απλά παρά τις πρόσκαιρες στεναχώριες που λογικό να υπάρχουν σε άσχημα αποτελέσματα, το σύνολο της συσπείρωσης και της δυναμικής που έχει πλέον ο Παναθηναϊκός Aktor, δε γίνεται να… φρενάρει εύκολα.

Εκεί είναι και τα ισχυρά αντίδοτα στα δηλητήρια που εκτοξεύουν στο «τριφύλλι», σχεδόν εντελώς απροκάλυπτα πλέον. Πολλοί μιλούν για δέντρο που το πετροβολούν επειδή έχει να δώσει καρπούς. Εδώ δε μιλάμε για δέντρο, αλλά για δάσος ολόκληρο. Χωρίς ίχνος ντροπής, παλεύουν να του βάλουν φωτιά, στερώντας ήδη κόπους και ιδρώτα. Διαχρονικά ο Παναθηναϊκός την έβρισκε την άκρη. Στο τέλος αυτού του είδους η αλλοίωση της πραγματικότητας, θα γυρίσει μπούμερανγκ στους εμπνευστές. Γιατί θα προκαλέσει όχι εσωστρέφεια, αλλά μεγαλύτερη συσπείρωση. Άρα αύξηση της δυναμικής σε κάτι που ήδη… ξεχειλίζει δυνατότητα.