Θα γίνουν καλύτεροι αν έχουν κορυφαίους δίπλα τους

Αρχές Ιουνίου και ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του ένα διάστημα 2-3 εβδομάδων για να «τρέξει» τις πρώτες του μεταγραφικές κινήσεις. Ο ίδιος ο ιδιοκτήτης μίλησε για 3-4 προσθήκες μέχρι το βασικό στάδιο της προετοιμασίας. Το αν θα γίνουν θα φανεί. Οι περισσότεροι εστιάζουν εκεί, ξεχνώντας την ουσία. Δηλαδή την ποιότητα που πρέπει να έχουν όσοι έρθουν κι όχι το αν θα έρθουν μέχρι 25 του μήνα ή μέχρι 5 Ιουλίου.

Εκ των πραγμάτων κι αυτό το καλοκαίρι θα πραγματοποιηθούν αρκετές μεταγραφές. Δύο στόπερ, δεξί μπακ, πιθανότατα αριστερό μπακ, δύο χαφ τουλάχιστον και βλέπουμε για εξτρέμ ή στράικερ. Ακόμη κι έτσι αρκετοί φίλοι των «πράσινων» περιμένουν ακόμη περισσότερες προσθήκες. Γιατί θεωρούν ως «καμένα χαρτιά» κάποιες περιπτώσεις παικτών.

Δεν είμαστε απ’ αυτούς που αισιοδοξούμε πως ο Βέρμπιτς θα γίνει ξαφνικά το κορυφαίο εξτρέμ στο πρωτάθλημα. Ούτε περιμένουμε τον Τσόκαϊ να μετατραπεί σε Καντέ και τον Κλεϊνχέιλσερ να θυμίζει Ντε Μπρόινε. Αυτό δε σημαίνει βέβαια πως λύσεις όπως αυτές που αναφέρουμε, είναι για… πέταμα.

Το θέμα είναι να τις θεωρήσεις και να τις αξιοποιήσεις ακριβώς ως τέτοιες: Λύσεις. Όχι βασική επιλογή, όχι με την απαίτηση να σου αλλάξουν τη ζωή στη μεσαία γραμμή, όχι με την πίεση πως πρέπει να οδηγήσουν τον Παναθηναϊκό, διαφορετικά… τελειώσαμε.

Κάθε ρόστερ έχει διαβαθμίσεις. Μην ακούτε βλακείες για ισάξιες ενδεκάδες, ίδια ποιότητα 25-26 παικτών και πάει λέγοντας. Πουθενά στον πλανήτη δεν γίνεται αυτό. Γιατί πολύ απλά δε θα δέχονταν παίκτες ίδιας ποιότητας να είναι εναλλακτικές λύσεις κάποιου που δε θα είναι καλύτερός τους. Τόσο απλά. Οι διακριτοί ρόλοι είναι το παν σε ομάδες. Ο Παναθηναϊκός το είχε αυτό. Με μια υποσημείωση: Του έλειπαν οι… οδηγοί. Ήταν γεμάτος από ένα σημείο και μετά, με εργάτες. Απαραίτητοι φυσικά, αυτοί… δουλεύουν το εργοστάσιο. Όμως, απαιτούνται κι εκείνοι που θα κάνουν τη διαφορά.

Τέτοιους πρέπει να πάρει ο Παναθηναϊκός. Απελευθερώνοντας και τον κάθε Τσόκαϊ, τον κάθε Κλεϊνχέισλερ, τον κάθε Τσέριν. Όσο το «τριφύλλι» κρέμεται απ’ τον Σλοβένο χαφ για παράδειγμα, θα κάνει κακό τόσο στον εαυτό του όσο και στο ίδιο το παιδί. Ο Τσέριν που είδαμε και έχει δεδομένη αξία και μπόλικες δυνατότητες εξέλιξης, θα απελευθερωθεί και θα έχει διαφορετική απόδοση αν μπροστά του δει έναν παίκτη σημείο αναφοράς.

Δε χρειάζεται να πάμε στο παρελθόν και να θυμηθούμε την εξέλιξη και πόσο βοήθησε σε αυτή η παρουσία παικταράδων. Πόσο καλύτερος έγινε ο Μπασινάς με τον Σόουζα, πόσο καλύτερος έγινε ο Κυργιάκος με τον Χένρικσεν και πάει λέγοντας.

Οπότε δε χρειάζεται η απαξίωση πολλών παιδιών που σαφώς κι έχουν ρόλο και θέση στο ρόστερ των «πράσινων». Αρκεί να έχουν τη σωστή θέση, το σωστό ρόλο. Όχι να τους βλέπουμε ως… μεσσίες ενώ είναι απλά αυτοί που θα κάνουν καλά συγκεκριμένες δουλειές όταν χρειαστεί κι όταν τους ζητηθεί.