«Η ζωή συνεχίζεται», απλά κάποιες φορές πρέπει να πατάς pause

Η φράση «η ζωή συνεχίζεται», είναι η πιο αληθινή και συγχρόνως πιο μακάβρια που έχει ειπωθεί ποτέ. Ποτέ δεν την ακούς σε καλή περίσταση, πάντα την ακολουθεί μια προσπάθεια να καταπιείς κάτι πικρό, στενάχωρο, για να μην κλάψεις και αρχίσεις να φωνάζεις. Γιατί όσο κι αν η ζωή συνεχίζεται, επιβάλλεται κάποιες φορές να έχουμε το δικαίωμα να πατάμε pause.

Για ώρες; Για μέρες; Όσο βολεύει τον καθένα. Η τραγωδία στα Τέμπη δεν είναι απλά θλίψη και πένθος. Κάθε πληροφορία που διαβάζεις, κάθε ενημέρωση, κάθε ατάκα ανθρώπων που είτε ήταν στο τρένο είτε αγωνιούν για τους ανθρώπους τους, λειτουργούν ως γροθιά στο στομάχι. Η ζωή θα συνεχιστεί ναι, αλλά η ρουτίνα της δεν μπορεί να είναι ίδια.

Ο χρόνος είναι γιατρός, όπως ήταν για τόσες και τόσες καταστροφές. Στις οποίες και πάλι έφταιγε ο κόσμος που χτίζει στα ρέματα, ο κόσμος που χτίζει κοντά στη θάλασσα, ο κόσμος που μπάζωσε στο παρελθόν κάποιο ποτάμι, ο κόσμος που επέλεξε να μείνει κοντά στο δάσος, ο κόσμος που πήρε εισιτήριο στα μπροστά βαγόνια, ο κόσμος που μπήκε στον πιο σύγχρονο δρόμο της χώρας ενώ χιόνιζε, ο κόσμος που…

Αξίζει συζήτηση με τόση θλίψη και τόσο πόνο; Το μυαλό και η σκέψη πάει μόνο στους ανθρώπους που χάθηκαν, στους ανθρώπους που τους περίμεναν. Νέα παιδιά, όλη η ζωή μπροστά τους, τα όνειρά τους, οι φιλοδοξίες τους. Το μέλλον της χώρας. Το μέλλον των οικογενειών τους. Σε μια στιγμή.

Δεν μπορεί το «η ζωή συνεχίζεται» να εφαρμόζεται πάντα και τόσο άμεσα. Παύση. Σκέψη. Ανάσα. Κλάμα. Μετά, όχι όταν ξεχάσεις αλλά όταν έχεις το κουράγιο να σταθείς, προσπαθείς να συνεχίσεις κιόλας. Κι επειδή είμαστε των… αθλητικών, κάτι που τούτες τις ώρες ενοχλεί και εκνευρίζει αφάνταστα.

Έγινε αυτό το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη. Ενώνουμε τα χέρια μας περιμένοντας τον τελικό απολογισμό θυμάτων. Δεν είναι δυνατόν να μην μπορεί να περιμένει 2-3 μέρες η ανακοίνωση της απόφασης για την έφεση της ΑΕΚ αναφορικά με τον Ατρόμητο.

Δεν είναι δυνατόν να μπαίνει η Ένωση στη διαδικασία να πάρει θέση, έστω αναφέροντας απλά δύο λέξεις. Ακόμη κι αν θεωρεί πως έχει 1.000% δίκιο. Ας το εκφράσει όταν προσαρμοστεί η χώρα ξεφεύγοντας απ’ το δράμα και το πένθος. Με όποιο τρόπο επιλέξει, δικαίωμά της. Όχι όμως αυτή τη μέρα.

Η Euroleague είναι αδιανόητο να μην μπαίνει στη διαδικασία αναβολής των αναμετρήσεων Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού.

Η Super League 2 μπορούσε να περιμένει δύο μέρες για να διεξάγει το Δ.Σ. όσο κρίσιμο κι αν ήταν. Ειδικά όταν σε αυτό είχαμε και καταστάσεις που δεν τιμούν κανέναν.

Υδατοσφαίριση έγιναν αγώνες ευρωπαϊκών διοργανώσεων, λες κι αν πήγαιναν κάποιες μέρες πίσω θα καταστρεφόταν το πρόγραμμα της σεζόν. 

Η ζωή συνεχίζεται, όταν καταφέρει να συνεχιστεί. Προφανώς και θα συνεχιστεί. Δε χρειάζεται να γίνει τόσο βίαια και τόσο ωμά. Η προσπάθεια να προχωρήσεις απ’ την ασέβεια χωρίζονται από μια λεπτή γραμμή. Ειδικά στον αθλητισμό αυτή τη μαύρη Τετάρτη για τις ψυχές όλων, ξεπεράσαμε κάθε όριο…