Αφήστε το να κριθεί στο χορτάρι επιτέλους

Η πλέον περίεργη διαδικασία στο ποδόσφαιρο, είναι να παρακολουθείς όσους παλεύουν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Επειδή προδίδουν εσκεμμένα αυτό που έλεγαν πως είναι οι «αρχές» τους. Για ένα ματς που θα δώσει τρεις βαθμούς κι αυτοί ίσως να φανούν χρήσιμοι στο τέλος του Πρωταθλήματος. Συνηθισμένες καταστάσεις, ειδικά αν εσύ που παρακολουθείς είσαι Παναθηναϊκός.

«Παίζουμε» με τα εκατοστά σε ένα πανηγύρι των… τρελών. Σε υποθέσεις που είναι ικανές όντως να κρίνουν ποια ομάδα θα κατακτήσει τον τίτλο. Και μάλιστα το καλύτερο Πρωτάθλημα που θυμόμαστε τους εαυτούς μας να έχει παρακολουθήσει. Τέσσερις ομάδες να το διεκδικούν, συνέχεια με ασταμάτητα ντέρμπι μέχρι τον Μάιο. Το όνειρο κάθε φιλάθλου. Βέβαια στην Ελλάδα τα ντέρμπι δεν είναι αυτά στο χορτάρι. Είναι σε πολλά σημεία. Όπως και τα δοκάρια για παράδειγμα.

Για τους «πράσινους» θα ήταν ευτυχία να έχουν 2-3 χαμηλότερα δοκάρια σε κάθε τους ματς. Αν σκεφτείτε πως τις δύο προηγούμενες φορές που διεκδικούσαν Πρωτάθλημα, τη μία αγωνίστηκαν σε παγοδρόμιο και την άλλη σε διήμερες αναμετρήσεις επειδή δεν έβλεπαν μπροστά τους οι παίκτες απ’ την ομίχλη, τα λίγα εκατοστά μικρότερης εστίας είναι χαρά.

Το «τριφύλλι» νίκησε τη Λαμία. Πιο δύσκολο απ’ το να μετράει με μεζούρες ή να ψάχνει τρόπους για εύκολες επικρατήσεις, αποφυγή του κρύου που μπορεί να φέρει τραυματισμούς. Παρ’ όλα αυτά, η χαρά του Παναθηναϊκού είναι ακριβώς αυτή. Να έχει το δικαίωμα διεκδίκησης, σύμφωνα με τις δυνατότητές του. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Αν δεν αξίζει να κατακτήσει, μην κατακτήσει. Αν αξίζει όμως, μη στερηθεί το παραμικρό. Δυστυχώς τα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό, δείχνουν πως η Super League οδεύει σε φινάλε γεμάτο από καταστάσεις μη αγωνιστικές. Δε θα πούμε ψέματα, εκεί δεν αισιοδοξούμε καθόλου για τους «πράσινους». Μα καθόλου.

Ας μείνουμε λοιπόν στο αγωνιστικό. Επειδή και πάλι κάποιος θα βρεθεί να πει το εκπληκτικό: «Ψάχνετε δικαιολογία». Όταν επισημαίνεις το γεγονός που δεν αμφισβητείται, πάντα το ορίζουν ως δικαιολογία και σε προτρέπουν να κοιτάξεις τη δική σου… καμπούρα. Έλα όμως πως αυτή η κατάσταση άμεσα επηρεάζει την «καμπούρα» του Παναθηναϊκού. Ας το προσπεράσουμε για τώρα.

Δεν ήταν καλό το «τριφύλλι». Είχε άγχος, φοβία. Αν η Λαμία δεν έμενε με δέκα, τα πράγματα ίσως να ήταν δυσκολότερα. Αυτό δείχνει πως πνευματικά ο Παναθηναϊκός δεν είναι έτοιμος. Θετικό σημάδι που πρέπει να κρατηθεί, πέρα απ’ τη νίκη, είναι φυσικά το «φρεσκάρισμα». Τρεις μεταγραφές, βασικές και οι τρεις. Δίνοντας πράγματα. Καλύτερος απ’ τους τρεις παρά το γκολ του Κλεϊνχέισλερ, ο Πούχατς. Ο Πολωνός συγκριτικά με τον Χουάνκαρ των τελευταίων αγώνων, σαφώς πιο φορμαρισμένος.

Γι’ αυτό ακριβώς έχεις ανάγκη τις μεταγραφές. Να μπορείς βάζοντας έναν εξίσου καλό παίκτη, να καλύψεις το ντεφορμάρισμα κάποιων παιδιών που δυστυχώς στον Παναθηναϊκό ήρθε μαζεμένο. Το πλήρωσε σε επίπεδο αποτελεσμάτων καθώς η διαφορά του εξανεμίστηκε.

Προκειμένου να ελπίζει ο Παναθηναϊκός, επιβάλλεται να βρει ξανά δύο στοιχεία που έχουν χαθεί. Πρώτα απ’ όλα το γκολ. Πολλές ευκαιρίες πεταμένες, έτσι έγινε και με τη Λαμία. «Φτύνεις» αίμα για να σκοράρεις. Ταυτόχρονα, έχεις χάσει και τη σιγουριά σου ανασταλτικά. Το «τριφύλλι» δέχεται φάσεις. Κόντρα στη Λαμία αν υπολογίσουμε την έδρα και την αντίπαλο, ήταν υπερβολικά πολλές. Αυτό σημαίνει μεγάλο ρίσκο. Όταν ρισκάρεις, θα το πληρώσεις αργά ή γρήγορα. Πλέον δεν μπορεί να «σηκώσει» τέτοιες καταστάσεις ο Παναθηναϊκός.

Σημειώστε κάτι που δεν του έχουμε δώσει σημασία. Η απουσία του Μάγκνουσον, φαίνεται. Δεν είναι ο κορυφαίος αμυντικός σε επίπεδο δυναμισμού και μαρκαρίσματος. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι κακός. Είναι εξαιρετικός όμως, στη συμμετοχή στην κυκλοφορία, στην ανάπτυξη. Αυτό το «σκαλοπάτι» λείπει. Επηρεάζοντας την κατοχή μπάλας, κάνοντας πιο εύκολα τα σημεία πίεσης του αντιπάλου. Έτσι έρχονται λάθη και ευκαιρίες των άλλων.

Αυτά είναι ωραία να τα αναλύουμε. Θετικά ή αρνητικά, είναι ποδοσφαιρικά. Καλύτερα να κρίνονται εκεί όλα, παρά στα εκατοστά. Όχι πως θα επηρεαστεί κανείς, το Πρωτάθλημα έτσι θα πάει. Στο… χιλιοστό θα κριθεί. Χιλιοστό αγωνιστικής απόδοσης είναι το ωραίο. Χιλιοστό σε ένα οφσάιντ, σε ένα δοκάρι, σε βροχή που πέφτει, είναι το άσχημο.

Ο Παναθηναϊκός ας κοιτάξει τον εαυτό του για να μη χάσει την ηρεμία του. Αγώνα με τον αγώνα. Ακολουθεί ο Άρης. Άκρως απαιτητικό παιχνίδι. Όμως πρέπει κάποια στιγμή ένα τέτοιο ματς με τόσο μεγάλη απαίτηση νίκης, να το πάρεις. Υπενθυμίζοντας σε όλους πως είσαι ακόμη εδώ για τα καλά. Επειδή η αλήθεια είναι πως τώρα σε βλέπουν ως κάτι που… ξεφούσκωσε.

Υ.Γ. Η λέξη «ηθική» παίζει πολύ αυτές τις ώρες. Η ηθική του Παναθηναϊκού, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Αυτό φάνηκε απ’ το γεγονός πως το μόνο που βρήκαν να του προσάψουν, είναι μια στιγμή στην οποία ο Μπρινιόλι συνέχισε να αγωνίζεται!

Υ.Γ.1: Έσω μια αναφορά του στυλ «εμείς θα θέλαμε να γίνει το παιχνίδι σε άλλη ημερομηνία, δε θέλουμε νίκες στα χαρτιά», θα ξεκαθάριζε κάπως το τοπίο. Το ίδιο κάνει και η μη αναφορά στο ζήτημα.