Η ώρα να δώσουν όλοι στον Παναθηναϊκό ό,τι έχουν

Πριν τη διακοπή για το Μουντιάλ ο Παναθηναϊκός ήταν στο +8 από την ΑΕΚ και στο +12 από τον Ολυμπιακό.

Δεν θυμάμαι τόσο σύντομα ένας πρωτοπόρος να έχει χάσει τόσο σημαντικό βαθμολογικό πλεονέκτημα. Οι λόγοι πολλοί. Αφού πρώτα επαναλάβουμε ότι οι αδυναμίες της ομάδας δεν βγήκαν τον τελευταίο μήνα. Ήταν εμφανείς εδώ και πολύ καιρό και ειδικά μετά τον τραυματισμό του Αϊτόρ. Νίκη με τα ζόρια κόντρα στον Άρη στη Λεωφόρο, ισοπαλία στο φινάλε με Ολυμπιακό κι έπειτα από μέτρια εμφάνιση, δύσκολες νίκες και με Παναιτωλικό εκτός, Ατρόμητο εντός.

Όλοι, οπαδοί, δημοσιογράφοι αναφέρονταν επιτακτικά στην ανάγκη να ενισχυθεί η ομάδα. Άλλοι πιο νωρίς, άλλοι λίγο αργότερα, όλοι είχαν την ίδια άποψη. Από το ματς με τον Ολυμπιακό, όταν ο Παναθηναϊκός, παρά τις όποιες δυσκολίες, ήταν πρώτος με διαφορά, είχαμε αναφέρει ότι θα είναι κρίμα να μην έρθουν 2-3 παίκτες που θα κάνουν τη διαφορά. Κι ας κοστίσουν λίγο περισσότερο. Στο σημείο που βρισκόταν ο Παναθηναϊκός, έπρεπε να μην σκεφτεί ψυχρά λογιστικά, αλλά να δημιουργήσει όλες τις συνθήκες για να διατηρηθεί στην κορυφή. Να μην αφήσει τη δουλειά στη μέση. Γνώριζε ότι υπάρχουν πλέι οφ, άρα περισσότερα κι απαιτητικά ματς, όπως γνώριζε εδώ και καιρό ότι στον δύσκολο Γενάρη προστέθηκαν και δύο ντέρμπι Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ.

Οπαδοί και δημοσιογράφοι, λοιπόν, έλεγαν για μεταγραφές. Πιστεύετε ότι δεν το γνώριζαν στη διοίκηση και κυρίως ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς; Ο Σέρβος τεχνικός μετά την ολοκλήρωση της χειμερινής προετοιμασίας στην Κύπρο μίλησε για μεταγραφές. Έκατσε η αναποδιά με τον Γκάνεα και επιπλέον προστέθηκε στον σχεδιασμό ένα αριστερό μπακ. Πήρε τον Πούχατς.

Έφερε στα χαφ τον Κλεϊνχέισλερ, ο οποίος δεν μπορεί να κριθεί μέχρι στιγμής και ήρθε και ο Μαντσίνι τον οποίο τον ξέρουμε. Εκτός ο Αϊτόρ, λοιπόν, μέσα ο Μαντσίνι. Μα και με Αϊτόρ υγιή, πάλι ο πρωταθλητισμός θα χρειαζόταν κι άλλη λύση. Το ίδιο και στα χαφ. Ο Τσόκαϊ δεν είναι ηγέτης, ο Τσέριν το ίδιο. Εργαλεία τους λες, πρωταγωνιστές όχι. Σου έκατσε κι ένας τραυματισμός του Μάγκνουσον, το ντεφορμάρισμα του Βέρμπιτς και των Χουάνκαρ, Σπόραρ, παλεύουν όσο μπορούν Μπερνάρ, Παλάσιος, ο Πέρεθ έχει μπλοκάρει και μοιραία η ομάδα έπεσε δεύτερη. Ξέχωρα τις γκάφες σε κάθε αγώνα από διάφορους παίκτες.

Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, δεν πήρε ηγέτες, παίκτες προσωπικότητες που θα κάνουν τη διαφορά. Και κυρίως δεν τους πήρε νωρίς. Ναι, οι περισσότερες ομάδες τρέχουν στις 30 και 31 Γενάρη. Εδώ η Τσέλσι έκανε γκάφα και χάλασε στο φινάλε η μεταγραφή του Ζίγεχ στην Παρί. Αλλά ο Παναθηναϊκός έχει 12 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα και κάνει ό,τι μπορεί να μην γίνουν 13. Σ’ αυτές τις συνθήκες όλοι έπρεπε να ξεπεράσουν τον εαυτό τους και η ΠΑΕ να κάνει υπερβάσεις. Φαντάζομαι επίσης ότι όλοι καταλαβαίνουν πως είναι διαφορετικό να πάρεις έναν παίκτη στο +8 και διαφορετικό στο +1 ή στο -2. Άλλη πίεση νιώθει στην πρώτη περίπτωση, άλλη στη δεύτερη.

Το «τριφύλλι» δεν έκανε όλα αυτά που πρέπει και τώρα βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Να γράψουμε ότι ευθύνεται ο Γιοβάνοβιτς που τριπλοτσεκάρει τους παίκτες; Μα αν δεν υπάρχει ένας τεχνικός διευθυντής να απορροφήσει χρόνο και δουλειά από τον προπονητή, αν δεν υπάρχει σκάουτινγκ, το βάρος θα πέσει σε έναν. Με γνωστές συνέπειες τις περισσότερες φορές. Να γράψουμε ότι φταίει ή διοίκηση; Που δεν έδινε χρήματα για να έρθουν παικταράδες. Ή έδινε; Ειλικρινά, δεν γνωρίζω. Οπότε δεν θα μπω στη διαδικασία να μοιράσω ευθύνες. Ας εξηγήσει ο Γιοβάνοβιτς και η ΠΑΕ τι έγινε. Αυτοί είναι οι αρμόδιοι. Με ειλικρίνεια και χωρίς σκιές.

Αν είναι κι αυτοί, πάντως, εφόσον θελήσουν να μιλήσουν, να αφήσουν αιχμές ο ένας για τον άλλον, τώρα που ζόρισαν τα πράγματα, ας κρατήσουν το στόμα τους κλειστό. Γιατί θα κάνουν κι άλλη ζημιά.

 Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι ώρα για καταστροφολογία. Είναι ώρα όλοι να δώσουν το 100%, σώμα και ψυχή κι όπου βγει. Τώρα θα φανεί ποιοι και πόσο αντέχουν, ποιοι και πόσο πιστεύουν. Στις εξέδρες ισχύει το ίδιο. Τώρα θα φανεί πόσοι στηρίζουν στα δύσκολα και πόσοι μαζεύονται μόνο στα εύκολα για καμία σέλφι. Και ταμείο στο τέλος. Τόσο απλά.