Πληρώνει ακριβά τα λάθη του

Αν δε σεβαστείς την κατάστασή σου, τα προβλήματά σου και δε σκύψεις από πάνω τους για να τα λύσεις, διαρκώς θα τα βρίσκεις μπροστά σου. Είναι μάθημα ζωής, δεν είναι ούτε μεταφυσικά, ούτε… βουντού που σου κάνουν οι αντίπαλοι. Ο Παναθηναϊκός τον τελευταίο καιρό συστηματικά αγνοεί τα σημάδια. Ποδοσφαιρικά σημάδια. Γι’ αυτό και τώρα έχει φτάσει στο σημείο να είναι κοντά στην απώλεια ενός στόχου.

Προφανώς και το Πρωτάθλημα είναι το μεγάλο ζητούμενο για τους «πράσινους». Όμως τα τελευταία αρκετά χρόνια, δεν περισσεύουν οι τίτλοι για να σκεφτεί κανείς πως δεν «τρέχει» και τίποτα με πιθανό αποκλεισμό απ’ το Κύπελλο. Κάθε άλλο. Ούτε θα μιλήσουμε για αποτυχία βέβαια, επειδή παίζεις με έναν σημαντικό αντίπαλο, όλα μπορούν να συμβούν.

Όμως ο Παναθηναϊκός δεν πήγε στην Τούμπα και έγινε… σάκος του μποξ απ’ τον ΠΑΟΚ. Χάνοντας δίκαια και ξεκάθαρα 2-0, επειδή η ομάδα της Θεσσαλονίκης τον είχε βάλει μέσα στο τέρμα για 90 λεπτά. Από ένα ημίχρονο είχαν οι αντίπαλοι. Δεν δικαιολογείται τόσο ξεκάθαρο προβάδισμα πρόκρισης για τον ΠΑΟΚ. Έλα όμως που το ποδόσφαιρο σε τιμωρεί αν δεν το σεβαστείς.

Οι «πράσινοι» μέχρι τώρα το ποδόσφαιρο το σεβάστηκαν με τρόπο άψογο. Γι’ αυτό και πήραν αποτελέσματα που σε πολλούς έμοιαζαν τυχερά. Γι’ αυτό και διατηρούν την κορυφή, παρά τα «στραβοπατήματά» τους. Υπάρχει εξήγηση βέβαια στο γιατί ξαφνικά… γύρισε το πράγμα. Από τη διακοπή για το Μουντιάλ και μετά, ο Παναθηναϊκός έχει νικήσει τα ματς κυπέλλου με τον Βόλο και αυτά με Λεβαδειακό και ΠΑΣ Γιάννινα για το πρωτάθλημα. Δε νίκησε με τον Ιωνικό, με τον ΟΦΗ, με την ΑΕΚ και τώρα με τον ΠΑΟΚ για το Κύπελλο. Σε ποια απ’ αυτά τα ματς ήταν χειρότερος; Συνολικά, σε κανένα. Ήταν χειρότερος ένα ημίχρονο με τους Θεσσαλονικείς. Στα υπόλοιπα ήταν καλύτερος και στη χειρότερη ισάξιος (με την ΑΕΚ).

Κοινός παρονομαστής όλων αυτών, η έλλειψη λύσεων. Η έλλειψη τρόπου να αλλάξει τη ροή των αναμετρήσεων το «τριφύλλι». Όχι γιατί ξαφνικά ο προπονητής ξέμεινε από ιδέες. Κάθε άλλο. Απλά δεν έχει παίκτες για να το κάνει. Από τη μέση και μπροστά σε καλή κατάσταση είναι μόνο ο Μπερνάρ, χωρίς όμως να σκοράρει και ο Ιωαννίδης, ο οποίος επίσης δεν βρίσκει δίχτυα εύκολα. Δεν μπορεί μια ομάδα τέτοιων απαιτήσεων να συνεχίσει για καιρό, για τόσα ματς και τέτοιων απαιτήσεων, με αυτές τις συνθήκες.

Η ποδοσφαιρική-ομαδική ικανότητα που έχει το εξαιρετικά δουλεμένο σύνολο του Παναθηναϊκού, το κρατά στην κορυφή. Έχοντας αξιοπρεπέστατη εικόνα. Αλλά όταν φτάνει η ώρα να «μιλήσουν» οι λύσεις που έχεις στο ρόστερ, βουλιάζεις στο πρόβλημα και τελικά την πληρώνεις.

Κάτι τέτοιο έγινε και στην Τούμπα. Δίκαια νίκησε ο ΠΑΟΚ, κανείς δεν λέει όχι. Απλά η αδικία έχει να κάνει με τον ίδιο τον Παναθηναϊκό, που άφησε τον εαυτό του να μην έχει τις λύσεις που του χρειάζονται. Παρότι τις ήξερε εδώ και τουλάχιστον 3,5 μήνες. Αυτό είναι το πλέον στενάχωρο για τους «πράσινους», που έβαλαν τον εαυτό τους στο καναβάτσο παλεύοντας να ξεφύγουν απ’ την απώλεια ενός απ’ τους δύο στόχους.

Δεύτερος απ’ τους τρεις αν συνυπολογίσουμε και τα καλοκαιρινά ματς με την Σλάβια Πράγας. Γιατί κι εκεί ο Παναθηναϊκός πήγε χωρίς λύσεις. Αν τις είχε, παρά την τραγική διαιτησία, ίσως να είχε προκριθεί. Αυτά ας μείνουν στο παρελθόν όμως, ας κοιτάξουν οι «πράσινοι» το τώρα. Δύο προσθήκες μεσοεπιθετικής ικανότητας, ποιότητας, εμπειρίας, λύνουν το πρόβλημα. Γιατί το ποδοσφαιρικό κομμάτι, το έχει λύσει ο Παναθηναϊκός. Συνεχίζει όμως να… βγάζει τα μάτια του, στο θέμα της μεταγραφικής ενίσχυσης.

Υ.Γ. Το ματς της Κυριακής είναι εντελώς διαφορετικό. Άλλη ψυχολογία, άλλη η "δίψα", το πείσμα, άλλη έδρα. Το ίδιο ισχύει και για τη ρεβάνς, αν κι εκεί τα πράγματα είναι δύσκολα.