Να μην αφήσει στη μέση τη δουλειά ο Παναθηναϊκός

Όλοι συμφωνούμε, ακόμα και οι αντίπαλοι, ότι ο Παναθηναϊκός είναι δίκαια πρώτος. Όλοι συμφωνούμε ότι και η διαφορά στη βαθμολογία είναι η σωστή.

Ασφαλώς και ο Παναθηναϊκός σε ορισμένα ματς δεν έπαιξε εντυπωσιακό ποδόσφαιρο. Αλλά πλην του Ολυμπιακού, τον οποίο εν τέλει δεν νίκησε, δεν ήταν σε κανένα άλλο ματς χειρότερος από τον αντίπαλο. Ήταν καλύτερος. Πήρε ό,τι άξιζε.

Φαντάζομαι επίσης ότι κανείς δεν περίμενε αυτόν τον τέλειο πρώτο γύρο στο ξεκίνημα της σεζόν κι ενώ για την ψυχολογία της ομάδας, ξεκίνησε με αποκλεισμό από την Ευρώπη. Αλλά ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς δεν έφτιαξε ένα σύνολο για 2 ή 4 ευρωπαϊκά παιχνίδια. Δημιούργησε μία πειθαρχημένη ομάδα, που είναι συμπαγής, ώστε να είναι θελκτική στο μάτι για τον κόσμο της και να διεκδικήσει μέχρι τέλους τους εγχώριους τίτλους. Κυνηγώντας την ουσία κι όταν μπορεί και το θέαμα.

Ο Παναθηναϊκός στην πορεία του πρώτου γύρου δεν είχε για ένα διάστημα τον Μάγκνουσον. Δεν είχε τον βασικό δεξιό μπακ, τον Κώτσιρα, έχασε τον Σπόραρ, ενώ μετά το πρώτο ημίχρονο με τη Λαμία δεν υπάρχει και Αϊτόρ. Ο Ισπανός ήταν και ο πιο φορμαρισμένος παίκτης του. Έλειψε με τον Άρη (όπου μπήκε αλλαγή κι έπαθε τελικά τη μεγάλη ζημιά), δύσκολη νίκη στο 92’. Αφού είχε χάσει και τον Τρουγέ στο ματς με την ομάδα της Φθιώτιδας.

Στο Πανθεσσαλικό στήθηκε ένα πάρτι σε αγωνιστικό χώρο κι εξέδρες και στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, χάθηκε στο ξεκίνημα του δεύτερου ημιχρόνου και ο Παλάσιος. Τα δύο βασικά φτερά. Ο Παναθηναϊκός έπαιξε 2,5 παιχνίδια χωρίς Παλάσιος και Αϊτόρ, είχε μέτρια (είναι η αλήθεια) εικόνα με Παναιτωλικό, Ατρόμητο, ωστόσο, απέδειξε ότι έστω και χωρίς φαντασία στο παιχνίδι του, έχει την υπομονή, το πάθος, τον τσαμπουκά για να κυνηγήσει την ουσία. Έδειξε ότι αντέχει στην πίεση της κορυφής, είναι ωραίο να τον κυνηγούν και δείχνει αλύγιστος όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά και ψυχολογικά.

Σ’ αυτό το σημείο και με το +8, συμφωνούμε όλοι σε δύο ακόμα πράγματα φαντάζομαι. Πρώτον, ο Παναθηναϊκός είναι το μεγάλο φαβορί. Δεύτερον, αν δεν είχε πλέι οφ, με 13 ματς στην πορεία, το «τριφύλλι» θα ήταν το ακλόνητο φαβορί. Ενδεχομένως, να είχε και στο ένα του χέρι το τρόπαιο. Με πλέι οφ, όμως και με το Κύπελλο να μπαίνει στην εξίσωση, που σημαίνει συνεχόμενα ματς, χρειάζεται συγκέντρωση, πίστη, πάθος, ακόμα και τύχη σε κάθε ματς.

Οι «πράσινοι» με δύο τραυματισμούς και το έχουμε τονίσει ξανά, δεν έχουν ακόμα τις ποσοτικές και ποιοτικές λύσεις που απαιτεί ο πρωταθλητισμός. Η ομάδα χρειάζεται δύο παίκτες στα χαφ και στα άκρα, με δημιουργικές ικανότητες και είναι δεδομένο ό,τι θα τους αποκτήσει. Απλά όσο πιο νωρίς έρθουν, τόσο το καλύτερο.

Φέτος στο Κύπελλο ο Παναθηναϊκός θα δώσει δύο ματς με τον Βόλο (το ένα πριν τη μεταγραφική περίοδο του Γενάρη) και τη ρεβάνς μετά τις μεταγραφές. Και αν δεν υπάρξει απρόοπτο, ακολουθούν δύο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ. Τη στιγμή που το πρωτάθλημα θα μπαίνει στην τελική ευθεία. Καθυστερήσεις στην ενίσχυση, λοιπόν, μπορεί να είναι μοιραίες. Τέσσερα δυνατά ματς με ομάδες της πρώτης πεντάδας, στα οποία δεν είναι απλό το εκτεταμένο rotation. Τη στιγμή που ο άμεσος ανταγωνιστής, η ΑΕΚ, θα αντιμετωπίσει συλλόγους κατώτερης κατηγορίας.

Πάμε και στην ουσία. Διοίκηση, παίκτες, τεχνικό τιμ, στελέχη, οπαδοί πιστεύουν τόσο πολύ στον τίτλο, που η συσπείρωση είναι στον μέγιστο βαθμό. Ο Παναθηναϊκός έτσι όπως είναι τώρα τα πράγματα, στη χειρότερη θα παίξει προκριματικά Champions League το επόμενο καλοκαίρι. Τι καλύτερο να είναι στο μονοπάτι των πρωταθλητών.

Η ομάδα είναι από το 2010 χωρίς πρωτάθλημα και η δίψα για κατάκτηση της κορυφής τεράστια. Εδώ, λοιπόν, που είναι ο Παναθηναϊκός πρέπει να τελειώσει τη δουλειά. Δεν γίνεται να την αφήσει μισή. Τώρα όλοι περιμένουν να τον δουν να σηκώνει την κούπα. Τώρα που οι προσδοκίες είναι πραγματικά μεγάλες, είναι υποχρέωση να αντέξει την πίεση. Αν δεν τα καταφέρει, θα είναι ένα τεράστιο πλήγμα. Θα είναι αυτοκτονία και νομίζω δεν διαφωνεί κανείς. Βήμα-βήμα, παιχνίδι-παιχνίδι μέχρι τη φιέστα…