Όσα σκυλιά κι αν γαυγίζουν, ο δρόμος του είναι ένας

Η επιστροφή του Παναθηναϊκού σε τροχιά Πρωταθλητισμού, ξεκάθαρα έχει ενοχλήσει. Υπέρμετρα κιόλας. Καθόλου παράξενο ή περίεργο. Κι εσείς στη δουλειά σας αν διεκδικούσατε τρεις μία θέση και ξαφνικά επέστρεφε ένας τέταρτος υποψήφιος με πιο πλούσιο βιογραφικό, δε θα τον βλέπατε με μισό μάτι; Αυτό ισχύει και τώρα. Κακοφαίνεται που ο Παναθηναϊκός βαθμολογικά και κυρίως ποδοσφαιρικά είναι ξανά Παναθηναϊκός.

Το τι έχουμε διαβάσει, τι έχουμε ακούσει μετά το ματς κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης, δεν περιγράφεται. Σε τέτοιο σημείο που νομίζει ο καθένας πως ο Παναθηναϊκός ευνοείται απ’ τη διαιτησία εδώ και δεκαετίες, έχει «χτίσει» παράγκα στο ποδόσφαιρο, ελέγχει τους πάντες και στερεί τους κόπους των υπόλοιπων. Σενάρια που απέχουν απ’ την πραγματικότητα όσο η γη απ’ τη σελήνη.

Προφανώς είναι εύκολο να δικαιολογηθούν οι διαφορές απ’ την κορυφή, με αυτό τον τρόπο. Τα πέναλτι, τα σφυρίγματα, η τύχη και διάφορα μεταφυσικά φαινόμενα που αναφέρονται ως βασικοί λόγοι του απόλυτου νικών που έχει ο Παναθηναϊκός. Ένα ρεσιτάλ επικοινωνιακής αποδόμησης μιας ομάδας που ακόμη δεν κατέκτησε κάτι, ποδοσφαιρικά πείθει περισσότερο απ’ τον κάθε άλλο και αυτό βασίζεται στη λογική και τη συνέπεια.

Αντίπαλοι με 30 μεταγραφές, με ανανέωση της ομάδας, με νέους προπονητές, θέλουν να είναι πιο έτοιμοι και πιο «δεμένοι» απ’ τον Παναθηναϊκό. Επειδή αυτό δε συμβαίνει, το ρίχνουν στη διαιτησία. Ο παραλογισμός είναι προφανής, αλλά δικαίωμα του καθενός να λέει τα δικά του.

Το ζήτημα είναι τι θα κάνει το ίδιο το «τριφύλλι». Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μπει στο χορό που έστησαν. Γιατί δεν τον ξέρει. Αν αναλωθεί σε φωνές, σε πόλωση, σε τοξικότητα, θα χάσει. Αυτή τη «μάχη» την ξέρουν καλύτερα, την εξασκούν χρόνια τώρα και έχουν το προβάδισμα.

Ποδόσφαιρο. Εκεί πρέπει να στηριχτεί ο Παναθηναϊκός. Εκεί και μόνο. Χωρίς να σταματά για να διώξει το κάθε… σκυλί που γαυγίζει στο δρόμο του. Ειδικά απ’ τη στιγμή που αυτός είναι μακρύς μεν, αλλά ορθάνοιχτος για να φτάσουν οι «πράσινοι» μέχρι τέλους. Στηριζόμενοι στα στοιχεία που διαχρονικά τους συνοδεύουν. Ταπεινότητα. Δουλειά. Απόλυτη έλλειψη αλαζονείας. Αρχοντική ανωτερότητα. Χωρίς κραυγές, επιδείξεις και ανούσιες «διαμάχες».

Ειδικά τώρα που η ίδια η ομάδα έχει πορευτεί με πολλά προβλήματα. Δε φαίνονται λόγω των αποτελεσμάτων που έρχονται. Όμως υπάρχουν. Κι έχουν επηρεάσει τη βελτίωση της ομάδας. Θα επέλθει όμως. Το τονίζουμε επειδή οι πάντες θεωρούν πως ο Παναθηναϊκός αυτός είναι και οι υπόλοιποι θα τον ξεπεράσουν επειδή θα «δέσουν» και θα βελτιωθούν.

Η όλη αντιμετώπιση είναι το λιγότερο ενδεικτική της ενόχλησης, για να μην πούμε του φόβου που αισθάνονται. Για κάτι που ήξεραν πως θα έχει δυναμική, ήξεραν πως θα είναι καλό, όμως είχαν ξεχάσει πως ο Παναθηναϊκός συσπειρωμένος, με ποιότητα στο ρόστερ του, με εξαιρετικό προπονητή, με «δεμένη» ομάδα, σημαίνει δυνατότητες χωρίς ταβάνι.

Ακόμη κι αν βρίσκουν κάθε λογής τρόπο για να υψώσουν εμπόδια ή να αποπροσανατολίσουν από το στόχο. Αποκορύφωμα η απόφαση να μην δοθούν ούτε μεμονωμένα εισιτήρια για το ματς με τη Λαμία. Η επαρχιακή ομάδα αρνήθηκε έσοδα, αρνήθηκε ευκαιρία για εξαιρετική ατμόσφαιρα στην έδρα της, γιατί απλά δεν ήθελε Παναθηναϊκούς στο γήπεδό της. Άντε βρες άκρη με εξηγήσεις περί ασφάλειας κτλ. Λες και υπάρχει αιώνια έχθρα της Λαμίας με τον Παναθηναϊκό και το ματς είναι υψηλής επικινδυνότητας.

Αυτά ακριβώς δεν πρέπει να κάνουν τον Παναθηναϊκού να στρέψει το βλέμμα του αλλού. Επιβάλλεται να μείνει πάνω στο στόχο. Με κόσμο ή χωρίς, με φωνές και πόλωση ή χωρίς, οι «πράσινοι» πρέπει να λοκάρουν στην 8η νίκη. Γιατί κάθε μία που βάζουν στο σακούλι τους, αυτόματα φοβίζουν ακόμη περισσότερο τους υπόλοιπους. Αναγκάζοντάς τους να πιστέψουν πως δεν έχουν τύχη στο «κυνήγι» των «πράσινων». Όποιες μεθόδους κι αν ενεργοποιήσουν.