Οι «ειδικές συνθήκες» που κρίνουν τα πάντα

Στο +4 απ’ τον ΠΑΟΚ. Στο +5 απ’ τον Άρη. Στο +6 απ’ την ΑΕΚ. Στο +7 απ’ τον Ολυμπιακό. Οι βαθμολογικές διαφορές που κατάφερε να αποκτήσει ο Παναθηναϊκός απ’ τις ομάδες που θεωρητικά τουλάχιστον, θέλουν να κυνηγήσουν μέχρι τέλους το Πρωτάθλημα. Δεν έχει καμία ουσία η κουβέντα για το ποιους αντίπαλους αντιμετώπισε το «τριφύλλι» κι αν είχε πολλά εντός έδρας ματς.

Οι πάντες «στραβοπάτησαν» σε ένα ματς που έπρεπε να το νικήσουν, ενώ είχαν απώλειες και σε ντέρμπι. Ο Παναθηναϊκός το ντέρμπι που είχε το νίκησε και με σχετική άνεση πήρε τα ματς που οτιδήποτε άλλο πέραν της νίκης, συνιστά τεράστια αποτυχία. Έχουμε σε μια εβδομάδα την επανέναρξη της Super League. Με ένα και μοναδικό δεδομένο.

Ποιο είναι αυτό; Πως αν ο Παναθηναϊκός χάσει ή δε νικήσει στην Τούμπα, πάλι πρώτος θα είναι. Δεν το αναφέρουμε ως δικαιολογία πιθανής αποτυχίας, ούτε ως ένδειξη… αδιαφορίας για τον αγώνα. Κάθε άλλο. Σε τέτοιες αναμετρήσεις καλείσαι να δείξεις πως είσαι ανώτερος. Έχοντας τη δυνατότητα να αυξήσεις τη διαφορά κι όχι να πανηγυρίζεις απλά αν τη διατηρήσεις.

Είναι προφανές πως όσο νωρίς κι αν βρισκόμαστε, το να κρατηθεί ο Παναθηναϊκός σε αυτά τα επίπεδα απόστασης απ’ τους διώκτες του και κυρίως το να την αυξήσει από κάποιους ή απ’ όλους, αυτόματα τους κάνει να αισθανθούν πως δεν γίνεται να τον κοντράρουν και να ανατρέψουν τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί. Είναι τεράστια ιστορία αυτό. Οι διαφορές πάντα ανατρέπονται. Το παν είναι πνευματικά να αισθανθούν οι αντίπαλοι πως απλά δεν μπορούν απέναντί σου. Εκεί κρίνεται το μισό Πρωτάθλημα.

Αυτό ακριβώς που συνέβαινε για χρόνια με τον αιώνιο αντίπαλο. Με το που έκαναν οι υπόλοιποι μια γκέλα και έφευγε με διαφορά 2-3 βαθμών ο ΟΣΦΠ, αυτόματα δινόταν η εντύπωση πως όλα τελείωσαν. Ξέχωρα απ’ τη συνολική αντιμετώπιση που είχε ο Ολυμπιακός, μιλάμε καθαρά ποδοσφαιρικά. Προφανώς κι ο Παναθηναϊκός μετά από 5 αγωνιστικές δεν μπορεί να δημιουργήσει αυτή την εντύπωση. Όμως στα ματς που ακολουθούν μέχρι τη διακοπή του Πρωταθλήματος, του δίνεται η ευκαιρία.

Αλλά εδώ ακριβώς κάνουμε κι εμείς ένα λάθος. Που δείχνει τη λανθασμένη νοοτροπία που επικρατεί στους εκτός ομάδας. Εντός αυτής ο Γιοβάνοβιτς έχει φροντίσει για σωστή πνευματική προετοιμασία τόσο για τους αγώνες όσο και για το σύνολο της παρουσίας της ομάδας. Η περίφημη αυτοπεποίθηση της απλότητας, της ταπεινότητας και όχι της έπαρσης.

Το δικό μας λάθος λοιπόν, είναι πως κοιτάμε πίσω. Γιατί ξεμάθαμε να είναι ο Παναθηναϊκός πρώτος και να τον κυνηγούν. Συνηθίσαμε να κυνηγά το «τριφύλλι» και όχι έναν αντίπαλο. Έπρεπε να κάνει αρκετές… προσπεράσεις για να πετύχει κάτι. Με αποτέλεσμα να χάνει την γη κάτω απ’ τα πόδια του. Πρέπει λοιπόν να μάθουμε να κοιτάμε μπροστά. Αφού ήδη έχεις αποδείξει πως είσαι πιο γρήγορος, το ζητούμενο είναι να αυξήσεις την απόστασή σου με τους πίσω. Κοιτώντας προς αυτούς, απλά επιβραδύνεις άθελά σου.

Μέσω των δικών μας σκέψεων, θέλουμε να δείξουμε την πραγματική δυσκολία του Παναθηναϊκού. Δεν είναι οι αντίπαλοι και η ποιότητά τους. Οι «πράσινοι» έχουν την ομάδα και τους παίκτες για να μην αγχώνονται. Το παν αυτή τη στιγμή είναι η ικανότητα διαχείρισης αυτών των «ειδικών συνθηκών». Οι οποίες διαφέρουν από αγώνα σε αγώνα.

Στην Τούμπα για παράδειγμα, είναι προφανές πως θα δημιουργηθεί κλίμα. Κατά του Παναθηναϊκού, κατά του Αϊτόρ που τυγχάνει να είναι ο πιο φορμαρισμένος παίκτης του Πρωταθλήματος. Λόγω του τελικού Κυπέλλου της περασμένης σεζόν και της «ανακάλυψης» χειρονομίας απ’ τον Ισπανό στους φίλους του ΠΑΟΚ. Η οποία φυσικά και δεν έγινε ποτέ. Αλλά θα χρησιμοποιηθεί τώρα για τη δημιουργία κλίματος, για τη συσπείρωση των γηπεδούχων που γνωρίζουν πως μονά-ζυγά θα βγουν κερδισμένοι με την ένταση στο ματς. Καθώς παίζουν στην έδρα τους.

Αυτά είναι παιχνίδια τακτικής εκτός αγωνιστικών χώρων που συνηθίζονται. Ούτε κάτι πρωτόγνωρο θα είναι, ούτε περίεργο. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να διαχειριστεί σωστά αυτή την κατάσταση. Να τη γυρίσει υπέρ του αν μπορεί. Παθιάζοντας τον Αϊτόρ ποδοσφαιρικά. Μεταφέροντας αγωνιστικά την πίεση στον ΠΑΟΚ, καθώς αυτός «καίγεται» για τη νίκη. Ο Παναθηναϊκός έχει τον βαθμολογικό… αέρα. Και τον αγωνιστικό.

Αυτή είναι η μία συνθήκη για το συγκεκριμένο ματς. Υπάρχει κι ακόμη μία. Το ντέρμπι έρχεται μετά από διακοπή για τις Εθνικές ομάδες. Καλά τα αφιερώματα για τους διεθνείς, όμως είναι διάστημα που οι «πράσινοι» δεν έχουν σημαντικούς παίκτες τους για να δουλέψουν. Όλοι τους θα ενσωματωθούν στην προετοιμασία για τον ΠΑΟΚ, Τετάρτη λογικά και θα προπονηθούν κανονικά από Πέμπτη. Έχοντας δώσει αγώνες-«φωτιά» την Τρίτη. Οι Σλοβένοι παίζουν τελικό με τη Σερβία θέλοντας να αποφύγουν τελευταία θέση, Αλβανία και Ισλανδία αναμετρώνται μεταξύ τους επίσης για την αποφυγή τελευταίας θέσης.

Ειδική συνθήκη του ματς στην Τούμπα, το να ξαναμπεί ο Παναθηναϊκός στη νοοτροπία της σωστής ενσωμάτωσης των διεθνών πνευματικά και αγωνιστικά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Όχι απλά για μια υποχρέωση που ακολουθεί, αλλά για ένα παιχνίδι στην Τούμπα με τον ΠΑΟΚ.

Όλες αυτές οι «ειδικές συνθήκες» αφορούν μόνο το συγκεκριμένο παιχνίδι. Σε κάθε ματς εμφανίζονται και νέες, διαφορετικού τύπου. Το σύνολο των συγκεκριμένων συνθηκών, είναι που καθορίζει το αν θα φτάσεις μέχρι τέλους στην κορυφή, ή αν θα υποχωρήσεις.

Ποδοσφαιρικά, αγωνιστικά, ποιοτικά, ο Παναθηναϊκός δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και κανέναν. Αυτές τις «ειδικές συνθήκες» πρέπει να μάθει να διαχειρίζεται. Γιατί έχει ξεχάσει πως γίνεται εδώ που τα λέμε, είναι πολλά τα χρόνια απουσίας από λογική Πρωταθλητισμού.