Το σημαντικό είναι πως πλέον νικά και «σβηστός»

Σιγουριά. Αυτή είναι η λέξη που συνοδεύει τον Παναθηναϊκό μέχρι τώρα. Την είδαμε να γράφεται με κεφαλαία γράμματα ως σύνοψη του αγώνα με τον ΠΑΣ Γιάννινα, όμως και των προηγούμενων αγώνων στο Πρωτάθλημα. Αισθάνεσαι σιγουριά πως αυτή η ομάδα στο τέλος θα πάρει το αποτέλεσμα που ψάχνει. Σχεδόν χωρίς να αγχωθεί. Ακόμη και οι νίκες με ένα γκολ διαφορά, ουσιαστικά δεν περιείχαν άγχος.

Απέναντι στον ΠΑΣ ήταν το πιο εύκολο αποτέλεσμα για φέτος. Κι όμως, αν τα βάλει κανείς κάτω μεγάλη ευκαιρία δεν είχε κάνει το «τριφύλλι» μέχρι να ανοίξει το σκορ. Το δοκάρι του Γκάνεα είναι περισσότερο συμπτωματικό, μετά το σουτ του Αϊτόρ δεν απειλεί ουσιαστικά. Οπότε οι απειλές των «πράσινων» ήταν το σουτ του Ισπανού έξω απ’ την περιοχή και ο ωραίος συνδυασμός με το τελείωμα του Σπόραρ που έδιωξε ο Σούλης.

Ακολούθησε η άτυχη στιγμή που προφανώς συγκλονίζει τους πάντες βλέποντας τη σφοδρότητα της σύγκρουσης και τον τερματοφύλακα του ΠΑΣ να έχει χάσει τις αισθήσεις του για λίγο. Συν την αναγκαστική αλλαγή του Σπόραρ. Καταστάσεις που ψυχολογικά σε παίρνουν από κάτω. Κι όμως, ο Παναθηναϊκός δεν έδινε εντύπωση αγχωμένου συνόλου.

Συνήθως η νευρικότητα, το άγχος, γίνονται εύκολα αντιληπτά απ’ όσους παρακολουθούν αγώνες. Ακόμη περισσότερο απ’ τον αντίπαλο που κερδίζει ψυχολογία αντιλαμβανόμενος πως αρχίζει να «φοβίζει» τους απέναντι. Βάζοντας στο μυαλό τους την αμφιβολία. Μια αμφιβολία για το αποτέλεσμα, που είναι δηλητήριο για το φαβορί κατά τη διάρκεια των αγώνων.

Ειδικά στον Παναθηναϊκό το έχουμε δει αυτό το φαινόμενο για πολλά χρόνια. Ακόμη και την περασμένη σεζόν στο πρώτο μισό, όταν ήταν ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Οι «πράσινοι» έπαιζαν καλύτερα απ’ τους αντιπάλους, άξιζαν τις νίκες κι όμως έχαναν. Γιατί τους κέρδιζε το άγχος, ο φόβος της αποτυχίας. Αυτό που λέμε αν κοιτάς εκεί που δε θες να πας, θα πας εκεί που κοιτάς στο τέλος.

Η τωρινή ομάδα ποδοσφαιρικά είναι η συνέχεια της περσινής. Το είπε ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, δεν είναι κάποια σπουδαία διαπίστωση από μέρους μας. Έχει όμως μια τεραστίων διαστάσεων διαφορά σε σχέση με ένα χρόνο πριν και λιγότερο. Η νοοτροπία. Ξέρει τι θέλει. Πώς να το πάρει. Δεν τρομάζει αν κάτι δεν του πάει καλά. Αν δεν του τραβήξει το ματς.

Ακόμη και στη διάρκεια των αγώνων, έχουν συμβεί αρκετές αναποδιές. Ο Σπόραρ με τον ΠΑΣ ενώ ήταν 0-0, με τον Ιωνικό ο Μάγκνουσον κι ενώ έλειπε ο Σένκεφελντ, πάλι στο 0-0. Η αντίδραση ήταν σα να μην έγιναν. Οι φίλαθλοι που ακόμη έχουν μείνει στο πριν, αγχώθηκαν, σκέφτηκαν πως ίσως έρχεται κάποια «γκέλα». Η ομάδα, ακάθεκτη.

Εκεί εντοπίζεται η μεγάλη διαφορά λοιπόν. Ο Παναθηναϊκός που έπαιζε καλά και φοβόταν μήπως πάλι δεν τα καταφέρει, στο τέλος το πλήρωνε. Τώρα ο Παναθηναϊκός που δεν πιάνει τα υψηλότερα στάνταρ απόδοσής του, φέρνει φόβο στους αντιπάλους. Αισθάνονται πως είναι ανώτερος, πως έχει την ικανότητα να τους κάνει «ζημιά». Φοβούνται αυτοί και τα υπόλοιπα γίνονται απ’ την διαφορά που έχουν οι «πράσινοι». Κατά γενική ομολογία η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή.

«Σβηστά» νικάει ο Παναθηναϊκός, όντας με τον τρόπο αυτό ανώτερος από κάθε ομάδα που βρέθηκε απέναντί του. Συμπεριλαμβανομένης και της ΑΕΚ. Όσο κι αν φωνάζει η Ένωση, ποδοσφαιρικά ανώτερο ήταν το «τριφύλλι». Κατά τα άλλα τις φάσεις ας τις αναλύουν όσο θέλουν, τα πάντα είναι στο πλαίσιο της προάσπισης του συμφέροντος της κάθε ΠΑΕ.

Η ελπίδα για τους «πράσινους» μεγαλώνει, επειδή ακριβώς αντιλαμβάνονται πως νικούν χωρίς άγχος, τη στιγμή που δεν έχουν πλησιάσει έστω το ταβάνι τους. Ποδοσφαιρικά αυτή η ομάδα έχει να βάλει αρκετούς παίκτες στο rotation, αυξάνοντας το χρόνο τους στο χορτάρι και τη σημασία τους σε επίπεδο ρόλου. Προφανώς ο Μπερνάρ και ο Βέρμπιτς δεν θα είναι για καιρό οι παίκτες που έρχονται απλά για να δώσουν λύσεις απ’ τον πάγκο.

Προφανώς οι χαφ θα έχουν άλλη φρεσκάδα με την είσοδο των τελευταίων μεταγραφών στο rotation. Προφανώς και η άμυνα με την θεωρητικά βασική τετράδα, είναι άλλο επίπεδο ειδικά στο build up του παιχνιδιού. Επειδή Πούγγουρας και Σάρλια έχουν σταθεί επάξια και με το παραπάνω. Αλλά ούτε ο Σένκεφελντ ούτε ο Μάγκνουσον θα έκαναν την γιόμα που επιχείρησε ο Κροάτης στη φάση του τρίτου γκολ του Παναθηναϊκού. Κι ας κατέληξε σε γκολ, δεν είναι αυτός ο τρόπος παιχνιδιού που πρεσβεύει ο Γιοβάνοβιτς και κατ’ επέκταση ο Παναθηναϊκός.

Ίσως πλησιάσει λίγο περισσότερο προς το «ταβάνι» μετά τη διακοπή. Η ενσωμάτωση και η ετοιμότητα των παικτών, δεδομένα θα κάνει καλύτερους τους «πράσινους». Γιατί είναι η μόνη ομάδα απ’ αυτές που διεκδικούν κορυφή, που δεν πάει στους πειραματισμούς και στο να δούμε αν θα βελτιωθούμε. Ξέρει την αγωνιστική της ταυτότητα, τη φιλοσοφία της. Ξέρει πως είναι η ενδεδειγμένη για να πετύχει. Το έζησε, το ζει και θα συνεχίσει να το ζει.