Δεν χρειάζεται βελτίωση, μόνο αποτελέσματα

Πρώτη απώλεια για τον Ολυμπιακό στη φετινή Super League. Το «συγκρότημα» του Κάρλος Κορμπεράν δεν μπόρεσε να συνεχίσει με το απόλυτο στο φετινό πρωτάθλημα και ήδη φαίνεται πως έχει χάσει σημαντικά στην κούρσα για την διατήρηση των σκήπτρων στην Ελλάδα.

Προφανώς και η παραπάνω εκτίμηση δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Προφανώς και η παραπάνω εκτίμηση προέρχεται από αυτούς που είτε δεν γνωρίζουν από πρωταθλητισμό ή από ποδόσφαιρο, είτε από αυτούς που θέλουν να προκαλέσουν τριγμούς σε μία ομάδα που δουλεύει σε ειδικές συνθήκες, για μία ακόμα χρονιά. Διότι αν δεν είναι ειδική συνθήκη η αλλαγή στην τεχνική ηγεσία μεσούσης της προετοιμασίας και των προκριματικών, τότε κάτι αντιλαμβάνομαι λάθος.

Από την στιγμή που οι Πρωταθλητές Ελλάδας αποφάσισαν να αλλάξουν το πλάνο τους και να δώσουν τα «κλειδιά» στον Κάρλος Κορμπέραν διέκριναν πως κάποιο λάθος ή κάποια λάθη είχαν γίνει. Όχι μόνο από τον Πέδρο Μαρτίνς, αλλά και από τη διοίκηση και τους ανθρώπους που «τρέχουν» την ομάδα. Δεν γίνεται να πέφτει όλο το ανάθεμα στον Πορτογάλο τεχνικό, ούτε όμως να γίνεται προσπάθεια να βγει «λάδι» ο πρώην κόουτς της ομάδας.

Από την πρώτη στιγμή που ο Πέδρο Μαρτίνς «έπιασε» Λιμάνι, προσωπικά θεώρησα πως είναι ο κατάλληλος για να μπορέσει να διορθώσει τα κακώς κείμενα. Και το έκανε. Τα πρώτα τρία χρόνια, ο Πορτογάλος έδειξε τεράστιο έργο. Κανένας δεν μπορεί να του στερήσει τις επιτυχίες που σημείωσε στον πάγκο του Ολυμπιακού. Όχι μόνο σε ομαδικό επίπεδο, αλλά και σε προσωπικό. Απλά, μάλλον φαίνεται πως ο «κύκλος» του στην ομάδα είχε «κλείσει». Ίσως και νωρίτερα από τη στιγμή που αποφασίστηκε η αλλαγή.

Πλέον, οι «ερυθρόλευκοι» έχουν μπει σε μία διαφορετική κατάσταση. Ο Κάρλος Κορμπεράν ήρθε για να αλλάξει την εικόνα της ομάδας, να δουλέψει πάνω σε συγκεκριμένα πράγματα. Και αυτό κάνει. Αν κάποιος που παρακολουθεί τον Ολυμπιακό δεν έχει διαπιστώσει βελτίωση στο παιχνίδι της ομάδας, τότε μάλλον δεν ξέρει να παρακολουθεί ποδόσφαιρο. Ούτε το ματς με τον Αστέρα είδε «καθαρά».

Η αλήθεια είναι πως οι «ερυθρόλευκοι» άφησαν δύο βαθμούς στο «Θ. Κολοκοτρώνης». Η αλήθεια είναι πως θα μπορούσαν να είχαν χάσει, αλλά το σημαντικό για την ομάδα του Ισπανού είναι αυτό που έδειξε στον αγωνιστικό χώρο. Τη διάθεση να παίξει ποδόσφαιρο, να δοκιμάσει σχήματα και πρόσωπα, αλλά πολύ περισσότερο, τη βελτίωση στο παιχνίδι της. Οι Πειραιώτες στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα, δεν επέτρεψαν στους Αρκάδες να βγουν από το «καβούκι» τους.

Σίγουρα το πλάνο με τον Ζινκερνάγκελ ως «οργανωτή» πίσω από τον Γιουσέφ Ελ Αραμπί δεν βγήκε. Όπως δεν έχει βγει μέχρι στιγμής και η εμπιστοσύνη στον Μαροκινό επιθετικό, ο οποίος δείχνει να μην μπορεί να συνδεθεί με τα αντίπαλα δίχτυα. Όμως, προσωπικά δεν «ανησυχώ» για τον δυναμικό φορ. Έχει δείξει την κλάση του, έχει καταθέσει τα διαπιστευτήριά του και μόλις τελειώσει η «άγονη» περίοδος, θα «παύσουν» οι φωνές και οι δυσαρέσκειες.

Προσωπικά στην Τρίπολη είδα μία ομάδα που προσπάθησε να βρει διαδρόμους απέναντι σε μία άμυνα που πρωταρχικό στόχο είχε να μην επιτρέψει στον αντίπαλο να απειλήσει. Ακόμα και σ’ αυτή τη συνθήκη, ο Ολυμπιακός δημιούργησε τις ευκαιρίες του. Δεν κατάφερε να τις εκμεταλλευτεί, μια και δεν σκόραρε, αλλά είχε ένα πλάνο.

Απείλησε τόσο από τα πλάγια, αν και οι ακραίοι μπακ δεν βοήθησαν σημαντικά σ’ αυτό το κομμάτι, ακόμα και οι ακραίοι μέσοι δεν ήταν σε καλό βράδυ, όσο και από τον άξονα. Είτε με την τοποθέτηση του Ινμπόμ Χουάνγκ σε ρόλο οκταριού, είτε μόλις μπήκε στον αγωνιστικό χώρο ο Ματιέ Βαλμπουενά. Άλλωστε, από τα πόδια του ξεκίνησε η μεγαλύτερη φάση του αγώνα, με την κεφαλιά του Γιουσέφ Ελ Αραμπί μέσα από την περιοχή που πέρασε άουτ.

Παράλληλα, είδα τον Κάρλος Κορμπεράν να προσπαθεί να δοκιμάζει σχήματα αλλά και πρόσωπα. Ο Νοτιοκορεάτης μέσος άλλαξε τρεις φορές θέση στον αγωνιστικό χώρο. Όταν ο χρόνος πίεζε, το σύστημα άλλαξε με την είσοδο του Ουί Τζο Χουάνγκ και τον Γιουσέφ Ελ Αραμπί να βγαίνει λίγο πιο πίσω για να «ανασάνει» και να προσπαθήσει να βοηθήσει στην ανάπτυξη, αλλά και να αποδιοργανώσει την αντίπαλη άμυνα.

Όμως, το σημαντικότερο σημάδι στο παιχνίδι του Ολυμπιακού ήταν η αντίδραση μόλις έχανε τη μπάλα. Ελάχιστες φορές οι παίκτες του Αστέρα μπόρεσαν να κρατήσουν τη μπάλα στα πόδια τους για αρκετή ώρα. Αντίθετα, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν τον έλεγχο, πίεζαν ψηλά, όπως έπρεπε να κάνουν, αλλά τελικά δεν μπόρεσαν να αλλάξουν τα δεδομένα του ματς.

Όπως αναφέρω και πιο πάνω, αυτό που μετράει για τους Πειραιώτες είναι η συνεχής βελτίωση. Σίγουρα και μία ομάδα όπως ο Ολυμπιακός δεν γίνεται να μετράει πολλές απώλειες βαθμών, αλλά βρισκόμαστε μόλις στη δεύτερη αγωνιστική της Super League. Αναμφίβολα χρειάζονται αποτελέσματα, αλλά προσωπικά θεωρώ πως τη δεδομένη στιγμή, το βάρος θα πρέπει να πέσει στη βελτίωση. Βέβαια, δεν θα πρέπει να λησμονούμε το γεγονός πως ακόμα δεν έχουν ολοκληρωθεί οι μεταγραφικές κινήσεις της ομάδας. Στο τέλος της εβδομάδας μπορεί να υπάρχουν πολλά νέα πρόσωπα και η συζήτηση να γίνεται σε άλλο επίπεδο.

ΥΓ1: Η φάση του 63ου λεπτού και του τέρματος του Αστέρα έχει σηκώσει μεγάλη κουβέντα. Και δικαίως. Είναι μία φάση, μία απόφαση που ήταν σημαντική για ένα τόσο «κλειστό» ματς. Επαφές υπάρχουν. Τραβήγματα υπάρχουν. Και όχι μόνο σ’ αυτή τη φάση. Η διαφορά είναι πως στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο παίκτης του Αστέρα αποκτά πλεονέκτημα, λόγω των επαφών.

ΥΓ2: Ιδιαίτερη μέρα ξημέρωσε. Πριν από μερικά χρόνια από το πρωί θα ξεκίναγαν οι ετοιμασίες. Πλέον όλα είναι διαφορετικά. Μία «βρώμα», κρούσταλο, θα είναι για σένα. Άραγε, περνάς καλά εκεί; Είμαι σίγουρος πως το κάνεις. Και (μας) προσέχεις.