Ο Αλεξανδρόπουλος και η πίεση χρόνου για χαφ

Η πώληση του Σωτήρη Αλεξανδρόπουλου γίνεται σε επίπεδα που δεν είχε συνηθίσει ο Παναθηναϊκός. Δεν είναι φαινόμενο τελευταίων ετών, αλλά διαχρονικό. Αυτό το κλαμπ ποτέ δεν ήξερε να πουλάει στην αξία των παικτών του. Δε συζητάμε να εισπράττει και υπεραξία, που λόγω του ονόματός του και όσων πετύχαινε κατά καιρούς εκτός συνόρων, θα έπρεπε.

Ο Παναθηναϊκός έχασε ως ελεύθερους τον Καραγκούνη και τον Λυμπερόπουλο για παράδειγμα, ενώ πήρε… ψίχουλα για τον Σεϊταρίδη σε μια περίοδο που ήταν ανάμεσα στα πέντε κορυφαία μπακ της Ευρώπης, κάνοντας θραύση στο Euro 2004, πέρα απ’ τα πεπραγμένα του με το «τριφύλλι». Δε χρειάζεται καν να φτάσουμε στις εποχές της οικονομικής ανάγκης λοιπόν, για να καταλάβουμε πως οι «πράσινοι» δεν ήξεραν ποτέ να κερδίζουν απ’ τα περιουσιακά τους στοιχεία που είναι οι παίκτες.

Τα δεδομένα για τον Αλεξανδρόπουλο ήταν συγκεκριμένα. Ναι, θα μπορούσε να προσφέρει στην ομάδα, να εξελιχθεί, να γίνει αρχηγός της. Σε μια ρομαντική εποχή ίσως. Αλλά προφανώς κι ο ίδιος είχε όνειρο και φιλοδοξία να φύγει στο εξωτερικό. Μπορεί αυτό το παιδί να γίνει ο κορυφαίος Έλληνας χαφ με ευκολία. Άξιος συνεχιστής του Καραγκούνη, του Κατσουράνη κι αυτής της εκπληκτικής φουρνιάς του ποδοσφαίρου μας.

Το «μπορεί» δεν μπαίνει ποτέ στα τωρινά δεδομένα όμως. 4,5 εκ. ευρώ, 30% ποσοστό μεταπώλησης, είναι πολύ καλό deal. Γιατί κάποιες φορές ο παίκτης πετυχαίνει, αλλά κάποιες φορές καταλήγει να μένει ταλέντο. Δείτε την περίπτωση του Ρέτσου για παράδειγμα που κάποτε πληρώθηκε η ομάδα του 20 και παραπάνω εκατομμύρια!

Ο Σωτήρης έχει και τη νοοτροπία και τα στοιχεία που ταιριάζουν στην Πορτογαλία και ειδικά στον τρόπο παιχνιδιού της Σπόρτινγκ. Τύχη και υγεία να έχει το παιδί, θα τον υποστηρίζουμε από μακριά, θα χαιρόμαστε με την εξέλιξή του και θα είναι χαρά μας μετά τον Βλαχοδήμο να υπάρχει κι άλλο παιδί του Παναθηναϊκού (παρότι ο Οδυσσέας δεν είναι απ’ τις ακαδημίες του «τριφυλλιού», επαγγελματικά εδώ εξελίχθηκε) να σαρώνει στην Πορτογαλία και να συζητιέται στην Ευρώπη.

Το θέμα τώρα είναι ο Παναθηναϊκός. Οκ, πήρε τα λεφτά. Προφανώς θα τα διαθέσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για να γεμίσει το ρόστερ του. Αμφιβολία πως θα γίνουν οι σωστές επιλογές, δεν έχουμε. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς θα βρει τους παίκτες που πρέπει και θα βγει ενισχυμένο αγωνιστικά το «τριφύλλι». Πότε όμως;

Πλέον δε συζητάμε πως έχουμε πρώτο επίσημο σε 10 μέρες ή μια βδομάδα. Πλέον κάθε λίγες μέρες η ομάδα… ρίχνεται στη μάχη για τους στόχους της. Η Ευρώπη χάθηκε. Λόγω διαιτησίας και λόγω καθυστέρησης σχεδιασμού. Καθυστέρηση που είχε ως στόχο την καλύτερη ανεύρεση παικτών, καθώς δεν είναι για λίγες μέρες αλλά για κάποιες σεζόν. Σωστό. Τώρα όμως, συζητάμε για την ίδια την πορεία της αγωνιστικής περιόδου.

Οι «πράσινοι» έχουν αποκτήσει μια δυναμική, μια απίστευτη συσπείρωση με τον κόσμο τους, που πρέπει να τη διαφυλάξουν σαν κόρη οφθαλμού. Αυτό δε σημαίνει απαραίτητα να φέρουν παίκτες «κράχτες» στα χαφ. Καλοί ποδοσφαιριστές να είναι έχει σημασία, αλλά εκεί δεν αγωνιά κανείς. Εμπιστεύονται τον Γιοβάνοβιτς.

Κόντρα στον ΟΦΗ ο Παναθηναϊκός θα πάει με τρία χαφ. Όσα χρησιμοποιεί ο προπονητής δηλαδή. Αυτά τα χαφ θα είναι οι δύο αμυντικοί χαφ κι ένας κεντρικός μέσος. Άρα αυτόματα πρόβλημα. Ειδικά στο «τριφύλλι» που ο Γιοβάνοβιτς έχει δείξει πως απ’ τα χαφ σε τέτοια ματς περιμένει πίεση και δημιουργία. Αν απουσιάσει η δημιουργία απ’ τη μεσαία γραμμή κόντρα σε κλειστές άμυνες, η δυσκολία μεγαλώνει.

Σε αυτά προσθέστε και τις απουσίες στην άμυνα, οι οποίες είναι άσχετες προφανώς με το θέμα πώλησης Αλεξανδρόπουλου και ανάγκης απόκτησης χαφ. Απλά μπαίνουν και μεγαλώνουν το πρόβλημα ενόψει του αγώνα της Κρήτης. Εκεί που για πολλοστή φορά ο ΟΦΗ θα παίξει για τη… ζωή του κόντρα στον Παναθηναϊκό, παρότι είμαστε στη 2η αγωνιστική.

Και δεν είναι μόνο ο ΟΦΗ. Ακολουθεί ο Λεβαδειακός, μετά ντέρμπι με ΑΕΚ. 6η αγωνιστική πας στην Τούμπα. Το πήγαμε μακριά, αλλά μιλάμε για διάστημα ενός μήνα. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να πάρει τα δύο χαφ που πλέον είναι ανάγκη για την αγωνιστική… ραχοκοκαλιά του. Ζωτικής σημασίας, παίκτες βασικού rotation. Αυτοί θα είναι έτοιμοι;

Για παράδειγμα ήρθε ο Μπερνάρ. Ο Βραζιλιάνος ένα μήνα έκανε εντατικές προπονήσεις με την πρώην ομάδα του κι έδωσε έξι φιλικά! Κι όμως, έχει ένα μικροπρόβλημα στον ώμο και θα χρειαστεί μια βδομάδα-δέκα μέρες για να μπει στις προπονήσεις. Άρα, ακόμη κι αν έρθει αύριο κάποιος παίκτης, δεν ξέρεις πότε θα τον έχεις στη διάθεσή σου. Ειδικά αν έρθει κάποιος ελεύθερος θα χρειαστεί καιρό. Όσο καλός κι αν είναι, η ετοιμότητα και ο ρυθμός δε σχετίζεται με την ποιότητα.

Η ανάγκη του Παναθηναϊκού είναι να μην μπει και φέτος σε διαδικασία κυνηγιού. Να πάρει αυτοπεποίθηση απ’ την αρχή. Να δώσει το άγχος στους υπόλοιπους για μια φορά και να μη ζει ο ίδιος με τη «θηλιά» στο λαιμό, για το φόβο απώλειας που θα τον αφήσει μακριά απ’ το στόχο.

Ξέρουμε πως είναι νωρίς. Αλλά στον συγκεκριμένο μαραθώνιο, ο ρυθμός που θα δώσεις στον εαυτό σου από την αρχή, έχει τεράστια σημασία. Αν ξεκινήσεις με «στραβοπατήματα», δεν είναι εύκολο μετά να κάνεις ηρωικές επιστροφές και να καλύψεις διαφορές. Ειδικά φέτος που υπάρχει μεγαλύτερος ανταγωνισμός. Φαινομενικά τουλάχιστον καθώς έχει περάσει μόλις μία αγωνιστική.

Ο Παναθηναϊκός θέλει δύο καλά χαφ. Θα τα πάρει. Θα είναι και καλά. Δεν γνωρίζουμε κάτι, απλά οι μεταγραφές που κάνει ο Γιοβάνοβιτς μας δίνουν αισιοδοξία και σιγουριά. Αλλά θα πρέπει να «τρέξει». Η μεταγραφική περίοδος ολοκληρώνεται μέσα Σεπτεμβρίου. Αυτό δε σημαίνει πως υπάρχει λόγος να την εξαντλήσουν οι «πράσινοι».