Μην κρίνεις από τον καναπέ αυτούς που «θυσιάζονται» για την Ελλάδα!

Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα που μολονότι δεν επενδύει στον αθλητισμό -βλέπε κατεστραμμένες ή ανύπαρκτες αθλητικές εγκαταστάσεις- έχει καταφέρει να βγάλει γενιές και γενιές μεγάλων αθλητών με πρώτο και μεγαλύτερο πρεσβευτή της, τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Αθλητές που τις περισσότερες φορές χωρίς καν να περιμένουν αντάλλαγμα τη διαφημίζουν στα πέρατα της γης!

Αθλητές που αγωνίζονται με το εθνόσημο αναγνωρίζοντας πως είναι ύψιστη τιμή! Αλλά και αθλητές που αδικούνται και φεύγουν σε άλλες χώρες για να κυνηγήσουν τα όνειρά τους, όπως οι αδερφές Αλεξανδρή που διέπρεψαν με την Αυστρία στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα καλλιτεχνικής κολύμβησης στη Ρώμη.

Αθλητές με διαφορετικά οικογενειακά και οικονομικά υπόβαθρα που φτάνουν στην κορυφή και μένουν εκεί για χρόνια, όπως η Κατερίνα Στεφανίδη που με το 4^ο μετάλλιο σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα απέδειξε, γιατί είναι η κορυφαία επικοντίστρια όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και του κόσμου για την συνέπειά της, την εργατικότητά της και το πείσμα της.

Ωστόσο στην Ελλάδα έχει ξεσπάσει «πόλεμος» στα social media για το ποιος είναι καλύτερος και ποιος χειρότερος, ως αθλητής, ως άνθρωπος ή ως πρότυπο, λες και κάποιος χύνει λιγότερο ιδρώτα από κάποιον άλλον. Λες και δεν κάνουν όλοι οι αθλητές τις ίδιες ώρες προπόνησης για να φτάσουν στην κορυφή, είτε τα καταφέρνουν είτε όχι.

Εσείς όλοι που κάθεστε στους καναπέδες και παρακολουθείτε τις επιτυχίες τους, μη τους συγκρίνετε!

Δε φταίει κάποιος αθλητής αν οι γονείς του μπορούν ή δε μπορούν να τον στηρίξουν οικονομικά για να κάνει αυτό που αγαπάει!

Δε φταίει αν ζει σε νησί και δεν έχει γήπεδο να προπονηθεί και τρέχει στους δρόμους, ή αν οι γονείς του μπορούν να τον στείλουν στην Αμερική για να μπορεί να δουλέψει απερίσπαστος από κάθε λογής εξωγενείς παράγοντες ώστε να κυνηγήσει τα όνειρά του!

Δε φταίει αν πρέπει να δουλέψει για να μπορεί να πληρώσει μόνος του την προετοιμασία του ή τα εισιτήριά του για να συμμετάσχει σε διεθνή τουρνουά!

Δε φταίει αν ταυτόχρονα με τον αθλητισμό πρέπει να διαβάσει για να περάσει στο Πανεπιστήμιο γιατί δεν έχει την πολυτέλεια να αφήσει τις σπουδές του σε δεύτερη μοίρα μέχρι να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα -γιατί μπορεί και να μην είναι τυχερός και να μη γίνει ποτέ- και μετά να γίνει γιατρός ή δικηγόρος ή φυσιοθεραπευτής ή οτιδήποτε έχει σπουδάσει.

Κανένας αθλητής δεν «φταίει» που είναι ή που δεν είναι πλούσιος, που μπορεί να στηριχτεί από την οικογένειά του ή που δεν είναι εφικτό κάτι τέτοιο και πρέπει να «παλέψει» μόνος του.

Φταίει όμως η πολιτεία και οι μηχανισμοί που… δεν υπάρχουν για να προσφέρουν έστω τα στοιχειώδη σε έναν αθλητή. Έστω τις αθλητικές εγκαταστάσεις ή τα εισιτήρια για τους ίδιους και τους προπονητές τους-γιατί πολλοί αθλητές έχουν προπονητές που δεν στηρίζονται από την εκάστοτε ομοσπονδία και πρέπει να πληρώνουν από την τσέπη τους να συνοδεύουν τους αθλητές τους- ώστε να κάνουν μια προετοιμασία πριν από μεγάλα γεγονότα με δικά τους έξοδα.

Φταίει η πολιτεία που αρέσκεται στο να βγάζει φωτογραφίες στα αεροδρόμια αλλά δεν ελέγχει τις επιλογές των ομοσπονδιών, καθώς πάντα υπάρχουν παιδιά και αποπαίδια σε διάφορα αθλήματα.

Δε θα πούμε πως φταίνε οι χορηγοί, γιατί ο καθένας δίνει τα χρήματά του όπου θέλει και πιστεύει πως πιάνουν τόπο. Όμως βρε αδερφέ ας διευρύνουν και αυτοί λίγο τους ορίζοντές τους και ας ποντάρουν και στα… αουτσάιντερ, όπως αουτσάιντερ ήταν η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη που στα 38 της χρόνια στέφθηκε Πρωταθλήτρια Ευρώπης στα 35χλμ βάδην. Στην τελική τα παραμύθια πάντα «πουλάνε» ή ας κάνουν και ένα καλό χωρίς να υπάρχει αντίκρισμα, μια επένδυση σε άνθρωπο όχι σε «άψυχες» μετοχές.

Για κάθε Στεφανίδη υπάρχει ένας Ιακωβίδης, για κάθε Τεντόγλου μια Ντρισμπιώτη! Για κάθε Πετρούνια υπάρχει και ένας Πιλίδης που κάνει προπονήσεις σε υπόγεια σχολείου.

Και για κάθε Κορακάκη υπάρχει η νεότερη Κορακάκη που ρίχνει βολές σε… χωράφια!

Μη συγκρίνετε τους αθλητές, στηρίξτε τους όλους!

Ακόμη και τους «κακούς» που δεν τα «λένε καλά» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως ο Στέφανος Τσιτσιπάς που φαίνεται να ζει σε άλλον κόσμο, ίσως και να ζει, αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν έχει καταβάλει τεράστια προσπάθεια για να φτάσει εκεί που έχει φτάσει, όπως και η Μαρία Σάκκαρη που δεν ήταν ποτέ τόσο καλή όσο η μητέρα της Αγγελική Κανελλοπούλου τουλάχιστον για την Ελλάδα, και αναγκάστηκε να φύγει για να μη τη συγκρίνουν και να μπορέσει να βρει τις ισορροπίες της. Δεν φταίνε αυτοί που το άθλημά τους είναι πιο δημοφιλές και ζουν πλέον μια άνετη ζωή.

Σίγουρα έχουμε συνηθίσει να επικροτούμε και να «αγαπάμε» λίγο περισσότερο αυτούς που δυσκολεύτηκαν για να τα καταφέρουν, αυτούς που η ζωή δε τους τα έδωσε απλόχερα και χρειάστηκε να «παλέψουν» σκληρά για να φτάσουν στην κορυφή.

Ταυτιζόμαστε περισσότερο και θέλουμε αυτούς πρότυπα για τα παιδιά μας. Αποδεκτό και ανθρώπινο. Αλλά ας μην πηγαίνουμε στο άλλο άκρο και μηδενίζουμε τις προσπάθειες των υπολοίπων αθλητών.

Δεν πρέπει να υπάρχουν παιδιά και αποπαίδια στον αθλητισμό γιατί για την Ελλάδα αγωνίζονται όλοι τους!

Την εφηβεία τους, την κοινωνική τους ζωή και τον χρόνο με τις οικογένειές τους θυσιάζουν ΟΛΟΙ τους για να γίνουν πρωταθλητές!

Μη τους «σταυρώνουμε» σε λάθος δήλωση ή λάθος απόφαση. Ας χαρούμε στις επιτυχίες τους, αλλά πρωτίστως ας τους στηρίξουμε και ας μη τους ξεχνάμε στις «αποτυχίες»!

Τα είχε πει και ο Εμμανουήλ Καραλής όταν δεν τον περίμενε κανείς μετά το Παγκόσμιο, σε αντίθεση με την επιστροφή του από το Τόκιο που όλοι ήθελαν μια φωτογραφία μαζί του.

Η ζωή του αθλητή μπορεί να σου χαρίσει πολλά μετάλλια, αλλά μπορεί και να σου τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια σου και να τα χάσεις όλα!

Μη τους συγκρίνετε τους αθλητές γιατί ο καθένας από αυτούς κουβαλάει τον δικό του σταυρό είτε το ξέρουμε είτε όχι, όπως δε ξέραμε για την επίθεση της Άννας Κορακάκη και όλοι θεώρησαν αποτυχία ότι δεν ανέβηκε στο βάθρο στο Τόκιο.

Ο κάθε αθλητής πολεμάει τους δικούς του «δαίμονες», με την κατάθλιψη να καραδοκεί πίσω από τις κλειστές πόρτες των ξενοδοχείων ή των γυμναστηρίων!

Και αν φαινομενικά κάποιοι τα έχουν όλα. Ή αν απλά είναι «αχώνευτοι» δε πειράζει μη τους κάνετε παρέα. Αλλά μη μειώνετε την προσπάθειά τους ή την επιτυχία τους.

Ας χαρούμε επιτέλους με την επιτυχία των Ελλήνων και Ελληνίδων που διαφημίζουν με τις επιτυχίες τους την χώρα μας σε όλο τον κόσμο.

Τέλος υπερήφανους δε μας κάνουν μόνο οι νικητές, αλλά και οι ηττημένοι. Υπερήφανους μας κάνουν όλοι οι αθλητές που «παλεύουν» για την χώρα μας.

Τους αξίζουν λοιπόν συγχαρητήρια και ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ από τον καθένα από όλους εμάς, που φουσκώνουν τα πνευμόνια του στην ανάκρουση του Εθνικού ύμνου, τον καθένα από εμάς και που ανατριχιάζει βλέποντας την γαλανόλευκη σημαία να κυματίζει!