Έχει στόχο και δε σηκώνει συζήτηση

Ευρώπη τέλος. Νωρίς. Υπερβολικά νωρίς. Κυρίως με τον τρόπο που ήρθε. Ο Παναθηναϊκός σε καμία περίπτωση δεν έδειξε να αξίζει αυτό τον αποκλεισμό. Υστέρησε στην τύχη και στην αντιμετώπιση απ’ τους διαιτητές. Ποδοσφαιρικά, τα δεδομένα διαφοροποιήθηκαν ακριβώς λόγω των όσων έφεραν τα στοιχεία που αναφέραμε.

Με αν δε γίνεται κουβέντα, όμως φανταστείτε να είχε ακριβώς τα ίδια σφυρίγματα κόντρα η Σλάβια, φανταστείτε να είχε τα αγωνιστικά προβλήματα η ομάδα της Τσεχίας. Όσο κι αν είναι απ’ τις κορυφαίες στη διοργάνωση φαινομενικά, με συνοπτικές διαδικασίες θα είχε αποκλειστεί. Αποτέλεσμα που και τώρα θα ερχόταν απλά με λίγη περισσότερη τύχη και λίγη περισσότερη αξιοπιστία διαιτητών ή έστω VAR.

Ο χρόνος δε γυρίζει πίσω πάντως. Ούτε φυσικά συμβαίνει το ίδιο για να κάνεις τις μεταγραφές που ακόμη δεν πραγματοποίησες. Ευρώπη τέλος, όσο κι αν ενοχλεί για φέτος. Ας φροντίσει ο Παναθηναϊκός να κάνει τους πάντες να το ξεχάσουν, γιατί κακά τα ψέματα ήταν ένας στόχος.

Τώρα; Ποιοι είναι οι στόχοι; Θέλει κι ερώτημα βασικά; Για τον Παναθηναϊκό μιλάμε, είναι αφελές ακόμη και να αναφέρεται. Όσο κάποιοι διστάζουν να το λένε, άλλο τόσο ενοχλεί και το να πρέπει να ξεκαθαριστεί. Το αυτονόητο δε θέλει επεξήγηση. Δε θα έρθει κανείς 12:00 τη νύχτα να ζητήσει επιβεβαίωση αν έξω έχει ήλιο ή σκοτάδι.

Ο Παναθηναϊκός μπαίνει σε μια περίοδο πρωταθλητισμού. Να διεκδικήσει. Να κατακτήσει! Μη φοβόμαστε να αναφέρουμε τις λέξεις λες και μιλάμε για κάποιο μικρότερο κλαμπ που δεν έχει βιώσει τέτοιες καταστάσεις. Η «δίψα» είναι ανάλογη με την… τρέλα που έδειξε ο κόσμος κόντρα στη Σλάβια. Έλειπε η «κανονικότητα» απ’ την ομάδα. Πλέον, έχουν ομαλοποιηθεί όλα. Ποδοσφαιρικά κυρίως, ως συνεπακόλουθο των οικονομικών κυρίως.

Βρέθηκε ο άνθρωπος για να «χτίσει» σωστά και με συνέπεια. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς δικαιούται να είναι αυτός που θα οδηγήσει τον Παναθηναϊκό μετά την επιστροφή στην Ευρώπη και τους τίτλους, σε νέες επιτυχίες. Το Πρωτάθλημα, η Ευρώπη και γιατί όχι μέχρι και το Champions League.

Ακούγονται υπερβολικά όλα αυτά, το ξέρουμε. Δε γίνεται απ’ το 5 να πας στο 20 με ένα βήμα. Απ’ το μηδέν πήγες στο 5 όμως. Οπότε όλα είναι πιθανά. Ποδοσφαιρικά δεν υπάρχουν πολλά για να ζηλέψει ο Παναθηναϊκός. Αν ολοκληρώσει με ποιοτικές μεταγραφές τις κινήσεις του, δε θα έχει να ζηλέψει πραγματικά τίποτα.

Ο Ολυμπιακός φαίνεται να μην πατά καλά, έχει νέο προπονητή, θα έχει πολλά νέα πρόσωπα όπως φαίνεται. Ο ΠΑΟΚ σχεδόν διαφοροποίησε το μισό του ρόστερ, θα του πάρει χρόνο να φτιάξει αυτό που θα φτιάξει τέλος πάντων. Η ΑΕΚ ναι μεν έχει τη δυναμική νέου γηπέδου, αλλά έχει νέο προπονητή, πολλούς νέους παίκτες, θέλει το χρόνο της κι αυτή. Ακόμη κι ο Άρης έχει αλλάζει το μεγαλύτερο μέρος της ενδεκάδας του.

Οι «πράσινοι» με τον ίδιο προπονητή, με τεράστια συσπείρωση γύρω τους και με ποιοτικές προσθήκες που έχουν γίνει και περιμένουν να γίνουν από εδώ και πέρα, δεν έχουν τίποτα που να τους λείπει. Δε χρειάζεται κανένας φόβος λόγω των προηγούμενων ετών. Απ’ τη στιγμή που έχεις αγωνιστικά την ομάδα και την ποιότητα, είναι σαν το ποδήλατο. Δεν ξεχνιέται ο πρωταθλητισμός.

Μακριά από φοβικές αντιμετωπίσεις της λέξης. Μακριά από μείωση προσδοκιών χωρίς λόγο. Το φώναξε ο κόσμος. «Πρωταθλητή σε θέλουμε Παναθηναϊκέ». Μόνο τυχαίο δεν ήταν σε μια βραδιά φεστιβάλ στήριξης.