Προβληματικός αλλά «ζωντανός», γιατρειά η πρόκριση, αλλά χρειάζονται αλλαγές

Ο Κάρλος Κορμπεράν έκανε το ντεμπούτο του στον πάγκο του Ολυμπιακού. Αν και είχε μόλις λίγες ημέρες στην ομάδα, η αλλαγή σκυτάλης, αλλά και η δυναμική του αντίπαλου, προκάλεσαν ένα αίσθημα ελπίδας, όχι μόνο για τις «μάχες» στον 3ο προκριματικό με τους Σλοβάκους, αλλά και για τη συνέχεια. Ωστόσο, η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική και φάνηκε στον «καθρέπτη» κάθε ομάδας. Τον αγωνιστικό χώρο.

Οι Πρωταθλητές Ελλάδας δεν παρουσιάστηκαν με πολλές αλλαγές στην σύνθεσή τους. Κάτι οι τραυματισμοί σημαντικών παικτών, όπως του Σίμε Βρσάλικο και του Κώστα Μανωλά, κάτι η απόφαση του Κάρλος Κορμπεράν να μην «πειράξει» σε μεγάλο βαθμό την ομάδα που είχε δουλέψει το προηγούμενο διάστημα και τους παίκτες που είχαν μαζί αγωνιστικά λεπτά, έφεραν ένα σχήμα σχεδόν ίδιο με αυτό που είχε προτιμήσει στα δύο ματς με την Μακάμπι Χάιφα και ο Πέδρο Μαρτίνς.

Ωστόσο, η απόφαση του Ισπανού τεχνικού δεν δικαιώθηκε στο χορτάρι. Παρά τα πρώτα λεπτά που οι Πειραιώτες έδειξαν διάθεση να πάρουν τον έλεγχο του αγώνα και να προσπαθήσουν να δημιουργήσουν επικίνδυνες καταστάσεις στα αντίπαλα καρέ, η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Ίσως και η Σλόβαν να πίστεψε περισσότερο στον εαυτό της, αλλά και να αποφάσισε να «χτυπήσει» τα προβλήματα των γηπεδούχων. Μετά το τέταρτο, οι Σλοβάκοι έδειξαν να πατούν καλύτερα και να έχουν συγκεκριμένο πλάνο. Η μπάλα στον επιθετικό, αυτόν την «σπάσει» στους συμπαίκτες του και οι παίκτες του Βλαντιμίρ Βάις έφταναν εύκολα μπροστά στον Βατσλίκ.

Ο Τσέχος τερματοφύλακας έκανε ότι μπορούσε για να κρατήσει ανέπαφη την εστία του, έδωσε μερικές απαντήσεις για την κριτική που δέχθηκε - δικαίως - μετά την ήττα από την Μακάμπι Χάιφα, με αποτέλεσμα οι δύο ομάδες να πάνε χωρίς τέρματα στο ημίχρονο. Βέβαια, σ’ αυτό μεγάλο ρόλο έπαιξε και το γεγονός πως ο Ολυμπιακός ήταν ακίνδυνος στην επίθεση. Για να ακριβολογούμε ήταν κάκιστος από τη μέση και μπροστά.

Οι μοναδικές στιγμές που έδειχνε πως κάτι καλό μπορούσε να δημιουργηθεί ήταν από τις επελάσεις του Όλεγκ Ρέαμπτσιουκ από τα αριστερά, αλλά έπειτα από λίγη ώρα, ο Μολδαβός κουράστηκε. Και είχε δίκιο, αφού ο Φίλιπ Ζινκερνάγκελ ουδέποτε τον βοήθησε. Τον άφησε εκτεθειμένο, ανάγκασε τον Πιέρ Κουντέ να βγαίνει συχνά στα άκρα για να σώσει ότι μπορούσε, με αποτέλεσμα και ο Αφρικανός να μην μπορεί να ανταπεξέλθει.

Μπορεί η απόφαση του Κάρλος Κορμπεράν να μην αλλάξει πολλά πράγματα να ήταν, εν μέρει, σωστή, αλλά οι παίκτες που βρέθηκαν στον αγωνιστικό χώρο εκτέθηκαν. Ο λόγος γίνεται κυρίως για τους παίκτες από τη μέση και μπροστά. Ο Μαντί Καμαρά συνέχισε τις χαμηλότατες «πτήσεις». Τα «φτερά» της επίθεσης ήταν «πληγωμένα», μια και σε κανένα σημείο δεν βοήθησαν οι Γιώργος Μασούρας και Φίλιπ Ζινκερνάγκελ, ενώ η μεγαλύτερη έκπληξη ακούει στο όνομα του Τικίνιο. Είναι εκπληκτικό που ο Βραζιλιάνος ξεκινάει βασικός για τρίτο σερί ματς, από τη στιγμή που έχει δείξει πως είναι πολύ πίσω από το επίπεδο που πρέπει να έχει ένας φορ του Ολυμπιακού.

Πρόβλημα οι δυνάμεις

Ένα από τα ανησυχητικά σημάδια στην αναμέτρηση του Ολυμπιακού με την Σλόβαν ήταν ο «άδειασμα» της ομάδας από δυνάμεις, πριν τα μέσα του δεύτερου ημιχρόνου. Οι «ερυθρόλευκοι» έδειχναν πως είχαν πολλά προβλήματα και αυτό φάνηκε. Ίσως οι Σλοβάκοι να περίμεναν τη συγκεκριμένη εξέλιξη, έκαναν υπομονή και μόλις το διαπίστωσαν άρχισαν να βγαίνουν πιο θαρραλέα στην επίθεση. Όποιος ήταν στο «Γ. Καραϊσκάκης» ίσως και να περίμενε το «μοιραίο».

Και το άσχημο είναι πως το σημαντικότερο λάθος της βραδιάς ήρθε από τον πιο έμπειρο αμυντικό που είχε ο Ολυμπιακός στη σύνθεσή του. Αν δείτε τη φάση, ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος δεν έχει τη δύναμη και το καθαρό μυαλό να βάλει σωστά το πόδι στη μπάλα για να τη γυρίσει στον Τόμας Βατσλίκ. Όμως, θα πρέπει να πούμε και ένα μπράβο στον επιθετικό της Σλόβαν, τον Γκριν, ο οποίος κυνήγησε μέχρι τέλους τη φάση. Κάτι τέτοιο δεν πρέπει να είχε κάνει κανένας «ερυθρόλευκος» μέχρι εκείνο το σημείο.

Μπήκαν παίκτες με προσωπικότητα

Η αλήθεια είναι πως ο Κάρλος Κορμπεράν έζησε ιδιαίτερα έντονα το ματς. Ο Ισπανός ήταν συνεχώς όρθιος και ανά πάσα στιγμή προσπαθούσε να δώσει οδηγίες στους παίκτες του για τον τρόπο που πρέπει να αντιδρούν σε μία κατάσταση. Αντιλήφθηκε άμεσα τα προβλήματα που είχε η ομάδα του και οι αντιδράσεις του ήταν άμεσες.

Προσωπικά θεωρώ σωστές και τις τέσσερις αλλαγές. Διότι και ο Λάζαρ Ραντζέλοβιτς χρειαζόταν στο παιχνίδι, αφού ουδείς εκ των ακραίων είχαν βοηθήσει, ενώ όταν το ματς πήγε να «στραβώσει» επιστρατεύτηκαν παίκτες με προσωπικότητα. Ηγέτες. Γιατί κανένας δεν μπορεί να αντικρούσει το επιχείρημα πως οι Γιουσέφ Ελ Αραμπί και Ματιέ Βαλμπουενά στερούνται τις παραπάνω «αρετές».

Και το σημαντικό είναι πως αμέσως μόλις «πάτησαν» το χορτάρι, τους κατάλαβε η άμυνα της Σλόβαν. Ενώ νωρίτερα η τελευταία γραμμή των Σλοβάκων ήταν λίγο πριν τη σέντρα, μόλις μπήκαν οι δύο τους, άπαντες οπισθοχώρησαν 10 μέτρα. Και να αναγκάστηκαν να πάνε πιο πίσω μόλις δημιουργήθηκε κι άλλη απειλή από τα άκρα με τον Γκάρι Ροντρίγκες. Ο Αφρικανός ήταν σαφώς πιο δραστήριος από τον Λάζαρ Ραντζέλοβιτς. Δεν γίνεται λόγος για τους προκάτοχούς τους.

Γιατρειά η πρόκριση

Στο τέλος της βραδιάς ο Ολυμπιακός έφυγε από τη πρώτη «μάχη» με ένα υποφερτό αποτέλεσμα. Δεν είναι το καλύτερο, δεν είναι αυτό που ήθελαν οι «ερυθρόλευκοι», αλλά τουλάχιστον δεν έχασαν. Έχουν ακόμα ένα «μέτωπο», την τελική «μάχη», για να μπορέσουν να αλλάξουν την κατάσταση. Προσωπικά θεωρώ πως το ματς στη Σλοβακία είναι ιδιαίτερα κομβικό για τη συνέχεια των Πρωταθλητών Ελλάδας. Όχι μόνο στα ευρωπαϊκά προκριματικά, αλλά και για τη συνέχεια.

Αν έρθει η πρόκριση, αυτομάτως θα επουλωθούν κάποιες «πληγές» στο εσωτερικό της ομάδας. Όπως η ψυχολογία. Δεν είναι μυστικό πως δεν βρίσκεται στο ζενίθ. Τουναντίον. Περισσότερο στο ναδίρ είναι αυτή τη στιγμή και είναι φυσικό. Μία βαριά ήττα και δύο κακές ισοπαλίες είναι ο μέχρι τώρα απολογισμός. Φυσικό είναι το κλίμα να μην είναι το καλύτερο. Παράλληλα, αν οι «ερυθρόλευκοι» μπορέσουν να «κλείσουν» θέση στα play offs του Europa League, τότε αυτόματα θα έχουν «αγοράσει» χρόνο ενόψει των αναμετρήσεων με τον Απόλλωνα Λεμεσού, μια και είναι δύσκολο να κάνουν οι Κύπριοι την ανατροπή κόντρα στην Μακάμπι Χάιφα. Και θα είναι σε παρόμοια κατάσταση με τους Πειραιώτες, μετά και τη πρώτη βαριά ήττα στις δύο αναμετρήσεις με τους Ισραηλινούς.

ΥΓ. Καλά έκανε ο Κορμπεράν και δεν ήθελε να «πειράξει» πολλά στην ομάδα. Αλλά δεν γίνεται να βλέπεις την ομάδα στα πρώτα ματς με τη Μακάμπι, να βλέπεις πως έχει τρομερό πρόβλημα στη δημιουργία επικίνδυνων καταστάσεων για την αντίπαλη άμυνα και να προτιμάς τους ίδιους παίκτες. Είναι σωστό να θες να τους δείξεις πως τους πιστεύεις αλλά ίσως θα ήταν καλύτερο να προσπαθήσεις να τους «προφυλάξεις». Ο Μασούρας αγωνίζεται εδώ και ενάμιση χρόνο συνεχόμενα. Χρειάζεται ανάσες και να καθαρίσει το μυαλό του. Ο Ζινκερνάγκελ είναι ακόμα νωρίς να κριθεί αλλά δεν έχει καταφέρει να θέλξει με τις εμφανίσεις του, ενώ προσωπικά θεωρώ αστείο να βάζεις τον Τικίνιο αντί του Ελ Αραμπί. Είναι το πιο υψηλό σου συμβόλαιο. Μπορεί να μην έχει δυνάμεις. Το καταλαβαίνω, αλλά πείτε μου εσείς ένα ματς που ο Βραζιλιάνος έδειξε τρομερά πράγματα. Δύο ενέργειες όλες κι όλες. Με τη Φενέρμπαχτσε στην Τουρκία και με την Αταλάντα στην Ιταλία.

ΥΓ1. Αυτό που μετράει τώρα για τον Ολυμπιακό είναι η πρόκριση. Όμως, χρειάζονται και μεγάλες αλλαγές. Δεν γίνεται μία ομάδα να δουλεύει με τόσο μεγάλο ρόστερ, με τόσους «κομμένους» και να κάνουμε συζητήσεις και για νέες μεταγραφές. Πρέπει να παρθούν οι αποφάσεις εκείνες που θα φέρουν έναν άλλο άνεμο στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Ίσως αυτές οι αποφάσεις να αφορούν την αποχώρηση παικτών από το ρόστερ. Ακόμα κι αυτών που ίσως δεν περιμένουμε. Αλλά χρειάζονται αποφάσεις. Όχι βιαστικές. Ουσιαστικές. Και το σημαντικότερο: ΥΠΟΜΟΝΗ. Είναι ένα νέο πρότζεκτ πλέον. Υπό μεγάλη πίεση, αλλά νέο πρότζεκτ. Κάτι που το γνώριζαν πολύ καλά στην Πλατεία Αλεξάνδρας μόλις αποφάσισαν να αλλάξουν την τεχνική ομάδα. Σωστή ή όχι η απόφαση θα το δείξει ο χρόνος.