Τι παίκτες αναζητά ο Παναθηναϊκός; Εύκολη η απάντηση

Ο Ιούλιος μπαίνει στο δεύτερο μισό του, η κλεψύδρα για τα επίσημα ματς αδειάζει. Ο Παναθηναϊκός σε λίγες μέρες μαθαίνει την πρώτη του αντίπαλο στα προκριματικά του Conference League. Στόχος πρωταρχικός του, να μπει στους ομίλους της διοργάνωσης. Δε θα είναι εύκολο μετά από πέντε χρόνια απουσίας και φυσικά με τις κληρώσεις να κρύβουν κινδύνους.

Πρωτίστως ο Παναθηναϊκός έχει την υποχρέωση να κοιτάξει τον εαυτό του. Ποδοσφαιρικά το κάνει. Έχει αποκτήσει «ταυτότητα», είναι ένα σύνολο που δεν εξαρτάται απ’ τον αντίπαλο. Παίζει το ποδόσφαιρό του, εκμεταλλεύεται τις καταστάσεις που του παρουσιάζονται στους αγώνες. Άρα αν το κοιτάξουμε με τα μάτια των όποιων βρουν τους «πράσινους» στο δρόμο τους (είναι και στους αδύναμους μην ξεχνιόμαστε) τότε πραγματικά είναι λόγος απογοήτευσης να τους συναντήσεις.

Ειδικά όταν δεν ξέρεις και τι ακριβώς θα συναντήσεις. Οι μεταγραφές όχι απλά συνεχίζονται, αλλά στο «τριφύλλι» μπορούν να διαφοροποιήσουν σημαντικά την μεσοεπιθετική δυναμική. Να εκτοξεύουν, παρότι η λέξη είναι παρεξηγημένη και τραβηγμένη, την ποιοτική ικανότητα για να εξυπηρετηθεί το πλάνο του Ιβάν Γιοβάνοβιτς.

Δύο χαφ με δημιουργικές ικανότητες, δύο εξτρέμ κι ένα φορ. Ουσιαστικά αλλάζει το σύνολο της εικόνας σου απ’ τη μέση και μπροστά. Σε τέτοιο σημείο που διαφοροποιείται και η ίδια η «ζωή» σου, σε επίπεδο στόχων. Γιατί αν σου πετύχουν αυτές οι κινήσεις, με δεδομένη την πίστη στην ικανότητα επιλογών του Γιοβάνοβιτς, φανταστείτε πόσο ομορφότερο θα είναι το ήδη όμορφο που παρουσιάζει το «τριφύλλι».

Αρκετή κουβέντα παρατηρούμε αναφορικά με το τι στυλ παίκτες θέλει η ομάδα. Ψηλοί, κοντοί, γρήγοροι, τεχνίτες, γκολτζήδες, δημιουργοί, αριστεροπόδαροι, δεξιοπόδαροι, Σκανδιναβοί, λατίνοι. Ο καθένας ανάλογα με τις δικές του σκέψεις. Δε χρειάζεται να το κουράζουμε το ζήτημα όμως.

Ο Σέρβος τεχνικός έχει δείξει πως όλοι του οι χαφ θέλει να… οκταρίζουν. Τι σημαίνει αυτό; Δεν βασίζεται αποκλειστικά σε δύναμη ή τρεξίματα. Θέλει ικανότητα με την μπάλα πρώτα απ’ όλα. Ο Ρούμπεν Πέρεθ δεν είναι το κλασικό αμυντικό χαφ για παράδειγμα. Είναι ένα 6άρι με ταλέντο δημιουργού. Όταν λοιπόν γίνεται λόγος για δεκάρι, δε σημαίνει επιτελικός μέσος όπως τον είχαμε παλιά στο μυαλό μας.

Ουσιαστικά η αναζήτηση αφορά δημιουργικούς κεντρικούς χαφ, που το ιδεατό θα ήταν να μπορούν να σκοράρουν κιόλας. Τόσο απλά. Χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις. Το ίδιο ισχύει και στον φορ. Ψηλός, κοντός, περιοχής ή περιφερειακός. Οκ, μπλέξαμε πάλι στην ανάλυση. Βασικό προσόν: Γκολ. Τα υπόλοιπα έρχονται.

Κι εδώ που τα λέμε στον Παναθηναϊκό γενικά τα μπερδεύουμε αυτά. Ο φορ να… σπάει την μπάλα, να είναι δυνατός, γρήγορος, να παίζει και άκρα, να γίνεται και δημιουργός, να βγαίνει απ’ την περιοχή. Ναι, γκολ βάζει; Όχι. Άρα πώς είναι φορ; Χανόμαστε στη μετάφραση διαρκώς γι’ αυτό και έχουμε «βαφτίσει» 8άρι τον Κολοβό και τον Ζαχίντ, εξτρέμ τον Μπουζούκη, στόπερ τον Κουλιμπαλί, φορ τον Άλτμαν. Πολλά έγιναν και από ανάγκη προφανώς, αλλά αυτό μάλλον μας έγινε κακή συνήθεια.

Το ποδόσφαιρο που παίζει ο Παναθηναϊκός, είναι ξεκάθαρο. Τα προσόντα που πρέπει να έχουν οι παίκτες στις θέσεις που θα αποκτηθούν, ακόμη πιο ξεκάθαρα. Ζητούμενο η ποιότητα. Η λογική λέει πως σύντομα θα «τρέξουν» κάποιες εξελίξεις αναφορικά με το ποιοι θα έρθουν τουλάχιστον σε επίπεδο βασικών επιλογών.

Προφανώς και θέλει προσοχή, όσο σαφή κι αν είναι τα κριτήρια. Είναι παίκτες που θα τους έχεις για όλη τη σεζόν κι ακόμη περισσότερο. Δεν έρχονται για δύο ματς προκριματικών και μετά βλέπουμε. Απλά αυτά τα ματς των προκριματικών, καλό είναι να σε βρουν όσο πιο «γεμάτο» γίνεται. Ποσοτικά και κυρίως ποιοτικά.