Όταν «τρεντάρει» η γκρίνια και η απαξίωση

Ο οπαδός του μπασκετικού Παναθηναϊκού είναι «καλομαθημένος» ή «κακομαθημένος» - πείτε το όπως θέλετε: είχε συνηθίσει τόσα χρόνια να βλέπει την ομάδα του να παίρνει πρωταθλήματα και κύπελλα, να παίρνει Ευρωλίγκες, να πηγαίνει σε final – four, να έχει «σιγουράκι» τη συμμετοχή του στην οκτάδα. Έχει «χαλαστεί» από τα όσα βλέπει ευρωπαϊκά τα δυο τελευταία χρόνια, από τις τελευταίες θέσεις στην Ευρωλίγκα, από την απώλεια του κυπέλλου φέτος και το 3-0 από τον Ολυμπιακό. Απόλυτα λογικό να πικραίνεσαι από την εικόνα μιας ομάδας που δεν έχει καμία σχέση με το ένδοξο παρελθόν.

Αυτό προσπαθούν να αλλάξουν φέτος στον Παναθηναϊκό: να μπουν νέες βάσεις, με καινούργιο προπονητή, με τεχνικό διευθυντή τον Πεδουλάκη, με περισσότερα χρήματα σε σχέση με τις δυο προηγούμενες χρονιές κι όχι με έσοδα – έξοδα και με παίκτες καλύτερους και πιο «ταιριαστούς» στην ομάδα. Παίκτες όμως, που να ταιριάζουν στα «θέλω» του νέου προπονητή, όχι παίκτες που να «τρεντάρουν» στο τουίτερ και να ικανοποιούν τα «θέλω» των προπονητών του καναπέ. Που να ικανοποιούν τα μπασκετικά γούστα των ανθρώπων που έχουν την ευθύνη να φτιάξουν μια ανταγωνιστική και «σκληρή» ομάδα κι όχι τα γούστα των γκρινιάρηδων και των ισοπεδωτικών.

Διότι αν κάποιος ξέρει, είναι αυτός που πληρώνεται για να ξέρει. Αυτός που είναι επαγγελματίας, που έχει ένα έργο να παρουσιάσει, ένα βιογραφικό, μια προϋπηρεσία. Φυσικά και θα κριθεί, φυσικά και κανένας δεν έχει το αλάθητο του Πάπα ή ασυλία, αλλά προτού κρίνουμε τον οποιονδήποτε επαγγελματία, χρήσιμο και λογικό μοιάζει να έχουμε δει πρώτα τη δουλειά του, αυτό που θέλει να φτιάξει, με τα «υλικά» της αρεσκείας του.

Ο Ράντονιτς, θέλει Γκριγκόνις. Απ’ ό,τι καταλαβαίνω, δεν «καιγόταν» για το Νέντοβιτς, διότι αν ήθελε να χτίσει την ομάδα γύρω του, θα ζητούσε από τους ανθρώπους της ομάδας να ματσάρουν την πρόταση του Ερυθρού Αστέρα και ο παίκτης θα έμενε. Ο Ράντονιτς θέλει Γουόλτερς, από τη στιγμή που ο Καλάθης δεν απάντησε θετικά στην πρόταση των «πράσινων», διότι τον γνωρίζει, έχει συνεργαστεί μαζί του και πιστεύει ότι θα του κάνει τη δουλειά. Ο Ράντονιτς μπορεί να θέλει τον τάδε παίκτη για «τεσσάρι» και τον δείνα για back-up του Παπαγιάννη, με βάση τα διαθέσιμα χρήματα. Κι αν ο προπονητής θέλει αυτούς τους παίκτες, εσένα, εμένα, του άλλου, τι λόγος μας πέφτει;

Εσύ που βρίζεις τώρα επειδή δεν έρχεται ο Καλάθης, δεν ήσουν ο ίδιος που έβριζες Καλάθη όταν με αυτόν στο κουμάντο η ομάδα δεν κατάφερε να κάνει το βήμα παραπέρα; Ή θεωρείς ότι η πρόταση του Παναθηναϊκού για τριετές συμβόλαιο με 4 εκατομμύρια, σε έναν παίκτη με πατημένα τα 33 του χρόνια, είναι μικρή; Εσύ που γκρινιάζεις για τον Γουόλτερς, δεν ωρύεσαι εδώ και δυο χρόνια ότι η ομάδα δεν έχει καταφέρει να βρει ούτε έναν «κανονικό» play – maker; Εσύ που βγαίνεις και λες «φέρτε Χεζόνια χθες», μήπως είσαι απ’ αυτούς που τον έβριζες πέρυσι το καλοκαίρι και έλεγες ότι «έφυγε σαν τον κλέφτη»; Και τον γιούχαρες όταν ήρθε ως αντίπαλος στο ΟΑΚΑ; Κι εσύ που ορέγεσαι Σίνγκλετον δεν ήσουν που έλεγες ότι «διαλέγει παιχνίδια» και παίζει στο ρελαντί όλη τη χρονιά, μέχρι να φτάσουμε Μάρτιο;

Όσο για εσένα που δεν γουστάρεις Πεδουλάκη, επειδή δεν έχει... Προφίσιενσι και σου χαλάει το «ευρωπαϊκό σου προφίλ», μήπως ξεχνάς ότι κάποτε ανέλαβε μια ομάδα μόνο με Διαμαντίδη και Τσαρτσαρή και στο τέλος της χρονιάς έστησε πάρτι; Ποιος νομίζεις ότι έφερε το Λάσμε, το Γκιστ, το Μασιούλις, τον Μπράμος, τον Ούκιτς και τους υπόλοιπους; Τώρα λοιπόν, γιατί ξαφνικά σου ξινίζει; Επειδή κάποιοι τον κράζουν και τον μειώνουν; Έχεις σκεφτεί ποιοι μπορεί να είναι αυτοί και τι «ατζέντα» μπορεί να έχουν;

Κανείς δεν έχει υπογράψει συμβόλαιο με τις νίκες, τις επιτυχίες και τους τίτλους. Ασφαλώς ούτε ο Ράντονιτς με τον Πεδουλάκη. Θα κριθούν από τους παίκτες που θα πάρουν και – κυρίως – από την ομάδα που θα φτιάξουν. Αλλά σίγουρα όχι από τα πρωτοσέλιδα, τα social media, τους «αγανακτισμένους», τα «παπαγαλάκια», τα ψεύτικα accounts και τους κάθε λογής προβοκάτορες. Θα κριθούν από το πόσο συνεπείς θα φανούν στις «υποσχέσεις» τους, αν όντως θα δούμε μια σκληρή ομάδα που θα βγάζει τα συκώτια του αντιπάλου, αν θα δούμε (ξανά) μια ομάδα που θα «λιώνει» στην άμυνα, που θα έχει μπασκετικές αρχές, που θα «ματώνει» για κάθε κατοχή. Απ’ αυτά θα κριθούν κι αν δεν τα δούμε, τότε ασφαλώς και θα γίνει κριτική – και μάλιστα αυστηρή. Αλλά μέχρι να παρουσιαστεί η ομάδα στα πρώτα επίσημα παιχνίδια, ας ευχόμαστε για το καλύτερο, ας παρακολουθούμε το μεταγραφικό σχεδιασμό κι ας δείξουμε εμπιστοσύνη στους ανθρώπους που θέλουν να πετύχει το νέο αυτό πρότζεκτ, περισσότερο κι απ’ ό,τι θέλουν οι οπαδοί της ομάδας.