Συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες

11 χρόνια. 22 τίτλοι. 659 νίκες σε 860 παιχνίδια. 2 Ευρωλίγκες. Ο Πάμπλο Λάσο είναι ένας θρύλος των ισπανικών και ευρωπαϊκών πάγκων. Αλλά και ένας προπονητής που πρώτα τον «πρόδωσε» η καρδιά του και στη συνέχεια η ομάδα της καρδιάς του, η Ρεάλ Μαδρίτης. Τον πρόδωσε, τον απέλυσε ουσιαστικά μετά από μια μεγαλειώδη πρόκριση στο final – four, μετά από μια ανέλπιστη πρόκριση στο μεγάλο τελικό, μετά από ένα πρωτάθλημα απέναντι στη Μπαρσελόνα με όλα τα προγνωστικά να δείχνουν Βαρκελώνη – ο Λάσο μπορεί να έβλεπε τη σειρά των τελικών από το σπίτι του, αλλά η ομάδα που πήρε το πρωτάθλημα, ήταν η δική του ομάδα.

«Για ιατρικούς λόγους» είναι η επίσημη θέση της Ρεάλ για την απομάκρυνση του Λάσο. «Τον έδιωξαν λίγες ώρες αφού πήρε το οκ των γιατρών ότι μπορεί να κοουτσάρει κανονικά», λένε τα ισπανικά ΜΜΕ. «Μπορείς να κάθεσαι έναν χρόνο και να πληρώνεσαι κανονικά», είχε προτείνει προ ημερών η Ρεάλ στο Λάσο, σε μια κίνηση που ερμηνεύτηκε ως «μεγαλειώδης» και «βαθιά ανθρώπινη», αλλά έκρυβε πλάνο και πονηριά: ήταν ο τρόπος της Ρεάλ να προχωρήσει σε ένα «βελούδινο διαζύγιο», καθώς το συμβόλαιο του Λάσο ολοκληρώνεται το καλοκαίρι του 2023. Άρα; Άρα η Ρεάλ ήθελε να πορευτεί με νέο προπονητή, ο Λάσο να πληρώνεται για να κάθεται σπίτι του κι αν ήθελε να πάει να εργαστεί κάπου αλλού, τότε θα τον αποχαιρετούσαν με δόξα και τιμή, χωρίς να χρειαστεί να του πληρώσουν τη χρονιά. Ούτε γάτα, ούτε ζημιά…

Τελικά «και γάτα και ζημιά»: η Ρεάλ βγαίνει «χρεωμένη» από την πορεία που πήραν τα πράγματα και η «βαθιά ανθρώπινη κίνηση», να τον πληρώνει για να κάθεται τον επόμενο χρόνο, γύρισε μπούμερανγκ: δεν «ψήνεται» κανείς με το επιχείρημα «εμείς ανησυχούμε για την υγεία του και νοιαζόμαστε για τον άνθρωπο, μην πάθει τίποτα». Άλλοι προφανώς είναι οι λόγοι του διαζυγίου – απλά όταν το διαζύγιο έρχεται μετά από ένα έμφραγμα, τότε χτυπάει άσχημα…Τελικά, πού βρίσκεται η αλήθεια;

Ο Λάσο, ένιωθε άτρωτος μετά από τόσα χρόνια στην ομάδα και τόσες επιτυχίες. Τελικά αποδείχθηκε πως δεν είναι – το απέδειξε πρώτα η κατάσταση της υγείας του και στη συνέχεια η απομάκρυνσή του από την ομάδα. Περνώντας όλα αυτά τα χρόνια στη Μαδρίτη, ο Λάσο ένιωσε «Αυτοκράτορας» ή «Βασιλικότερος του Βασιλέως». Αποφάσιζε με τσαμπουκά για το ποιοι θα έρθουν και ποιοι θα φύγουν, πλακώθηκε με τον Γενικό Διευθυντή Χουάν Κάρλος Σάντσεθ, άφησε τους «πάλιουρες» να κάνουν ό,τι γουστάρουν στο παρκέ, επέτρεψε συχνά ένα εντελώς άναρχο παιχνίδι, σε κάποια ματς με σχεδόν διπλάσια τρίποντα από δίποντα. Επιπλέον, «τέλειωσε» από την ομάδα Ερτέλ και Τόμκινς και τιμώρησε το Γιαμπουσέλε μετά τα νυχτοπερπατήματά τους στην Αθήνα όταν η Ρεάλ ήρθε για το ματς με τον Παναθηναϊκό και τα αποδυτήρια της ομάδας έγιναν πυριτιδαποθήκη. Κερασάκι στην τούρτα; Ο τελικός με την Εφές και η ακατανόητη απόφασή του να μην κάνει φάουλ στο τέλος και να χάσει το ματς χωρίς καν να έχει η ομάδα του μια τελευταία ευκαιρία για ένα σουτ νίκης.

Μπορεί απλά να «σκάλωσε» το μυαλό του στον τελικό, να «θόλωσε», να είχε μια κακή στιγμή – όλοι οι επαγγελματίες, σε όλες τις δουλειές μπορεί να πάθουν κάτι ανάλογο. Αλλά το έμφραγμα που ακολούθησε, ξαφνικά έγινε πολύ βολικό για τη Ρεάλ, ένα τέλειο άλλοθι για να δώσει τέλος σε μια συνεργασία που είχε φτάσει στα όριά της. Το πρωτάθλημα που πήρε, επικρατώντας επί της Μπαρτσελόνα, έγινε μεν με την ομάδα του Λάσο αλλά με το κοουτσάρισμα του βοηθού του. Συνέβη όχι με τα απονενοημένα τρίποντα του Γιουλ ή του Ρούντι, αλλά με συστηματικό τάισμα του Ταβάρες, που δεν μπορούσε να τον σταματήσει κανείς. Έγινε με «κανονικό μπάσκετ» και επιθέσεις μέσα από συστήματα και όχι με ατομικές πρωτοβουλίες και «παλικαριές». Έγινε με έναν τρόπο που φανερώνει την επόμενη μέρα της ομάδας, χωρίς το Λάσο στην άκρη του πάγκου, με μεταγραφές που έχει προετοιμάσει και συζητήσει η ομάδα χωρίς απαραίτητα να έχει πάρει την έγκριση του Λάσο, με μια νέα σελίδα να ανοίγει σε μια ομάδα σπουδαία αλλά γερασμένη, γεμάτη μεγάλες προσωπικότητες αλλά κουρασμένη και ίσως κορεσμένη.