Είχε χάσει πριν καν αρχίσει, αλλά δεν έχει «τελειώσει»

Μια απελπιστική σεζόν για τον Παναθηναϊκό έφτασε στο τέλος της... Και φυσικά, όπως συμβαίνει εδώ και 25 χρόνια (από την τελευταία φορά δηλαδή που ο Ολυμπιακός είχε πάρει το νταμπλ), σε μεγάλο βαθμό απονεμήθηκε μπασκετική δικαιοσύνη. Η καλύτερη ομάδα στη σεζόν κατέκτησε το πρωτάθλημα.

Τραγική ειρωνεία το γεγονός ότι οι «πράσινοι» στο τελευταίο ματς της σεζόν, που έδωσε τον τίτλο στον Ολυμπιακό, παρουσίασαν και πάλι όλα αυτά τα κακώς κείμενα που βλέπαμε και δεν πιστεύαμε όλη τη χρονιά. Ένα εφιαλτικό πεντάλεπτο που έπεσαν οι διακόπτες ήταν ουσιαστικά αρκετό για να τελειώσουν όλα. 23-2 επιμέρους σκορ λίγο πριν τελειώσει το ημίχρονο και «αντίο ζωή». Πόσες φορές άλλωστε έχουμε δει το ίδιο έργο;

Όλες οι φιλότιμες προσπάθειες του Νεμάνια Νέντοβιτς, με βοήθειες από τον Παπαγιάννη πήγαν στο καλάθι των αχρήστων. Με πολλούς από τους παίκτες να έχουν αποδεχθεί τη μοίρα τους και να δείχνουν να έχουν το μυαλό τους περισσότερο στις διακοπές, παρά να παλέψουν μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο για να τιμήσουν τη βαριά φανέλα που φοράνε.

Ένα ακόμα δείγμα του πόσο κακοσχεδιασμένος ήταν ο φετινός Παναθηναϊκός. Σε αγωνιστικό επίπεδο, μα ακόμα περισσότερο σε επίπεδο νοοτροπίας. Τα έχουμε αναλύσει ξανά και ξανά, αλλά μετά από κάθε ματς επιβεβαιώνεται όλο και περισσότερο πως οι «πράσινοι» χτίστηκαν αλλοπρόσαλλα και ουσιαστικά είχαν «σχεδιάσει» την αποτυχία τους εδώ και σχεδόν ένα χρόνο. Χωρίς άσο, χωρίς σέντερ πίσω από τον Παπαγιάννη, με πάουερ φόργουορντ που δεν έκαναν τη διαφορά και με παίκτες που έπεφταν ο ένας πάνω στον άλλο. Και πάνω από όλα με παίκτες που δεν άντεχαν να σηκώσουν το βάρος της ιστορίας του μεγαλύτερου ελληνικού συλλόγου.

Στον Παναθηναϊκό, πλέον, τα ξέρουν αυτά και είμαι σίγουρος πως ξέρουν και τον τρόπο της επιστροφής στην κανονικότητα. Διορθώνοντας τα λάθη που έγιναν με λογικές και μπασκετικές επιλογές. Μην ξεχνάμε πως ήδη έχει κλείσει ένα κανονικό playmaker επιτέλους μετά από 2 χρόνια (Πάρις Λι) και έπεται και συνέχεια.

Το να χάνεις έναν τίτλο μετά από 5 σερί κατακτήσεις και 20 τα τελευταία 25 χρόνια δεν είναι δα και καταστροφή. Ούτε επιτυχία για τον Ολυμπιακό να κατακτά το 13ο πρωτάθλημα του, 49 χρόνια αργότερα από εσένα. Το αντίθετο φυσικά. Καταστροφή θα ήταν να μην έχεις καταλάβει τι έχει πάει λάθος. Και στον Παναθηναϊκό το κατάλαβαν εδώ και λίγο καιρό, προσπάθησαν να σώσουν ό,τι σώζεται για φέτος, αλλά τελικά ήταν ήδη αργά.

ΥΓ. Επειδή δεν θα το διαβάσετε πουθενά αλλού, ας γίνω πάλι εγώ ο «κακός» της υπόθεσης. Έγραψα και παραπάνω πως ο Παναθηναϊκός έχασε δίκαια το πρωτάθλημα για να μην μπερδευόμαστε. Αυτό το γεγονός όμως εκθέτει ακόμα περισσότερο την ΚΕΔ και τους φοβισμένους διαιτητές. Όχι μόνο για όσα έγιναν στα προηγούμενα ματς και σε όλη τη χρονιά, αλλά γιατί ακόμα και στο χθεσινό -πλέον- παιχνίδι έβαλαν το χεράκι τους στο πρώτο ημίχρονο που ακόμα παιζόταν το ματς. Φάσεις υπάρχουν πολλές για να σχολιάσουμε, αλλά θα σταθώ στο γεγονός πως στο 32-35 ο Παναθηναϊκός είχε συμπληρώσει 5 φάουλ σε 4:30 λεπτά παιχνιδιού στη δεύτερη περίοδο και ο Ολυμπιακός είχε μόνο ένα. Η πράσινη άμυνα ακυρώθηκε και το 23-2 ήρθε εύκολα και ωραία. Βέβαια, από την άλλη, τους καταλαβαίνω. Ήθελαν να το χαρούν κι αυτοί όσο ακόμα μπορούσαν...

ΥΓ2. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας αποδεικνύει πως δεν έχει την προσωπικότητα για να γίνει μεγάλος προπονητής. Πρέπει να είσαι και μεγάλος ως άνθρωπος. Και σε κάθε ευκαιρία αποδεικνύεται κατώτερος των περιστάσεων. Δεν αναφέρομαι φυσικά μόνο στην προσπάθεια να υποβαθμίσει τον Σπανούλη, εκμεταλλευόμενος τον Πρίντεζη. Αυτά είναι θέματα που πρέπει να απασχολήσουν τους Ολυμπιακούς. Αλλά στην προσπάθεια να δικαιολογήσει τις αποτυχίες του ίδιου και των αφεντικών του όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ρόδα είναι όμως και γυρίζει... Θα έπρεπε ο ίδιος να το ξέρει καλύτερα από όλους...