Η ηρεμία έρχεται απ’ την εμπιστοσύνη

Η σχέση του περασμένου με το φετινό καλοκαίρι, δεν μπορεί να εντοπιστεί σε κανέναν τομέα. Σε Παναθηναϊκό επίπεδο, το «τριφύλλι» ουσιαστικά βρίσκεται σε άλλο επίπεδο. Τέτοιο καιρό πριν ένα χρόνο, συζητούσαμε για τις ριζικές αλλαγές που πρέπει να ακολουθήσουν και τον Γιοβάνοβιτς που έρχεται. Μέχρι εκεί. Μετά από μια σεζόν ποδοσφαιρικής θλίψης σε κάθε επίπεδο.

Το τώρα είναι εντελώς διαφορετικό. Γιατί έχει προηγηθεί μια σεζόν υγείας. Ποδοσφαιρικής πρώτα και πάνω απ’ όλα. Έπαψε να υφίσταται η τοξικότητα και η μιζέρια στο «τριφύλλι». Στοιχεία που πάντα μεγεθύνονται στους «πράσινους», αλλά για να είμαστε και ειλικρινείς, δεν ήταν παράλογα λόγω των όσων είχαν προηγηθεί.

Αυτή η γκρίνια, η μιζέρια, είχε οδηγήσει όλη την προσπάθεια της προετοιμασίας του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Κραυγές για ήττες σε φιλικά παιχνίδια, για την καθυστέρηση των μεταγραφών, για τα ονόματα που τελικά έρχονταν κι επειδή δεν τα γνωρίζαμε οι περισσότεροι ακολουθούσε… βεβαιότητα αποτυχίας. Όπως για τον Ρούμπεν Πέρεθ για παράδειγμα. Ο οποίο αποδείχθηκε το κορυφαίο αμυντικό χαφ στο Ελληνικό Πρωτάθλημα.

Η αλλαγή που έχει συντελεστεί από τότε, οφείλεται πρωτίστως στα… υλικά αγαθά. Δηλαδή το Κύπελλο που κατακτήθηκε, αλλά και την επιστροφή στην Ευρώπη μετά από πέντε χρόνια. Οφείλεται βέβαια και στο ίδιο το ποδόσφαιρο που απέδωσε η ομάδα. Παρά τα πάνω-κάτω που είχε μέσα στη σεζόν, όχι τόσο σε επίπεδο αγωνιστικής εικόνας, αλλά κυρίως αποτελεσμάτων. Μέχρι να μπει το τελευταίο τρίμηνο της σεζόν, όταν και έγινε ο Παναθηναϊκός μακράν η πιο σταθερή και καλή ομάδα στη χώρα.

Πλέον τα δεδομένα είναι εντελώς διαφορετικά. Ίδιος προπονητής. Προπονητής που ξέρει το υλικό του και δε θα χρειαστεί τον παραμικρό πειραματισμό, όπως αυτούς που βλέπαμε στην αρχή της σεζόν που μας πέρασε. Μεταγραφικές κινήσεις θα χρειαστούν αρκετές και σημαντικές, αλλά ο κορμός του rotation υπάρχει. Με απλά λόγια ο Παναθηναϊκός πρέπει να ισχυροποιήσει κάτι που ήδη έχει. Να κάνει πιο ποιοτικό και με περισσότερες λύσεις, αυτό που έδειξε στο κρισιμότερο σημείο της περασμένης σεζόν.

Προφανώς και οι υπόλοιποι θα ενισχυθούν. Όμως μην ξεχνάμε τα δεδομένα τους. Η ΑΕΚ δε θα μπει απλά σε νέο γήπεδο. Πρέπει να αλλάξει τη μισή ομάδα, έχει νέο προπονητή, θα χρειαστεί χρόνο. Ο ΠΑΟΚ έχει μεν ίδιο προπονητή, αλλά προχωρά σε ριζική ανανέωση του ρόστερ, κυρίως με παιδιά που δεν έχουν εμπειρία. Ο Άρης δε δείχνει να έχει μεγάλες οικονομικές δυνατότητες για να ακολουθήσει. Δίχως αυτό να τον καθιστά ανίκανο να ακολουθήσει ποδοσφαιρικά φυσικά, επειδή στην Ελλάδα όλα τα κρίνουμε απ’ το μπάτζετ λες και είναι οι τίτλοι και οι νίκες δημοπρασία που ο πιο πλούσιος αναγκαστικά θα επικρατήσει.

Αυτά τα δεδομένα δεν καθιστούν τον Παναθηναϊκό φαβορί για Πρωτάθλημα. Πρωτίστως επειδή έχει χρόνια ακόμη και να πλησιάσει στην κορυφή. Κι όπως σωστά είχε πει ο Γιοβάνοβιτς, τί θα πει Πρωταθλητισμός; Ή παίρνεις το Πρωτάθλημα ή όχι. Ποια η χαρά δηλαδή σε μια ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός αν τερματίσει αντί για 20 βαθμούς από την κορυφή, στους 10 ή τους 8;

Ταυτόχρονα, έχουμε και τη σημαντική παράμετρο της Ευρώπης. Ο Παναθηναϊκός έχει βασικό στόχο την επιστροφή στους ομίλους. Με το καλό να το καταφέρει κι αν τελικά το πετύχει, θα έχει ασταμάτητα παιχνίδια όλη τη σεζόν. Αυτό προϋποθέτει και σημαντική ενίσχυση του ρόστερ φυσικά, αλλά και νοοτροπία για να ακολουθήσει η ομάδα αυτή τη διαδικασία. Ως μέγεθος ο Παναθηναϊκός σαφώς και παραμένει η σημαντικότερη Ελληνική ομάδα αναφορικά με τα εκτός συνόρων επιτεύγματα. Η τωρινή του μορφή όμως, είναι ένα άπειρο σύνολο απ’ την ευρωπαϊκή διαδικασία. Πρέπει να τη μάθει, να μάθει να διαχειρίζεται το συναίσθημα των ευρωπαϊκών αγώνων και τις απαιτήσεις.

Τα πάντα μπαίνουν σε μια παρένθεση όμως. Παρένθεση προστασίας της ομάδας. Έτσι πρέπει να γίνει κι έτσι γίνεται. Γιατί; Επειδή υπάρχει εμπιστοσύνη. Στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, στους παίκτες του. Θα αργήσει πλέον μια μεταγραφή, δύο ή τρεις ή όσες είναι τέλος πάντων; Δε θα υπάρξει γκρίνια. Διότι εμπιστεύονται οι πάντες τη δουλειά και την ικανότητα του Γιοβάνοβιτς. Κυρίως εμπιστεύονται τα κριτήριά του.

100% επιτυχία σε μεταγραφές, δε θα έχει. Κανείς στον πλανήτη γη δεν το έχει καταφέρει. Ακόμη και οι καλύτεροι προπονητές, οι κορυφαίοι τεχνικοί διευθυντές, είχαν αποτυχημένες αποφάσεις στις μεταγραφές. Παίκτες που δεν «έδεσαν», δεν ταίριαξαν στο περιβάλλον και την ομάδα, χίλια δυο πράγματα. Τέτοιες περιπτώσεις όμως, μάλλον θα είναι η εξαίρεση του κανόνα. Όπου κανόνας, οι Ρούμπεν Πέρεθ, οι Παλάσιος, οι Γκατσίνοβιτς, οι Μπρινιόλι των μεταγραφών.

Ο Παναθηναϊκός έχει ηρεμία. Την οποία δίνουν τα όσα πέτυχε, αλλά κυρίως η εμπιστοσύνη που «γέννησαν» στο κόσμο άνθρωποι όπως ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Πάντα μα πάντα η ηρεμία είναι τεράστιο προνόμιο για το σχεδιασμό των ομάδων. Ειδικά σαν τον Παναθηναϊκό που έχει πάντα πίεση και γκρίνια.